Postępy w rezalicji milenijnych celów rozwoju: średniookresowy przegląd przygotowywany na posiedzenie wysokiego szczebla Organizacji Narodów Zjednoczonych we wrześniu 2010 r. (2010/2037(INI)).

Postępy w rezalicji milenijnych celów rozwoju: średniookresowy przegląd przygotowywany na posiedzenie wysokiego szczebla Organizacji Narodów Zjednoczonych we wrześniu 2010 r.

P7_TA(2010)0210

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie postępów w osiąganiu milenijnych celów rozwoju: przegląd śródokresowy w ramach przygotowań do posiedzenia wysokiego szczebla ONZ we wrześniu 2010 r. (2010/2037(INI))

(2011/C 236 E/07)

(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2011 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając deklarację milenijną ONZ z dnia 8 września 2000 r.,

– uwzględniając posiedzenie Rady Europejskiej w dniach 17 i 18 czerwca 2010 r. w sprawie MCR,

– uwzględniając zobowiązania dotyczące zakresu pomocy, pomocy Afryce Subsaharyjskiej oraz jakości pomocy podjęte przez kraje G8 podczas szczytu w Gleneagles w 2005 r. oraz na kolejnych szczytach G8 i G20,

– uwzględniając szczyt grupy G20, który odbył się w Pittsburghu w dniach 24 i 25 września 2009 r. oraz szczyt G20 w Londynie w dniu 2 kwietnia 2009 r.,

– uwzględniając szczyt G8, który odbył się we włoskim mieście L'Aquila w dniach 8 - 10 lipca 2009 r.,

– uwzględniając Konsensus europejski w sprawie rozwoju⁽¹⁾ oraz Europejski kodeks postępowania ws. komplementarności i podziału pracy w ramach polityki rozwoju⁽²⁾,

– uwzględniając konsensus z Monterrey przyjęty na międzynarodowej konferencji w sprawie finansowania rozwoju, która odbyła się w dniach 18 - 22 marca 2002 r. w Monterrey w Meksyku,

– uwzględniając deklarację paryską w sprawie skuteczności pomocy oraz program działania z Akry,

– uwzględniając wezwanie z Addis Abeby do pilnego działania w zakresie zdrowia matek oraz wezwanie z Berlina do działania, a także strategiczne opinie organizacji pozarządowych, przy czym dwa ostatnie dokumenty wydano w celu upamiętnienia 15. rocznicy Międzynarodowej Konferencji w sprawie Populacji i Rozwoju (ICPD/15),

– uwzględniając art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego "przy realizacji polityk, które mogłyby mieć wpływ na kraje rozwijające się, Unia bierze pod uwagę cele współpracy na rzecz rozwoju",

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 kwietnia 2005 r. na temat spójności polityki na rzecz rozwoju⁽³⁾,

– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiające instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju⁽⁴⁾ ["instrument współpracy na rzecz rozwoju" (DCI)],

– uwzględniając art. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (traktat lizboński), który potwierdza, że Unia zapewnia spójność poszczególnych polityk i działań, uwzględniając wszystkie swoje cele,

– uwzględniając program godnej pracy MOP oraz globalny pakt na rzecz miejsc pracy MOP przyjęty w drodze globalnego konsensusu podczas Międzynarodowej Konferencji Pracy w dniu 19 czerwca 2009 r.,

– uwzględniając sprawozdanie Sekretarza Generalnego ONZ z lipca 2009 r. w sprawie realizacji deklaracji milenijnej,

– uwzględniając sprawozdanie w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju zatytułowane "Bilans półmetka - realizacja milenijnych celów rozwoju", które zostało opublikowane w styczniu 2010 r.,

– uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów zatytułowany "Dwunastopunktowy plan działań UE na rzecz milenijnych celów rozwoju"⁽⁵⁾,

– uwzględniając konkluzje Rady na temat realizacji europejskiego programu przeciwdziałania HIV/AIDS, malarii i gruźlicy w drodze działań zewnętrznych (2007 - 2011),

– uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 listopada 2008 r. w sprawie zewnętrznej działalności pożyczkowej Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI)⁽⁶⁾,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie skuteczności pomocy oraz korupcji w krajach rozwijających się⁽⁷⁾,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie milenijnych celów rozwoju - bilans półmetka⁽⁸⁾,

– uwzględniając swoje rezolucje z dnia 4 września 2008 r. w sprawie poprawy zdrowia matek⁽⁹⁾, z dnia 24 marca 2009 r. w sprawie umów dotyczących milenijnych celów rozwoju⁽¹⁰⁾ oraz z dnia 25 marca 2010 r. w sprawie wpływu światowego kryzysu finansowego i gospodarczego na kraje rozwijające się oraz na współpracę na rzecz rozwoju⁽¹¹⁾,

