P6_TC1-COD(2008)0098 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr …/2008 ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych.

P6TC1-COD (2008)0098

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr .../2008 ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2010 r.)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji||,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Przepisy państw członkowskich wymagają, by projektowanie i budowanie obiektów budowlanych było wykonywane w sposób niezagrażający bezpieczeństwu ludzi, zwierząt domowych ani mienia, ani niewywierający szkodliwego wpływu na środowisko naturalne lub stworzone ręką człowieka.

(2) Zasady te mają bezpośredni wpływ na wymagania w odniesieniu do wyrobów budowlanych. W konsekwencji wymogi te znajdują odzwierciedlenie w krajowych normach dotyczących takich wyrobów, krajowych zatwierdzeniach technicznych i innych krajowych specyfikacjach i regulacjach technicznych związanych z wyrobami budowlanymi. Wszelkie rozbieżności takich wymagań stanowią przeszkodę w handlu na terenie Wspólnoty.

(3) Dyrektywa Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych(4) miała na celu usuwanie barier technicznych dla handlu w dziedzinie wyrobów budowlanych, stojących na przeszkodzie urzeczywistnieniu swobodnego przepływu takich wyrobów na rynku wewnętrznym.

(4) Dążąc do realizacji tego celu, dyrektywa 89/106/EWG przewidywała ustanowienie norm zharmonizowanych dla wyrobów budowlanych oraz udzielanie Europejskiego Zatwierdzenia Technicznego.

(5) Dyrektywę 89/106/EWG należy zastąpić, zmierzając do uproszczenia obecnych ram prawnych i uczynienia ich przejrzystszymi, jak również do poprawy przejrzystości i skuteczności obecnie obowiązujących środków.

(6) Konieczne jest wprowadzenie uproszczonych procedur sporządzania deklaracji właściwości użytkowych, w celu zmniejszenia towarzyszącego im ciężaru finansowego, nakładanego na MŚP, a zwłaszcza na mikroprzedsiębiorstwa.

(7) Rozporządzenie (WE) No 765/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. określające wymagania w dziedzinie zatwierdzania i nadzoru rynkowego w odniesieniu do wprowadzania produktów na rynek i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93(5) wraz z decyzją nr 768/2008/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram prawnych wprowadzania produktów na rynek, uchylającą decyzję Rady 93/465/EWG(6), wprowadzają wszechstronne ramy prawne wprowadzania produktów na rynek wewnętrzny. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem uwzględniać te ramy prawne.

(8) Produkty wykonane na terenie budowy nie są uważane za wchodzące w zakres koncepcji dostarczania wyrobu budowlanego na rynek Wspólnoty. Producenci włączający swoje wyroby budowlane do obiektów budowlanych powinni mieć prawo, ale nie obowiązek, deklarowania właściwości użytkowych tych produktów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(9) Usunięcie przeszkód technicznych w dziedzinie budownictwa możliwe jest wyłącznie poprzez ustanowienie zharmonizowanych specyfikacji technicznych służących do oceny właściwości użytkowych wyrobów budowlanych.

(10) Właściwości użytkowe wyrobów budowlanych określa się nie tylko pod względem możliwości technicznych i zasadniczych właściwości, ale także pod względem aspektów dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa związanych z wykorzystaniem wyrobu podczas całego cyklu życia.

(11) Do takich zharmonizowanych specyfikacji technicznych powinny się zaliczać badania, kalkulacje i inne środki zdefiniowane przez normy zharmonizowane oraz w Europejskich Dokumentach Oceny (EDO), dla celów oceny właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych.

(12) Metody zastosowane przez państwa członkowskie w przyjętych przez nie wymaganiach dotyczących obiektów budowlanych, jak również inne przepisy krajowe odnoszące się do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych zgodne ze zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi.

(13) Konieczne jest ustalenie podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych w celu zapewnienia podstaw dla przygotowania upoważnień i norm zharmonizowanych, a także dla opracowania wzorów EDO dla wyrobów budowlanych.

(14) Do oceny zrównoważonego wykorzystania zasobów oraz oceny oddziaływania obiektów budowlanych na środowisko naturalne należy stosować deklaracje środowiskowe produktu (EPD).

(15) W stosownych przypadkach należy zachęcać do stosowania klasy właściwości użytkowych w normach zharmonizowanych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych, w celu uwzględnienia różnych poziomów podstawowych wymogów dla poszczególnych obiektów budowlanych, jak również zróżnicowań klimatycznych, geologicznych i geograficznych, i innych warunków panujących w poszczególnych państwach członkowskich. Jeżeli nie zostały one jeszcze ustanowione przez Komisję, europejskie organy normalizacyjne powinny mieć prawo do ustanowienia takich klas w oparciu o zmienione upoważnienie.

(16) W stosownych przypadkach poziomy właściwości użytkowych odnoszące się do zasadniczych właściwości, jakie mają spełniać wyroby budowlane w państwach członkowskich, powinny zostać określone w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych, w celu uwzględnienia różnych poziomów podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych dla poszczególnych obiektów, jak również zróżnicowań klimatycznych, geologicznych i geograficznych, i innych warunków panujących w poszczególnych państwach członkowskich.

(17) Europejski Komitet Normalizacji (CEN) oraz Europejski Komitet Normalizacji Elektrotechnicznej (CENELEC) są upoważnione jako właściwe organy do przyjmowania norm zharmonizowanych zgodnie z ogólnymi wytycznymi(7) dotyczącymi współpracy Komisji z tymi dwiema organizacjami, podpisanymi dnia 28 marca 2003 r.

(18) Wspomniane normy zharmonizowane powinny stanowić odpowiednie narzędzie zharmonizowanej oceny właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych. Normy zharmonizowane powinno się określać na podstawie wydanych przez Komisję zgodnie z art. 6 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad świadczenia usług społeczeństwa informacyjnego(8) upoważnień obejmujących odpowiednie rodziny wyrobów budowlanych.

Komisja powinna podejmować działania mające na celu zwiększenie obszaru wyrobów objętego normami zharmonizowanymi.

(19) Dla organów reprezentujących główne zawody zaangażowane w projektowanie, wytwarzanie oraz wykorzystanie wyrobów budowlanych niezbędny jest udział w działaniach europejskich organów technicznych, aby zapewnić ich sprawiedliwe i przejrzyste funkcjonowanie oraz skuteczny rynek.

(20) W celu zapewnienia zrozumiałości informacji podawanych przez producenta deklaracja właściwości użytkowych powinna być sporządzana w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym wyrób jest wprowadzany na rynek. Jeżeli w danym państwie członkowskim obowiązuje kilka języków urzędowych, wybór języka, w którym sporządzona zostanie deklaracja właściwości użytkowych, powinien zostać dokonany za zgodą odbiorcy.

