Skarga wniesiona w dniu 20 maja 2011 r. - Ellinikos Chrysos przeciwko Komisji(Sprawa T-262/11)
(2011/C 219/29)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ellinikos Chrysos AE (Kifissia, Grecja), (przedstawiciele: adwokaci K. Adamantopoulos, E. Petritsi, E. Trova i P. Skouris)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2011) 1006 wersja ostateczna z dnia 23 lutego 2011 r. stwierdzającej niezgodną z prawem pomoc państwa w postaci subwencji udzielonej przez władze greckie na rzecz Ellinikos Xryssos (sprawa C 48/2008 [ex NN 61/2008]), w szczególności jej art. 1-5; oraz
– obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w toku niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argument
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.
1) W ramach zarzutu pierwszego, skarżąca twierdzi, że Komisja dopuściła się wielu oczywistych błędów w zakresie ustalenia i oceny okoliczności faktycznych sprawy, które wpłynęły na stosowanie i interpretację przesłanek zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu w art. 107 ust. 1 TFUE, po stronie Ellinikos Xryssos.
2) W ramach zarzutu drugiego, skarżąca twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo, błędnie stosując i interpretując aspekt definicji pomocy państwa w postaci zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, błędnie stosując test prywatnego inwestora.
3) W ramach zarzutu trzeciego, skarżąca twierdzi, że Komisja wielokrotnie w oczywisty sposób naruszyła prawo, błędnie stosując i interpretując przesłanki zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, ustalając zaistnienie takiej korzyści gospodarczej na podstawie własnych bezpodstawnych, wybiórczych i arbitralnych argumentów dotyczących rzekomej wartości przekazanych aktywów.
4) W ramach zarzutu czwartego, skarżąca twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo, błędnie stosując i interpretując przesłanki zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, błędnie uznając, iż zastosowane wobec Ellinikos Xryssos zwolnienie podatkowe stanowiło korzyść gospodarczą.
5) W ramach zarzutu piątego, skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne i nadużyła władzy, uchybiając swemu obowiązkowi rzetelnego i bezstronnego zbadania sprawy.
