[Odesłanie prejudycjalne - Stosowanie systemów zabezpieczenia społecznego - Pracownicy migrujący - Ustalenie właściwego ustawodawstwa - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) - Osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub większej liczby państw członkowskich - Osoba zatrudniona w państwie członkowskim i wykonująca pracę najemną na terytorium innego państwa członkowskiego w okresie trzymiesięcznego urlopu bezpłatnego]Język postępowania: niderlandzki
(2017/C 382/07)
(Dz.U.UE C z dnia 13 listopada 2017 r.)
Sąd odsyłający
Hoge Raad der Nederlanden
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: X
Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën
Sentencja
Artykuł 14 ust. 2 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, zmienionego i uaktualnionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 592/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że osoba, która zamieszkuje i wykonuje pracę najemną na terytorium państwa członkowskiego i która przez okres trzech miesięcy korzysta z urlopu bezpłatnego oraz wykonuje pracę najemną na terytorium innego państwa członkowskiego, powinna być uznana za wykonującą zwykle pracę najemną na terytorium dwóch państw członkowskich w rozumieniu tego przepisu, w zakresie, w jakim, po pierwsze, w okresie tego urlopu jest ona uznawana za wykonującą pracę najemną przez ustawodawstwo w dziedzinie zabezpieczenia społecznego pierwszego państwa członkowskiego, oraz po drugie, działalność wykonywana na terytorium drugiego państwa członkowskiego wykazuje zwykły i istotny charakter, co powinien ustalić sąd odsyłający