– uwzględniając art. 48 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz opinię Komisji Handlu Międzynarodowego (A7-0165/2010),

A. mając na uwadze, że ograniczenie i zwalczanie ubóstwa są nadrzędnym celem polityki rozwoju UE w ramach traktatu lizbońskiego i że są one także obowiązkiem moralnym oraz leżą w długoterminowym interesie UE,

B. mając na uwadze, UE, jako największy na świecie ofiarodawca, oraz jej państwa członkowskie muszą odegrać kluczową rolę na wrześniowym posiedzeniu w sprawie MCR oraz przyjąć ambitne i jednolite stanowisko, które odegra rolę siły napędowej realizacji MCR na świecie w wyznaczonym czasie,

C. mając na uwadze, że obecnie UE potrzebuje 20 mld EUR na zobowiązania budżetowe związane z MCR,

D. mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie stopniowo obniżają swoje budżety pomocy,

E. mając na uwadze, że ogólnoświatowe transakcje finansowe osiągnęły wartość 70-krotnie wyższą niż światowe DNB,

F. mając na uwadze, że nieprzewidywalna pomoc może mieć negatywny wpływ na kraje będące beneficjentami, oraz mając na uwadze, że lepsza jakość pomocy mogłaby uwolnić dodatkowe 3 mld EUR rocznie na budżety UE i jej państw członkowskich przeznaczone na rozwój⁽¹²⁾,

G. mając na uwadze, że 82 % nowych pożyczek z MFW zostało udzielonych krajom europejskim, podczas gdy kraje najsłabiej rozwinięte (LDC) mogłyby skorzystać na otrzymaniu większych nowych pożyczek z MFW,

H. mając na uwadze, że choć grupa G20 jest bardziej reprezentatywna niż G8, to ONZ pozostaje forum najbardziej sprzyjającym rozwiązywaniu problemów związanych z globalnym ładem,

I. mając na uwadze, że niespójności w strategiach politycznych UE nie mogą zmniejszać wpływu finansowania rozwoju,

J. mając na uwadze, że przekazy emigrantów wnoszą przynajmniej 300 mld USD rocznie do gospodarek krajów rozwijających się⁽¹³⁾,

K. mając na uwadze fakt, że choć w odniesieniu do niektórych milenijnych celów rozwoju poczyniono zachęcające postępy, nadal w zakresie wszystkich ośmiu nie osiągnięto zakładanych wyników, oraz że jedynie zdecydowana wola polityczna pozwoli zrealizować MCR w ciągu pięciu lat, jakie pozostają nam do wyznaczonego terminu w 2015 r.,

L. mając na uwadze, że niektóre z krajów LDC dalekie są od realizacji MCR,

M. mając na uwadze, że ostatnie kryzysy żywnościowe oraz paliwowe, w połączeniu z globalnym pogorszeniem koniunktury gospodarczej i zmianami klimatu, doprowadziły do spowolnienia postępów poczynionych w ostatnich dziesięciu latach w dziedzinie ograniczania ubóstwa,

N. mając na uwadze, że posiadanie na własność ziemi stanowi bodziec dla poszczególnych osób, rodzin i społeczności do przejmowania kontroli nad własnym rozwojem i zapewniania bezpieczeństwa żywnościowego na poziomie lokalnym,

O. mając na uwadze, że łagodzenie skutków zmian klimatu w krajach rozwijających się może do 2020 r. osiągnąć koszt około 100 mld USD rocznie⁽¹⁴⁾, a pogorszenie koniunktury może kosztować przynajmniej dwa razy tyle⁽¹⁵⁾,

P. mając na uwadze, że sytuacja w krajach rozwijających się o "średnim dochodzie" nie może być nieuwzględniona przy dokonywaniu przeglądu MCR, ponieważ kraje te nadal wymagają pomocy, aby mogły osiągnąć swój pełny potencjał rozwoju,

Q. mając na uwadze, że kraje uprzemysłowione są w głównej mierze odpowiedzialne za zmiany klimatu oraz kryzys finansowy i gospodarczy,

R. mając na uwadze, że rośnie liczba osób ubogich pracujących oraz tych, którym grozi utrata pracy,

S. mając na uwadze, że często to brak pokoju i bezpieczeństwa, demokracji oraz politycznej stabilności uniemożliwia krajom biednym osiągnięcie w pełni ich potencjału rozwojowego,

T. mając na uwadze, że korupcja niszczy wydajność, zwiększa niestabilność oraz zniechęca zagranicznych inwestorów,

U. mając na uwadze szacowany na od 641 do 941 mld USD nielegalny przepływ kapitału z krajów rozwijających się oraz mając na uwadze, że przepływ ten podważa zdolność krajów rozwijających się do generowania własnych zasobów i przeznaczania większych środków na ograniczenie ubóstwa⁽¹⁶⁾,

