Sprawa T-582/15: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. - Silver Plastics und Johannes Reifenhäuser/Komisja.

Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. - Silver Plastics und Johannes Reifenhäuser/Komisja

(Sprawa T-582/15)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 016/50)

(Dz.U.UE C z dnia 18 stycznia 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Silver Plastics GmbH & Co. KG (Troisdorf, Niemcy) i Johannes Reifenhäuser Holding GmbH & Co. KG (Troisdorf) (przedstawiciele: M. Wirtz, S. Möller i W. Carstensen, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej AT.39563 z dnia 24 czerwca 2015 r. w zakresie dotyczącym skarżących;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące do kwoty, która przy uwzględnieniu okoliczności, że skarżące nie tworzą jednostki gospodarczej, nie przekracza 10 % obrotów skarżącej wymienionej w pkt 1 w ostatnim zakończonym roku obrotowym przed wydaniem decyzji w sprawie nałożenia grzywny;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące do kwoty, która przy uwzględnieniu dokonanego wyodrębnienia fabryki maszyn nie przekracza każdorazowo 10 % obrotów skarżącej wymienionej w pkt 1 wzgl. skarżącej wymienionej w pkt 2;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru "NWE" poprzez określenie kwoty podstawowej grzywny wyłącznie na podstawie obrotów uzyskanych w związku z tackami EPS;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru "NWE" poprzez określenie odrębnych kwot grzywny dla segmentów produkcji tacek EPS i tacek polipropylenowych z tworzywa sztucznego przy uwzględnieniu różnych okresów naruszenia;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące poprzez obniżenie przyjętego dla celów ustalenia podstawowej kwoty grzywny udziału w obrocie do czynnika, który w odpowiedni sposób odzwierciedla, że sposób postępowania skarżącej wymienionej w pkt 1 na obszarze "NWE" i we Francji, ewentualnie jedynie na obszarze "NWE" podlega zakwalifikowaniu jako zwykła wymiana informacji a nie jako twarde uzgadnianie cen oraz poprzez zrezygnowanie z dopłaty w związku z twardym uzgadnianiem cen w odniesieniu do obszaru "NWE" lub Francji;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące poprzez obliczenie grzywny w odniesieniu do obszaru "NWE" jedynie na podstawie obrotów uzyskanych w Niemczech;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru "NWE" poprzez zrezygnowanie z dopłaty w związku z twardym uzgadnianiem cen, ewentualnie poprzez obniżenie dopłaty w związku z twardym uzgadnianiem cen przy uwzględnieniu okoliczności, że działania niezgodne z prawem na obszarze "NWE" w porównaniu z działaniami niezgodnymi z prawem na innych obszarach geograficznych mają dużo mniejsze znaczenie z punktu widzenia szkodliwości dla konkurencji;

- tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej solidarnie na skarżące w odniesieniu do obszaru "NWE" i Francji do odpowiedniej kwoty;

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące występują z żądaniem częściowego stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C (2015) 4336 final z dnia 24 czerwca 2015 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE oraz art. 53 Porozumienia EOG (Sprawa AT.39563 - Opakowania spożywcze do sprzedaży detalicznej).

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art.7 ust. 1 i art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 ¹ w zw. z art. 101 ust. 1 TFUE

Skarżące podnoszą, że Komisja niewłaściwie zakwalifikowała zachowanie skarżącej wymienionej w pkt 1 na obszarze geograficznym Europy północnowschodniej (zwanym dalej "NWE") jako twarde uzgadnianie cen w formie jednolitego ciągłego naruszenia w dziedzinie produkcji i dystrybucji tacek polistyrenowych z tworzywa sztucznego i tacek polipropylenowych z tworzywa sztucznego dla przemysłu spożywczego.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 296 ust. 2 TFUE i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w zw. z zasadą badania stanu faktycznego z urzędu.

W tym miejscu skarżące utrzymują, że Komisja w niedostatecznym zakresie wywiązała się z spoczywającego na niej ciężaru dowodu oraz obowiązku uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia praw procesowych gwarantowanych na gruncie praw podstawowych zgodnie z art. 6 ust. 1, 2 i 3 lit. d) EKPC i art. 47 akapit drugi, art. 48 i art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Skarżące w tym miejscu zarzucają naruszenie przysługującego im prawa do równości broni i do sprawiedliwego postępowania, w ten sposób, że na wielokrotne żądanie odmówiono wezwania i przesłuchania świadków powołanych przez skarżące na okoliczności zwalniające z winy oraz konfrontacyjne rozpytanie świadka obciążającego.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia pkt 24, 25 i 26 komunikatu w sprawie łagodzenia sankcji ² .

Następnie zarzuca się, że skarżącym nie przyznano obniżenia grzywny w związku z przedstawieniem dowodów odnośnie do zarzucanych działań na obszarze "NWE" pomimo spełnienia przesłanek.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 23 ust. 2 zd. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w zw. z art. 101 ust. 1 TFUE.

Komisja niesłusznie wyszła z tego założenia, że skarżące tworzą jednostkę gospodarczą i tym samym przedsiębiorstwo w rozumieniu ww. przepisów.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 23 ust. 2 zd. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003

Skarżące podnoszą, że Komisję poprzez nieuwzględnienie okoliczności, iż w momencie wydania decyzji w sprawie nałożenia grzywny skarżąca wymieniona w pkt 2 nie posiadała udziałów w Reifenhäuser GmbH & Co. KG Maschinenfabrik i włączyła przy określaniu grzywny obroty tego wydzielonego przedsiębiorstwa, przekroczyła ustawową granicę 10 % obrotów przedsiębiorstwa, którego dotyczy postępowanie.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 23 ust. 2 zd. 1 lit. a) i ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w zw. z pkt 19, 20 i 25 wytycznych w sprawie ustalania grzywny ³ i zasady równego traktowania.

W tym miejscu podnosi się, że w względem wszystkich karteli ujętych w decyzji w sprawie nałożenia grzywny i względem wszystkich zainteresowanych przedsiębiorstw za podstawę dla ustalenia kwoty grzywny przyjęto jednolitą część obrotów 16 % i jednolitą dopłatę w związku z twardym uzgadnianiem cen w wysokości 16 %, mimo że zarówno struktury pojedynczych karteli jak również indywidualna ocena przedsiębiorstw poważnie się od siebie różnią, co stawia skarżące w niekorzystnej sytuacji.

1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s.)

2 Obwieszczenie Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (Dz.U. C 45, s. 3)

3 Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2016.16.40
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-582/15: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2015 r. - Silver Plastics und Johannes Reifenhäuser/Komisja.
• Data aktu: 18/01/2016
• Data ogłoszenia: 18/01/2016