Odwołanie wniesione w dniu 25 lipca 2011 r. przez Yvette Barthel i in. od postanowienia wydanego w dniu 10 maja 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-59/10, Barthel i in. przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości(Sprawa T-398/11 P)
(2011/C 290/14)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Yvette Barthel (Arlon, Belgia), Marianne Reiffers (Olm, Luksemburg), Lieven Massez (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaciS. Orlandi, A. Coolen, J-N. Louis, É. Marchal, D. Abreu Caldas)
Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
– uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 10 maja 2011 r. w sprawie F-59/10 Barthel i in. przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, odrzucającego skargę jako niedopuszczalną;
– orzeczenie, że skarga jest dopuszczalna;
– przekazanie sprawa Sądowi do spraw Służby Publicznej do ponownego rozpoznania;
– pozostawienie rozstrzygnięcia o kosztach Sądowi do spraw Służby Publicznej.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnoszą 2 zarzuty.
1) Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia w zakresie w jakim, odrzucając skargę jako niedopuszczalną, Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył art. 296 TFUE, art. 36 zdanie pierwsze Statutu Trybunału Sprawiedliwości, a także art. 7 ust. 1 załącznika I do tego statutu w ten sposób, że nie zbadał wszystkich podniesionych naruszeń prawa i nie pozwolił skarżącym zapoznać się z powodami nieuwzględnienia zarzutów dotyczących niezgodności z prawem wykładni a contrario art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej w odniesieniu do art. 91 tego regulaminu oraz prawa do zaskarżenia przed Trybunałem Sprawiedliwości każdej decyzji niekorzystnej w terminie trzech miesięcy od dnia jej doręczenia zgodnie z tiret drugim tego przepisu. Nie rozpoznawszy wszystkich zarzutów i argumentów przedstawionych przez skarżących Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył obowiązek uzasadnienia swego postanowienia.
2) Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa przez Sąd do spraw Służby Publicznej poprzez uznanie, że decyzja z dnia 26 października 2009 r. oddalająca wniosek skarżących stanowiła decyzję wyłącznie potwierdzającą brak odpowiedzi równoznaczny z dorozumianą decyzją odmowną, podczas gdy opóźnienie w udzieleniu odpowiedzi jest uzasadnione oczekiwaniem na wewnętrzną opinię, jakiej zażądano od jednej ze służb Trybunału w celu umożliwienia mu zbadania, czy skarżący spełniali przesłanki służby zmianowej w rozumieniu art. 56a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.