V. mając na uwadze, że pomimo znacznych postępów poczynionych na rzecz realizacji MCR w dziedzinie zdrowia, najmniejsze postępy czynione są w zakresie trzech MCR odnoszących się do zdrowia, a zwłaszcza do śmiertelności okołoporodowej matek,

W. mając na uwadze, że przyczyną 13 % przypadków śmierci okołoporodowej matek w krajach rozwijających się są niebezpieczne aborcje, i mając na uwadze, że wskaźnik ten jest znacznie wyższy w Afryce⁽¹⁷⁾,

X. mając na uwadze, że finansowanie programów planowania rodziny w przeliczeniu na jedną kobietę zostało znacznie obniżone w ciągu ostatnich dziesięciu lat,

Y. mając na uwadze, że nawet jeśli uda się zrealizować MCR, nadal pozostaną wyzwania związane z ubóstwem oraz cierpieniem w krajach biednych,

Z. mając na uwadze, że niezrealizowanie naszych zobowiązań w odniesieniu do MCR będzie oznaczało utrzymujące się cierpienie milionów biednych ludzi i w znacznym stopniu nadwyręży zaufanie między północą a południem,

I. Finansowanie

1. oczekuje, że w czerwcu 2010 r. Rada Europejska przyjmie ambitne, jednolite stanowisko UE przed wrześniowym posiedzeniem Narodów Zjednoczonych w sprawie MCR i podejmie nowe, zorientowane na wyniki, dodatkowe, przejrzyste i wymierne zobowiązania;

2. zachęca państwa członkowskie do realizacji ich zobowiązań podjętych w ramach Europejskiego konsensusu w sprawie rozwoju;

3. zaznacza, że osiągnięcie MCR musi pozostać kluczowym celem Unii Europejskiej; podkreśla, że ograniczenie ubóstwa poprzez realizację MCR musi zostać jednoznacznie uznane za nadrzędne ramy polityki rozwoju UE, oraz że musi to być wyraźnie odzwierciedlane we wszystkich odpowiednich obszarach polityki, w tym w polityce handlowej, oraz we wnioskach legislacyjnych; uważa, że MCR nie powinny być uznawane za kwestię techniczną, którą da się rozwiązać po prostu dzięki przeznaczeniu większej ilości pieniędzy lub stworzeniu większych możliwości handlowych, z pominięciem identyfikacji i eliminacji źródeł ubóstwa;

4. podkreśla, że liczby podane w niedawnym sprawozdaniu ONZ pt. "Rethinking poverty" ("Nowe refleksje na temat ubóstwa") są nie tylko alarmujące, ale też jasno wskazują na realne ryzyko niepowodzenia w realizacji MCR;

5. wzywa wszystkie państwa członkowskie do zrealizowania najpóźniej do 2015 r. zobowiązania dotyczącego pomocy w wysokości 0,7 %;

6. wzywa UE i państwa członkowskie do wprowadzenia wzmocnionych środków w zakresie odpowiedzialności, odnoszących się do ich zobowiązania się do przeznaczenia do 2015 r. 0,7 % DNB na pomoc, w tym organizacji procesu wzajemnego przeglądu ODA, w ramach którego na forum Rady Spraw Zagranicznych ocenione zostaną postępy w kierunku osiągnięcia pułapu 0,7 % do 2015 r. oraz sporządzone zostanie sprawozdanie dla Rady Europejskiej i Parlamentu Europejskiego;

7. wzywa wszystkie państwa członkowskie do wprowadzenia środków w zakresie pomocy rozwojowej i określenia wieloletnich programów realizacji MCR; wzywa Komisję do zapewnienia całkowitej przejrzystości w dziedzinie oficjalnej pomocy rozwojowej i zachęca ją w związku z tym do opublikowania kwot przeznaczanych na tę pomoc przez państwa członkowskie;

8. wzywa UE i OECD do nieposzerzania definicji oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) oraz do nieuznawania umorzenia zadłużenia lub innych niezwiązanych z ODA przepływów finansowych za wydatki na pomoc;

9. wzywa wszystkie państwa członkowskie do aktywnego rozprawienia się z rajami podatkowymi oraz uchylaniem się od płacenia podatków i nielegalnym odpływem kapitału w ramach grupy G20 i ONZ oraz do promowania większej przejrzystości, w tym systematycznego ujawniania osiągniętych zysków i płaconych podatków oraz systemu sprawozdawczości w poszczególnych krajach, aby umożliwić krajom rozwijającym się zachowanie własnych zasobów z myślą o ich rozwoju;

10. wzywa EBI do dokonania przeglądu polityki w odniesieniu do centrów finansowych typu "offshore" na podstawie bardziej rygorystycznych kryteriów niż wykaz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w celu określenia zakazanych i monitorowanych jurysdykcji, oraz do zapewnienia jej wdrożenia i przedstawiania rocznych sprawozdań z postępów;