(21) Przewidziane dyrektywą 89/106/EWG procedury oceny właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych, których nie obejmują normy zharmonizowane, należy uprościć tak, aby stały się bardziej przejrzyste, przy jednoczesnym zmniejszeniu kosztów ponoszonych przez producentów wyrobów budowlanych.

(22) W celu umożliwienia producentom i importerom wyrobów budowlanych sporządzania deklaracji właściwości użytkowych w odniesieniu do wyrobów budowlanych, które nie są w pełni lub wcale objęte przez normy zharmonizowane, należy wprowadzić Europejską Ocenę Techniczną (EOT).

(23) Producenci i importerzy wyrobów budowlanych powinni mieć prawo występowania o przeprowadzenie Europejskiej Oceny Technicznej na podstawie wytycznych dla Europejskich Zatwierdzeń Technicznych ustanowionych na podstawie dyrektywy 89/106/EWG. Dlatego też należy zadbać o kontynuację ważności tych wytycznych w odniesieniu do EDO.

(24) Opracowanie ▐ EDO oraz wydawanie Europejskiej Oceny Technicznej powinno zostać powierzone jednostkom ds. oceny technicznej (JOT) wyznaczanym przez państwa członkowskie. Celem zagwarantowania, że JOT posiadają konieczne kompetencje dla potrzeb wypełniania swoich zadań, należy określić wymagania wspólnotowe obowiązujące przy ich wyznaczaniu. Dlatego też konieczne jest ustanowienie obowiązkowych regularnych ocen tych jednostek przeprowadzanych przez JOT z innych państw członkowskich.

(25) ║ JOT║ powinny powołać organizację koordynującą procedury opracowywania EDO i wydawania Europejskiej Oceny Technicznej oraz zapewniającą przejrzystość tych procedur. Organizacja ta powinna w szczególności zapewnić, aby producenci byli odpowiednio informowani oraz aby w razie potrzeby przeprowadzone zostało przesłuchanie przez grupy robocze powołane przez JOT niezależnego eksperta naukowego lub organizacji branżowej wyznaczonych przez producenta.

(26) Wśród zasadniczych właściwości należy wyróżnić właściwości, których minimalne wymogi w odniesieniu do poziomów lub klas właściwości użytkowych są ustalane przez Komisję z zastosowaniem właściwej procedury komitetu, i właściwości, które stosuje się niezależnie od miejsca wprowadzenia wyrobu budowlanego do obrotu.

(27) Wprowadzeniu na rynek wyrobów budowlanych, objętych normami zharmonizowanymi, lub też zatwierdzonych w drodze Europejskiej Oceny Technicznej, powinno towarzyszyć złożenie deklaracji właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobu budowlanego, zgodnej z odpowiednią zharmonizowaną specyfikacją techniczną.

(28) Konieczne jest wprowadzenie uproszczonych procedur sporządzania deklaracji właściwości użytkowych, w celu zmniejszenia towarzyszącego im ciężaru finansowego, jaki spada na MŚP, a zwłaszcza na mikroprzedsiębiorstwa.

(29) Mając na uwadze zapewnienie dokładności i wiarygodności deklaracji właściwości użytkowych wyrobu budowlanego, powinno się je zbadać, a produkcja w zakładzie powinna być skontrolowana zgodnie z odpowiednim systemem oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych.

(30) Zważywszy na szczególny charakter wyrobów budowlanych i na szczególną wagę systemu ich oceny, procedury oceny zgodności przewidziane w decyzji nr 768/2008/WE, i jej oceny ustanowione tą samą decyzją, nie są odpowiednie dla tych wyrobów. Dlatego należy określić specjalne metody oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych w odniesieniu do ich zasadniczych właściwości.

(31) Zważywszy na zróżnicowane znaczenie oznakowania CE umieszczanego na wyrobach budowlanych w porównaniu z ogólnymi zasadami, jakie określono w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008, należy wprowadzić przepisy szczegółowe gwarantujące przejrzystość obowiązku umieszczania oznakowania CE na wyrobach budowlanych oraz konsekwencji, jakie z niego wypływają.

(32) Poprzez umieszczenie lub zlecenie umieszczenia oznakowania CE na wyrobie budowlanym, producent, upoważniony przedstawiciel lub importer powinien wziąć na siebie odpowiedzialność za zgodność tego wyrobu z deklarowanymi właściwościami użytkowymi.

(33) Oznakowanie CE powinno się umieszczać na wszystkich wyrobach budowlanych, dla których producent sporządził deklarację właściwości użytkowych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. ▐

(34) Oznakowanie CE powinno być jedynym oznakowaniem zgodności wyrobu budowlanego z deklarowanymi właściwościami użytkowymi i z obowiązującymi wymogami mającego zastosowanie wspólnotowego prawodawstwa harmonizacyjnego. Możliwe jest jednak stosowanie innych oznakowań, jeżeli przyczyniają się one do poprawy ochrony użytkowników wyrobów budowlanych i nie są objęte wspólnotowym prawodawstwem harmonizacyjnym.

(35) Aby uniknąć zbędnych badań wyrobów budowlanych, których właściwości użytkowe zostały wystarczająco potwierdzone stałymi wynikami wcześniejszych badań lub innymi dostępnymi danymi, producentowi należy umożliwić - na warunkach określonych przez zharmonizowane specyfikacje techniczne lub decyzją Komisji - deklarowanie pewnych poziomów czy też klas właściwości użytkowych z pominięciem wszelkich badań lub bez obowiązku dalszych badań.

(36) W celu uniknięcia dublowania już przeprowadzonych badań, producent wyrobów budowlanych powinien mieć możliwość korzystania z wyników badań uzyskanych przez stronę trzecią.

(37) W celu zmniejszenia kosztów wprowadzania wyrobów na rynek w przypadku mikroprzedsiębiorstw należy ustalić uproszczone procedury oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, o ile wyroby wprowadzane przez nie na rynek nie budzą znaczących obaw z uwagi na bezpieczeństwo.

(38) W celu umożliwienia skutecznego nadzoru rynku i zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów istotne jest, aby procedury uproszczone umożliwiające deklarowanie pewnych poziomów lub pewnych klas właściwości użytkowych z pominięciem wszelkich badań lub bez obowiązku dodatkowych badań, nie miały zastosowania do importerów, którzy wprowadzają wyrób do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym, lub gdy zmieniają oni w taki sposób wyrób budowlany wcześniej wprowadzony do obrotu, że wpływa to na zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi. Dotyczy to korzystania ze stałych wyników wcześniejszych badań lub z innych dostępnych badań oraz korzystania z wyników badań uzyskanych przez osoby trzecie. Dotyczy on także procedury uproszczonej mającej zastosowanie do mikroprzedsiębiorstw.

