Sprawa C-462/09: Stichting de Thuiskopie v. Opus Supplies Deutschland GmbH, Mijndert van der Lee, Hananja van der Lee (orzeczenie wstępne).

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 czerwca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden - Niderlandy) - Stichting de Thuiskopie przeciwko Opus Supplies Deutschland GmbH, Mijndert van der Lee, Hananja van der Lee

(Sprawa C-462/09)⁽¹⁾

(Zbliżanie ustawodawstw - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29/WE - Prawo do zwielokrotniania - Wyjątki i ograniczenia - Wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny - Artykuł 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 5 - Godziwa rekompensata - Dłużnik z tytułu opłaty licencyjnej przeznaczonej na finansowanie tej rekompensaty - Sprzedaż wysyłkowa pomiędzy dwoma podmiotami mającymi siedzibę w różnych państwach członkowskich)

(2011/C 232/10)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 6 sierpnia 2011 r.)

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Stichting de Thuiskopie

Strona pozwana: Opus Supplies Deutschland GmbH, Mijndert van der Lee, Hananja van der Lee

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Hoge Raad der Nederlanden - Wykładnia art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 5 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10) - Prawo do zwielokrotniania - Godziwa rekompensata - Sprzedaż wysyłkowa pomiędzy dwoma podmiotami mającymi siedzibę w różnych państwach członkowskich - Ustawodawstwo, które nie umożliwia wyegzekwowania tej rekompensaty

Sentencja

1) Przepisy dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, w szczególności jej art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 5, należy interpretować w ten sposób, że użytkownik końcowy, który dokonuje na użytek prywatny zwielokrotnienia chronionego dzieła powinien, co do zasady, być uważany za dłużnika z tytułu godziwej rekompensaty, o której mowa w tymże ust. 2 lit. b). Jednakże państwom członkowskim wolno ustanawiać opłatę licencyjną za kopię na użytek prywatny, obciążającą podmioty, które udostępniają użytkownikom końcowym sprzęt, urządzenia i nośniki zwielokrotniania cyfrowego osobom prywatnym, gdy podmioty te mają możliwość wliczenia kosztów tej opłaty licencyjnej do ceny udostępnienia zapłaconej przez użytkownika końcowego.

2) Dyrektywę 2001/29, w szczególności jej art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 5, należy interpretować w ten sposób, że nakłada ona na państwo, które wprowadziło system opłaty licencyjnej za kopię na użytek prywatny obciążający producenta bądź importera nośników zwielokrotniania chronionych utworów i na którego terytorium powstaje szkoda ponoszona przez twórców na skutek używania ich chronionych utworów na cele prywatne przez kupujących, którzy tam zamieszkują, obowiązek zagwarantowania, że twórcy ci otrzymają efektywnie godziwą rekompensatę, której celem jest wynagrodzenie tej szkody. W tym kontekście sama tylko okoliczność, że zawodowy sprzedawca sprzętu, urządzeń i nośników zwielokrotniania ma siedzibę w innym państwie członkowskim aniżeli państwo miejsca zamieszkania kupujących, nie ma wpływu na ten obowiązek osiągnięcia rezultatu. W przypadku braku możliwości zapewnienia pobrania godziwej rekompensaty od kupujących do sądu krajowego należy dokonanie takiej wykładni swojego prawa krajowego, aby umożliwić pobranie tej rekompensaty od dokonującego zawodowo sprzedaży dłużnika.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 24 z 30.1.2010.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2011.232.7/1
• Rodzaj: Wyrok
• Tytuł: Sprawa C-462/09: Stichting de Thuiskopie v. Opus Supplies Deutschland GmbH, Mijndert van der Lee, Hananja van der Lee (orzeczenie wstępne).
• Data aktu: 16/06/2011
• Data ogłoszenia: 06/08/2011