Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Trybunału Obrachunkowego Skonsolidowane sprawozdanie roczne Unii Europejskiej za 2014 r.

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY I TRYBUNAŁU OBRACHUNKOWEGO

Skonsolidowane sprawozdanie roczne Unii Europejskiej za 2014 r.

(2015/C 377/01)

(Dz.U.UE C z dnia 13 listopada 2015 r.)

SPIS TREŚCI

Strona

SPRAWOZDANIE FINANSOWE - OMÓWIENIE I ANALIZA

OŚWIADCZENIE KSIĘGOWEGO DOŁĄCZONE DO SKONSOLIDOWANEGO SPRAWOZDANIA ROCZNEGO

SKONSOLIDOWANE SPRAWOZDANIE FINANSOWE ORAZ INFORMACJE DODATKOWE

BILANS

SPRAWOZDANIE Z FINANSOWYCH WYNIKÓW DZIAŁALNOŚCI

RACHUNEK PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH

ZESTAWIENIE ZMIAN W AKTYWACH NETTO

INFORMACJE DODATKOWE DO SPRAWOZDANIA FINANSOWEGO

ZAGREGOWANE SPRAWOZDANIA Z WYKONANIA BUDŻETU ORAZ INFORMACJE DODATKOWE

SPRAWOZDANIE FINANSOWE - OMÓWIENIE I ANALIZA

1. UE: ŁAD INSTYTUCJONALNY I DZIAŁALNOŚĆ

Unia Europejska (UE) jest partnerstwem gospodarczym i politycznym z udziałem 28 krajów europejskich. Została ona utworzona w 1993 r. traktatem z Maastricht i zastąpiła Wspólnotę Europejską, Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS) oraz Euratom. Traktat z Lizbony wprowadzający ostatnie znaczące zmiany podstawy konstytucyjnej UE wszedł w życie dnia 1 grudnia 2009 r.

UE opiera się na rządach prawa. Oznacza to, że podstawą wszystkich jej działań są traktaty, które zostały przyjęte dobrowolnie i demokratycznie przez wszystkie państwa UE. UE ma jedyną w swoim rodzaju strukturę instytucjonalną:

- obywatele Unii wybierają posłów do Parlamentu Europejskiego (PE) w wyborach bezpośrednich,

- ogólne priorytety UE ustala Rada Europejska, na posiedzeniach której zbierają się przywódcy Unii i państw członkowskich,

- rządy bronią interesów swoich krajów w Radzie Unii Europejskiej ("Rada"),

- interesy całej UE reprezentuje Komisja Europejska ("Komisja"), której przewodniczący jest wybierany przez PE i której członków proponują rządy krajowe za porozumieniem z przewodniczącym-elektem; skład Komisji zatwierdza w głosowaniu PE.

Prawo UE stanowi odrębny porządek prawny, odmienny od międzynarodowego porządku prawnego, i jest ono nieodłącznym elementem systemów prawnych państw członkowskich. Porządek prawny UE opiera się na jej własnych źródłach prawa. Ponieważ źródła te mają różny charakter, należało określić ich hierarchię. Na szczycie tej hierarchii znajduje się prawo pierwotne Unii, na które składają się Traktaty. Następne w hierarchii są zawarte przez UE umowy międzynarodowe, ogólne zasady prawa oraz prawo wtórne oparte na Traktatach.

Źródła i hierarchia prawa UE:

- Traktat o Unii Europejskiej (TUE), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, inne Traktaty i protokoły,

- umowy międzynarodowe,

- ogólne zasady prawa Unii,

- prawo wtórne.

Ład instytucjonalny UE tworzą instytucje, agencje i inne organy UE, które zostały wymienione w informacji dodatkowej 10 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego. Najważniejszymi instytucjami, na których spoczywa główna odpowiedzialność za opracowanie polityk i podejmowanie decyzji, są PE, Rada Europejska, Rada oraz Komisja.

Parlament Europejski

PE jest ważną instytucją, na forum której prowadzi się debaty polityczne oraz podejmuje decyzje na poziomie UE. Wyborcy we wszystkich państwach członkowskich wybierają posłów do PE w wyborach bezpośrednich, aby reprezentowali oni ich interesy w procesie stanowienia prawa UE oraz aby dbali o to, by pozostałe instytucje UE działały w sposób demokratyczny.

Z biegiem lat oraz w związku ze zmianami w Traktatach europejskich PE nabył znaczące uprawnienia ustawodawcze i budżetowe, które pozwalają mu - wraz z przedstawicielami rządów państw członkowskich w Radzie - wyznaczać kierunek integracji europejskiej. W swoich działaniach PE wspiera demokrację i prawa człowieka - nie tylko w Europie, ale także na całym świecie.

W rocznej procedurze budżetowej PE pełni równie ważną funkcję jak Rada. Uczestniczy w procedurze budżetowej od etapu przygotowania, zwłaszcza w ustalaniu ogólnych wytycznych i rodzajów wydatków, aż po przyjęcie budżetu. Ustanawia budżet razem z Radą i monitoruje jego wykonanie. Na podstawie zalecenia Rady PE udziela absolutorium z wykonania budżetu UE. Ponadto PE musi zaaprobować wieloletnie ramy finansowe (WRF), które pozwalają UE na dokonywanie wydatków w sposób usystematyzowany i w granicach jej zasobów własnych. Obecnie przewodniczącym PE jest Martin Schulz.

Rada Europejska i Rada Unii Europejskiej

Rada Europejska, którą tworzą szefowie państw lub rządów państw członkowskich, jej przewodniczący oraz przewodniczący Komisji, daje Unii Europejskiej bodźce do dalszego rozwoju oraz wyznacza ogólne kierunki polityki i priorytety w tym zakresie. Obecnie przewodniczącym Rady Europejskiej jest Donald Tusk.

Wraz z PE Rada stanowi prawo UE, przyjmując rozporządzenia i dyrektywy wraz z PE oraz wydając samodzielnie decyzje i niemające mocy wiążącej zalecenia. W skład Rady wchodzi jeden przedstawiciel szczebla ministerialnego z każdego państwa członkowskiego, upoważniony do zaciągania zobowiązań w imieniu rządu państwa członkowskiego, które reprezentuje, poprzez oddanie głosu. Radzie przewodniczy przedstawiciel państwa członkowskiego sprawującego prezydencję Unii na zasadzie równej rotacji co sześć miesięcy; z systemu tego wyłączona jest Rada do Spraw Zagranicznych. Komitet złożony ze stałych przedstawicieli rządów państw członkowskich (Coreper) odpowiada za przygotowywanie prac Rady.

W dziedzinach należących do jej kompetencji Rada podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów, o ile Traktaty nie stanowią inaczej (np. jednogłośnie lub zwykłą większością). Rada stanowi jeden z dwóch organów władzy budżetowej (drugi to PE), które przyjmują budżet UE. Ponadto Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, przyjmuje jednomyślnie decyzje określające przepisy mające zastosowanie do systemu zasobów własnych oraz przyjmuje WRF. W tym ostatnim przypadku PE musi wyrazić zgodę większością głosów jego posłów. Ostatnie WRF (2014-2020) zostały przyjęte przez Radę w listopadzie 2013 r.

Komisja Europejska

Komisja jest organem wykonawczym UE. Jej zadaniem jest reprezentowanie interesów całej UE (a nie interesów poszczególnych krajów).

Do głównych zadań Komisji należą:

- przedstawianie projektów przepisów, które przyjmują następnie współustawodawcy - PE i Rada,

- egzekwowanie prawa europejskiego (w razie konieczności z pomocą Trybunału Sprawiedliwości UE),

- wyznaczanie celów i priorytetów działań, które są co roku przedstawiane w programie prac Komisji, i dążenie do ich realizacji,

- prowadzenie i realizacja polityki UE w różnych obszarach oraz zarządzanie budżetem i jego wykonywanie,

- reprezentowanie Unii na arenie międzynarodowej (w tym np. negocjowanie umów handlowych między UE a państwami trzecimi).

Co pięć lat powoływany jest nowy skład Komisji - 28 komisarzy, po jednym z każdego państwa UE. Rada Europejska wybiera kandydata na przewodniczącego Komisji w głosowaniu większością kwalifikowaną i uwzględnia przy tym wyniki wyborów do PE. Następnie PE głosuje nad tą kandydaturą (do jej zatwierdzenia potrzebna jest większość głosów członków, czyli co najmniej 376 z 751 głosów). Następnie nowo wybrany przewodniczący wybiera 27 pozostałych członków Komisji w oparciu o propozycje państw członkowskich. Ostateczna lista kandydatów na komisarzy powstaje w wyniku uzgodnień między nowo wybranym przewodniczącym a Radą. Pełny skład Komisji musi zostać zatwierdzony przez Parlament. Zanim tak się stanie, kandydaci na komisarzy są oceniani przez poszczególne komisje PE. Kadencja obecnej Komisji trwa do dnia 31 października 2019 r. Jej przewodniczącym jest Jean-Claude Juncker.

Obecna Komisja wyznaczyła sobie następujące priorytety: 1) miejsca pracy, wzrost i inwestycje; 2) jednolity rynek cyfrowy; 3) unia energetyczna i przeciwdziałanie zmianom klimatu; 4) rynek wewnętrzny; 5) unia gospodarcza i walutowa; 6) umowa o wolnym handlu UE-USA; 7) sprawiedliwość i prawa podstawowe; 8) migracja; 9) silniejsza pozycja UE na arenie międzynarodowej; oraz 10) demokratyczne zmiany.