(39) W przypadku wyrobów budowlanych projektowanych i wytwarzanych na indywidualne zamówienie, producentowi należy zezwolić na skorzystanie z uproszczonych procedur oceny i weryfikacji właściwości użytkowych, o ile da się dowieść zgodności wyrobów wprowadzanych przezeń na rynek z obowiązującymi przepisami wykonawczymi.

(40) Istotne znaczenie ma zapewnienie dostępności krajowych przepisów technicznych, tak by przedsiębiorstwa, w szczególności MŚP, mogły gromadzić wiarygodne i dokładne informacje na temat prawa obowiązującego w państwie członkowskim, na którego rynek zamierzają wprowadzić swoje wyroby. Punkty kontaktowe ds. produktów ustanowione || rozporządzeniem (WE) nr 764/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym procedury dotyczące stosowania niektórych krajowych przepisów technicznych do produktów wprowadzonych zgodnie z prawem do obrotu w innym państwie członkowskim oraz uchylającym decyzję nr 3052/95/WE(9) powinny zatem udostępniać informacje na temat przepisów mających zastosowanie w przypadku wbudowywania, montażu lub instalacji określonego typu wyrobu budowlanego. Punkty te powinny ponadto mieć możliwość dostarczania każdemu producentowi wszelkich informacji dotyczących procedur odwoławczych w przypadku zakwestionowania warunków dostępu jednego lub większej liczby wyrobów tego producenta do oznakowania CE, a zwłaszcza odpowiednich procedur odwołania od decyzji podjętych w wyniku oceny.

(41) Dla zapewnienia równoważności i spójności we wdrażaniu wspólnotowego prawodawstwa harmonizacyjnego państwa członkowskie powinny sprawować skuteczny nadzór rynkowy. W rozporządzeniu (WE) nr 765/2008 || ustanawia się podstawowe warunki funkcjonowania takiego nadzoru rynkowego.

(42) Odpowiedzialność państw członkowskich na ich terytorium za bezpieczeństwo, zdrowie i inne problemy objęte podstawowymi wymogami dotyczącymi obiektów budowlanych powinna być uwzględniona w klauzuli ochronnej zapewniającej właściwe środki ochronne.

(43) Jako że należy zapewnić na terenie całej Wspólnoty jednolity poziom wykonywania zadań przez jednostki dokonujące oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych i jako że wszystkie takie jednostki powinny wykonywać swoje zadania na tym samym poziomie i w warunkach uczciwej konkurencji, należy ustanowić wymogi dla jednostek dokonujących oceny właściwości użytkowych, które winny być notyfikowane do celów niniejszego rozporządzenia. Należy również ustanowić przepisy dotyczące udostępnienia odpowiednich informacji o takich jednostkach i monitorowania ich działalności.

(44) Aby zapewnić spójny poziom jakości w wykonywaniu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych, należy również ustanowić przepisy określające wymogi, które mają być spełnione przez organy odpowiedzialne za notyfikowanie jednostek pełniących te obowiązki Komisji i pozostałym państwom członkowskim.

(45) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest osiągnięcie prawidłowego działania rynku wewnętrznego wyrobów budowlanych poprzez ustanowienie zharmonizowanych specyfikacji technicznych do celów wyrażania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary i skutki możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, zakres niniejszego rozporządzenia nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia powyższych celów.

(46) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(10).

(47) W szczególności Komisja powinna być upoważniona do ustanowienia warunków, na jakich deklaracje właściwości użytkowych można udostępniać na stronie internetowej, do określenia długości okresu, w którym producenci, importerzy oraz dystrybutorzy zobowiązani są do udostępniania deklaracji właściwości użytkowych i dokumentacji technicznej, do określenia klas właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobu budowlanego, do ustanowienia systemu oceny właściwości użytkowych i weryfikacji stałości deklarowanych właściwości użytkowych danego wyrobu budowlanego lub rodziny wyrobów budowlanych, do ustalenia formatu Europejskiej Oceny Technicznej (EOT), do określenia procedury oceny jednostek ds. oceny technicznej (JOT) oraz do wprowadzenia zmian w załącznikach I-VI. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, w tym uzupełnienia go poprzez dodanie nowych innych niż istotne elementów, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(48) Należy uwzględnić istniejące upoważnienia do ustanawiania europejskich norm zharmonizowanych. CEN powinien opracować normy w celu sprecyzowania podstawowego wymogu nr 7 zatytułowanego "Zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych".

(49) Podstawowy wymóg nr 7 powinien uwzględniać możliwość ponownego wykorzystania (recyclingu) obiektów budowlanych oraz wchodzących w ich skład materiałów i części po rozbiórce, trwałość obiektów budowlanych oraz stosowanie w obiektach budowlanych przyjaznych środowisku surowców i materiałów wtórnych.

(50) Wprowadzenie ram prawnych koniecznych dla prawidłowego funkcjonowania niniejszego rozporządzenia wymaga czasu; dlatego też data jego stosowania powinna być odroczona, wyjąwszy stosowanie przepisów dotyczących wyznaczania jednostek ds. oceny technicznej (JOT), organów notyfikujących oraz jednostek notyfikowanych, powoływania organizacji JOT oraz powołania Stałego Komitetu ds. Budownictwa.

(51) Komisja i państwa członkowskie, we współpracy z zainteresowanymi stronami, powinny rozpocząć kampanię informacyjną w celu poinformowania sektora budowlanego, w szczególności podmiotów gospodarczych i użytkowników, o wprowadzeniu wspólnego języka technicznego, podziale odpowiedzialności między poszczególne podmioty gospodarcze, zamieszczaniu oznaczenia CE na wyrobach budowlanych, przeglądzie podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych oraz systemach oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych.

(52) W ciągu roku od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący przeglądu europejskiego systemu normalizacyjnego w celu zwiększenia przejrzystości całego systemu, a w szczególności w celu zapewnienia zrównoważonej reprezentacji zainteresowanych stron w komitetach technicznych europejskich organów normalizacyjnych oraz w celu zapobieżenia konfliktom interesów między nimi. Ponadto należy podjąć działania w celu szybszego uchwalenia norm europejskich, ich przetłumaczenia na wszystkie oficjalne języki Unii Europejskiej, a zwłaszcza przetłumaczenia wytycznych dla MŚP.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych poprzez ustanowienie zasad określania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych w odniesieniu do ich zasadniczych właściwości oraz zasady stosowania oznakowania CE na tych wyrobach.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1. "wyrób budowlany" oznacza każdy wyrób lub zestaw wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w celu wbudowania go na stałe w obiekty budowlane lub ich części w taki sposób, że demontaż wyrobu obniża właściwości użytkowe obiektów budowlanych, a demontaż lub zastąpienie wyrobu stanowią prace budowlane;

