Skarga wniesiona w dniu 15 września 2010 r. - Hit Groep przeciwko Komisji(Sprawa T-436/10)
(2010/C 317/75)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Hit Groep BV (Haarlem, Niderlandy) (przedstawiciele: G. van der Wal, G. Oosterhuis i H. Albers, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jaki dotyczy ona skarżącej, a w szczególności - jej art. 1 pkt 9 lit. b), art. 2 pkt 9, oraz art. 4 pkt 22, oraz, tytułem żądania ewentualnego, uchylenie grzywny nałożonej na skarżącą w art. 2 pkt 9 tej decyzji lub też zmniejszenie jej kwoty w sposób zgodny z zasadą słuszności;
– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą w ramach niniejszego postępowania, w tym także kosztami porad prawnych.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga dotyczy skierowanej do skarżącej decyzji Komisji z dnia 30 czerwca 2010 r. C(2010) 4387 wersja ostateczna w sprawie COMP/38.344 - Stal sprężająca.
Skarżąca opiera swą skargę na pięciu zarzutach.
– Po pierwsze, Komisja zdaniem skarżącej błędnie i z naruszeniem prawa stwierdziła w art. 1 zaskarżonej decyzji, że ta ostatnia naruszała art. 101 TFUE oraz art. 53 porozumienia EOG w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 17 stycznia 2002 r., lub co najmniej nie uzasadniła tego stwierdzenia w wystarczający sposób.
W jej opinii Komisja w niedostatecznie uzasadniła przyczyny, dla których naruszyła ona art. 101 TFUE i dla których została ona przez Komisję włączona do tej sprawy w charakterze innym niż "akcjonariusz o decydującym wpływie" w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 17 stycznia 2002 r.
– Po drugie, Komisja zdaniem skarżącej błędnie i z naruszeniem prawa naruszyła na skarżącą grzywnę. W jej opinii fakt nałożenia w decyzji z dnia 30 czerwca 2010 r. grzywny na przedsiębiorstwo takie jak skarżąca, które nie prowadzi działalności od dnia 1 listopada 2004 r., jest sprzeczne z celem art. 101 TFUE, wspólnotową polityką w dziedzinie stosowania grzywien oraz zasadą proporcjonalności.
– Po trzecie, Komisja zdaniem skarżącej błędnie i z naruszeniem prawa stwierdziła w art. 1 pkt 9 zaskarżonej decyzji, że skarżąca naruszyła art. 101 TFUE oraz art. 53 porozumienia EOG i nałożyła z tego względu na skarżącą grzywnę w wysokości 6.934.000 EUR, ponieważ, zdaniem Komisji, skarżąca była solidarnie ze spółką Nedri Spanstaal odpowiedzialna naruszenie w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 17 stycznia 2002 r.
Skarżąca twierdzi, że w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 17 stycznia 2002 r. była ona finansową spółką holdingową, która nie wywierała "decydującego wpływu" na spółkę Nedri Spanstaal i która nie mogła wobec tego być uznaną za odpowiedzialną za naruszenie prawa konkurencji popełnione przez spółkę Nedri Spanstaal.
– Po czwarte, tytułem ewentualnym, skarżąca podnosi, że Komisja błędnie i z naruszeniem prawa nałożyła na nią grzywnę w wysokości 6.934.000 EUR, podczas gdy
powinna była nie nakładać grzywny lub nałożyć grzywnę w znacznie niższej kwocie.
– W opinii skarżącej Komisja nie powinna była przyjmować wielkości jej obrotów w 2003 r. jako podstawy dla ustalenie pułapu 10 % dla nałożonej na skarżącą grzywny, a, w przypadku odejścia od ustanowionej w art. 23 ust. 2 rozporządzenia (CE) nr 1/2003 zasady ogólnej, Komisja powinna była co najmniej przewidzieć konsekwencje, jakie, w świetle celów tego uregulowania, odejście to będzie miało w tym konkretnym przypadku. Grzywna ta nie jest zatem proporcjonalna do znaczenia przedsiębiorstwa i nie spełnia warunków określonych w orzecznictwie.
– Komisja powinna była przyznać skarżącej takie samo zmniejszenie kwoty grzywny z tytułu współpracy, jakie przyznała spółce Nedri Spanstaal.
– Komisja błędnie przeprowadziła odrębne obliczenie grzywny skarżącej, a powinna była ograniczyć tą grzywnę do ułamka grzywny nałożonej na spółkę Nedri Spanstaal. Skierowanie decyzji do skarżącej wynika z tego, że miała ona w spółce Nedri Spanstaal udział wynoszący 48/224 w łącznym okresie, w trakcie którego ta ostatnia spółka popełniła naruszenie; grzywna ta narusza zatem zasadę proporcjonalności.
– Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności nie uwzględniając, po zastosowaniu pułapu 10 %, stosunkowo ograniczonego okresu w odniesieniu do którego skarżąca została odpowiedzialna za naruszenie popełnione przez spółkę Nedri Spanstaal, stosunkowo ograniczonego charakteru jej odpowiedzialności oraz ograniczonej wielkości jej obrotów.
– Komisja naruszyła zasadę równości traktowania nie uwzględniając, po zastosowaniu pułapu 10 %, stosunkowo ograniczonego okresu, w odniesieniu do którego skarżąca została odpowiedzialna za naruszenie popełnione przez spółkę Nedri Spanstaal. Z orzecznictwa wynika, że wymiar grzywny jest także uzależniony od okresu, w jakim ukarane przedsiębiorstwo było solidarnie odpowiedzialne za naruszenie. Fakt, że kwota grzywny nałożonej na skarżącą jest wyższa od kwoty grzywny nałożonej na spółkę Nedri Spanstaal, jest sprzeczny z tą zasadą.
– Po piąte, tytułem ewentualnym, skarżąca twierdzi, że Komisja uchybiła swemu obowiązkowi wydania decyzji w rozsądnym terminie zgodnie z art 6 ust. 1 EKPC oraz art. 41 ust. 1 karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Przy określaniu kwoty grzywny Komisja błędnie nie wzięła pod uwagę przekroczenia rozsądnego terminu. W niniejszym przypadku rozpatrywane postępowanie trwało 94 miesiące, co stanowi zdaniem skarżącej nierozsądnie długi okres czasu.