Personel Komisji przyporządkowany jest do departamentów nazywanych dyrekcjami generalnymi (DG) lub służb. Każda z nich odpowiada za określoną dziedzinę polityki i podlega dyrektorowi generalnemu. W dyrekcjach generalnych opracowuje się projekty ustawodawcze, które jednak zyskują oficjalny status dopiero wtedy, gdy zatwierdzi je kolegium 28 komisarzy. Dyrekcje generalne odpowiadają też za finansowanie inicjatyw na szczeblu UE, przeprowadzanie konsultacji społecznych i rozpowszechnianie informacji.

Komisja nadzoruje również szereg agencji wykonawczych, które pomagają jej zarządzać programami unijnymi.

2. INICJATYWY I STRATEGIE KOMISJI

Nowa Komisja, która rozpoczęła swoją kadencję w listopadzie 2014 r., określiła swój program prac na 2015 r. i nowe inicjatywy dla Komisji do 2019 r. W programie prac Komisja określiła swoje plany oraz wskazała działania, które wpłyną korzystnie na tworzenie miejsc pracy, wzrost i inwestycje w 2015 r. W programie tym skupiono się na ograniczonej liczbie nowych konkretnych inicjatyw, takich jak:

Pobudzenie zatrudnienia, wzrostu i inwestycji:

- ofensywa inwestycyjna na kwotę 315 mld EUR: działania legislacyjne w następstwie planu zapowiedzianego pod koniec 2014 r., mające uruchomić inwestycje publiczne i prywatne w gospodarkę realną w najbliższych trzech latach,

- zwiększanie integracji na rynku pracy i zdolności do zatrudnienia, oraz

- przegląd strategii "Europa 2020".

Pakiet dotyczący jednolitego rynku cyfrowego:

- stworzenie warunków do rozwoju dynamicznej gospodarki cyfrowej i dynamicznego społeczeństwa cyfrowego poprzez uzupełnienie otoczenia regulacyjnego w dziedzinie telekomunikacji,

- unowocześnienie przepisów o prawie autorskim,

- uproszczenie przepisów dotyczących zakupów dokonywanych przez konsumentów on-line i zakupów cyfrowych,

- zwiększenie bezpieczeństwa cybernetycznego, oraz

- włączanie digitalizacji do głównego nurtu polityki.

Stabilna unia energetyczna, której podstawą jest przyszłościowa polityka w dziedzinie klimatu

- utworzenia europejskiej unii energetycznej: zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw, dalsza integracja krajowych rynków energii, ograniczenie popytu na energię w Europie i dekarbonizacja koszyka energetycznego, oraz

- wielokierunkowa reakcja na zmianę klimatu.

Pogłębiony i bardziej sprawiedliwy rynek wewnętrzny:

- strategia rynku wewnętrznego,

- pakiet dotyczący mobilności pracowników,

- plan działania dotyczący unii rynków kapitałowych,

- ramy dotyczące restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz

- pakiet lotniczy.

Strategia handlowa i inwestycyjna w celu pobudzenia zatrudnienia i wzrostu

Obszar sprawiedliwości i przestrzegania praw podstawowych:

- przystąpienie UE do europejskiej konwencji praw człowieka, oraz

- Europejska agenda bezpieczeństwa.

Nowa polityka w dziedzinie migracji:

- opracowanie nowego podejścia do kwestii legalnej migracji, aby UE przyciągała osoby utalentowane i wykwalifikowane, oraz

- lepsze zarządzanie migracją do UE poprzez ściślejszą współpracę z państwami trzecimi, solidarność między państwami członkowskimi oraz zwalczanie handlu ludźmi.

Silniejsza pozycja na arenie międzynarodowej:

- europejska polityka sąsiedztwa, oraz

- cele zrównoważonego rozwoju po 2015 r.

Sprawiedliwe warunki opodatkowania:

- plan działania na rzecz walki z uchylaniem się od opodatkowania i oszustwami podatkowymi, w tym środki na szczeblu unijnym zmierzające do przejścia na system, w którym zyski generowane w danym kraju podlegają opodatkowaniu w tym samym kraju; w tym automatyczna wymiana informacji o interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego oraz stabilizacja podstawy opodatkowania osób prawnych, oraz

- obowiązkowa wymiana informacji o interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego.

Unia demokratycznych zmian:

- porozumienie między instytucjami UE o lepszym stanowieniu prawa,

- obowiązkowy rejestr służący przejrzystości, oraz

- przegląd procesu podejmowania decyzji w sprawie organizmów zmodyfikowanych genetycznie.

Pogłębiona unia gospodarcza i walutowa: kontynuacja wysiłków na rzecz promowania stabilności gospodarczej i przyciągania inwestorów do Europy.

Podczas przygotowywania programu prac Komisja przeanalizowała ok. 450 wniosków, które przedłożono PE i Radzie, i zaproponowała wycofanie lub zmianę 80 z nich. Niektóre wnioski mają zostać wycofane, ponieważ nie wpisują się w priorytety nowej Komisji. W wielu przypadkach Komisja w dalszym ciągu zdecydowanie opowiada się za wytyczonymi celami, ale wnioski są bezużyteczne, jeżeli od bardzo długiego czasu oczekują na rozpatrzenie lub jeżeli miałyby zostać okrojone z istotnych elementów podczas negocjacji i przestałyby spełniać pierwotne założenia. W takich wypadkach Komisja zaproponuje nowe, lepsze sposoby osiągnięcia wyznaczonych celów.

3. BUDŻET UE: OD SPORZĄDZENIA DO ABSOLUTORIUM

3.1. Budżet i środki finansowe

WRF są podzielone na działy i dla każdego z nich określono roczne limity środków na zobowiązania. Suma pułapów dla wszystkich działów daje łączny pułap środków na zobowiązania. Z budżetu UE finansowany jest szereg strategii politycznych i programów w całej UE. Zgodnie z priorytetami określonymi przez PE i Radę w WRF Komisja realizuje konkretne programy, działania i projekty. Bezpośrednie powiązanie między budżetem rocznym a strategiami politycznymi UE jest zapewnione dzięki budżetowi zadaniowemu (ABB). Nomenklatura budżetu zadaniowego pozwala na jednoznaczną identyfikację obszarów polityki UE oraz łącznych kwot zasobów przydzielonych na działania w tych obszarach. Budżet sporządza Komisja, po czym PE i Rada zatwierdzają go zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu UE (TFUE), co zwykle ma miejsce w połowie grudnia. Zgodnie z zasadą równowagi budżetowej łączne dochody i łączne wydatki w danym roku budżetowym muszą się równoważyć.

UE dysponuje dwoma podstawowymi rodzajami finansowania: dochodami z tytułu zasobów własnych i dochodami różnymi. Dochody z tytułu zasobów własnych stanowią zdecydowanie największą część środków finansowych UE i przysługują jej automatycznie. Umożliwia to UE finansowanie swojego budżetu bez konieczności podejmowania przez władze państw członkowskich dodatkowych decyzji. Całkowita kwota zasobów własnych niezbędna do sfinansowania budżetu jest obliczona na podstawie łącznej kwoty wydatków pomniejszonej o dochody różne. Całkowita kwota zasobów własnych nie może przekroczyć 1,23 % dochodu narodowego brutto (DNB) całej UE. Zasoby własne można podzielić na tradycyjne zasoby własne (takie jak cła), zasoby własne oparte na podatku od wartości dodanej (VAT) oraz zasoby oparte na dochodzie narodowym brutto (DNB). Dochody różne wynikające z działań UE (np. pochodzące z grzywien za naruszenie zasad konkurencji) stanowią na ogół mniej niż 10 % łącznej kwoty dochodów.

Zasadniczo UE nie wolno zaciągać pożyczek na rynkach kapitałowych ani od instytucji finansowych w celu finansowania swojego budżetu.

3.2. W jaki sposób zarządzane i wydawane są środki budżetowe UE

Podstawowe wydatki operacyjne

Wydatki operacyjne UE obejmują różne działy WRF oraz przyjmują różne formy, w zależności od sposobu wypłacania środków pieniężnych i zarządzania nimi. Począwszy od 2014 r., Komisja klasyfikuje swoje wydatki następująco:

Zarządzanie bezpośrednie: gdy budżet jest wykonywany bezpośrednio przez służby Komisji.

Zarządzanie pośrednie: gdy Komisja powierza zadania związane z wykonaniem budżetu organom przewidzianym prawem UE lub prawem krajowym, takim jak agencje UE.

Zarządzanie dzielone: w ramach tej metody realizację zadań w zakresie wykonania budżetu powierza się państwom członkowskim. Ok. 80 % wydatków podlega właśnie tej metodzie, która ma zastosowanie w takich dziedzinach, jak wydatki rolne i działania strukturalne.

Różne podmioty działań finansowych w Komisji

Kolegium komisarzy ponosi zbiorową odpowiedzialność polityczną, jednak w praktyce nie wykonuje samodzielnie przyznanych mu uprawnień w zakresie wykonania budżetu. Każdego roku kolegium powierza zadania związane z wykonaniem budżetu poszczególnym urzędnikom, którzy odpowiadają przed kolegium komisarzy oraz podlegają przepisom rozporządzenia finansowego (RF) i regulaminu pracowniczego (RP). Odnośni pracownicy, z reguły dyrektorzy generalni i szefowie służb, pełnią funkcję tzw. delegowanych urzędników zatwierdzających. Oni z kolei mogą przekazać zadania związane z wykonaniem budżetu tzw. subdelegowanym urzędnikom zatwierdzającym.

