Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 listopada 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Halle - Niemcy) - Günter Fuß przeciwko Stadt Halle (Saale)(Sprawa C-429/09)(1)
(Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywy 93/104/WE i 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Strażacy zatrudnieni w sektorze publicznym - Artykuł 6 lit. b) dyrektywy 2003/8/WE - Maksymalny tygodniowy czas pracy - Przekroczenie - Naprawienie szkody wyrządzonej z powodu naruszenia prawa Unii - Przesłanki istnienia prawa do odszkodowania - Szczegółowe zasady proceduralne - Obowiązek złożenia wcześniejszego wniosku do pracodawcy - Forma i zakres naprawienia szkody - Dodatkowy czas wolny lub odszkodowanie pieniężne - Zasady równoważności i skuteczności)
(2011/C 30/11)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2011 r.)
Sąd krajowy
Verwaltungsgericht Halle - Niemcy
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Günter Fuß
Strona pozwana: Stadt Halle (Saale)
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Verwaltungsgericht Halle - Wykładnia dyrektywy Rady 93/104/EWG z dnia 23 listopada 1993 r. (Dz.U. L 307, s. 18) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/88/EG z dnia 4 listopada 2003 r. (Dz.U. L 299, s. 9) dotyczących niektórych aspektów organizacji czasu pracy, a w szczególności art. 6 lit. b), art. 16 lit. b) i art. 19 akapit drugi dyrektywy 2003/88/WE - Uregulowanie krajowe przewidujące, z naruszeniem tych dyrektyw, czas pracy przekraczający 48 godzin tygodniowo dla urzędników pracujących w zawodowej interwencyjnej służbie straży pożarnej - Prawo urzędnika, którego czas pracy przekracza jego maksymalny wymiar, do rekompensaty w postaci czasu wolnego lub odszkodowania finansowego
Sentencja
1) Pracownik, który - tak jak G. Fuß w sprawie przed sądem krajowym - pracował jako strażak zatrudniony w służbie interwencyjnej w sektorze publicznym w wymiarze przekraczającym średni tygodniowy czas pracy przewidziany w art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy, może powoływać się na prawo Unii w celu dochodzenia odpowiedzialności władz odpowiedniego państwa członkowskiego i uzyskania wyrównania szkody poniesionej z powodu naruszenia powyższego przepisu.
2) Prawo Unii sprzeciwia się regulacji krajowej, takiej jak analizowana w sprawie przed sądem krajowym, która:
– uzależnia prawo pracownika z sektora publicznego do uzyskania wyrównania szkody poniesionej z powodu naruszenia przez władze państwa członkowskiego zasady prawa Unii, w tym przypadku art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88, od przesłanki dotyczącej pojęcia winy, wykraczającej poza wystarczająco istotne naruszenie prawa Unii, przy czym ustalenie, czy taka przesłanka rzeczywiście wynika z regulacji krajowej, jest zadaniem sądu krajowego, oraz która
– uzależnia prawo pracownika zatrudnionego w sektorze publicznym do uzyskania wyrównania szkody poniesionej z powodu naruszenia przez władze państwa członkowskiego art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88 od obowiązku złożenia wcześniejszego wniosku do pracodawcy o przestrzeganie tego przepisu.
3) Wyrównanie przez władze państwa członkowskiego szkody wyrządzonej przez nie jednostkom w następstwie naruszenia prawa Unii musi być odpowiednie do poniesionej szkody. Wobec braku przepisów prawa Unii w tej dziedzinie prawo krajowe danego państwa członkowskiego ma, po pierwsze, określać - z poszanowaniem zasad równoważności i skuteczności - czy szkoda poniesiona przez pracownika, takiego jak G. Fuß w sprawie przed sądem krajowym, z powodu naruszenia prawa Unii winna być wyrównana przez przyznanie pracownikowi bądź dodatkowego czasu wolnego od pracy, bądź odszkodowania finansowego, oraz po drugie ustanawiać zasady dotyczące sposobu obliczania tego wyrównania. Okresy rozliczeniowe, o których mowa w art. 16-19 dyrektywy 2003/99, nie mają w tym zakresie znaczenia.
4) Odpowiedzi udzielone na pytania sądu krajowego są takie same, niezależnie od tego czy okoliczności faktyczne toczącego się przed nim sporu objęte są regulacją przepisów dyrektywy Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy, zmienionej dyrektywą 2000/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 2000 r., czy też dyrektywy 2003/88.
______
(1) Dz.U. C 24 z 30.1.2010 r.