11. wzywa wszystkie państwa członkowskie i wspólnotę międzynarodową do podjęcia działań w celu obniżenia opłat za przekazy emigrantów;

12. wzywa wszystkie państwa członkowskie do wspierania inicjatyw ONZ oraz podejmowania środków mających na celu zwiększenie odpowiedzialności pożyczkodawców i pożyczkobiorców zaangażowanych w suwerenne transakcje pożyczkowe;

13. wzywa wszystkie państwa członkowskie i społeczność międzynarodową do wznowienia wysiłków podejmowanych w celu złagodzenia obciążenia zadłużeniem krajów, które osiągają dobre wyniki w zakresie rozliczalności, przejrzystości i dobrych rządów;

14. wzywa UE do dostarczenia biednym krajom znacznych środków finansowych w celu przeciwdziałania zmianom klimatu oraz kryzysowi gospodarczemu; nalega, aby środki te były rzeczywiście dodatkowe w stosunku do istniejących już zobowiązań zakresu pomocy;

15. wzywa wszystkie państwa członkowskie do zobowiązania się do przeznaczenia znacznie większych zasobów na współpracę na rzecz rozwoju oraz na pomoc nadzwyczajną w ramach następnej perspektywy finansowej oraz Europejskiego Funduszu Rozwoju;

16. wzywa Komisję Europejską do wykorzystania istniejących instrumentów współpracy z krajami rozwijającymi się, łącznie z planami działania europejskiej polityki sąsiedztwa, Partnerstwem Wschodnim, systemami GSP i GSP+, do dalszego rozwijania oraz wdrażania praktycznych działań ułatwiających realizację MCR;

17. wzywa wszystkie państwa członkowskie do znacznego zwiększenia pomocy udzielanej poprzez wsparcie budżetowe, a zwłaszcza poprzez umowy dotyczące MCR, jednakże nalega, aby spełniane były kryteria dotyczące demokracji, przestrzegania praw człowieka, dobrych rządów i inne kluczowe kryteria oraz aby zwiększyć ilość i jakość kontroli i audytów;

18. wzywa wszystkie państwa członkowskie do dbania o to, by UE nadal stosowała szeroki wachlarz istniejących instrumentów finansowych na szczeblach światowym i krajowym w uzupełnieniu do wsparcia budżetowego, łącznie ze światowym funduszem na rzecz zwalczania AIDS, gruźlicy i malarii, oraz wykorzystywała inne organizacje i mechanizmy, szczególnie organizacje i społeczności społeczeństwa obywatelskiego;

19. wzywa państwa członkowskie do dalszego ulepszania koordynacji ofiarodawców przez przyznawanie swojej pomocy jako pomocy niewiązanej, zgodnie z deklaracją paryską i deklaracją z Akry, tym samym ograniczając nadmierne rozproszenie budżetów pomocowych, co jest niezbędne dla zapewnienia spójności i niewiązania pomocy; przyznaje również, że poszczególne państwa członkowskie mogą zaoferować specjalistyczną wiedzę w różnych strefach geograficznych oraz obszarach rozwoju;

II. Spójność polityki na rzecz rozwoju

20. wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie do zagwarantowania, że w nowych strukturach instytucjonalnych UE główna odpowiedzialność za planowanie funduszy rozwoju i wyznaczanie priorytetów pozostanie w kompetencji komisarza ds. rozwoju;

21. wzywa UE do podjęcia konkretnych działań przeciwko ubóstwu poprzez przyjęcie spójnej polityki obejmującej obszary handlu i współpracy na rzecz rozwoju oraz wspólną politykę rolną i wspólną politykę rybołówstwa, aby uniknąć bezpośrednich lub pośrednich negatywnych skutków dla gospodarek krajów rozwijających się;

22. wzywa UE do obrony zasady bezpieczeństwa żywnościowego w krajach rozwijających oraz do kładzenia nacisku, w ramach toczących się w OMC negocjacji, na poszanowanie tej zasady przez wszystkie podmioty;

23. wierzy, że realizacja MCR wymaga środków wspierania dostępu do ziemi, wody i zasobów różnorodności biologicznej, jak również środków promowania polityki mającej na celu lokalne wspieranie zrównoważonego rolnictwa małych gospodarstw;

24. wzywa UE do zapewnienia, aby umowy w dziedzinie rybołówstwa zorientowane były na rozwój, tak aby w pełni uwzględniały one społeczny i ekonomiczny wpływ na społeczności lokalne, zwłaszcza poprzez długoterminowe unijne wsparcie sektorowe oraz mechanizm, dzięki któremu armatorzy pokrywają sprawiedliwą część kosztów dostępu dla floty UE;

