(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy - Zasada niedyskryminacji - Układ zbiorowy pracy przewidujący dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu - Dodatek wypłacany pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy według zasady pro rata temporis)Język postępowania: niemiecki
(2015/C 007/02)
(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2015 r.)
Sąd odsyłający
Oberster Gerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Österreichischer Gewerkschaftsbund
Strona pozwana: Verband Österreichischer Banken und Bankiers
Sentencja
Wykładni klauzuli 4 pkt 2 Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zmienionej dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r., należy dokonywać w ten sposób, że zasada pro rata temporis ma zastosowanie do obliczania wysokości dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu wypłacanego przez pracodawcę na rzecz pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy na podstawie układu zbiorowego pracy takiego jak ten, który ma zastosowanie do pracowników banków i bankierów austriackich.