2. "wyrób nieobjęty lub nie w pełni objęty normą zharmonizowaną" to każdy wyrób budowlany, którego główne cechy i właściwości użytkowe nie mogą być w pełni ocenione zgodnie z istniejącą normą zharmonizowaną, ponieważ między innymi:

(a) dany wyrób nie jest objęty zakresem żadnej istniejącej normy zharmonizowanej;

(b) dany wyrób nie odpowiada jednej lub większej liczbie definicji właściwości zawartych w którejkolwiek z norm zharmonizowanych;

(c) jedna lub kilka zasadniczych właściwości wyrobu nie jest odpowiednio objęta jakąkolwiek z takich norm zharmonizowanych; lub

(d) brakuje jednej lub wielu metod badań niezbędnych do oceny właściwości użytkowania wyrobu lub nie mają one zastosowani

3. "obiekty budowlane" oznaczają budynki i budowle;

4. "zasadnicze właściwości" oznaczają te właściwości wyrobu budowlanego, które odnoszą się do podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych określonych w załączniku I. Wśród tych zasadniczych właściwości określonych w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych rozróżnia się:

a) właściwości, które istnieją tam, gdzie producent lub importer zamierza wprowadzić wyrób na rynek; oraz

b) właściwości, o których należy informować niezależnie od tego, gdzie dany produkt wprowadzany jest na rynek, i w przypadku których minimalne wymogi dotyczące klas właściwości użytkowych dla każdej rodziny wyrobów wymienionej w tabeli 1 załącznika V oraz według poszczególnych rodzajów zastosowania są ustalane przez europejskie organy normalizacyjne za zgodą Komisji oraz Stałego Komitetu ds. Budownictwa.

W stosownych przypadkach dla każdej rodziny wyrobów budowlanych określonej w tabeli 1 załącznika V właściwości, o których mowa w lit. b) niniejszego punktu ustalane są przez Komisję zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2; odnoszą się one między innymi do kwestii stanowiących przedmiot ogólnego zainteresowania, takich jak środowisko, bezpieczeństwo oraz ocena ewentualnych zagrożeń dla zdrowia w trakcie całego cyklu życia danego wyrobu budowlanego;

5. "właściwości użytkowe wyrobu budowlanego" oznaczają właściwości użytkowe odnoszące się do poszczególnych zasadniczych właściwości wyrażonych przez wartość, poziom, klasę, wartości progowe lub wyrażonych w sposób opisowy;

6. "wartość progowa" oznacza minimalną wartość właściwości użytkowych wyrobu. Wartość progowa może mieć charakter techniczny lub regulacyjny i może mieć zastosowanie do pojedynczej właściwości lub może obejmować zestaw właściwości;

7. "klasa" oznacza zakres właściwości użytkowych wyrobu ograniczony maksymalną i minimalną wartością właściwości użytkowych. Klasa może mieć zastosowanie do pojedynczej właściwości lub może obejmować zestaw właściwości;

8. "zharmonizowane specyfikacje techniczne" oznaczają normy zharmonizowane i europejskie dokumenty oceny;

9. "europejska ocena techniczna" oznacza ocenę opartą na europejskim dokumencie oceny i przeznaczoną dla wyrobów budowlanych nieobjętych lub nie w pełni objętych normą zharmonizowaną;

10. "norma zharmonizowana" oznacza normę przyjętą przez jeden z europejskich organów normalizacyjnych wymienionych w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE, na podstawie wniosku wydanego przez Komisję, zgodnie z art. 6 tej dyrektywy;

11. "europejski dokument oceny" oznacza dokument, który przyjmowany jest przez organizację jednostek ds. oceny technicznej w celu wydania europejskiej oceny technicznej i który dotyczy wyrobu nieobjętego lub nie w pełni objętego normą zharmonizowaną;

12. "podmioty gospodarcze" oznaczają producentów, importerów, dystrybutorów i upoważnionych przedstawicieli;

13. "producent" oznacza osobę fizyczną lub prawną, która wytwarza wyrób budowlany lub która zleca wytworzenie wyrobu budowlanego i wprowadza ten wyrób do obrotu pod własną nazwą lub znakiem firmowym;

14. "importer" oznacza osobę fizyczną lub prawną prowadzącą działalność we Wspólnocie, wprowadzającą wyrób budowlany z kraju trzeciego na rynek wspólnotowy;

15. "dystrybutor" oznacza osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, inną niż producent lub importer, która udostępnia wyrób budowlany na rynku;

16. "upoważniony przedstawiciel" oznacza osobę fizyczną lub prawną prowadzącą działalność we Wspólnocie, która otrzymała od producenta pełnomocnictwo do występowania w jego imieniu w zakresie określonych zadań;

17. "udostępnianie na rynku" oznacza dostarczanie wyrobu budowlanego do celów dystrybucji lub wykorzystania na rynku wspólnotowym w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie; wyklucza to:

a) wszelkie wyroby przekształcone przez użytkownika na budowie, na własny użytek, w ramach działalności zawodowej,

b) wszelkie wyroby wyprodukowane na budowie lub poza nią i zastosowane przez producenta w obiekcie budowlanym bez wprowadzania ich na rynek;

18. "wprowadzenie do obrotu" oznacza udostępnienie po raz pierwszy wyrobu budowlanego na rynku wspólnotowym;

19. "wycofanie z obrotu" oznacza każdy środek, którego celem jest zapobieżenie udostępnianiu na rynku wyrobu budowlanego w łańcuchu dostaw;

20. "wycofanie od użytkowników" oznacza każdy środek, którego celem jest doprowadzenie do zwrotu wyrobu budowlanego już udostępnionego na rynku;

21. "akredytacja" ma znaczenie nadane temu pojęciu w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008;

22. "użytkownik" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za bezpieczny montaż wyrobu budowlanego w obiekcie budowlanym;

23. "jednostka ds. oceny technicznej" oznacza jednostkę wyznaczoną przez państwo członkowskie do udziału w opracowaniu europejskich dokumentów oceny i w celu oceny właściwości użytkowych zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych nieobjętych lub nie w pełni objętych normą zharmonizowaną w obszarach wyrobów wymienionych w załączniku IV;

24. "typ wyrobu" oznacza właściwości użytkowe wyrobu budowlanego wyprodukowanego przy użyciu danej kombinacji surowców lub innych składników w określonym procesie produkcyjnym;

25. "fabryczna kontrola produkcji" oznacza stałą wewnętrzną kontrolę produkcji dokonywaną przez producenta, która zapewnia, że produkcja wyrobu budowlanego i wyprodukowany wyrób są zgodne ze specyfikacjami technicznymi;

26. "mikroprzedsiębiorstwo" oznacza mikroprzedsiębiorstwo zdefiniowane w zaleceniu Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącym definicji mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw(11);

27. "cykl życia" oznacza kolejne powiązane ze sobą etapy cyklu życia wyrobu, od nabycia surowca lub jego pozyskania z zasobów naturalnych do ostatecznego usunięcia wyrobu;

28. "zestaw" oznacza co najmniej dwie oddzielne części, które muszą zostać połączone, aby mogły zostać zainstalowane na stałe w obiekcie, w celu stania się złożonym systemem.

