Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 lutego 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Stockholms tingsrätt - Szwecja) - Konkurrensverket przeciwko TeliaSonera AB(Sprawa C-52/09)(1)
(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 102 TFUE - Nadużycie pozycji dominującej - Ceny stosowane przez operatora telekomunikacyjnego - Usługi pośrednie ADSL - Usługi połączeń szerokopasmowych świadczone na rzecz użytkowników końcowych - Zaniżanie marży konkurentów lub efekt "nożyc cenowych")
(2011/C 103/03)
Język postępowania: szwedzki
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2011 r.)
Sąd krajowy
Stockholms tingsrätt
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Konkurrensverket
Strona pozwana: TeliaSonera AB Przy udziale: Tele2 Sverige AB
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Stockholms tingsrätt - Wykładnia art. 82 WE - Zjawisko nożyc cenowych - Ceny stosowane przez operatora telekomunikacyjnego, który wcześniej posiadał historyczny monopol na dostęp ADSL - Różnica pomiędzy cenami ustalonymi przez operatora dla operatorów pośrednich na hurtowe dostawy dostępu ADSL a cenami stosowanymi przez operatora wobec konsumentów w zakresie dostępu ADSL niewystarczająca na pokrycie dodatkowych kosztów ponoszonych przez samego operatora na detaliczną dostawę tych usług
Sentencja
W braku jakiegokolwiek obiektywnego uzasadnienia stosowanie przez pionowo zintegrowane przedsiębiorstwo posiadające pozycję dominującą na hurtowym rynku usług pośrednich ADSL praktyki cenowej polegającej na tym, że różnica między cenami stosowanymi na tym rynku i cenami stosowanymi na detalicznym rynku usług połączeń szerokopasmowych świadczonych na rzecz użytkowników końcowych nie jest wystarczająca, aby pokryć szczególne koszty, które samo to przedsiębiorstwo musi ponieść, aby uzyskać dostęp do tego rynku, może na podstawie art. 102 TFUE stanowić nadużycie.
Przy dokonywaniu oceny, czy taka praktyka stanowi nadużycie, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności każdego konkretnego przypadku. W szczególności:
– co do zasady i przede wszystkim powinny zostać wzięte pod uwagę ceny i koszty przedsiębiorstwa, którego praktyka ta dotyczy, występujące na rynku usług detalicznych. Jedynie w przypadku, kiedy ze względu na okoliczności nie jest możliwe odwołanie się do tych cen i kosztów, należy zbadać ceny i koszty konkurentów występujące na tym rynku, oraz
– konieczne jest wykazanie, że - w szczególności ze względu na niezbędny charakter produktu hurtowego - praktyka ta wywołuje skutek antykonkurencyjny, co najmniej potencjalny, na rynku detalicznym, przy czym nie ma to uzasadnienia ekonomicznego.
Przy dokonywaniu takiej oceny co do zasady nie ma znaczenia:
– brak po stronie przedsiębiorstwa, którego dotyczy omawiana praktyka, jakiegokolwiek regulacyjnego obowiązku świadczenia usług pośrednich ADSL na rynku hurtowym, na którym posiada ono pozycję dominującą;
– stopień, w jakim to przedsiębiorstwo zdominowało ten rynek;
– okoliczność, czy wspomniane przedsiębiorstwo nie posiada pozycji dominującej również na detalicznym rynku usług połączeń szerokopasmowych świadczonych na rzecz użytkowników końcowych;
– okoliczność, czy klienci, wobec których stosowana jest taka praktyka cenowa, są nowymi czy dotychczasowymi klientami wspomnianego przedsiębiorstwa;
– brak możliwości odzyskania przez przedsiębiorstwo dominujące ewentualnych strat, które mogło ponieść z powodu stosowania takiej praktyki cenowej, ani
– stopień dojrzałości rynków, których dotyczy omawiana praktyka, ani pojawienie się na tych rynkach nowej technologii wymagającej bardzo wysokich nakładów.
______
(1) Dz.U. C 90 z 18.4.2009.
