Odwołanie wniesione w dniu 11 sierpnia 2011 r. przez Europejski Urząd Policji (Europol) od wyroku wydanego w dniu 26 maja 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-83/09 Kalmár przeciwko Europolowi(Sprawa T-455/11 P)
(2011/C 290/27)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Europejski Urząd Policji (Europol) (przedstawiciele: D. Neumann, D. El Khoury i J. Arnold, wspierani przez adwokatów D. Waelbroecka i E. Antypasa)
Druga strona postępowania: Andreas Kalmár (Haga, Niderlandy)
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
– uchylenie zaskarżonego wyroku i wydanie rozstrzygnięcia w sprawie w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej
a) stwierdził nieważność decyzji Europolu z dnia 4 lutego 2009 r., w której dyrektor Europolu wypowiedział umowę o pracę na czas określony zawartą z A. Kalmárem, decyzji z dnia 24 lutego 2009 r., w której dyrektor Europolu zwolnił A. Kalmára ze świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia i decyzji z dnia 18 lipca 2009 r., w której wniesione przez A. Kalmára zażalenie zostało oddalone;
b) zasądził zapłatę przez Europol kwoty 5.000 EUR na rzecz A. Kalmára tytułem odszkodowania;
c) obciążył Europol kosztami postępowania.
– obciążenie A. Kalmára kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz kosztami poniesionymi przez niego w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi sześć zarzutów.
1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zakazu orzekania ultra petita i naruszenia prawa do obrony. Zdaniem wnoszącego odwołanie Sąd do spraw Służby Publicznej badał inne zarzuty aniżeli podniesione przez A. Kalmára.
2) Zarzut drugi dotyczący błędnej interpretacja prawa przy okazji oceny zgodności z prawem spornych decyzji. Sąd do spraw Służby Cywilnej zastosował błędnie w szczególności obowiązek opieki i obowiązek uzasadnienia.
3) Zarzut trzeci dotyczący błędnej interpretacji prawa przez Sąd do spraw Służby Publicznej w odniesieniu do żądania stwierdzenia nieważności. Sąd do spraw Służby Cywilnej powinien był zakwalifikować decyzję z dnia 18 lipca 2009 r. jako decyzję w przedmiocie zażalenia, które również podlega kontroli sądu.
4) Zarzut czwarty dotyczący licznych błędów w ocenie Sądu do spraw Służby Cywilnej, który uznał, że wydając decyzję o zwolnieniu Europol "nie uwzględnił" bądź "niestarannie" uwzględnił pewne "istotne i wymagające uwzględnienia okoliczności".
5) Zarzut piąty dotyczący niedostatecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku.
6) Zarzut szósty dotyczący błędnego przyznania odszkodowania.