Artykuł  3

Podstawowe wymogi dotyczące obiektów i zasadnicze właściwości wyrobu

║ Zasadnicze właściwości wyrobów budowlanych określa się w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych w odniesieniu do podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych, przedstawionych w załączniku I.

ROZDZIAŁ  II

Deklaracja właściwości użytkowych i oznakowanie CE

Artykuł  4

Warunki dotyczące sporządzania deklaracji właściwości użytkowych

1.
Producent lub importer, wprowadzając wyrób budowlany do obrotu, składa deklarację właściwości użytkowych, jeśli spełniony jest jeden z następujących warunków:

a) wyrób budowlany objęty jest normą zharmonizowaną lub;

b) wydano Europejską Ocenę Techniczną dla tego wyrobu budowlanego.

3.
Państwa członkowskie przyjmują, że deklaracja właściwości użytkowych sporządzona przez producenta lub importera jest dokładna i wiarygodna.
Artykuł  5

Zawartość deklaracji właściwości użytkowych

1.
Deklaracja właściwości użytkowych wyraża właściwości użytkowe wyrobów budowlanych w odniesieniu do dwóch typów zasadniczych właściwości tych wyrobów określonych w art. 2 ust. 4 zgodnie z odpowiednimi zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi.
2.
Deklaracja właściwości użytkowych zawiera następujące informacje:

a) typ wyrobu, dla którego została sporządzona;

b) pełen wykaz zasadniczych właściwości określonych w zharmonizowanej specyfikacji technicznej wyrobu budowlanego, a dla każdej zasadniczej właściwości albo deklarowaną wartość, klasę lub poziom właściwości użytkowych albo oznaczenie "właściwości użytkowe nieustalone";

c) numer referencyjny i tytuł normy zharmonizowanej, europejskiego dokumentu oceny lub specjalnej dokumentacji technicznej, które zostały wykorzystane do oceny każdej z zasadniczych właściwości;

d) przewidywane zastosowanie ogólne, ustalone w zharmonizowanej specyfikacji technicznej;

e) szczegóły dotyczące zastosowanej procedury oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych; jeżeli obowiązujący system oceny właściwości użytkowych został zastąpiony procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 27 lub 28, producent składa następującą deklarację: "SDT - procedura uproszczona";

f) informacje o niebezpiecznych substancjach w wyrobie budowlanym, o których mowa w załączniku IIIa, oraz informacje szczegółowe o niebezpiecznych substancjach, które należy zadeklarować zgodnie z innymi wspólnotowymi przepisami harmonizacyjnymi.

Artykuł  6

Forma deklaracji właściwości użytkowych

1.
Dla każdego wyrobu udostępnianego na rynku dostarcza się kopię deklaracji właściwości użytkowych w formie papierowej lub za pośrednictwem środków elektronicznych.

W przypadku, gdy partia tego samego wyrobu jest dostarczana jednemu użytkownikowi, może jej jednak towarzyszyć jedna kopia deklaracji właściwości użytkowych.

2.
Producent przesyła w formie papierowej kopię deklaracji właściwości użytkowych, jeżeli odbiorca wyrazi takie życzenie.
3.
W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 zawartość deklaracji właściwości użytkowych można udostępniać na stronie internetowej zgodnie z warunkami ustalonymi przez Komisję.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

4.
Deklarację właściwości użytkowych sporządza się, stosując model przedstawiony w załączniku III, w języku lub językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym wyrób jest wprowadzany na rynek.
Artykuł  7

Stosowanie oznakowania CE

1.
Oznakowanie CE umieszcza się ▐ na tych wyrobach budowlanych, dla których producent sporządził deklarację właściwości użytkowych zgodnie z art. 4, 5 i 6. Jeżeli nie sporządzono deklaracji właściwości użytkowych, nie można umieścić oznakowania CE.

Jeśli producent nie sporządził deklaracji właściwości użytkowych zgodnie z art. 4, 5 i 6, nie można umieszczać oznakowania CE na wyrobach budowlanych.

Poprzez umieszczenie lub zlecenie umieszczenia oznakowania CE producent lub, w odpowiednich przypadkach, importer bierze na siebie odpowiedzialność za zgodność wyrobu budowlanego z deklarowanymi właściwościami użytkowymi.

2.
Oznakowanie CE jest jedynym oznakowaniem potwierdzającym zgodność wyrobu budowlanego z deklarowanymi właściwościami użytkowymi.

Państwa członkowskie nie wprowadzają środków krajowych lub wycofują wszelkie odniesienia do oznakowania dotyczącego zgodności innego niż oznakowanie CE.

3.
Państwa członkowskie nie zakazują ani nie utrudniają, na swoim terytorium lub w zakresie ich odpowiedzialności, udostępniania na rynku ani stosowania wyrobów budowlanych noszących oznakowanie CE, jeśli wymogi dla tego zastosowania w danym państwie członkowskim odpowiadają deklarowanym właściwościom użytkowym.
4.
Państwa Członkowskie gwarantują, że stosowanie wyrobów budowlanych noszących oznakowanie CE nie jest utrudnione przez przepisy lub warunki wprowadzane przez organy publiczne lub przez organizacje prywatne działające jako przedsiębiorstwo publiczne lub działające jako organ publiczny na podstawie pozycji monopolistycznej lub na rzecz ogólnego interesu, jeśli wymogi dla tego zastosowania w danym państwie członkowskim odpowiadają deklarowanym właściwościom użytkowym.
Artykuł  8

Zasady i warunki umieszczania oznakowania CE

1.
Oznakowanie CE podlega ogólnym zasadom określonym w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.
2.
Oznakowanie CE umieszcza się na wyrobie budowlanym lub na jego tabliczce znamionowej, na opakowaniu lub na dokumentach towarzyszących w sposób widoczny, czytelny i trwały. ▐
3.
Oznakowaniu CE towarzyszy nazwa lub znak identyfikujący producenta oraz niepowtarzalny kod identyfikacyjny, wyrobu budowlanego ▐ .
4.
Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem wyrobu budowlanego do obrotu. Może mu towarzyszyć piktogram lub inny znak wskazujący na szczególne zagrożenie lub zastosowanie.
5.
Państwa członkowskie opierają się na istniejących mechanizmach w celu zapewnienia prawidłowego stosowania systemu regulującego oznakowanie CE oraz podejmują odpowiednie czynności w przypadku jego nieprawidłowego stosowania. Państwa członkowskie przewidują również odpowiedzialność karną za naruszenia, która może obejmować sankcje karne w przypadku poważnych naruszeń. Sankcje są proporcjonalne do wagi naruszenia.
Artykuł  9

Punkty kontaktowe ds. produktów

Każde państwo członkowskie gwarantuje, że punkty kontaktowe ds. produktów ustanowione zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 764/2008 ║ dostarczają również, stosując przejrzystą i łatwą do zrozumienia terminologię, informacji dotyczących:

a) przepisów technicznych lub przepisów wykonawczych mających zastosowanie do wbudowywania, montażu lub instalacji określonego typu wyrobu budowlanego na terytorium danego państwa członkowskiego;

b) w odpowiednich przypadkach - możliwości odwołania, z których może skorzystać producent niezgadzający się z warunkami dostępu swojego produktu lub swoich produktów do oznakowania CE, zwłaszcza odpowiednich procedur odwołania od decyzji podjętych w wyniku oceny.

