Skarga wniesiona w dniu 14 czerwca 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej(Sprawa C-296/11)
(2011/C 252/36)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Soulay i L. Lozano Palacios, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Francuska.
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie że stosując specjalny system dla biur podróży do usług świadczonych osobom innym niż turyści (w szczególności innym biurom podróży) Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 306-310 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(1);
– obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swej skargi Komisja podnosi jeden zarzut dotyczący błędnego zastosowania specjalnego systemu dla biur podróży do usług świadczonych osobom innym niż turyści. W tym względzie zaznacza ona, iż system ten ma zastosowanie jedynie gdy usługa podróży jest sprzedawana turyście. Nie ma on natomiast zastosowania do usług świadczonych przez biura podróży innym biurom podróży i organizatorom wycieczek. Ze względu na sposób, w jaki zredagowane są przepisy code général des impôts [francuskiej ordynacji podatkowej] odnoszące się raczej do "klienta" aniżeli "turysty" pozwana wykorzystuje podejście oparte na terminie "klient" i stosuje specjalny system dla biur podróży w sposób rozszerzający.
Komisja odrzuca ponadto bronioną przez francuskie organy tezę, iż francuskie ustawodawstwo pozwala lepiej osiągnąć cele, do jakich zmierza specjalny system a mianowicie uproszczenie formalności administracyjnych dla biur podróży i przydzielenie wpływów z podatku VAT państwu członkowskiemu, w którym następuje ostateczna konsumpcja każdej indywidualnej usługi.
______
(1) Dz.U. L 347, s. 1.