25. wzywa UE do niewywierania poprzez swoją politykę handlową nacisku na kraje biedne w celu uzyskania dostępu do słabszych sektorów ich gospodarek, gdyż poziom rozwoju krajów biednych uniemożliwia im sprawiedliwą konkurencję na globalnych rynkach, a jednocześnie do wyraźniejszego nakierowania unijnej polityki pomocy na rzecz handlu na biednych;

26. wzywa UE do dołożenia wszelkich starań, aby doprowadzić do punktualnego i ukierunkowanego na rozwój zamknięcia rundy dauhańskiej Światowej Organizacji Handlu;

27. wzywa do systematycznego włączania oceny ryzyka związanego ze zmianami klimatu we wszystkie aspekty planowania polityki i podejmowania decyzji, łącznie z handlem, rolnictwem, bezpieczeństwem żywnościowym, itp.; żąda, aby wyniki tej oceny wykorzystano do sformułowania jasnych wytycznych dotyczących polityki w zakresie współpracy na rzecz zrównoważonego rozwoju.

28. podkreśla konieczność skutecznej globalnej reakcji na problem zmian klimatu, polegającej na przyjęciu odpowiedzialności przez kraje uprzemysłowione i objęciu przez nie przewodnictwa w zwalczaniu skutków emisji gazów cieplarnianych, które w przypadku nierozwiązania tej kwestii będą stanowić zagrożenie dla MCR;

29. wzywa UE i państwa członkowskie - strony Protokołu w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko do Konwencji z Espoo - do pełnego zastosowania się do przepisów protokołu przy pomaganiu w realizacji programów na rzecz rozwoju oraz projektów publicznych w krajach rozwijających się;

30. jest przekonany, że handel może być potężnym motorem wzrostu gospodarczego, chociaż sam handel nie może rozwiązać problemów związanych z rozwojem; uważa, że powolny postęp w negocjacjach rundy dauhańskiej ogranicza wkład systemu handlu międzynarodowego w osiąganie MCR; podkreśla, że zamknięcie z pozytywnym skutkiem rundy dauhańskiej mogłoby przyczynić się do efektu w postaci pakietu bodźców gospodarczych o wymiarze światowym; odnotowuje liczne badania UNCTAD i innych instytucji wskazujące na to, że szeroko zakrojona liberalizacja handlu w krajach najsłabiej rozwiniętych rzadko przekłada się na trwałe i znaczne zmniejszenie ubóstwa, przyczynia się natomiast do pogorszenia warunków handlu w krajach rozwijających się, w szczególności w krajach afrykańskich;

31. podkreśla znaczenie starań o ułatwienie integracji krajów rozwijających się z gospodarką światową; powtarza, że otwarcie na handel oraz wspieranie potencjału podaży są istotnymi elementami każdej spójnej strategii rozwojowej oraz że inicjatywy z zakresu pomocy technicznej związanej z handlem stanowią dodatkowe narzędzie służące podjęciu działań zmierzających do eliminacji ubóstwa i zapóźnienia rozwojowego;

32. przypomina, że poprawa zdolności handlowych krajów rozwijających się i najsłabiej rozwiniętych może pomóc im w zdobyciu umiejętności związanych z handlem i stworzeniu infrastruktury niezbędnej do wdrażania porozumień WTO i czerpania z nich zysków, rozszerzenia wymiany handlowej, skorzystania z nowych i istniejących możliwości handlowych, wprowadzenia w życie nowych umów i dostosowania się do ulegającego zmianom otoczenia handlu zagranicznego;

33. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy w dziedzinie handlu z krajami rozwijającymi prowadzone na szczeblach UE i WTO, w szczególności inicjatywę "Wszystko oprócz broni", GSP i GSP+, a także zasadę asymetrii i okresy przejściowe wynegocjowane we wszystkich obowiązujących europejskich umowach o partnerstwie, oraz zwraca się do Komisji o utrwalenie tej strategii politycznej; wskazuje, że system GSP zapewnia swoim użytkownikom większą stabilność i przewidywalność oraz większe możliwości handlowe; zauważa, że udziela się (poprzez system GSP) dodatkowych preferencji krajom, które ratyfikowały i skutecznie wdrożyły kluczowe międzynarodowe konwencje dotyczące zrównoważonego rozwoju, praw socjalnych oraz dobrego zarządzania;

34. wzywa Komisję do położenia nacisku na treści rozwojowe w toczących się negocjacjach WTO i dwustronnych negocjacjach FTA;

