Skarga wniesiona w dniu 23 maja 2011 r. - Xeda International przeciwko Komisji(Sprawa T-269/11)
(2011/C 211/66)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 16 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Xeda International SA (Saint Andiol, Francja) (przedstawiciele: C. Mereu i K. Van Maldegem, prawnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie, że skarga jest dopuszczalna i zasadna;
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca domaga się stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/143/UE z dnia 3 marca 2011 r. dotyczącej niewłączenia etoksychiny do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz zmieniająca decyzję Komisji 2008/941/WE (Dz.U. L 59, s. 71).
Wskutek wydania zaskarżonej decyzji pozycja dotycząca etoksychiny została usunięta z decyzji 2008/941/WE, a substancja to nie została włączona jako substancja czynna do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W związku z tym skarżąca spółka nie będzie mogła produkować ani sprzedawać etoksychiny ani produktów zawierających tę substancję w Unii Europejskiej, a także utraci rejestracje produktów w państwach członkowskich z dniem 3 września 2011 r.
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1) Pierwszy zarzut obrazy prawa polegającej na oczywistym błędzie w ocenie. Zdaniem skarżącej, zaskarżona decyzja w rzeczywistości zakazuje wykorzystywania etoksychiny w środkach ochrony roślin w związku z wątpliwościami naukowymi, a także brakami danych wspomnianymi w motywie 6 decyzji, przy czym w odniesieniu do każdego z tych zagadnień skarżąca wypowiedziała się w sposób adekwatny, albo też nie stanowiły one względu uzasadniającego niewłączanie.
2) Drugi zarzut obrazy prawa polegającej na naruszeniu przysługującego skarżącej prawa do obrony, a także naruszeniu istotnych wymogów procesowych. Zdaniem skarżącej zaskarżona decyzja narusza przysługujące jej prawo do obrony oraz prawo do bycia wysłuchaną w ten sposób, że skarżącej nie dano wystarczającej możliwości ani czasu, by odnieść się do wątpliwości powołanych na późnym etapie postępowania, a także w ten sposób, że nie rozpatrzono w sposób uważny komentarzy skarżącej dotyczących rzekomych luk w danych.
3) Trzeci zarzut obrazy prawa polegającej na naruszeniu podstawowych zasad porządku prawnego UE.
– Skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem zasady pewności prawa oraz uzasadnionych oczekiwań skarżącej opartych na procedurze ponownego zgłoszenia, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r.
– Skarżąca twierdzi ponadto, że zaskarżona decyzja jest nieproporcjonalna biorąc pod uwagę wybór środków dostępnych Komisji oraz szkody, jakie decyzja powoduje w porównaniu z realizowanymi przez nią celami.