Kompetencje urzędników zatwierdzających obejmują cały proces zarządzania, poczynając od określenia, co należy zrobić, aby zrealizować cele polityki ustalone przez daną instytucję, aż po zarządzanie podjętymi działaniami pod względem operacyjnym i budżetowym. Każdy urzędnik zatwierdzający ma obowiązek sporządzić roczne sprawozdanie z działalności dotyczące działań wchodzących w zakres jego kompetencji. W sprawozdaniu tym przedstawia wyniki realizacji celów politycznych oraz informuje o wystarczającej jego zdaniem pewności co do tego, że środki przeznaczone na działalność opisaną w sporządzonym przez niego sprawozdaniu zostały wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem oraz zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami oraz że obowiązujące procedury kontroli dają niezbędną gwarancję legalności i prawidłowości operacji leżących u podstaw rozliczeń. Na podstawie art. 66 RF Komisja przekazuje PE i Radzie sprawozdanie podsumowujące odnoszące się do poszczególnych rocznych sprawozdań z działalności; Komisja przejmuje tym samym na siebie ogólną odpowiedzialność polityczną za zarządzanie budżetem UE zgodnie z art. 317 TFUE. Wspomniane sprawozdanie oraz roczne sprawozdania z działalności dostępne są na stronie: http://ec.europa.eu/ atwork/planning-and-preparing/synthesis-report/index_pl.htm.

Księgowy wykonuje zlecenia płatnicze i nakazy odzyskania środków sporządzone przez urzędników zatwierdzających oraz odpowiada za zarządzanie środkami pieniężnymi, ustanawianie reguł i metod rachunkowości, walidację systemów rachunkowości, prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych instytucji. Ponadto księgowy ma obowiązek podpisania rocznego sprawozdania finansowego, poświadczając przy tym, że przedstawia ono rzetelnie, we wszystkich istotnych aspektach, sytuację finansową, wyniki operacji oraz przepływy pieniężne.

Zaciąganie zobowiązań w celu uruchomienia środków z budżetu UE

Zaciągnięcie zobowiązania prawnego (w formie np. umowy o udzielenie zamówienia lub umowy o udzielenie dotacji) wobec osoby trzeciej możliwe jest pod warunkiem, że w rocznym budżecie przewidziano linię, w oparciu o którą przedmiotowe działanie może zostać zrealizowane. W takiej linii budżetowej muszą być także zapisane środki wystarczające na pokrycie odnośnych wydatków. Jeżeli te warunki są spełnione, wymagane środki muszą zostać zarezerwowane w budżecie w drodze zobowiązania budżetowego ujętego w systemie rachunkowości; dopiero wtedy można zaciągnąć zobowiązanie prawne. Środki z budżetu UE mogą zostać wydane dopiero wtedy, gdy urzędnik zatwierdzający przyjmie odpowiednie zobowiązanie budżetowe.

Po zatwierdzeniu zobowiązanie budżetowe ujmowane jest w systemie rachunkowości budżetowej, a środki są odpowiednio wykorzystywane. Nie ma to jednak wpływu na sprawozdanie finansowe (lub księgę główną), jako że nie poniesiono jeszcze żadnych kosztów.

Dokonywanie płatności

Komisja uczestniczy w systemie SWIFT (Stowarzyszenie Międzynarodowej Teletransmisji Danych Finansowych) i dokonuje ponad 2 mln płatności rocznie. Płatności mogą zostać dokonane dopiero po zatwierdzeniu zobowiązania budżetowego przez urzędnika zatwierdzającego zajmującego się daną operacją.

Zaliczkowanie jest formą płatności z wyprzedzeniem na rzecz beneficjenta, mającą na celu zapewnienie finansowania z góry. Może być ono rozbite na szereg płatności dokonywanych w okresie wskazanym w danym zobowiązaniu prawnym. Beneficjent, który nie poniesie kosztów kwalifikowalnych, zobowiązany jest do zwrotu UE przyznanej zaliczki. Tym samym dokonane płatności zaliczkowe nie stanowią ostatecznego kosztu, dopóki nie zostaną spełnione odnośne warunki. W związku z tym w bilansie UE wykazuje się je po stronie aktywów w momencie dokonania płatności początkowej.

Zestawienia poniesionych wydatków przekazywane są właściwym organom UE i stanowią one dowód na to, w jaki sposób beneficjent wykorzystał kwotę płatności zaliczkowej zgodnie ze zobowiązaniem prawnym. Zestawienia poniesionych wydatków przesyłane są w różnych terminach w ciągu roku, w zależności od rodzaju finansowanego działania oraz warunków.

Kryteria kwalifikowalności określone są w aktach podstawowych, w zaproszeniach do składania wniosków, innych dokumentach przeznaczonych dla beneficjentów dotacji lub we właściwych klauzulach wpisanych do umów o udzielenie dotacji lub decyzji o udzieleniu dotacji. Po dokonaniu analizy kwoty kwalifikowalne ujmowane są jako koszty, a beneficjent zostaje poinformowany o ewentualnych kwotach niekwalifikowalnych.

RF i inne właściwe przepisy, zwłaszcza dotyczące polityki rolnej i polityki spójności, uprawniają do kontrolowania wydatków nawet wiele lat po ich dokonaniu. W przypadku stwierdzenia błędów, nieprawidłowości lub nadużyć finansowych stosuje się korekty finansowe lub przystępuje się do odzyskania środków (zob. informacja dodatkowa 6 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego).

3.3. Sprawozdawczość finansowa i rozliczalność

Skonsolidowane sprawozdanie roczne UE zawiera informacje finansowe na temat działalności instytucji, agencji i innych organów UE z punktu widzenia rachunkowości budżetowej i memoriałowej. Nie obejmuje ono sprawozdań rocznych państw członkowskich.

Roczne sprawozdanie finansowe UE obejmuje dwie oddzielne, choć powiązane ze sobą części:

a) sprawozdanie finansowe; oraz

b) sprawozdanie z wykonania budżetu, które zawiera szczegółową ewidencję wykonania budżetu.

Do obowiązków księgowego Komisji należy przygotowanie sprawozdania finansowego UE oraz zadbanie o to, aby przedstawiało ono rzetelnie, we wszystkich istotnych aspektach, sytuację finansową, wyniki operacji oraz przepływy pieniężne UE.

Oprócz wymienionych rocznych sprawozdań finansowych przygotowuje się także sprawozdania ad hoc dotyczące określonych zagadnień, np. sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami, sprawozdanie na temat instrumentów finansowych, udzielonych gwarancji oraz korekt finansowych.

Sprawozdawczość i rozliczalność w Komisji:

grafika

3.4. Kontrola i absolutorium

Kontrola

Roczne sprawozdanie finansowe i zarządzanie zasobami UE badane są przez Europejski Trybunał Obrachunkowy ("Trybunał"), zewnętrzny organ kontroli, który w ramach swoich działań sporządza dla Parlamentu Europejskiego i Rady:

1) sprawozdanie roczne dotyczące działań finansowanych z budżetu ogólnego;

2) opinię, opartą na wynikach swoich kontroli i zawartą w sprawozdaniu rocznym w postaci poświadczenia wiarygodności, dotyczącą: (i) wiarygodności rozliczeń; oraz (ii) legalności i prawidłowości operacji leżących u podstaw rozliczeń, obejmujących zarówno dochody pobierane od podatników, jak i płatności na rzecz beneficjentów końcowych; a także

3) specjalne sprawozdania zawierające ustalenia kontroli obejmujących określone obszary.

Absolutorium

Ostatnim etapem cyklu budżetowego jest udzielenie absolutorium z wykonania budżetu za dany rok budżetowy. W UE organem udzielającym absolutorium jest PE. Oznacza to, że po badaniu i ostatecznym zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego Rada wydaje zalecenie, a następnie PE podejmuje decyzję w sprawie udzielenia Komisji i innym organom UE absolutorium z wykonania budżetu UE za dany rok budżetowy. Decyzja ta podejmowana jest na podstawie badania rocznego sprawozdania finansowego, sprawozdania podsumowującego i rocznego sprawozdania oceniającego Komisji, sprawozdania rocznego, opinii pokontrolnej i sprawozdań specjalnych Trybunału, a także odpowiedzi Komisji na pytania i wnioski o udzielenie dodatkowych informacji.

Absolutorium odzwierciedla polityczny aspekt zewnętrznej kontroli wykonania budżetu i stanowi decyzję, którą PE, działając na zalecenie Rady, "zwalnia" Komisję (oraz inne organy UE) z odpowiedzialności za zarządzanie danym budżetem, ogłaszając koniec okresu obowiązywania tego budżetu. Procedura udzielenia absolutorium może zakończyć się na trzy sposoby: udzieleniem, przesunięciem terminu udzielenia lub odmową udzielenia absolutorium. Nieodłączną część corocznej procedury udzielania absolutorium z wykonania budżetu w PE stanowią przesłuchania komisarzy, którzy odpowiadają na pytania członków Komisji Kontroli Budżetowej PE dotyczące obszarów polityki, za które są odpowiedzialni. Ostateczne sprawozdanie dotyczące absolutorium wraz z zaleceniami podjęcia określonych działań skierowanymi do Komisji, przyjmuje się na posiedzeniu plenarnym. Zalecenia Rady dotyczące absolutorium przyjmuje Rada Ecofin. Zarówno sprawozdanie PE dotyczące absolutorium, jak i zalecenia Rady w tej sprawie są przedmiotem corocznego sprawozdania z działań następczych, w którym Komisja przedstawia w zarysie konkretne działania, jakie podjęła w celu wykonania zaleceń.