35. przypomina, że strategia pomocy na rzecz wymiany handlowej ma na celu wspieranie krajów ubogich i znajdujących się w trudnym położeniu w tworzeniu podstawowej infrastruktury gospodarczej oraz narzędzi potrzebnych im do wykorzystania handlu jako motoru wzrostu i rozwoju gospodarczego; z zadowoleniem przyjmuje oświadczenia Komisji, zgodnie z którymi UE już zrealizowała swój cel zakładający przeznaczenie 2 mld EUR na pomoc związaną z handlem do 2010 r., gdyż łączne wsparcie UE i jej państw członkowskich na rzecz pomocy związanej z handlem wyniosło aż 2,15 mld EUR w 2008 r. (1,14 mld EUR z państw członkowskich i 1,01 mld EUR z UE), a ponadto odnotowuje osiągnięcie istotnych wyników w ramach szerszego programu pomocy na rzecz wymiany handlowej - obejmującego transport i energię, sektory produkcyjne i dostosowania związane z handlem; wzywa jednak Komisję do przedstawienia szczegółowych informacji (w tym danych liczbowych) na temat linii budżetowych wykorzystywanych do finansowania pomocy związanej z handlem oraz strategii pomocy na rzecz wymiany handlowej;

36. apeluje do Komisji i państw członkowskich, aby poświęciły większą uwagę i udzieliły wsparcia krajom najsłabiej rozwiniętym w celu zwiększenia środków UE na pomoc na rzecz wymiany handlowej, które ostatnio nie wzrosły znacząco; jest zdania, że w miarę jak integracja regionalna coraz bardziej zyskuje na znaczeniu w kontekście programu pomocy UE na rzecz wymiany handlowej, należy nasilić starania zmierzające do pełnej realizacji regionalnych pakietów AKP pomocy na rzecz wymiany handlowej; jest zdania, że istnieją szerokie możliwości poprawy skuteczności pomocy poprzez intensyfikację wspólnych analiz, wspólnych strategii reagowania i wspólnej realizacji środków z zakresu pomocy na rzecz wymiany handlowej;

37. uważa, że wymiar Południe-Południe staje się szybko powiększającym się komponentem handlu światowego, może nabierać coraz większego znaczenia w zapewnianiu rozwoju krajów najuboższych i powinien być stymulowany i wspierany;

III. Priorytetowe MCR

38. wzywa UE do zachowania zintegrowanego, wszechstronnego podejścia do MCR, uznając, że jednostkowe cele i zadania są ze sobą powiązane i ustanawiając minimalne wymogi na rzecz wyeliminowania ubóstwa;

Zdrowie i edukacja

39. wzywa wszystkie państwa członkowskie i Komisję do przeznaczenia przynajmniej 20 % wszystkich funduszy rozwojowych na podstawową opiekę zdrowotną i edukację, do zwiększenia wkładu do światowego funduszu na rzecz zwalczania AIDS, gruźlicy i malarii oraz do zwiększenia środków na inne programy na rzecz wzmocnienia systemów opieki zdrowotnej, jak również do uczynienia priorytetu z celu poprawy zdrowia matek oraz ograniczenia śmiertelności noworodków;

40. wzywa kraje rozwijające się do przeznaczenia przynajmniej 15 % budżetu państwa na opiekę zdrowotną oraz do umocnienia ich systemów opieki zdrowotnej;

41. wzywa UE i kraje rozwijające się do wspierania bezpłatnego dostępu do opieki zdrowotnej i edukacji;

42. wzywa wszystkie państwa członkowskie i Komisję do odwrócenia niepokojącego trendu ograniczania środków przeznaczanych na prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne w krajach rozwijających się oraz do wspierania strategii politycznych w zakresie dobrowolnego planowania rodziny, bezpiecznej aborcji, leczenia chorób przenoszonych drogą płciową oraz dostępności artykułów związanych ze zdrowiem reprodukcyjnym, na które składają się ratujące życie lekarstwa i środki antykoncepcyjne, w tym prezerwatywy;

43. wzywa Komisję, państwa członkowskie i kraje rozwijające się do zajęcia się MCR 5 (poprawa stanu zdrowia matek), MCR 4 (śmiertelność dzieci) oraz MCR 6 (zwalczanie HIV/AIDS, malarii i gruźlicy) w spójny i holistyczny sposób, jak również MCR 3 (równość płci i wzmacnianie pozycji kobiet);

44. żąda, aby krajowe i regionalne dokumenty strategiczne podkreślały potrzebę przepisów prawnych zwalczających przemoc i dyskryminację kobiet, wspierały udział kobiet w procesie podejmowania decyzji i podkreślały potrzebę strategii politycznych uwzględniających kwestie płci;

45. ponownie podkreśla, że Unia Europejska powinna wspierać te kraje rozwijające się, które korzystają z tak zwanych rozwiązań elastycznych zapisanych w umowie TRIPS, tak aby zapewniać leki po przystępnych cenach w ramach krajowych programów w dziedzinie zdrowia publicznego; podkreśla, że te umowy, które gwarantują dostęp do leków generycznych, nie mogą być podważane w umowach o wolnym handlu;

