Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 9 listopada 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht - Niemcy) - Bundesrepublik Deutschland przeciwko B (C-57/09), D (C-101/09)(Sprawy połączone C-57/09 i C-101/09)(1)
(Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące warunków nadania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej - Artykuł 12 - Wyłączenie z możliwości uznania za uchodźcę - Artykuł 12 ust. 2 lit. b) i c) - Pojęcie poważnego przestępstwa o charakterze innym niż polityczne - Pojęcie działań sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych - Przynależność do organizacji zaangażowanej w akty terrorystyczne - Późniejsze umieszczenie tej organizacji w wykazie osób, grup i podmiotów stanowiącym załącznik do wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB - Indywidualna odpowiedzialność za część aktów popełnionych przez tę organizację - Przesłanki - Prawo azylu na podstawie krajowego prawa konstytucyjnego - Zgodność z dyrektywą 2004/83/WE)
(2011/C 13/07)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2011 r.)
Sąd krajowy
Bundesverwaltungsgericht
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Bundesrepublik Deutschland
Strona pozwana: B (C-57/09), D (C-101/09)
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesverwaltungsgericht Leipzig - Wykładnia art. 3 i 12 ust. 2 lit. b) i c) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 12) - Obywatel państwa trzeciego, który w państwie pochodzenia aktywnie popierał walkę zbrojną prowadzoną przez organizację ujętą w wykazie organizacji terrorystycznych znajdującym się w załączniku do wspólnego stanowiska Rady 2002/462/WPZiB z dnia 17 czerwca 2002 r. (Dz.U. L 160, s. 32), był tam torturowany i dwukrotnie skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności - Stosowanie przepisów dyrektywy 2004/83/WE przewidujących wyłączenie przyznania statusu uchodźcy w przypadku osób, które prowadziły w państwie swojego pochodzenia działalność terrorystyczną - Uprawnienie państw członkowskich do przyznania statusu uchodźcy na podstawie krajowego prawa konstytucyjnego, mimo istnienia podstawy wyłączenia na podstawie dyrektywy
Sentencja
1) Wykładni art. 12 ust. 2 lit. b) i c) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony należy dokonywać w następujący sposób:
– okoliczność, że dana osoba należała do organizacji ujętej w wykazie osób, grup i podmiotów znajdującym się w załączniku do wspólnego stanowiska Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu w związku z jej zaangażowaniem w akty terrorystyczne oraz że aktywnie popierała walkę zbrojną prowadzoną przez tę organizację, nie przesądza automatycznie o istnieniu poważnych powodów, aby uważać, że dopuściła się ona "poważne[go] przestępstw[a] o charakterze innym niż polityczne" lub "działań sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych";
– stwierdzenie w takim kontekście, że występują poważne powody, aby uważać, że dana osoba popełniła takie poważne przestępstwo lub jest winna takich działań, wymaga indywidualnej oceny konkretnych okoliczności w celu ustalenia, czy akty popełnione przez organizację spełniają przesłanki ustanowione w tych przepisach oraz czy istnieje możliwość przypisania danej osobie, z uwzględnieniem standardów dowodowych wymaganych w art. 12 ust. 2 dyrektywy, indywidualnej odpowiedzialności za te czyny.
2) Wyłączenie możliwości uznania za uchodźcę na podstawie art. 12 ust. 2 lit. b) lub c) dyrektywy 2004/83 nie jest uzależnione od okoliczności, że dana osoba stanowi aktualne zagrożenie dla przyjmującego państwa członkowskiego.
3) Wyłączenie możliwości uznania za uchodźcę na podstawie art. 12 ust. 2 lit. b) lub c) dyrektywy 2004/83 nie wymaga przeprowadzenia odnoszącego się do danego przypadku badania proporcjonalności.
4) Wykładni art. 3 dyrektywy 2004/83 należy dokonywać w ten sposób, że państwa członkowskie mogą uznać prawo azylu na podstawie swojego prawa krajowego w stosunku do osoby wyłączonej z możliwości uznania za uchodźcę na podstawie art. 12 ust. 2 dyrektywy, o ile ten inny rodzaj ochrony nie niesie ze sobą niebezpieczeństwa pomylenia go ze statusem uchodźcy w rozumieniu tego aktu prawnego.
______
(1) Dz.U. C 129 z 6.6.2009.