Punkty kontaktowe ds. produktów są niezależne od wszelkich jednostek lub organizacji biorących udział w procedurze nadawania oznakowania CE. Komisja opracowuje wytyczne dotyczące roli i odpowiedzialności punktów kontaktowych, które zatwierdza komitet, o którym mowa w art. 51 ust. 1.

ROZDZIAŁ  III

Obowiązki podmiotów gospodarczych

Artykuł  10

Obowiązki producentów

1.
Producenci sporządzają wymaganą dokumentację techniczną opisującą wszystkie istotne elementy związane z mającym zastosowanie poświadczaniem deklarowanych właściwości użytkowych.

Producenci sporządzają deklarację właściwości użytkowych zgodnie z art. 4, 5 i 6 i umieszczają oznakowanie CE zgodnie z art. 7 i 8.

2.
Producenci przechowują dokumentację techniczną i deklarację właściwości użytkowych przez okres ustalony przez Komisję dla każdej rodziny wyrobów budowlanych na podstawie spodziewanego trwania cyklu życia oraz roli wyrobu budowlanego w obiektach budowlanych.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

3.
Producenci zapewniają stosowanie procedur mających na celu utrzymanie deklarowanych właściwości użytkowych w produkcji seryjnej. Należy odpowiednio uwzględnić zmiany w typie produktu oraz zmiany w mających zastosowanie zharmonizowanych specyfikacjach technicznych.

4.
Producenci zapewniają, aby ich wyroby budowlane były opatrzone numerem typu, partii lub serii lub inną informacją umożliwiającą ich identyfikację, lub ▐ aby wymagane informacje były umieszczone na opakowaniu lub w dokumencie towarzyszącym wyrobowi budowlanemu.
5.
Producenci umieszczają swoją nazwę, nazwę zastrzeżoną lub zastrzeżony znak towarowy i swój adres kontaktowy na wyrobie budowlanym lub ▐ na jego opakowaniu lub w dokumencie towarzyszącym wyrobowi budowlanemu.
6.
Producenci, którzy uważają lub mają powody uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu wyrób budowlany nie jest zgodny z deklarowanymi właściwościami użytkowymi, niezwłocznie podejmują niezbędne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności wyrobu budowlanego lub jego wycofania z obrotu bądź wycofania od końcowych użytkowników, zależnie od okoliczności. W tym celu niezwłocznie informują oni o tym organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili wyrób budowlany, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.
7.
Na uzasadniony wniosek właściwych organów krajowych producenci dostarczają im wszelkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności wyrobu budowlanego z deklarowanymi właściwościami użytkowymi. Na żądanie tych organów podejmują z nimi współpracę w zakresie działań mających na celu zapobieganie zagrożeniom, jakie stwarzają wyroby budowlane wprowadzone przez producentów do obrotu.
Artykuł  11

Upoważnieni przedstawiciele

1.
Producenci mogą ustanowić upoważnionego przedstawiciela, udzielając mu pisemnego pełnomocnictwa.

Sporządzanie dokumentacji technicznej nie może wchodzić w zakres pełnomocnictwa udzielonego upoważnionemu przedstawicielowi.

2.
W przypadku ustanowienia upoważnionego przedstawiciela przez producenta, upoważniony przedstawiciel wykonuje co najmniej następujące obowiązki:

a) przechowuje deklarację właściwości użytkowych i dokumentację techniczną do dyspozycji krajowych organów nadzoru przez okres, o którym mowa w art. 10 ust. 2;

b) na żądanie właściwych organów krajowych dostarcza im wszelkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności wyrobu z deklarowanymi właściwościami użytkowymi;

c) na żądanie właściwych organów podejmuje z nimi współpracę w zakresie działań mających na celu zapobieganie zagrożeniom, jakie stwarzają wyroby budowlane objęte udzielonym mu pełnomocnictwem.

Artykuł  12

Obowiązki importerów

1.
Wprowadzając wyrób budowlany do obrotu we Wspólnocie, importerzy zachowują w swoich działaniach należytą staranność w odniesieniu do wymogów niniejszego rozporządzenia.
2.
Przed wprowadzeniem produktu do obrotu importerzy upewniają się, czy producent przeprowadził ocenę i weryfikację stałości deklarowanych właściwości użytkowych. Upewniają się oni, czy producent sporządził dokumentację techniczną, o której mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy. Importerzy sporządzają deklarację właściwości użytkowych zgodnie z art. 4, 5 i 6. Upewniają się również, czy wyrób jest opatrzony wymaganym oznakowaniem CE, czy towarzyszą mu wymagane dokumenty i czy producent spełnił wymagania określone w art. 10 ust. 4 i w art. 10 ust. 5.

W przypadku gdy importer uważa lub ma powody uważać, że wyrób budowlany nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych, nie może on wprowadzić wyrobu budowlanego do obrotu, dopóki wyrób nie będzie odpowiadał towarzyszącej mu deklaracji właściwości użytkowych lub dopóki deklaracja właściwości użytkowych nie zostanie poprawiona.

