Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Namur (Belgia) w dniu 22 grudnia 2010 r. - Rémi Paquot przeciwko Państwu belgijskiemu - federalnemu ministerstwu finansów(Sprawa C-622/10)
(2011/C 80/24)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 12 marca 2011 r.)
Sąd krajowy
Tribunal de première instance de Namur
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Rémi Paquot
Strona pozwana: Państwo belgijskie - federalne ministerstwo finansów
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 6 tytułu I "Postanowienia wspólne" Traktatu z Lizbony z dnia 13 grudnia 2007 r. zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który wszedł w życie z dniem 1 grudnia 2009 r. (stanowiący w znacznej mierze powtórzenie postanowień art. 6 tytułu I Traktatu o Unii Europejskiej podpisanego w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który z kolei wszedł w życie z dniem 1 listopada 1993 r.) i art. 234 (dawniej 177) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (traktatu WE) z dnia 25 marca 1957 r., po pierwsze, lub art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej z dnia 7 grudnia 2000 r., po drugie, stosują na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, w tym przypadku art. 9 § 2 belgijskiej ustawy z dnia 6 stycznia 1989 r. o Cour d'arbitrage (obecnie zwanego Cour constitutionnelle), które wiążą sądy krajowe orzecznictwem wynikającym z wyroków sądu krajowego wyższego rzędu (w tym przypadku wyżej wymienionego Cour constitutionnelle) w przedmiocie skarg o stwierdzenie nieważności przepisów krajowych opartych na naruszeniu przepisów prawa Unii Europejskiej, stosowanych w wewnętrznym porządku prawnym bezpośrednio i z pierwszeństwem przed prawem krajowym?
2) Czy art. 6 tytułu I "Postanowienia wspólne" Traktatu z Lizbony z dnia 13 grudnia 2007 r. zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który wszedł w życie z dniem 1 grudnia 2009 r. (stanowiący w znacznej mierze powtórzenie postanowień art. 6 tytułu I Traktatu o Unii Europejskiej podpisanego w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który z kolei wszedł w życie z dniem 1 listopada 1993 r.) i art. 234 (dawniej 177) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (traktatu WE) z dnia 25 marca 1957 r., po pierwsze, lub art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej z dnia 7 grudnia 2000 r., po drugie, stosują na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, w tym przypadku art. 26 § 4 belgijskiej ustawy z dnia 6 stycznia 1989 r. o Cour d'arbitrage (obecnie zwanego Cour constitutionnelle), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12 lipca 2009 r., osobno lub w związku z art. 9 § 2 wymienionej ustawy z dnia 6 stycznia 1989 r., które zobowiązują sądy krajowe do skierowania do sądu krajowego wyższego rzędu (w tym przypadku wyżej wymienionego Cour constitutionnelle), wszelkich pytań prawnych dotyczących wykładni przepisów prawa Unii Europejskiej, stosowanych w wewnętrznym porządku prawnym bezpośrednio i z pierwszeństwem przed prawem krajowym, jeżeli przepisy te znajdują się również w krajowej konstytucji i gdy wspomniane sądy podejrzewają naruszenie tych przepisów w ramach rozpatrywanej sprawy, co w rezultacie uniemożliwia tym sądom bezpośrednie zastosowanie prawa Unii Europejskiej, w każdym razie w sytuacji, gdy wspomniany sąd wyższego rzędu rozstrzygnął już podobną kwestię?
