Skarga wniesiona w dniu 14 października 2010 r. - Iberdrola przeciwko Komisji(Sprawa T-486/10)
(2010/C 328/80)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Iberdrola, SA (Bilbao, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado i E. Barbier de la Serre, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji i
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja jest tożsama z decyzją będącą przedmiotem spraw T-484/10 Gas Natural Fenosa SDG przeciwko Komisji i T-490/10 Endesa przeciwko Komisji.
Zdaniem skarżącej Komisja popełniła szereg naruszeń prawa i oczywistych błędów w ocenie stwierdzając, po przeprowadzeniu uprzedniego badania zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 659/1999(1), iż rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych zgłoszona przez Królestwo Hiszpanii jest uzasadniona zgodnie z unijnymi regulacjami w zakresie pomocy. Skarżąca przedstawia pięć zarzutów.
W zarzucie pierwszym skarżąca podnosi, że Komisja nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 4 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia, mimo iż istniały poważne wątpliwości dotyczące zgodności zgłoszonej pomocy z rynkiem wewnętrznym. Dlatego też skarżąca twierdzi, że Komisja w sposób oczywisty naruszyła art. 108 ust. 2 TFUE i art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999.
W zarzucie drugim złożonym z dwóch części skarżąca twierdzi w części pierwszej, że Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd w ocenie stwierdzając, że środek zgłoszony przez Królestwo Hiszpanii odpowiada konieczności rekompensaty kosztu świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym uzasadnionym względami bezpieczeństwa dostaw, gdyż nie istnieją obecnie, ani nie jest przewidywane, aby pojawiły się w średnim okresie czasu kwestie związane z bezpieczeństwem dostaw w Hiszpanii; w drugiej części skarżąca podnosi oczywisty błąd w ocenie dotyczący uznania, że zgłoszony przez Królestwo Hiszpanii środek jest zgodny z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 106 ust. 2 TFUE i zgodnie z trzecią dyrektywą w sprawie energii elektrycznej.
W trzecim zarzucie skarżąca podnosi, że pomoc państwa, na którą zezwoliła Komisja, jest sprzeczna z materialnymi i czasowymi granicami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 1407/2002(2) w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego i we wniosku dotyczącym rozporządzenia Rady w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla.
W czwartym zarzucie skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji, zgodnie z którą jest ona zobowiązana do starannego, dokładnego i bezstronnego zbadania wszystkich mających znaczenie elementów stanu faktycznego sprawy, a to ze względu na to, że nie uznała za stosowne przed podjęciem decyzji zapoznanie się ze wszystkimi możliwymi opiniami, aby była w pełni poinformowana o całości okoliczności sprawy, woląc zatwierdzić zgłoszony środek na pierwszym etapie.
W piątym motywie złożonym z trzech części skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła ustaloną w orzecznictwie zasadę, która uniemożliwia Komisji uznanie za zgodną ze wspólnym rynkiem
pomocy państwa, która narusza inne postanowienia traktatu, w szczególności ze względu na to, że pominęła okoliczność, że środek ten narusza przepisy w zakresie swobody przepływu towarów, cele, do których zmierzają dyrektywy dotyczące rynku wewnętrznego w zakresie energii elektrycznej i celów zrównoważonego rozwoju Unii Europejskiej.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1407/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego (DZ.U. L 205, s. 1).