3.
Importerzy umieszczają swoją nazwę, nazwę zastrzeżoną lub zastrzeżony znak towarowy i swój adres kontaktowy na wyrobie budowlanym lub jeśli nie jest to możliwe - na jego opakowaniu lub w dokumencie towarzyszącym wyrobowi.
4.
Importerzy zapewniają, aby podczas gdy ponoszą oni odpowiedzialność za wyrób budowlany, warunki jego przechowywania i przewożenia nie wpływały niekorzystnie na jego zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi.
5.
Importerzy którzy uważają lub mają powody uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu wyrób budowlany nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych, niezwłocznie podejmują niezbędne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności wyrobu budowlanego lub jego wycofania z obrotu bądź wycofania od końcowych użytkowników, zależnie od okoliczności. W tym celu niezwłocznie informują oni o tym organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili wyrób budowlany, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.
6.
Importerzy przechowują kopię deklaracji właściwości użytkowych do dyspozycji organów nadzoru rynkowego przez okres, o którym mowa w art. 10 ust. 2, i zapewniają, by dokumentacja techniczna mogła być udostępniana tym organom na ich żądanie.
7.
Na uzasadniony wniosek właściwych organów krajowych importerzy dostarczają im wszelkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności wyrobu budowlanego z deklarowanymi właściwościami użytkowymi. Na żądanie tych organów podejmują z nimi współpracę w zakresie działań mających na celu zapobieganie zagrożeniom, jakie stwarzają wyroby budowlane wprowadzone przez importerów do obrotu.
Artykuł  13

Obowiązki dystrybutorów

1.
Udostępniając wyrób budowlany na rynku, dystrybutorzy zachowują w swoich działaniach należytą staranność w odniesieniu do wymogów niniejszego rozporządzenia.
2.
Przed udostępnieniem wyrobu budowlanego na rynku dystrybutorzy upewniają się, czy wyrób jest opatrzony wymaganym oznakowaniem CE i czy towarzyszą mu dokumenty wymagane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz instrukcje i informacje dotyczące bezpieczeństwa w języku zrozumiałym dla użytkowników w państwie członkowskim, w którym wyrób jest udostępniany na rynku, i czy producent i importer spełniają wymagania określone odpowiednio w art. 10 ust. 4, w art. 10 ust. 5 i w art. 12 ust. 3.

W przypadku gdy dystrybutor uważa lub ma powody uważać, że wyrób budowlany nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych, może on udostępnić wyrób na rynku dopiero po tym, gdy wyrób będzie odpowiadał towarzyszącej mu deklaracji właściwości użytkowych lub deklaracja właściwości użytkowych zostanie poprawiona. W tym celu dystrybutor informuje producenta lub importera oraz organy nadzoru rynkowego, w przypadku gdy wyrób stwarza zagrożenie.

3.
Dystrybutor zapewnia, aby podczas gdy ponosi on odpowiedzialność za wyrób budowlany, warunki jego przechowywania i przewożenia nie wpływały niekorzystnie na jego zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi.
4.
Dystrybutorzy, którzy uważają lub mają powody uważać, że wyrób budowlany udostępniony przez nich na rynku nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych, niezwłocznie upewniają się, że podjęte zostały niezbędne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności wyrobu budowlanego lub jego wycofania z obrotu bądź wycofania od końcowych użytkowników, zależnie od okoliczności. W tym celu niezwłocznie informują oni o tym organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili wyrób budowlany, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.
5.
Na uzasadniony wniosek właściwych organów krajowych dystrybutorzy dostarczają im wszelkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności wyrobu budowlanego z deklarowanymi właściwościami użytkowymi. Na żądanie tych organów podejmują z nimi współpracę w zakresie działań mających na celu zapobieganie zagrożeniom, jakie stwarzają wyroby budowlane udostępnione przez dystrybutorów na rynku.
Artykuł  14

Przypadki, w których obowiązki producentów dotyczą importerów i dystrybutorów

Importera lub dystrybutora uważa się za producenta dla celów niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy importer lub dystrybutor wprowadza wyrób do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub gdy zmienia on w taki sposób wyrób budowlany wcześniej wprowadzony do obrotu, że wpływa to na zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi, wskutek czego importer lub dystrybutor podlega obowiązkom producenta określonym w art. 10.

Artykuł  15

Identyfikacja podmiotów gospodarczych

Podmioty gospodarcze są w stanie przez okres, o którym mowa w art. 10 ust. 2, zidentyfikować na żądanie organów nadzoru rynkowego następujące podmioty:

a) każdy podmiot gospodarczy, który dostarczył im wyrób;

b) każdy podmiot gospodarczy, któremu dostarczyły wyrób.

ROZDZIAŁ  IV

Zharmonizowane specyfikacje techniczne

Artykuł  16

Normy zharmonizowane

1.
Normy zharmonizowane ustanawiane są przez europejskie organy normalizacyjne wymienione w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE, na podstawie wniosków złożonych przez Komisję zgodnie z art. 6 ust. 3 akapit pierwszy tej dyrektywy, oraz przez Stały Komitet ds. Budownictwa, zgodnie z art. 5 ust. 1 tej dyrektywy.

Europejskie organy normalizacyjne dbają o to, by żadna kategoria podmiotów w żadnym sektorze nie była reprezentowana przez więcej niż 25 % członków danej komisji technicznej lub roboczej. Jeżeli jedna lub kilka kategorii podmiotów nie może lub zdecydowała się nie brać udziału w grupie roboczej, wymóg ten może zostać ponownie określony za zgodą wszystkich uczestników.

2.
Normy zharmonizowane zawierają metody i kryteria oceny właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz ich trwałości w odniesieniu do ich zasadniczych właściwości.

Normy zharmonizowane zawierają w odpowiednich przypadkach przewidywane zastosowanie ogólne wyrobów; powinny one również zawierać właściwości, dla których minimalne wymogi dotyczące poziomów lub klas właściwości użytkowych ustalane są przez Komisję działającą w ramach procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2 dla każdej rodziny wyrobów, wymienionej w tabeli 1 załącznika IV i według rodzaju zastosowania.

Normy zharmonizowane zawierają w stosownych przypadkach mniej uciążliwe od badań metody oceny właściwości użytkowych wyrobów budowlanych w odniesieniu do ich zasadniczych właściwości.

3.
Europejskie organy normalizacyjne określają w normach zharmonizowanych obowiązującą fabryczną kontrolę produkcji, która uwzględnia szczególne warunki procesu produkcyjnego danego wyrobu budowlanego.
4.
Komisja ocenia zgodność norm zharmonizowanych ustanowionych przez europejskie organy normalizacyjne z odpowiednim upoważnieniem.

Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wykaz odniesień do norm zharmonizowanych, które są zgodne z odpowiednimi upoważnieniami, i ustala datę, od której normy te zaczynają obowiązywać.

Komisja publikuje aktualizacje tego wykazu.