4. SKONSOLIDOWANE SPRAWOZDANIE FINANSOWE UE: SYTUACJA BUDŻETOWA W 2014 R.

4.1. Ogólne tendencje

Dochody

Zmiany poziomu dochodów w mln EUR na przestrzeni pięciu lat:

grafika

W 2014 r. dochody wynikające z zasobów opartych na DNB uległy zmniejszeniu, a dochody pochodzące z innych zasobów własnych utrzymały się na zbliżonym poziomie. Kwota odzyskanych wydatków (korekty finansowe i odzyskanie środków - zob. informacja dodatkowa 3.5 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego) uległa natomiast niemalże podwojeniu, z 1,8 mld EUR do 3,4 mld EUR - wynika to z zaawansowania procesu zamykania okresu programowania 2000-2006 w obszarze polityki spójności i związanego z tym wycofywania wydatków niekwalifikowalnych, oraz ze znaczących korekt finansowych zastosowanych przez Komisję w polityce rolnej.

Koszty

Główne pozycje kosztów stanowią płatności transferowe w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz innych instrumentów na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) oraz Funduszu Spójności (FS) i Europejskiego Funduszu Społecznego (ESF). W roku budżetowym 2014 stanowiły one niemal 70 % wszystkich kosztów.

Koszty były zasadniczo na podobnym poziomie jak w poprzednim roku. Odnotowano jednak spadki w przypadku EFRR/ Funduszu Spójności, co wynika z tego, że koszty ujęte w 2014 r. dotyczą jedynie okresu programowania 2007-2013, a na obecny okres 2014-2020 nie zaksięgowano jeszcze żadnych kosztów ze względu na późne rozpoczęcie programów (państwa członkowskie rozpoczęły wdrażanie dopiero w 2015 r.).

UE ujmuje także jako koszty przyszłe zobowiązania płatnicze, których jeszcze nie zapisano na kontach budżetowych opartych na zasadzie kasowej. Zwiększone przyszłe zobowiązania płatnicze wykazane w zobowiązaniach dotyczących rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich oraz przyszłe zobowiązania płatnicze w związku z prawami emerytalnymi nabytymi przez komisarzy, posłów do PE oraz personel zwykle prowadzą do wyższych kosztów i ujemnego wyniku ekonomicznego (płatności te będą finansowane z przyszłych budżetów i nie są jeszcze uwzględnione w dochodach).

Wynik ekonomiczny

Wynik ekonomiczny (deficyt) za okres zwiększył się z 4 365 mln EUR w 2013 r. do 11 280 mln EUR w 2014 r. Główną przyczyną tego wzrostu jest znacząca strata aktuarialna (wynosząca netto 9,2 mld EUR) związana ze zobowiązaniami z tytułu świadczeń emerytalno-rentowych i innych świadczeń pracowniczych, która wynika ze spadku stóp procentowych. Z uwagi na obowiązujące zasady rachunkowości, które stosuje się na świecie, a także obecną sytuację gospodarczą, takich wahań aktuarialnych należy się spodziewać. Gdyby stopy procentowe wzrosły, spodziewany byłby odwrotny skutek.

Ponadto, ponieważ wycena aktuarialna wartości zobowiązań ogółem dokonywana jest na określony punkt w czasie, czyli na dzień 31 grudnia 2014 r., i opiera się ona na aktualnych wówczas założeniach, strata ta nie pociąga za sobą rzeczywistego obciążenia dla budżetu UE ani nie wpływa na kwoty, które mają zostać wypłacone z budżetu UE emerytom w najbliższych latach. Płatności te oszacowano już w WRF 2014-2020 i będą one wykonywane w ramach corocznej procedury budżetowej.

Aktywa

Najbardziej znaczącą pozycją po stronie aktywów w bilansie są aktywa finansowe (inwestycje, udzielone pożyczki, środki pieniężne) oraz kwoty płatności zaliczkowych, które stanowią niemal 85 % aktywów UE. Kwota udzielonych pożyczek utrzymuje się na stałym poziomie i wynosi ok. 60 mld EUR (zob. informacja dodatkowa 4.3.2 poniżej), natomiast kwota wynikająca z instrumentów finansowych finansowanych z budżetu UE zwiększyła się o niemal 2 mld EUR (zob. informacja dodatkowa 4.3.1 poniżej). Po stronie aktywów w pozycji rzeczowych aktywów trwałych ujęto aktywa dotyczące programu Copernicus (1,5 mld EUR) oraz aktywa Galileo w budowie (1,5 mld EUR).

W ostatnich latach instytucje UE zdołały utrzymać na niskim poziomie stan środków pieniężnych i ich ekwiwalentów na koniec roku. Odnotowane na dzień 31 grudnia 2014 r. wysokie saldo środków pieniężnych wynoszące 17,5 mld EUR jest związane z procedurą budżetową i wynika z składek na poczet zasobów własnych związanych z saldami VAT i DNB, które wpłynęły od państw członkowskich w grudniu 2014 r. (zob. informacja dodatkowa 2.8.1 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego).

Środki pieniężne i ich ekwiwalenty na koniec roku

grafika

Bilans UE za 2014 r. obejmuje aktywa o wartości 163 mld EUR oraz zobowiązania o wartości 221 mld EUR

grafika

Zobowiązania

Strona zobowiązań obejmuje cztery główne pozycje: zobowiązania z tytułu świadczeń emerytalno-rentowych i innych świadczeń pracowniczych, zobowiązania finansowe, zobowiązania i bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Największą zmianą w stosunku do 2013 r. jest wzrost zobowiązań z tytułu świadczeń emerytalno-rentowych i innych świadczeń pracowniczych z 46,8 mld EUR w 2013 r. do 58,6 mld EUR w 2014 r., będący głównie wynikiem znacznego spadku stóp procentowych (zob. powyżej).

Przewaga zobowiązań nad aktywami nie oznacza, że instytucje UE znajdują się w trudnej sytuacji finansowej, tylko że niektóre zobowiązania będą finansowane z przyszłych budżetów rocznych. Wiele kosztów ujmowanych jest zgodnie z zasadami rachunkowości memoriałowej w 2014 r., choć mogą one zostać faktycznie poniesione w roku 2015 lub później i sfinansowane z przyszłych budżetów. Najbardziej znaczące kwoty, na które należy zwrócić uwagę, dotyczą działań Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) (finansowanych w 2015 r.) oraz świadczeń pracowniczych (które będą wypłacane przez co najmniej następne 30 lat).

4.2. Zaliczkowanie

Komisja dokłada wszelkich starań, aby zapewnić utrzymanie poziomów zaliczkowania na odpowiednim poziomie. Trzeba znaleźć właściwą równowagę między przeprowadzaniem wystarczających kontroli i terminowym ujmowaniem wydatków. Należy zwrócić uwagę, że znaczny wpływ na poziom zaliczkowania ma cykl WRF - na przykład na początku okresu obowiązywania WRF można spodziewać się wypłat dużych zaliczek dla państw członkowskich w ramach polityki spójności.

Łączna kwota płatności zaliczkowych (z wyłączeniem innych zaliczek dla państw członkowskich) wykazana w bilansie UE wynosi 45,2 mld EUR, z czego 99,8 % związane jest z działaniami Komisji. Około 76 % zaliczkowania ze strony Komisji podlega wykonaniu metodą zarządzania dzielonego, co oznacza, że wykonanie budżetu przekazuje się państwom członkowskim (Komisja zachowuje funkcję nadzorczą).

Zaliczkowanie ze strony Komisji według metody zarządzania

grafika

Większość wydatków objętych metodą zarządzania dzielonego to wydatki rolne i wydatki na działania strukturalne. Najbardziej znaczące kwoty zaliczkowania odnoszą się do Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności (EFRR i FS), Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS).

Wydatki objęte zarządzaniem dzielonym według funduszy

grafika

4.3. Instrumenty finansowe

4.3.1. Instrumenty finansowe finansowane z budżetu UE objęte zarządzaniem bezpośrednim i pośrednim

Znaczenie instrumentów finansowych dla wykonania budżetu oraz związane z nimi kwoty są z roku na rok coraz większe. W przeciwieństwie do tradycyjnej metody wykonywania budżetu, która polega na udzielaniu dotacji i subwencji, podejście to opiera się na tym, że za każde euro wydane z budżetu z wykorzystaniem instrumentów finansowych końcowy beneficjent otrzymuje ponad 1 euro wsparcia finansowego, co wynika z efektu dźwigni. Inteligentne korzystanie z budżetu UE ma ma celu osiągnięcie jak największych efektów za pomocą dostępnych środków.

Instrumenty finansowe finansowane z budżetu EU - aktywa finansowe dostępne do sprzedaży

grafika

Ogólnie wykorzystuje się trzy główne rodzaje instrumentów finansowych:

- instrumenty kapitałowe,

- instrumenty pożyczkowe, oraz

- instrumenty gwarancyjne.

Dalsze informacje na temat głównych instrumentów znajdują się poniżej.

Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (aktywa o wartości 1 996 mln EUR)

Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych ma zastosowanie do pożyczek gwarantowanych przez UE na podstawie decyzji Rady, w szczególności pożyczek udzielanych przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) poza UE oraz pożyczek udzielanych w ramach pomocy makrofinansowej (MFA), jak również pożyczek Euratomu udzielanych poza UE. Jest to instrument długoterminowy (część długoterminowa: 1 489 mln EUR) zarządzany przez EBI, z którego pokrywane są niespłacone zobowiązania wynikające z pożyczek objętych gwarancją UE. Środki funduszu pochodzą z wpłat z budżetu ogólnego UE (wnoszonych do osiągnięcia 9 % kapitałowej wartości operacji), wpływów z odsetek od zainwestowanych środków funduszu oraz kwot odzyskanych od zalegających ze spłatami dłużników, w odniesieniu do których fundusz musiał już uruchomić gwarancję. Wszelkie roczne nadwyżki są zwracane do budżetu UE jako dochód.

UE ma obowiązek przewidzieć rezerwę gwarancyjną na pożyczki dla państw trzecich. Rezerwa ta jest przeznaczona na pokrycie potrzeb Funduszu Gwarancyjnego oraz, w razie potrzeby, uruchomionych gwarancji przekraczających kwotę dostępną w funduszu, tak aby tymi kwotami można było obciążyć budżet. Rezerwa odpowiada kwocie docelowej w wysokości 9 % kwoty pożyczek niespłaconych na koniec roku.

Mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka (aktywa o wartości 961 mln EUR)

Mechanizmem finansowania opartym na podziale ryzyka (RSFF) zarządza EBI, a portfel inwestycyjny Komisji wykorzystuje się na pokrycie ryzyka finansowego z tytułu pożyczek i gwarancji udzielonych przez EBI na rzecz kwalifikowalnych projektów badawczych. Ogółem Komisja planowała przeznaczyć na RSFF do 1 mld EUR, w tym do 800 mln EUR z programu "Współpraca" i do 200 mln EUR - z programu "Możliwości". EBI zobowiązał się do zapewnienia środków w takiej samej wysokości. W okresie obowiązywania WRF na lata 2014-2020 nie będzie nowych wkładów z budżetu na rzecz RSFF. Na dzień 31 grudnia 2014 r. wkład na rzecz RSFF wniesiony przez Komisję, państwa EFTA i państwa trzecie wyniósł 856 mln EUR. W 2014 r. 375 mln EUR z wkładu UE na rzecz RSFF przekazano do instrumentu dłużnego, który jest jego następcą w ramach programu "Horyzont 2020". Kwota ujęta jako zobowiązanie warunkowe (informacja dodatkowa 5.2.1 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego) stanowi szacunkową maksymalną stratę na dzień 31 grudnia 2014 r., którą Komisja mogłaby ponieść w razie niewykonania zobowiązań z tytułu pożyczek lub gwarancji udzielonych przez EBI w ramach RSFF. Należy zauważyć, że całkowite ryzyko Komisji jest ograniczone do kwoty, którą przekazuje ona na rzecz mechanizmu.

"Horyzont 2020" (aktywa o wartości 643 mln EUR)

"Horyzont 2020" jest nowym instrumentem kapitałowym w ramach WRF na lata 2014-2020. Postrzegany jako środek, który ma być motorem wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, "Horyzont 2020" ma poparcie polityczne liderów Europy oraz członków PE. Uzgodnili oni, że badania naukowe stanowią inwestycję na przyszłość i w związku z tym traktują je jako główny element planu UE na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. Poprzez powiązanie badań naukowych i innowacji "Horyzont 2020" ułatwia działania na rzecz osiągnięcia tego celu, z naciskiem na doskonałą bazę naukową, wiodącą pozycję w przemyśle oraz podejmowanie wyzwań społecznych. Chodzi o to, by zapewnić prowadzenie w Europie badań naukowych na światowym poziomie, usunąć bariery hamujące innowacyjność oraz ułatwić sektorowi publicznemu i sektorowi prywatnemu współpracę w zakresie innowacyjności. "Horyzont 2020" jest zarządzany przez EFI.

Mechanizm finansowania początkowego ETF (aktywa o wartości 524 mln EUR)

Mechanizm finansowania początkowego Europejskiego Systemu Technologii (ETF) obejmuje program na rzecz wzrostu i zatrudnienia, wieloletni program na rzecz przedsiębiorstw i przedsiębiorczości (MAP) oraz Program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji (CIP), którymi w imieniu Komisji zarządza EFI i które poprzez inwestycje w odpowiednie wyspecjalizowane fundusze venture capital wspierają tworzenie i finansowanie MŚP rozpoczynających działalność.

Instrument Gwarancji Kredytowych dla projektów TEN-T (aktywa o wartości 235 mln EUR)

Instrument Gwarancji Kredytowych dla projektów TEN-T (LGTT) służy udzielaniu gwarancji w celu ograniczenia ryzyka uzyskania niewystarczających przychodów we wczesnych latach realizacji projektów TEN-Transport. Owe gwarancje stanowiłyby całkowite zabezpieczenie rezerwowych linii kredytowych, a korzystanie z nich byłoby ograniczone do przypadków, kiedy przepływy pieniężne w ramach projektu byłyby niewystarczające do obsługi długu uprzywilejowanego. Instrument jest wspólnym produktem finansowym Komisji i EBI. Wkład kapitałowy do instrumentu LGTT na okres finansowania 2007-2013 początkowo miał wynosić 1 mld EUR i miał zostać wniesiony w równych częściach przez Komisję i EBI. Rozporządzeniem zmieniającym Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 670/2012 dokonano realokacji 200 mln EUR na inicjatywę w zakresie obligacji projektowych, a kolejne 50 mln EUR na finansowanie dotacji, więc łączny wkład UE nadal dostępny w przypadku tego instrumentu wynosi 250 mln EUR.

Na dzień 31 grudnia 2014 r. wkład Komisji do LGTT wyniósł 212 mln EUR. Kwota ujęta jako zobowiązanie warunkowe (informacja dodatkowa 5.2.1 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego) stanowi szacunkową maksymalną stratę na dzień 31 grudnia 2014 r., którą mogłaby ponieść Komisja w razie niewykonania zobowiązań z tytułu pożyczek udzielonych przez EBI w ramach LGTT. Należy zauważyć, że całkowite ryzyko Komisji jest ograniczone do kwoty, którą przekazuje ona na rzecz instrumentu.

Instrumenty finansowe (IF) według rodzaju

			(mln EUR)
	Aktywa ogółem	Zobowiązania ogółem	Udzielone gwarancje
Instrumenty pożyczkowe/kapitałowe/instrumenty w zakresie pomocy technicznej:
MEDA - instrument współpracy gospodarczej i finansowej w ramach partnerstwa eurośródziemnomorskiego	290	(3)
Europejski Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa (ENPI)	167	(7)
	457	(9)
Instrumenty pożyczkowe: Pożyczki na wsparcie MŚP	19	-
Instrumenty kapitałowe:
Instrument na rzecz Wysokiego Wzrostu i Innowacji w MŚP w ramach Programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji	323	(0)
COSME - Konkurencyjność przedsiębiorstw oraz MŚP	31	-
Europejski Fundusz na rzecz Europy Południowo-Wschodniej (EFSE)	118	-
Fundusz wspierania przedsiębiorczości w ramach instrumentu rozwoju przedsiębiorczości i innowacji dla Bałkanów Zachodnich	10	0
Fundusz wspierania innowacji w przedsiębiorstwach w ramach instrumentu rozwoju przedsiębiorczości i innowacji dla Bałkanów Zachodnich	21	0
Mechanizm finansowania początkowego Europejskiego Systemu Technologii (ETF) z 1998 r.	19	(0)
Globalny Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej	72	-
Instrument kapitałowy dla wieloletniego programu ramowego	183	(0)
Fundusz Marguerite	37	-
Europejski instrument mikrofinansowy Progress na rzecz zatrudnienia i włączenia społecznego	60	-
SE4F - Fundusz "Ekologia na rzecz Wzrostu" dla wschodniego sąsiedztwa	52	-
Europejski Fundusz na rzecz Efektywności Energetycznej	89	-
Projekty pilotażowe dotyczące transferu technologii	2	(0)
Fundusz dłużny "Inicjatywa mikrofinansowania na rzecz Azji" (ang. Microfinance Initiative for Asia Debt Fund)	10	-
SANAD w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej - Fundusz na rzecz mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw	9	-
	1 035	(1)
Instrumenty gwarancyjne:
System poręczeń dla MŚP w ramach Programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji	151	(259)	-
Instrument gwarancji kredytowych na potrzeby programu COSME - Konkurencyjność przedsiębiorstw oraz MŚP	39	(1)	(42)
"Horyzont 2020" - Fundusze unijne dla innowatorów	478	(11)	(98)
"Horyzont 2020" - Gwarancje dla MŚP	165	(1)	(267)
Instrument Gwarancji Kredytowych dla projektów TEN-T (LGTT)	235	(3)	(209)
Instrument gwarancyjny w ramach instrumentu rozwoju przedsiębiorczości i innowacji dla Bałkanów Zachodnich	21	(2)	(10)
Program wieloletni dla przedsiębiorstw	26	(41)	-
Mechanizm finansowania kapitału naturalnego	3	-	-
Instrument obligacji projektowych	149	(2)	(138)
Instrument finansowania prywatnego na rzecz efektywności energetycznej (PF4EE)	6	(0)	-
Mandat na realizację Europejskiego instrumentu mikrofinansowego Progress	13	(9)	-
Mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka	961	(32)	(883)
System poręczeń dla MŚP	60	(15)	-
	2 309	(376)	(1 647)
Ogółem	3 820	(386)	(1 647)
Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych	1 996	(25)	(19 198)

