Skarga wniesiona w dniu 28 kwietnia 2011 r. - Republika Grecka przeciwko Komisji(Sprawa T-233/11)
(2011/C 204/45)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: B. Asimakopoulos, G. Kanellopoulos, A. Iosifidou i P. Mylonopoulos)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji
– obciążenie Komisji kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2011) 1006 wersja ostateczna z dnia 23 lutego 2011 r. dotyczącej pomocy państwa C 48/2008 (ex NN 61/2008), którą to pomoc Grecja przyznała na rzecz przedsiębiorstwa Ellinikos Krysos A.E.
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:
W ramach zarzutu pierwszego skarżąca podnosi, że pozwana naruszyła postanowienia traktatów (art. 107 ust. 1 i art. 108 ust. 2 TFUE, dawnych art. 87 ust. 1 i art. 88 ust. 2 WE) poprzez ich niewłaściwą wykładnię i nieprawidłowe zastosowanie, będące wynikiem błędu dotyczącego zbiegu oceny okoliczności faktycznych i ich oceny w odniesieniu do pojęcia pomocy państwa.
Na poparcie pierwszej części tego zarzutu, odnoszącej się do środka pomocowego nr 1 (sprzedaży kopalni Cassandra po cenie niższej od ich wartości rynkowej) skarżąca podnosi: a) nieprawidłową ocenę zaistnienia pomocy, będącą wynikiem oczywistego błędu, jeśli chodzi o rolę państwa, występującego wyłącznie w charakterze pośrednika, i o brak wykorzystania środków państwowych przy spornym przeniesieniu własności; b) (tytułem posiłkowym) nieprawidłową ocenę zastosowania kryterium prywatnego inwestora; c) (dalszym tytułem posiłkowym) błędną ocenę przyznania subwencji, będącą wynikiem oczywistego błędu przy określeniu wartości kopalni, gruntu i naturalnego złoża mineralnego oraz rzekomej rzeczywistej działalności kopalni w okresie sprzedaży; d) (jeszcze dalszym tytułem posiłkowym) niewłaściwą ocenę zakłócenia konkurencji, a także wpływu na wymianę między państwami członkowskimi.
Na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego, odnoszącej się do środka pomocowego nr 2 (zwolnienia z zapłaty podatku z tytułu przeniesienia własności), skarżąca podnosi niewłaściwą ocenę przyznanej subwencji oraz zakłócenia konkurencji przypisywanego skarżącej, a także wpływu na wymianę między państwami członkowskimi.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca wskazuje, że pozwana naruszyła postanowienie art. 14 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 659/1999(1) w odniesieniu do konieczności odzyskania pomocy, ze względu na naruszenie zasad proporcjonalności, lojalnej współpracy, pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań.
Na poparcie tego zarzutu skarżąca podnosi, że w świetle powyższych zasad pozwana niewłaściwie wyważyła ryzyko zakłócenia konkurencji i korzyść wynikającą z dalszego prowadzenia działalności przez sporne kopalnie.
Wreszcie, w ramach zarzutu trzeciego, skarżąca wskazuje, że pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia (art. 296 TFUE, dawny art. 253 WE) w odniesieniu do istnienia pomocy państwa, a także jej zgodności z rynkiem wewnętrznym.
Na poparcie tego zarzutu skarżąca podnosi, że pozwana nie wyjaśniła, dlaczego cena zbycia kopalni Cassandra, w sposób oczywisty pochodzących ze środków prywatnych, miałaby stanowić pośrednią lub bezpośrednią stratę środków państwowych, którą można przypisać państwu, ani dlaczego uznała, że w niniejszym przypadku powinny zostać uiszczone oba podatki z tytułu przeniesienia własności, zarówno kopalni, jak i gruntu,
nie zaś wyłącznie podatek dotyczący kopalni. Ponadto dla celu określenia wartości kopalni, gruntu i złoża mineralnego pozwana nie wyjaśniła przyznania subwencji, wybiórczo opierając się częściowo na oświadczeniach Behre Dolbear, a częściowo na swojej arbitralnej argumentacji, którą co więcej zastosowała w sposób wewnętrznie sprzeczny, jeśli chodzi o ujemną wartość zamkniętych kopalni.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE.
