[Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (UE) 2016/399 - Kodeks graniczny Schengen - Artykuły 22 i 23 - Zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych strefy Schengen - Kontrole przeprowadzane wewnątrz terytorium państwa członkowskiego - Środki mające skutek równoważny z odprawą graniczną - Kontrole tożsamości w pobliżu granicy wewnętrznej strefy Schengen - Możliwości przeprowadzania kontroli niezależnie od zachowania danej osoby lub istnienia okoliczności szczególnych - Wytyczne krajowe dotyczące intensywności, częstotliwości i selektywności kontroli](2020/C 287/29)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2020 r.)
Sąd odsyłający
Amtsgericht Kehl
Strona w głównym postępowaniu karnym
FU
przy udziale: Staatsanwaltschaft Offenburg
Sentencja
Artykuł 67 ust. 2 TFUE oraz art. 22 i 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeksu granicznego Schengen) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które przyznaje organom policyjnym danego państwa członkowskiego uprawnienie do kontrolowania tożsamości każdej osoby - w strefie 30 kilometrów od wspólnej granicy lądowej tego państwa członkowskiego z innymi państwami strefy Schengen - w celu uniemożliwienia lub udaremnienia nielegalnego wjazdu na terytorium tego państwa członkowskiego lub niedozwolonego pobytu na jego terytorium, bądź w celu przeciwdziałania popełnieniu niektórych przestępstw stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa granic, niezależnie od zachowania danej osoby i wystąpienia szczególnych okoliczności, w sytuacji gdy uprawnienie to zostało w wystarczająco szczegółowym stopniu doprecyzowane i ograniczone co do intensywności, częstotliwości i selektywności przeprowadzanych kontroli, dzięki czemu istnieje gwarancja, że praktyczne korzystanie z rzeczonego uprawnienia nie będzie mieć skutku równoważnego z odprawą graniczną, przy czym sąd krajowy powinien zweryfikować, czy tak rzeczywiście jest.
