Wyciąg z decyzji w sprawie Landsbanki Íslands hf. na mocy dyrektywy 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych(2010/C 341/05)
(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2010 r.)
Orzeczeniem sądu okręgowego w Reykjavíku wydanym w dniu 22 listopada 2010 r. Landsbanki Íslands hf., nr rej. 540291-2259, Austurstræti 16, 101 Reykjavík ("bank") objęto postępowaniem likwidacyjnym zgodnym z zasadami ogólnymi zawartymi w rozdziale XII, sekcja B ustawy nr 161/2002, z zastrzeżeniem przepisu przejściowego V, pkt 3 i 4 tejże ustawy, ze skutkami prawnymi, jakie wskazano w pkt 2 tego przepisu przejściowego, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych art. 2 ustawy nr 132/2010.
Z dniem 7 października 2008 r. Urząd Nadzoru Finansowego przejął uprawnienia zgromadzenia akcjonariuszy i wyznaczył komitet ds. reorganizacji kryzysowej banku. Na mocy przepisów ustawy nr 129/2008 w powiązaniu z ustawą nr 21/1991, decyzją sądu z dnia 5 grudnia 2008 r. bank uzyskał zezwolenie na moratorium na spłatę długów. Zezwolenie to zostało następnie trzykrotnie przedłużone - po raz ostatni w dniu 31 sierpnia 2010 r. - i wygasa najpóźniej niż z dniem 5 grudnia 2010 r., bez możliwości dalszego przedłużenia zgodnego z prawem.
Ustawą nr 44/2009, która weszła w życie dnia 22 kwietnia 2009 r., wprowadzono zmiany dotyczące charakteru i przedmiotu moratorium na spłatę długów udzielonego przedsiębiorstwu finansowemu. Zgodnie z pkt 2 przepisu przejściowego II ustawy nr 44/2009 (przepisu przejściowego V ustawy nr 161/2002), moratorium na spłatę długów podlegało przepisom art. 101 ust. 1 oraz art. 102, 103 i 103a ustawy nr 161/2002, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych pierwszymi materialnoprawnymi ustępami art. 5, art. 6, 7 i 8 ustawy nr 44/2009, jak gdyby przedsiębiorstwo podlegało postępowaniu likwidacyjnemu na mocy orzeczenia sądu w dniu wejścia w życie ustawy. Ustalono natomiast, że postępowanie likwidacyjne należy traktować jako uprawnione moratorium na spłatę długów, jak długo uprawnienie pozostaje w mocy. Ustawa nr 44/2009 stanowi ponadto, że z chwilą wygaśnięcia uprawnienia, przedsiębiorstwo - nawet bez odpowiedniego orzeczenia sądu - powinno automatycznie zostać uznane za postawione w stan likwidacji zgodnie z przepisami ogólnymi. Zarząd likwidacyjny został powołany orzeczeniem sądu okręgowego w Reykjavíku z dnia 29 kwietnia 2009 r.
Opublikowano stosowne powiadomienie skierowane do wierzycieli, a termin składania roszczeń wygasł z dniem 30 października 2009 r. W Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (Powiadomienia państw członkowskich, 2009/C 125/08) opublikowano ponadto ogłoszenie o przedłużeniu moratorium wobec banku. W ogłoszeniu tym wezwano do wnoszenia roszczeń, przypominając o ściśle obowiązującym terminie. Złożone roszczenia rozpatrywano następnie w trakcie trzech spotkań, a dwa kolejne zapowiedziano na 1 grudnia 2010 r. oraz dzień 19 maja 2011 r. Przeprowadzone zostaną wówczas ostateczne rozmowy na temat uznania bądź odrzucenia konkretnych roszczeń.
Ustawą nr 132/2010, która weszła w życie dnia 17 listopada 2010 r., wprowadzono kolejne zmiany do ustawy nr 161/2002, w efekcie których przed wygaśnięciem moratorium udzielonego przedsiębiorstwu, komitet ds. reorganizacji kryzysowej banku oraz jego zarząd likwidacyjny mogą wspólnie zażądać postawienia go w stan likwidacji na mocy orzeczenia sądu zgodnie z przepisami ogólnymi pod warunkiem spełnienia materialnoprawnych przepisów art. 101 ust. 2 pkt 3) tej ustawy. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku, wszelkie czynności dokonane po wejściu w życie ustawy nr 44/2009 a podczas moratorium, którym objęto bank, pozostaną skuteczne.
Podstawą wniosku o wydanie orzeczenia i samego orzeczenia z dnia 22 listopada 2010 r. była zmiana wprowadzona ustawą nr 132/2010. W decyzji sądu uznano za spełnione warunki prawne wymagane do podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania likwidacyjnego. Aktywa banku wynoszą około 1 138 mld ISK (na podst. aktualnych szacunków odzyskanych kwot oraz kursu wymiany korony islandzkiej z dnia 30 września 2010 r.), przy sumie należności sięgającej w przybliżeniu 3 427 mld ISK. Co za tym idzie, bank jest niewypłacalny i nie będzie w stanie zaspokoić w pełni roszczeń wierzycieli; wykluczona została również możliwość, że trudności z uregulowaniem płatności mają przejściowy charakter, por. art. 101 ust. 2 pkt 3) ustawy nr 161/2002. Decyzja sądu potwierdza również, że zgodnie z przywołanym wyżej przepisem w brzmieniu, jakie otrzymał po uchwaleniu ustawy nr 132/2010, skutki wszelkich kroków podjętych po wejściu w życie ustawy nr 44/2009 a podczas moratorium na spłatę długów banku pozostaną w mocy, co między innymi oznacza utrzymanie w mocy ustanowienia komitetu ds. reorganizacji kryzysowej banku oraz jego zarządu likwidacyjnego; odnosi się to również do wszelkich środków podjętych na mocy przepisów art. 101, 102, 103 oraz 103a ustawy nr 161/2002 - zob. pkt 2 przepisu przejściowego V tejże ustawy. Potwierdza się zarazem fakt, że kolejność zaspokajania roszczeń oraz wszelkie inne skutki prawne z reguły określane przed wydaniem decyzji o postępowaniu likwidacyjnym, w tym konkretnym przypadku winny być określone przed wejściem w życie ustawy nr 44/2009, to jest: przed dniem 22 kwietnia 2009 r.
Reykjavík dnia 25 listopada 2010 r.
Zarząd likwidacyjny Landsbanki Íslands hf.
Halldór H. BACKMAN, pełnomocnik Sądu Najwyższego
Herdís HALLMARSDÓTTIR, pełnomocnik Sądu Najwyższego
Kristinn BJARNASON, pełnomocnik Sądu Najwyższego
Komitet ds. reorganizacji kryzysowej banku Landsbanki Íslands hf.
Lárentsínus KRISTJÁNSSON, pełnomocnik Sądu Najwyższego
Einar JÓNSSON, pełnomocnik Sądu Okręgowego
