Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2010 r. - Vivendi przeciwko Komisji(Sprawa T-567/10)
(2011/C 72/31)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Vivendi (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci O. Fréget, J.Y. Ollier i M. Struys)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 1 października 2010 r., w której Komisja oddaliła skargę złożoną przez Vivendi w dniu 2 marca 2009 r. (zarejestrowaną pod numerem 2009/4269) dotyczącą naruszenia przez Republikę Francuską dyrektywy 2002/77/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej, a w konsekwencji art. 106 TFUE poprzez przyznanie korzyści regulacyjnej w zakresie ustalenia wysokości abonamentu telefonicznego;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sądem poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty dotyczące istoty sprawy.
1) Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu zasady dobrej administracji poprzez ograniczenie się Komisji do pobieżnego zbadania skargi złożonej przez skarżącą.
2) Zarzut drugi oparty na naruszeniu prawa przy ocenie pojęcia praw specjalnych i wyłącznych w odniesieniu do dyrektywy 2002/77/WE(1) i art. 106 ust. 3 TFUE.
– Skarżąca wskazuje, że Komisja nie może zaniechać nałożenia kary za przyznanie przez Republikę Francuską korzyści regulacyjnej na rzecz France Télécom polegającej na ustaleniu ceny abonamentu telefonicznego w usłudze powszechnej na poziomie wykluczającym zaoferowanie jakiejkolwiek usługi konkurencyjnej wobec usługi France Télécom, powołując się na okoliczność, że żaden operator prywatny nie wystąpił z wnioskiem o zlikwidowanie korzyści regulacyjnej.
– Tytułem posiłkowym skarżąca wskazuje, ze takie wnioski zostały złożone.
3) Zarzut trzeci oparty na naruszeniu prawa i oczywistym błędzie w ocenie w odniesieniu do zasięgu obowiązków regulatora krajowego wynikających z dyrektyw w dziedzinie komunikacji elektronicznej, ponieważ zachowanie państwa członkowskiego nie może być usprawiedliwione tym, ze ramy prawne są niekompletne lub nieprecyzyjne.
______
(1) Dyrektywa Komisji 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz.U. L 249, s. 21).
