Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Węgierskiej(Sprawa C-575/10)
(2011/C 72/09)
Język postępowania: węgierski
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Kukovec i A. Sipos, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Węgierska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że Republika Węgierska uchybiła zobowiązaniom ciążącym a niej na mocy art. 47 ust. 2 i 48 ust. 3 dyrektywy 2004/18/WE(1), jak również na mocy art. 54 ust. 5 i 6 dyrektywy 2004/17/WE(2), poprzez brak zagwarantowania, że w postępowaniach o udzielenie zamówień publicznych podmioty gospodarcze będą mogły w odpowiednim przypadku zdać się na możliwości innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego powiązań pomiędzy nimi.
– obciążenie Republiki Węgierskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zarówno dyrektywa 2004/17 jak i dyrektywa 2004/18 przyznają ubiegającym się o zamówienie publiczne możliwość zdania się, w celu udowodnienia ich zdolności i spełniania kryteriów kwalifikacji, na możliwości innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego istniejących pomiędzy nimi powiązań.
Zdaniem Komisji nie jest zgodne z odpowiednimi przepisami przywołanych dyrektyw uregulowanie węgierskie, które w przypadku określonych kryteriów kwalifikacji, które tylko wtedy zezwala ubiegającym się na zdawanie się na zdolności innych podmiotów nie uczestniczących bezpośrednio w wykonaniu zamówienia, jeżeli ubiegający ci posiadają większość udziałów w owych podmiotach, co pozwala im na wywieranie na nie wpływu. W ten sposób, w przypadku podmiotów, które nie uczestniczą jako podwykonawcy w wykonaniu zamówienia, zaskarżone uregulowanie krajowe wprowadza dodatkową przesłankę aby ubiegający się o zamówienie mógł zdać się na możliwości takich podmiotów w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia.
Przepisy dyrektyw są jednoznaczne: nie wymagając aby podmioty, które dostarczają środków były bezpośrednio zaangażowane w wykonanie zamówienia, wymagają aby przepisy krajowe zagwarantowały możliwość oparcia się na środkach owych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego powiązań pomiędzy ubiegającym się a owymi podmiotami. Jedyną przesłanką jest to, aby ubiegający był w stanie udowodnić organom zamawiającym, iż rzeczywiście będzie dysponował środkami koniecznymi dla wykonania zamówienia.
Niemniej jednak, zdaniem Komisji, uregulowanie węgierskie będące przedmiotem niniejszej skargi ogranicza w tym zakresie możliwości ubiegających się, którym praktycznie, nie pozostaje nic innego, jak zaangażować w wykonanie zamówienia w charakterze podwykonawców podmioty, które dostarczają owych środków, chyba że od samego początku posiadają w owych podmiotach większościowy udział, umożliwiający im wywieranie na nich wpływu.
Komisja twierdzi, że sporne uregulowanie krajowe nie może być uzasadniane celem zapobieżenie praktykom mającym na celu obejście przepisów o zamówieniach publicznych, ponieważ taki cel nie może zostać podniesiony w celu uzasadnienia przepisu sprzecznego z uregulowaniem Unii dotyczącym zamówień publicznych, który ogranicza w nieproporcjonalny sposób prawa i obowiązki procesowe wynikające z dyrektyw. Oczywiście państwa członkowskie mają możliwość, w granicach wytyczonych przez dyrektywy, zadecydowania o formie, w jakiej ubiegający powinni udowodnić, iż rzeczywiście dysponują środkami innych podmiotów, jednakże powinny uczynić to bez wprowadzenia rozróżnienia ze względu na charakter prawny powiązań pomiędzy takimi podmiotami.
Komisja odrzuca tezę Republiki Węgierskiej, zgodnie z którą podmiot, który nie uczestniczy w wykonaniu zmówienia nie może wykazać, że spełnia minimalne kryteria kwalifikacji polegające na możliwości rzeczywistego postawienia koniecznych środków w chwili wykonania zamówienia. W tym zakresie Komisja kładzie nacisk na to, że ust. 3 art. 48 dyrektywy 2004/18/WE wyraźnie stanowi, iż zamawiający może wykazać dysponowanie środkami innych podmiotów "przedstawiając w tym celu zobowiązanie tych podmiotów do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów". Z powyższego wynika, że podmiot, który wnosi swoje środki może wykazać, ze posiada środki, które będzie musiał postawić do dyspozycji w chwili wykonania zamówienia, bez bezpośredniego uczestniczenia w wykonaniu zamówienia.
Komisja wskazuje wreszcie, że sporne uregulowanie krajowe może wywoływać skutki dyskryminujące wobec zagranicznych ubiegających się. Pomimo że odnośne uregulowanie węgierskie ma zastosowanie do wszystkich ubiegających się, to jednak w rzeczywistości ogranicza możliwości uczestniczenia ubiegających się w szczególności w przypadku zagranicznych ubiegających się, ponieważ, co do zasady ubiegający ci nie dysponują w miejscu wykonania zamówienia wszystkimi środkami niezbędnymi dla jego wykonania, z którego to względu w postępowaniach o zamówienie publiczne są zobowiązani do częstszego niż węgierscy ubiegający się zdawania się na możliwości lokalnych i niezależnych od nich podmiotów gospodarczych.
______
(1) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114).
(2) Dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. L 134, s. 1).