4.3.2. Działalność w zakresie zaciągania i udzielania pożyczek, którą zarządza Komisja

UE jest uprawniona na mocy Traktatu UE do prowadzenia operacji zaciągania pożyczek, aby zgromadzić zasoby finansowe niezbędne do wypełnienia swojego mandatu. Komisja, działając w imieniu UE, obsługuje obecnie trzy główne programy - pomoc makrofinansową (MFA), pomoc dla bilansów płatniczych (BOP) oraz europejski mechanizm stabilizacji finansowej (EFSM), w ramach których może udzielać pożyczek i pozyskiwać finansowanie na ten cel poprzez emisję instrumentów dłużnych na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych.

grafika

Działalność UE w zakresie zaciągania i udzielania pożyczek jest działalnością pozabudżetową. Kapitał niezbędny do finansowania operacji udzielania pożyczek przez UE w ramach wspomnianych programów pozyskiwany jest na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych. Unii Europejskiej nie wolno zaciągać pożyczek na finansowanie zwykłych wydatków budżetowych ani deficytu budżetowego. Wielkość zaciągniętych pożyczek waha się od niewielkich ofert na rynku niepublicznym na kwoty nieprzekraczające 500 mln EUR po emisje obligacji osiągające wartość referencyjną (tj. co najmniej 1 mld EUR). Co do zasady pozyskane środki są pożyczane państwu będącemu beneficjentem na analogicznych warunkach (ang. back-to-back), tj. z takim samym kuponem odsetkowym, terminem zapadalności i w takiej samej kwocie. Niezależnie od metody back-to-back obsługa zadłużenia z tytułu instrumentów finansowych jest prawnym obowiązkiem UE, która zadba o to, aby wszystkie płatności były dokonywane w pełnej kwocie i w sposób terminowy. Komisja wprowadziła procedury, aby zapewnić spłatę zaciągniętych pożyczek nawet w przypadku niewywiązania się dłużnika z zobowiązań. W przypadku każdego programu dotyczącego danego kraju łączną przyznaną kwotę, (maksymalną) liczbę rat, w których nastąpi wypłata, oraz maksymalny (średni) okres zapadalności pakietu pożyczek określają decyzje PE, Rady i Komisji. Następnie Komisja i państwo będące beneficjentem uzgadniają parametry pożyczki/finansowania oraz ich raty i wypłaty transz. Ponadto wszystkie transze pożyczki, z wyjątkiem pierwszej, są uzależnione od przestrzegania ścisłych warunków - zbliżonych do tych przewidzianych w ramach wsparcia Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) - uzgodnionych w ramach programu wspólnej pomocy finansowej UE/MFW, co jest kolejnym czynnikiem wpływającym na ramy czasowe finansowania. Oznacza to, że ramy czasowe i terminy wykupu emisji zależą od powiązanej działalności UE w zakresie udzielania pożyczek. Finansowanie jest denominowane wyłącznie w euro, a terminy zapadalności wynoszą od 3 do 30 lat.

Zaciągane przez UE pożyczki stanowią bezpośrednie i bezwarunkowe zobowiązanie UE i mają gwarancje 28 państw członkowskich. Pożyczki zaciągnięte na sfinansowanie pożyczek udzielanych państwom spoza UE objęte są Funduszem Gwarancyjnym dla działań zewnętrznych. W razie niewywiązania się ze zobowiązań przez państwo członkowskie będące beneficjentem, do obsługi zadłużenia wykorzystane zostanie, w miarę możliwości, dostępne saldo środków pieniężnych na rachunku Komisji prowadzonym przez administrację finansową danego kraju. Gdyby nie było to możliwe, Komisja pobrałaby niezbędne środki od państw członkowskich. Państwa członkowskie UE są prawnie zobowiązane, zgodnie z przepisami UE dotyczącymi zasobów własnych (art. 12 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000), do udostępnienia środków wystarczających na wypełnienie zobowiązań UE. W związku z tym inwestorzy są narażeni tylko na ryzyko kredytowe UE, a nie na ryzyko kredytowe beneficjenta finansowanych pożyczek. Stosowanie systemu pożyczek wzajemnych sprawia, że budżet UE nie jest narażony na jakiekolwiek ryzyko stopy procentowej ani ryzyko walutowe.

Bilans płatniczy

Instrument wsparcia bilansu płatniczego jest opartym na założeniach politycznych instrumentem finansowym, który umożliwia udzielanie średnioterminowej pomocy finansowej państwom członkowskim UE. Umożliwia on udzielanie pożyczek państwom członkowskim, które mają trudności lub są poważnie zagrożone trudnościami z bieżącym bilansem płatniczym lub przepływem kapitału. Z tego instrumentu mogą korzystać wyłącznie państwa członkowskie, które nie przyjęły euro. Pomoc dla bilansu płatniczego na rzecz Łotwy została przyznana przed wprowadzeniem euro z dniem 1 stycznia 2014 r. Maksymalna kwota pożyczek, jakich można udzielić w ramach tego instrumentu, wynosi 50 mld EUR. Zaciągnięte pożyczki związane z tymi pożyczkami na wsparcie bilansu płatniczego są gwarantowane przez budżet UE - w związku z czym na dzień 31 grudnia 2014 r. maksymalna ekspozycja budżetu na ewentualne ryzyko z tytułu tych pożyczek wynosiła 8,6 mld EUR (przy czym ich wartość nominalna wynosi 8,4 mld EUR, jak podano poniżej).

				(mln EUR)
	Węgry	Łotwa	Rumunia	Ogółem
Pożyczki udzielone ogółem	6 500	3 100	8 400	18 000
Wypłacone na dzień 31.12.2013 r.	5 500	2 900	5 000	13 400
Wypłacone w 2014 r.	-	-	-	-
Pożyczki wypłacone na dzień 31.12.2014 r.	5 500	2 900	5 000	13 400
Pożyczki spłacone na dzień 31.12.2014 r.	(4 000)	(1 000)	-	(5 000)
Kwota niespłacona na dzień 31.12.2014 r.	1 500	1 900	5 000	8 400

Tabela z harmonogramem spłat tych pożyczek znajduje się poniżej.

W okresie od listopada 2008 r. do maja 2009 r. udzielono pomocy finansowej na kwotę 14,6 mld EUR na rzecz Węgier, Łotwy i Rumunii, z czego 13,4 mld EUR wypłacono do połowy 2011 r. Należy zauważyć, że ważność programu pomocy na rzecz wsparcia bilansu płatniczego dla Węgier wygasła w listopadzie 2010 r. (z niewykorzystaną kwotą 1 mld EUR), a pierwsze dwie spłaty kwoty 2 mld EUR i kolejnych 2 mld EUR wpłynęły zgodnie z harmonogramem odpowiednio w grudniu 2011 r. i w listopadzie 2014 r. Ważność programu pomocy na rzecz wsparcia bilansu płatniczego dla Łotwy wygasła w styczniu 2012 r. (z niewykorzystaną kwotą 200 mln EUR), a pierwsze dwie spłaty kwoty 1 mld EUR oraz kwoty

1,2 mld EUR wpłynęły zgodnie z harmonogramem odpowiednio w kwietniu 2014 r. i w styczniu 2015 r. Pierwszy program pomocy na rzecz wsparcia bilansu płatniczego dla Rumunii wygasł w maju 2012 r., a cała przyznana kwota - 5 mld EUR - została wypłacona. Pierwsza spłata kwoty 1,5 mld EUR wpłynęła zgodnie z harmonogramem w styczniu 2015 r.

W lutym 2011 r. Rumunia zwróciła się o uruchomienie programu uzupełniającej zapobiegawczej pomocy finansowej w ramach mechanizmu wsparcia bilansu płatniczego w celu ułatwienia przywrócenia wzrostu gospodarczego. W dniu 12 maja 2011 r. Rada podjęła decyzję o udzieleniu Rumunii zapobiegawczo pomocy UE dla bilansu płatniczego w wysokości nieprzekraczającej 1,4 mld EUR (decyzja Rady 2011/288/UE), jednak okres ważności tej pomocy wygasł z końcem marca 2013 r. i nie została ona wykorzystana. W odpowiedzi na drugi wniosek Rumunii o udzielenie pomocy zapobiegawczej, dnia 22 października 2013 r. Rada podjęła decyzję w sprawie udzielenia zapobiegawczo nowej pomocy UE dla bilansu płatniczego w wysokości nieprzekraczającej 2 mld EUR (decyzja Rady 2013/531/UE), którą będzie można uruchomić do dnia 30 września 2015 r. W przypadku jej uruchomienia pomoc finansowa zostanie udzielona w formie pożyczki z maksymalnym okresem wymagalności wynoszącym osiem lat. Ponieważ ta pomoc zapobiegawcza w kwocie 2 mld EUR jest obecnie jedynym aktywnym programem w ramach mechanizmu wsparcia bilansu płatniczego, jest to jedyna kwota, która pozostaje jeszcze dostępna.

Europejski mechanizm stabilizacji finansowej

			(mln EUR)
	Irlandia	Portugalia	Ogółem
Pożyczki udzielone ogółem	22 500	26 000	48 500
Wypłacone na dzień 31.12.2013 r.	21 700	22 100	43 800
Wypłacone w 2014 r.	800	2 200	3 000
Pożyczki wypłacone na dzień 31.12.2014 r.	22 500	24 300	46 800
Pożyczki spłacone na dzień 31.12.2014 r.	-	-	-
Pożyczki niespłacone na dzień 31.12.2014 r.	22 500	24 300	46 800

Tabela z harmonogramem spłat tych pożyczek znajduje się poniżej.

