(C-134/18) 1 (Odesłanie prejudycjalne - Systemy zabezpieczenia społecznego - Świadczenia z tytułu inwalidztwa - Artykuły 45 i 48 TFUE - Swobodny przepływ pracowników - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Odrębne systemy świadczeń w zależności od państwa członkowskiego - "Uprzedni okres niezdolności do pracy" - Czas trwania - Przyznanie świadczenia z tytułu niezdolności do pracy - Sytuacja niekorzystna dla pracowników migrujących)
Język postępowania: niderlandzki
(2019/C 155/16)
(Dz.U.UE C z dnia 6 maja 2019 r.)
Sąd odsyłający
Arbeidsrechtbank Antwerpen
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Maria Vester
Strona pozwana: Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering
Sentencja
Wykładni art. 45 i 48 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której pracownik, który po rocznym okresie niezdolności do pracy uzyskał orzeczenie o inwalidztwie od instytucji właściwej państwa członkowskiego swego miejsca zamieszkania, jednak bez możliwości pobierania świadczenia z tytułu inwalidztwa na podstawie ustawodawstwa tego państwa członkowskiego, zostaje zobowiązany przez właściwą instytucję państwa członkowskiego, w którym ukończył wszystkie swoje okresy ubezpieczeniowe, do ukończenia dodatkowego rocznego okresu niezdolności do pracy celem uzyskania orzeczenia o inwalidztwie i przyznania mu uprawnienia do proporcjonalnych świadczeń z tytułu inwalidztwa, przy czym podczas omawianego okresu nie pobiera on świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.
