Język postępowania: francuski(2017/C 412/20)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Irit Azoulay, Andrew Boreham, Mirja Bouchard, Darren Neville (przedstawiciel: M. Casado García-Hirschfeld, avocat)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca twierdzi, że zaskarżony wyrok jest obaczony szeregiem naruszeń prawa i przeinaczeń okoliczności faktycznych.
Sąd naruszył prawo i przeinaczył okoliczności faktyczne poprzez niezastosowanie autonomicznej i jednolitej wykładni pojęcia wydatków na edukację w ramach unijnego porządku prawnego oraz poprzez uzależnienie tego pojęcia od jego rozumienia w poszczególnych systemach szkolnictwa w państwach zamieszkania urzędnika, bez uwzględnienia charakteru wydatków i interesu dzieci.
Zgodnie z orzecznictwem Trybunału, zarówno z jednolitego stosowania prawa Unii, jak i z zasady równości wynika, że pojęcia zawarte w przepisie prawa Unii, który nie zawiera żadnego wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich w celu ustalenia jego znaczenia i zakresu, powinny zasadniczo być interpretowane w całej Unii w sposób autonomiczny i jednolity, co powinno nastąpić z uwzględnieniem kontekstu przepisu i celu zamierzonego przez dane uregulowanie (wyrok z dnia 15 października 2015 r., Axa Belgium, C-494/14, EU:C:2015:692).
Poza tym stwierdzenie Sądu zawarte w pkt 47 zaskarżonego wyroku jest niespójne i narusza orzecznictwo w zakresie zgodności pomiędzy uprzednim zażaleniem w drodze administracyjnej a skargą.
Strona skarżąca utrzymuje także, że Sąd naruszył obowiązek uzasadnienia, ponieważ nie wypowiedział się na temat naruszenia zasady równego traktowania ani art. 22 Karty praw podstawowych, które zostały przez nim podniesione.
W konsekwencji, zdaniem strony skarżącej poprzez zbadanie w zbyt ogólnikowy sposób trzech odrębnych podniesionych przez nią zarzutów, Sąd doszedł do wniosków, które nie są uzasadnione ani pod względem prawnym ani faktycznym.
