Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 13 września 2010 r. w sprawie T-452/04 Editions Jacob przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2010 r. przez Lagardère SCA(Sprawa C-554/10 P)
(2011/C 46/08)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 12 lutego 2011 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Lagardère SCA (przedstawiciele: A. Winckler, F. de Bure i J.-B. Pinçon, adwokaci)
Druga strona postępowania: Éditions Odile Jacob SAS, Komisja Europejska, Wendel Investissement SA
Żądania wnoszącej odwołanie
– Uchylenie wyroku Sądu z dnia 13 września 2010 r. w sprawie T-452/04, w którym stwierdzono nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 30 lipca 2004 r. dotyczącej zatwierdzenia Wendel Investissement jako nabywcy aktywów zbywanych w ramach procedury kontroli koncentracji COMP/M.2978 - Lagardère/Natexis/VUP;
– oddalenie skargi na tę decyzję wniesionej do Sądu przez Odile Jacob;
– obciążenie Odile Jacob całością kosztów powstałych w niniejszej sprawie, zarówno w postępowaniu pierwszej instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania strona wnosząca odwołanie podnosi dwa zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego Lagardère twierdzi, że Sąd naruszył prawo, opierając się na zarzucie niezgodności z prawem decyzji o zatwierdzeniu pełnomocnika, w celu uzasadnienia stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zatwierdzenia nabywcy aktywów.
W ramach zarzutu drugiego, który składa się z czterech części, wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył prawo, uznając, że obecność przedstawiciela pełnomocnika w zarządzie Editis jako niezależnej osoby trzeciej mogła uzasadniać stwierdzenie nieważności decyzji o zatwierdzeniu nabywcy aktywów. Wniosek taki jest wynikiem wypaczenia pewnych faktów, oczywistych braków uzasadnienia a także szeregu naruszeń prawa. Tak więc Sąd naruszył prawo, dokonując błędnej wykładni pojęcia niezależności (pierwsza część zarzutu); w uzasadnieniu wyroku Sąd nie wykazał, w jaki sposób istniejące powiązanie między przedstawicielem pełnomocnika a Editis mogło wypaczyć treść sprawozdania przedstawionego przez pełnomocnika Komisji (druga część zarzutu); Sąd wypaczył fakty i obarczył zaskarżony wyrok oczywistym brakiem uzasadnienia, uznając, że sprawozdanie pełnomocnika wywarło decydujący wpływ na treść decyzji o zatwierdzeniu nabywcy aktywów (trzecia część zarzutu); wreszcie Sąd naruszył prawo, stwierdzając nieważność decyzji o zatwierdzeniu nabywcy aktywów, nie wykazawszy w jakim zakresie jej treść byłaby inna, gdyby nie wystąpiły zarzucane nieprawidłowości (czwarta część zarzutu).