Grupy szczególnie zagrożone

46. wzywa UE do przeznaczenia przynajmniej połowy środków pomocowych dla krajów LDC i kierowania ich do najbardziej potrzebujących grup w tych krajach, a zwłaszcza kobiet, dzieci oraz osób niepełnosprawnych, oraz do skuteczniejszego uwzględniania w strategiach rozwoju interesów grup szczególnie zagrożonych;

47. popiera w tym kontekście wniosek Komisji o ponowne przyznanie - w ramach przewidzianego na 2010 rok średniookresowego przeglądu programów AKP - środków krajom, które poczyniły najmniejsze postępy;

48. wzywa UE i kraje rozwijające się do zwrócenia szczególnej uwagi na prawa mniejszości oraz nalega, aby UE umieszczała niezbywalne klauzule dotyczące praw człowieka i niedyskryminacji w zawieranych porozumieniach międzynarodowych, odnoszące się między innymi do dyskryminacji w oparciu o płeć, pochodzenie rasowe czy etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek, orientację seksualną i wobec osób żyjących z HIV/AIDS;

Wolność od głodu

49. wzywa UE i rządy partnerskie do zwiększenia inwestycji na rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe do takiego poziomu, który będzie gwarantował wolność od głodu dla wszystkich, uwzględniając zwłaszcza najbardziej palące przypadki głodu, małe gospodarstwa oraz programy ochrony socjalnej;

50. wzywa Komisję do promowania posiadania ziemi jako narzędzia eliminowania ubóstwa i gwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego przez wzmocnienie praw własności i ułatwianie rolnikom, małym przedsiębiorstwom i lokalnym społecznościom dostępu do kredytów;

Godna praca

51. wyraża głębokie zaniepokojenie obecnym nabywaniem przez zagranicznych inwestorów -z poparciem rządów - gruntów rolnych (w szczególności w Afryce), co może osłabić lokalne bezpieczeństwo żywnościowe i spowodować poważne i dalekosiężne konsekwencje w krajach rozwijających się; zwraca się do ONZ i do UE, by zajęły się niekorzystnymi konsekwencjami wykupywania gruntów rolnych (w tym wywłaszczaniem drobnych producentów rolnych i niekorzystnym pod kątem zrównoważonego rozwoju wykorzystaniem ziemi i zasobów wodnych) przez uznanie prawa ludności lokalnej do kontroli nad ziemiami uprawnymi oraz innymi zasadniczymi zasobami naturalnymi;

52. wzywa państwa członkowskie i Komisję do wzmożenia wysiłków na rzecz walki z pracą dzieci na drodze wspierania konkretnych programów i dzięki wytycznym dotyczącym polityki na rzecz rozwoju i handlu międzynarodowego;

53. wzywa UE i rządy krajów rozwijających się do zdecydowanego wsparcia globalnego paktu na rzecz miejsc pracy MOP oraz do skutecznego wdrażania wszystkich aspektów programu godnej pracy;

54. wzywa Komisję do monitorowania ochrony socjalnej pracowników, dialogu społecznego i podstawowych norm pracy w krajach rozwijających się oraz w razie konieczności do oferowania środków zachęcających i stosowania sankcji poprzez umowy handlowe i inne dostępne narzędzia;

IV. Sprawowanie rządów

55. wzywa Bank Światowy i MFW do przyznania większego prawa głosu krajom niedostatecznie reprezentowanym, zapewniając pożyczkobiorcom i pożyczkodawcom równą liczbę praw do głosowania w krótkim terminie, a także iż udzielanie pożyczek nie będzie podważać zasad własności, do czego zobowiązano się w Paryżu i Akrze;

56. wzywa MFW do zwiększenia poziomów dostępu krajów o niskich dochodach (KND) do ich kredytowych możliwości preferencyjnych i do zwiększenia tym krajom przydziałów specjalnych praw ciągnienia zgodnie z ich potrzebami;

57. wyraża zamiar, aby podczas współdecydowania o nadchodzącym przeglądzie upoważnienia Europejskiego Banku Inwestycyjnego do udzielania pożyczek na rzecz krajów trzecich zapewnić wypełnienie jego zobowiązań w zakresie rozwoju oraz aby bardziej ukierunkować jego środki na potrzeby krajów rozwijających się, w tym na wzajemnie skuteczne kredyty dla osób ubogich;

58. wzywa wszystkie państwa członkowskie i wspólnotę międzynarodową do podjęcia wszelkich starań, aby ONZ pozostała forum, na którym rozwiązywane są problemy związane z globalnym sprawowaniem rządów oraz ubóstwem;

59. wzywa UE i władze UA do wznowienia woli politycznej i zaangażowania w partnerstwo strategiczne Afryka-UE oraz przeznaczenia szczególnych środków umożliwiających realizację pełnego potencjału tego przedsięwzięcia;