W dniu 11 maja 2010 r. Rada przyjęła EFSM w celu zachowania stabilności finansowej w Europie (rozporządzenie Rady (UE) nr 407/2010). Mechanizm opiera się na art. 122 ust. 2 TFUE i umożliwia przyznanie pomocy finansowej państwu członkowskiemu, które ma trudności lub jest istotnie zagrożone poważnymi trudnościami z racji nadzwyczajnych okoliczności pozostających poza jego kontrolą. Pomoc może być udzielona w formie pożyczki lub linii kredytowej. Komisja zaciąga pożyczki na rynkach kapitałowych lub w instytucjach finansowych w imieniu UE i pożycza te środki finansowe państwu członkowskiemu będącemu beneficjentem. W przypadku każdego kraju otrzymującego pożyczkę w ramach EFSM przed wypłatą kolejnej transzy dokonuje się kwartalnej oceny pod kątem tego, czy warunki dotyczące prowadzenia określonej polityki związane z udzieloną pożyczką są spełnione.

Zgodnie z konkluzjami Rady Ecofin z dnia 9 maja 2010 r. pułap tego mechanizmu ograniczono do 60 mld EUR, jednakże w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 407/2010 ustanowiono ograniczenie prawne, zgodnie z którym łączna kwota pożyczek lub linii kredytowych jest ograniczona do marginesu dostępnego w ramach pułapu zasobów własnych. Zaciągnięte pożyczki związane z pożyczkami wypłaconymi w ramach EFSM są gwarantowane przez budżet UE - zatem na dzień 31 grudnia 2014 r. maksymalna ekspozycja budżetu na ewentualne ryzyko z tytułu tych udzielonych pożyczek wynosiła 47,5 mld EUR (ich wartość nominalna wynosi 46,8 mld EUR, jak podano powyżej). Ponieważ zaciągnięte pożyczki w ramach EFSM są gwarantowane przez budżet UE, PE nadzoruje działania Komisji dotyczące EFSM i sprawuje kontrolę w drodze procedury budżetowej i procedury udzielania absolutorium. Ponieważ obydwa programy w ramach EFSM wygasły, poniższa tabela nie zawiera żadnych dostępnych kwot.

W grudniu 2010 r. Rada przyjęła decyzję wykonawczą w sprawie pożyczki dla Irlandii w maksymalnej wysokości 22,5 mld EUR, a w maju 2011 r. przyjęła taką decyzję w sprawie pożyczki dla Portugalii w kwocie nie wyższej niż 26 mld EUR. W pierwotnych decyzjach wykonawczych określono stopę procentową z marginesem, tak by warunki tych pożyczek były podobne do warunków, na jakich wsparcia udziela MFW. Przyjmując swoje decyzje wykonawcze nr 682/2011 i 683/2011 z dnia 11 października 2011 r., Rada zniosła z mocą wsteczną marżę odsetkową i przedłużyła maksymalny średni okres

zapadalności z 7,5 roku do 12,5 roku oraz okres zapadalności poszczególnych transz maksymalnie do 30 lat. Przyjmując swoje decyzje wykonawcze 2013/313/UE i 2013/323/UE z dnia 21 czerwca 2013 r., Rada wyraziła zgodę na dalsze wydłużenie maksymalnego średniego okresu zapadalności pożyczek EFSM dla Irlandii i Portugalii o 7 lat, czyli do 19,5 roku. Przedłużenie łagodzi profil spłaty zadłużenia obu krajów i zmniejsza ich potrzeby w zakresie refinansowania w okresie po wygaśnięciu programu.

Ostatnie trzy transze wypłacono w 2014 r.: 0,8 mld EUR dla Irlandii oraz 1,8 mld EUR dla Portugalii w marcu 2014 r., a następnie 0,4 mld EUR dla Portugalii w listopadzie 2014 r. 1,7 mld EUR pomocy finansowej przyznanej Portugalii nie zostało wykorzystane przez Portugalię i już wygasło. W ramach EFSM nie są obecnie dostępne żadne kwoty.

Poniższa tabela zawiera przegląd planowanego harmonogramu spłat (kwoty są podane w wartości nominalnej) dla niespłaconych kwot pożyczek w ramach EFSM i na wsparcie bilansu płatniczego (w mld EUR) na dzień podpisania niniejszego sprawozdania:

Rok	Wsparcie bilansu płatniczego				Europejski mechanizm stabilizacji finansowej			Ogółem
	Węgry	Łotwa	Rumunia	Ogółem	Irlandia	Portugalia	Ogółem
2015				0	5,0		5,0	5,0
2016	1,5			1,5		4,75	4,75	6,25
2017			1,15	1,15			0	1,15
2018			1,35	1,35	3,9	0,6	4,5	5,85
2019		0,5	1,0	1,5			0	1,5
2021				0	3,0	6,75	9,75	9,75
2022				0		2,7	2,7	2,7
2024				0	0,8	1,8	2,6	2,6
2025		0,2		0,2			0	0,2
2026				0	2,0	2,0	4,0	4,0
2027				0	1,0	2,0	3,0	3,0
2028				0	2,3		2,3	2,3
2029				0		0,4	0,4	0,4
2032				0	3,0		3,0	3,0
2038				0		1,8	1,8	1,8
2042				0	1,5	1,5	3,0	3,0
Ogółem	1,5	0,7	3,5	5,7	22,5	24,3	46,8	52,5

Pomoc makrofinansowa

Pomoc makrofinansowa jest opartym na założeniach politycznych instrumentem finansowym, umożliwiającym udzielanie niewiązanego i nieukierunkowanego wsparcia bilansu płatniczego lub wsparcia budżetowego partnerskim państwom trzecim geograficznie bliskim terytorium UE. Pomoc ta przyjmuje formę średnio- bądź długoterminowych pożyczek lub dotacji, albo odpowiedniego połączenia tych instrumentów, i zasadniczo służy uzupełnieniu finansowania zapewnianego w ramach programu korekt i reform wspieranego przez MFW. Pożyczki te są gwarantowane przez Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (zob. informacja dodatkowa 2.4 w informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego).

4.3.3. Międzyrządowe mechanizmy stabilności finansowej niewchodzące w zakres Traktatu UE Europejski Instrument Stabilności Finansowej i Europejski Mechanizm Stabilności

Europejski Instrument Stabilności Finansowej ("EFSF") został utworzony przez państwa członkowskie należące do strefy euro, aby chronić stabilność finansową w Europie poprzez zapewnianie pomocy finansowej państwom członkowskim należącym do strefy euro. EFSF nie jest organem UE, jest całkowicie odrębną jednostką i nie podlega konsolidacji w sprawozdaniu UE. EFSF nie jest objęty gwarancją budżetu UE. Nie ma zatem wpływu na sprawozdanie UE z wyjątkiem przychodów z ewentualnych sankcji opisanych poniżej. Ze względu na wejście w życie EMS (zob. poniżej) po dniu 1 lipca 2013 r. nie udzielono z EFSF żadnej nowej pomocy finansowej.

Komisja jest odpowiedzialna za negocjowanie warunków w zakresie polityki towarzyszących pomocy finansowej oraz monitorowanie przestrzegania tych warunków. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 umożliwia nałożenie sankcji w formie grzywien na państwo członkowskie, którego walutą jest euro. Grzywny te, w wysokości 0,2 % PKB danego państwa członkowskiego w roku poprzedzającym dany rok, mogą być stosowane w przypadkach, gdy państwo członkowskie nie podjęło odpowiednich działań w celu skorygowania nadmiernego deficytu budżetowego lub gdy doszło do manipulacji danymi statystycznymi. Podobnie, rozporządzenie (UE) nr 1174/2011 w sprawie zakłóceń równowagi makroekonomicznej zawiera przepis umożliwiający nałożenie rocznej grzywny w wysokości 0,1 % PKB na państwo członkowskie należące do strefy euro w przypadku niepodjęcia przez nie wymaganych działań naprawczych lub w przypadku przedłożenia niewystarczającego planu działań naprawczych. Rozporządzeniem (UE) nr 1177/2011 zaktualizowano rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu. Zaktualizowane rozporządzenie również przewiduje możliwość nałożenia grzywien na państwa członkowskie należące do strefy euro (wynoszących 0,2 % PKB plus składnik zmienny). Grzywny te zostaną przekazane najpierw do budżetu UE, a następnie do EFSF. Oznaczałoby to, że takie kwoty byłyby wykazywane zarówno jako przychody budżetowe, jak i koszty budżetowe, co pozostawałoby bez wpływu na ogólny wynik budżetu. Podobnie nie miałoby to wpływu na wynik ekonomiczny wykazany w sprawozdaniu finansowym UE.

Europejski Mechanizm Stabilności (EMS) jest organizacją międzyrządową podlegającą międzynarodowemu prawu publicznemu, niewchodzącą w zakres Traktatu UE. Porozumienie ustanawiające EMS zostało podpisane przez 17 ówczesnych państw członkowskich strefy euro i weszło w życie w październiku 2012 r. EMS otrzymał zadania wypełniane dotychczas przez EFSM i EFSF i stał się w ten sposób jedynym stałym mechanizmem reagowania na nowe wnioski o pomoc finansową dla państw członkowskich strefy euro. Dlatego też EFSF i EFSM nie angażują się już w nowe programy finansowania ani nie zawierają nowych umów o udzielenie pożyczek. Należy także zwrócić uwagę, że budżet UE nie będzie gwarantował pożyczek zaciągniętych w ramach EMS. Jako że mechanizm ten ma osobowość prawną i jest finansowany bezpośrednio przez państwa członkowskie strefy euro, nie jest organem UE i nie ma wpływu na sprawozdanie finansowe UE ani na jej budżet, z wyjątkiem przychodów z ewentualnych sankcji opisanych poniżej.

