(Służba publiczna - Urzędnicy - Zabójstwo urzędnika i jego małżonki - Obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa pracowników w służbie Unii - Odpowiedzialność instytucji za krzywdę następców prawnych zmarłego urzędnika - Matka, brat i siostra urzędnika - Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie - Dopuszczalność - Legitymacja procesowa na podstawie art. 270 TFUE - Osoba, wobec której stosuje się regulamin pracowniczy - Rozsądny termin)Język postępowania: włoski
(2020/C 19/50)
(Dz.U.UE C z dnia 20 stycznia 2020 r.)
Strony
Strona skarżąca: Stefano Missir Mamachi di Lusignano (Szanghaj, Chiny) oraz 6 innych skarżących, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do wyroku (przedstawiciele: adwokaci F. Di Gianni, G. Coppo i A. Scalini)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo B. Eggers, G. Gattinara i D. Martin, następnie G. Gattinara i R. Striani, pełnomocnicy)
Przedmiot
Skarga na podstawie art. 270 TFUE o zasądzenie od Komisji na rzecz następców prawnych Alessandra Missira Mamachiego di Lusi-gnana, na rzecz następców prawnych Livia Missira Mamachiego di Lusignana, na rzecz Anne Jeanne Cécile Magdaleny Marii Sintobin, na rzecz Stefana Missira Mamachiego di Lusignana i na rzecz Marii Letizii Missir Mamachi di Lusignano określonych kwot tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z zabójstwa Alessandra Missira Mamachiego di Lusignana i jego żony, do którego doszło w dniu 18 września 2006 r. w Rabacie (Maroko), gdzie Alessandro Missir Mamachi di Lusignano przebywał z powodów służbowych.
Sentencja