60. wzywa UE i społeczność międzynarodową do promowania i wspierania demokracji, pokoju, praworządności oraz wolnej od korupcji administracji w krajach rozwijających się;

61. wzywa Unię Europejską i wspólnotę międzynarodową do nadzwyczajnego zaangażowania się we wspieranie administracji publicznej w krajach rozwijających się ze szczególnym naciskiem na zwalczanie korupcji i rozwijanie przejrzystego, sprawiedliwego i bezstronnego kontekstu administracyjnego, jednocześnie uznając zasadniczą rolę podmiotów pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego;

62. wzywa kraje rozwijające się do szybkiego podpisania konwencji ONZ przeciw korupcji, do konkretnego i skutecznego wdrożenia jej postanowień, a także do uzgodnienia sposobów monitorowania postępów;

63. uznaje potrzebę poprawy przez kraje rozwijające się ich międzynarodowych standardów sprawozdawczości, aby zapobiegać praktykom obchodzenia przepisów podatkowych i uchylania się od płacenia podatków, a tym samym skuteczniej osiągać globalny ład fiskalny;

64. wzywa kraje rozwijające się do zaangażowania parlamentów, rządów lokalnych, społeczeństwa obywatelskiego oraz innych niepublicznych podmiotów na wszystkich etapach formułowania polityki i jej wdrażania;

65. wzywa kraje rozwijające się, zwłaszcza kraje najbardziej korzystające z pomocy UE, aby wzmocniły dobrą administrację we wszystkich sprawach publicznych, zwłaszcza w zakresie zarządzania otrzymywaną pomocą, oraz apeluje do Komisji o poczynienie wszelkich kroków niezbędnych do zapewnienia przejrzystej i skutecznej realizacji pomocy;

66. uznaje istnienie zasadniczego związku między bezpieczeństwem i rozwojem i z troską odnotowuje brak postępów w pokojowym rozwiązywaniu "zamrożonych" konfliktów w sąsiedztwie UE i dalej, wzywając UE do dokonania przeglądu swych wysiłków w tym względzie;

67. wzywa UE do zaangażowania się w ambitny, konstruktywny dialog ze wszystkimi tradycyjnymi i nowymi ofiarodawcami w celu zapewnienia realizacji MCR oraz dopilnowania, by ograniczenie ubóstwa pozostało priorytetem w globalnym programie działań;

*

* *

68. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Sekretarzowi Generalnemu ONZ.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 46 z 24.2.2006, s. 1.

⁽²⁾ Konkluzje Rady 9558/2007 z dnia 15 maja 2007 r.

⁽³⁾ COM(2005)0134 wersja ostateczna.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 41.

⁽⁵⁾ COM(2010)0159 wersja ostateczna.

⁽⁶⁾ Sprawa C-155/07, Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Dz.U. C 327 z 20.12.2008, s. 2.

⁽⁷⁾ Dz.U. C 293 E z 2.12.2006, s. 316.

⁽⁸⁾ Dz.U. C 146 E z 12.6.2008, s. 232.

⁽⁹⁾ Dz.U. C 295 E z 4.12.2009, s. 62.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. C 117 E z 6.5.2010, s. 15.

⁽¹¹⁾ Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0089.

⁽¹²⁾ "Aid Effectiveness Agenda: Benefits of a European Approach" (Strategia skuteczności pomocy: korzyści podejścia europejskiego), Komisja Europejska, październik 2009 r.

⁽¹³⁾ "Migration and Remittance Trends 2009" (Migracja i trendy w przekazach emigrantów 2009), Bank Światowy, listopad 2009 r.

⁽¹⁴⁾ "Zwiększenie międzynarodowego finansowania na rzecz klimatu: europejski plan dotyczący porozumienia w Kopenhadze" COM(2009)0475.

⁽¹⁵⁾ Swimming Against the Tide: How Developing Countries are Coping with the Global Crisis (Pływanie pod prąd: jak kraje rozwijające się radzą sobie z kryzysem), Bank Światowy, marzec 2009 r.

⁽¹⁶⁾ Profesor Guttorm Schjelderup, przesłuchanie w Parlamencie Europejskim dnia 10 listopada 2009 r.

⁽¹⁷⁾ Facts on induced abortion worldwide (Fakty o wywołanej aborcji w świecie), Światowa Oranizacja Zdrowia i Guttmacher Institute, 2007 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2011.236E.48
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Postępy w rezalicji milenijnych celów rozwoju: średniookresowy przegląd przygotowywany na posiedzenie wysokiego szczebla Organizacji Narodów Zjednoczonych we wrześniu 2010 r. (2010/2037(INI)).
• Data aktu: 15/06/2010
• Data ogłoszenia: 12/08/2011