Grzywny będą trafiały do budżetu UE, a następnie będą przekazywane do EMS, kiedy EFSF zakończy już działalność. Ponadto Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej przewiduje nałożenie kar pieniężnych na "Umawiają się Stronę", jeżeli dane państwo członkowskie nie podjęło niezbędnych środków w celu zaradzenia naruszeniu kryterium wysokości deficytu. Nałożone kary (które nie mogą przekraczać 0,1 % PKB) będą płatne na rzecz EMS, jeżeli zostaną zastosowane wobec państw członkowskich strefy euro (nie będą zatem miały wpływu na wynik budżetu UE, tak jak w przypadku EFSF, o którym była mowa powyżej), lub do budżetu UE w przypadku państw członkowskich spoza strefy euro. W tym ostatnim przypadku kwota kary będzie stanowić przychód w budżecie UE i tak też zostanie ujęta w sprawozdaniu finansowym UE.

5. KONTEKST EKONOMICZNY I FINANSOWY WYKONANIA BUDŻETU UE

Otoczenie makroekonomiczne

W związku z kryzysem zadłużeniowym wzrost gospodarczy w państwach członkowskich UE uległ spowolnieniu w latach 2012-2013 i zwiększył się w latach 2013-2014. Ta ogólna sytuacja gospodarcza w państwach członkowskich znajduje swoje odzwierciedlenie w dochodach z tytułu zasobów własnych UE i spowodowała lekki wzrost dochodów z tytułu tradycyjnych zasobów własnych i dochodów opartych na VAT. Ponieważ dochody z tytułu z zasobów opartych na DNB stanowią element uzupełniający, który jest związany bezpośrednio z ogólnym poziomem środków na płatności przyjętym przez władzę budżetową (a te środki zostały zmniejszone przez państwa członkowskie w WRF na lata 2014-2020), kwota dochodów z tytułu zasobów opartych na DNB w 2014 r. uległa zmniejszeniu.

Wzmocnienie paktu stabilności i wzrostu w UE pozwoli na osiągnięcie stabilności finansów publicznych w państwach członkowskich UE, których to dotyczy. Pakt fiskalny ma na celu konsolidację finansów publicznych państw członkowskich i umożliwić im zwiększenie PKB w nadchodzących latach.

Polityka Europejskiego Banku Centralnego (EBC) polegająca na utrzymywaniu stóp procentowych na niskim poziomie wspiera stabilizację gospodarki strefy euro. EBC w ramach swoich uprawnień przyczynia się do stymulowania wzrostu w strefie euro.

Produkt krajowy brutto UE-28 w cenach rynkowych

grafika

Dochody z tytułu zasobów opartych na DNB

grafika

Nieuregulowane wnioski o płatność

Ze względu na otoczenie makroekonomiczne w UE presja na budżety krajowe państw członkowskich skutkuje presją na środki na płatności w budżecie UE. Zmiany te mają bezpośredni wpływ na wnioski o płatność otrzymywane od państw członkowskich i innych beneficjentów. Kwota ogółem z tytułu nieuregulowanych wniosków o płatność na koniec roku wzrosła z 24,3 mld EUR w 2013 r. do 25,8 mld EUR w 2014 r. Wprawdzie pozycja nieuregulowanych wniosków o płatność będzie występowała zawsze ze względu na kwoty deklarowane pod koniec roku, ale główną przyczyną wyjątkowo wysokich kwot odnotowanych w ostatnich latach jest niedostatek środków na płatności.

Nieuregulowane wnioski o płatność muszą zostać sfinansowane z przyszłych budżetów. Mając to na uwadze, w maju 2015 r. PE, Rada i Komisja uzgodniły plan płatności, który ma przywrócić stabilność budżetu UE. Niezwykle istotne jest, aby UE przeanalizowała swoje długoterminowe zapotrzebowanie na środki na płatności, gdyż o ich wysokości decyduje władza budżetowa, a bez tych środków nie można dokonać żadnych płatności ani przekazać żadnych środków pieniężnych. Po ich uzgodnieniu środki są automatycznie przekształcane w dostępne środki pieniężne UE w toku comiesięcznej procedury poboru zasobów własnych.

W Komisji krótkoterminowe przepływy pieniężne prognozuje się co tydzień (a czasami codziennie), aby mieć pewność, że najbliższe zobowiązania płatnicze UE mogą być zaspokojone, w granicach limitów środków na płatności dostępnych w budżecie. Prognozy krótkoterminowe są podstawą wykorzystywaną do szacowania kwoty zasobów własnych, do których przekazania należy wezwać państwa członkowskie. W pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca państwa członkowskie muszą przekazać na rachunki Komisji prowadzone na potrzeby zasobów własnych jedną dwunastą łącznej kwoty zasobów opartych na VAT i DNB zapisanej w budżecie Unii. W zależności od stanu środków pieniężnych Komisji państwa członkowskie mogą zostać poproszone w pierwszym kwartale roku o przyspieszenie o miesiąc lub dwa miesiące wpłat na poczet zasobów opartych na VAT i DNB. Te zaliczki muszą zostać odliczone przy okazji wezwań do przekazania środków w późniejszych miesiącach, w zależności od prognozowanego zapotrzebowania na środki pieniężne.

W ramach swoich zwykłych działań Komisja szczegółowo monitoruje zapotrzebowanie na środki na płatności UE w perspektywie średnio- i długoterminowej. Jest to na przykład wymagane do przygotowania wniosków Komisji dotyczących WRF, w ramach przygotowania budżetu rocznego oraz podczas przygotowywania budżetów korygujących. Na etapie negocjacji WRF wykorzystane modele i założenia, na których one się opierają, są regularnie monitorowane oraz w razie potrzeby aktualizowane. Wyniki symulacji przy użyciu modeli są wykorzystywane w negocjacjach budżetowych, w czasie których ustala się pułap środków na płatności w WRF.

OŚWIADCZENIE KSIĘGOWEGO DOŁĄCZONE DO SKONSOLIDOWANEGO SPRAWOZDANIA ROCZNEGO

Skonsolidowane sprawozdanie roczne Unii Europejskiej za 2014 r. sporządzono na podstawie informacji przedstawionych przez instytucje i organy na mocy art. 148 ust. 2 rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Niniejszym oświadczam, że sprawozdanie to zostało sporządzone zgodnie z tytułem IX tego rozporządzenia finansowego oraz z zasadami, regułami i metodami rachunkowości określonymi w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego.

Księgowi tych instytucji i organów przekazali mi wszystkie informacje niezbędne w celu sporządzenia sprawozdania prezentującego aktywa i zobowiązania Unii Europejskiej oraz wykonanie budżetu, jak również potwierdzili ich wiarygodność.

Niniejszym poświadczam, że w oparciu o wyżej wymienione informacje oraz kontrole, które uznałem za niezbędne przed podpisaniem sprawozdania finansowego Komisji Europejskiej, mam wystarczającą pewność, że sprawozdanie rzetelnie przedstawia, we wszystkich istotnych aspektach, sytuację finansową, wyniki operacji oraz przepływy pieniężne Unii Europejskiej.

	[podpisano]
	Manfred KRAFF
	Księgowy Komisji
	17 lipca 2015 r.

SKONSOLIDOWANE SPRAWOZDANIE FINANSOWE ORAZ INFORMACJE DODATKOWE ¹

SPIS TREŚCI

Strona

BILANS

SPRAWOZDANIE Z FINANSOWYCH WYNIKÓW DZIAŁALNOŚCI

RACHUNEK PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH

ZESTAWIENIE ZMIAN W AKTYWACH NETTO

INFORMACJE DODATKOWE DO SPRAWOZDANIA FINANSOWEGO

1. ISTOTNE ZASADY RACHUNKOWOŚCI

2. INFORMACJE DODATKOWE DO BILANSU

3. INFORMACJE DODATKOWE DO SPRAWOZDANIA Z FINANSOWYCH WYNIKÓW DZIAŁALNOŚCI

4. INFORMACJE DODATKOWE DO RACHUNKU PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH

5. AKTYWA I ZOBOWIĄZANIA WARUNKOWE ORAZ INNE ISTOTNE POZYCJE

6. OCHRONA BUDŻETU UE

7. ZARZĄDZANIE RYZYKIEM FINANSOWYM

8. UJAWNIENIE INFORMACJI NA TEMAT PODMIOTÓW POWIĄZANYCH

9. ZDARZENIA NASTĘPUJĄCE PO DNIU BILANSOWYM

10. ZAKRES KONSOLIDACJI

grafika

1 Należy zauważyć, że w związku z zaokrągleniem danych liczbowych do mln EUR może się wydawać, że niektóre dane finansowe w poniższych tabelach nie sumują się.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2015.377.1
• Rodzaj: Informacja
• Tytuł: Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Trybunału Obrachunkowego Skonsolidowane sprawozdanie roczne Unii Europejskiej za 2014 r.
• Data aktu: 17/07/2015
• Data ogłoszenia: 13/11/2015