Artykuł  17

Oficjalny sprzeciw wobec norm zharmonizowanych

1.
Jeżeli państwo członkowskie lub Komisja uważa, że norma zharmonizowana nie odpowiada w pełni wymogom określonym w odpowiednim upoważnieniu, Komisja lub dane państwo członkowskie kieruje sprawę do komitetu ustanowionego art. 5 dyrektywy 98/34/WE, przytaczając swoje argumenty. Komitet, po konsultacji z odpowiednimi europejskimi organami normalizacyjnymi, niezwłocznie przedstawia swoją opinię.
2.
W świetle opinii komitetu Komisja podejmuje decyzję, czy opublikować odniesienia do danej normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, nie publikować ich, opublikować je z zastrzeżeniami, utrzymać, utrzymać z zastrzeżeniami lub wycofać.
3.
Komisja informuje o tym fakcie zainteresowany europejski organ normalizacyjny oraz, w razie konieczności, żąda zmiany danych norm zharmonizowanych.
4.
W przypadku zatwierdzenia normy zharmonizowanej przez europejski organ normalizacyjny komitet, o którym mowa w art. 51 ust. 1, może przejąć odpowiedzialność za wszelką weryfikację gwarantującą, że dana norma spełnia wymogi przewidziane w upoważnieniu udzielonym przez Komisję lub państwo członkowskie.
Artykuł  18

Poziomy lub klasy właściwości użytkowych

1.
Komisja może ustanowić klasy właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

2.
W przypadku gdy klasy właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych nie zostały ustanowione przez Komisję, mogą one zostać ustanowione przez europejskie organy normalizacyjne w normach zharmonizowanych.

W przypadku gdy Komisja ustanowiła klasy właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych, europejskie organy normalizacyjne stosują te klasy w normach zharmonizowanych, w oparciu o zmienione upoważnienie.

3.
Jeżeli jest to przewidziane w odnośnych upoważnieniach, europejskie organy normalizacyjne ustanawiają w normach zharmonizowanych minimalne poziomy właściwości użytkowych odnoszące się do zasadniczych właściwości, a tam, gdzie to właściwe, również przewidywane ostateczne zastosowania, jakie wyroby budowlane mają spełniać w państwach członkowskich.
4.
Komisja może ustanowić warunki, na jakich wyroby budowlane zostają uznane za należące do pewnego poziomu lub klasy właściwości użytkowych bez badań lub bez dalszych badań.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

Jeżeli takie warunki nie zostaną ustanowione przez Komisję, mogą je ustanowić w normach zharmonizowanych europejskie organy normalizacyjne, w oparciu o zmienione upoważnienie.

5.
Państwa członkowskie mogą określać poziomy lub klasy właściwości użytkowych, jakie wyroby budowlane muszą spełniać w odniesieniu do zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych jedynie zgodnie z systemami klasyfikacji ustanowionymi przez europejskie organy normalizacyjne w normach zharmonizowanych lub przez Komisję.
Artykuł  19

||

Ocena i weryfikacja stałości właściwości użytkowych

1.
Ocenę i weryfikację stałości deklarowanych właściwości użytkowych wyrobów budowlanych w odniesieniu do ich zasadniczych właściwości przeprowadza się zgodnie z jednym z systemów przedstawionych w załączniku VI.
2.
Komisja ustala, który system stosuje się dla danego wyrobu budowlanego lub rodziny wyrobów budowlanych, na podstawie następujących kryteriów:

a) znaczenia, jakie odgrywa wyrób, w odniesieniu do podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych;

b) rodzaju wyrobu;

c) skutków zmienności zasadniczych właściwości wyrobu budowlanego podczas okresu eksploatacji wyrobu;

d) prawdopodobieństwa powstania wad wyrobu w trakcie jego produkcji.

W każdym przypadku Komisja wybiera najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymogami dotyczącymi bezpiecznego montażu wyrobu budowlanego w obiekcie budowlanym.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

3.
Ustalony w powyższy sposób system i informację o jego przewidywanym zastosowaniu ogólnym wskazuje się w upoważnieniach do przyjęcia norm zharmonizowanych i w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych..
Artykuł  20

||

Europejski dokument oceny

1.
W przypadku wyrobów budowlanych nieobjętych lub nie w pełni objętych normą zharmonizowaną organizacja jednostek ds. oceny technicznej, o której mowa w art. 25 ust. 1, przyjmuje europejski dokument oceny (EDO) w następstwie wniosku o wydanie europejskiej oceny technicznej złożonego przez producenta lub importera, zgodnie z procedurą przedstawioną w załączniku II.
2.
Organizacja jednostek ds. oceny technicznej, o której mowa w art. 25 ust. 1, określa w EDO metody i kryteria oceny właściwości użytkowych w odniesieniu do tych zasadniczych właściwości wyrobu budowlanego, które odnoszą się do przeznaczenia wskazanego przez producenta.
3.
Organizacja jednostek ds. oceny technicznej, o której mowa w art. 25 ust. 1, ustala w EDO określoną fabryczną kontrolę produkcji, która ma być stosowana, uwzględniając szczególne warunki procesu produkcyjnego danego wyrobu budowlanego.
4.
Jeżeli Komisja stwierdzi, że został osiągnięty odpowiedni poziom specjalistycznej wiedzy naukowo-technicznej w odniesieniu do europejskiego dokumentu oceny, upoważnia ona europejskie organy normalizacyjne do ustanowienia na jego podstawie normy zharmonizowanej.
Artykuł  21

||

Europejska ocena techniczna

1.
W przypadku wyrobów budowlanych nieobjętych lub nie w pełni objętych normą zharmonizowaną jednostka ds. oceny technicznej wydaje europejską ocenę techniczną (EOT) dla każdego wyrobu budowlanego na wniosek producenta lub importera, w oparciu o EDO, zgodnie z procedurą przedstawioną w załączniku II.
2.
Komisja ustala formę EOT.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

ROZDZIAŁ  V

Jednostki ds. oceny technicznej

Artykuł  22

||

Wyznaczenie jednostek ds. oceny technicznej

1.
Państwa członkowskie mogą wyznaczyć jednostki ds. oceny technicznej (JOT) dla obszarów wyrobów wymienionych w tabeli 1 załącznika IV.

Państwa członkowskie, które wyznaczyły JOT, przekazują pozostałym państwom członkowskim i Komisji nazwę i adres tej JOT oraz obszary wyrobów, dla których została wyznaczona.

2.
Komisja podaje do wiadomości publicznej wykaz JOT ze wskazaniem obszarów wyrobów, dla których zostały one wyznaczone.

Komisja podaje do wiadomości publicznej aktualizacje tego wykazu.

Artykuł  23

||

Wymogi dotyczące JOT

1.
JOT spełnia wymogi przedstawione w tabeli 2 załącznika IV.
2.
W przypadku gdy JOT przestaje spełniać wymogi, o których mowa w ust. 1, państwo członkowskie cofa wyznaczenie tej JOT.
3.
Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o swych krajowych procedurach oceny JOT, o nadzorowaniu ich działalności, oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.
Artykuł  24

||

Ocena JOT

1.
JOT sprawdzają, czy inne JOT spełniają odpowiednie kryteria przedstawione w tabeli 2 załącznika IV.

Ocena jest organizowana przez organizację, o której mowa w art. 25 ust. 1, i odbywa się co cztery lata dla obszarów wyrobów wymienionych w tabeli 1 załącznika IV, dla których JOT zostały wyznaczone.

2.
Komisja ustala przejrzyste procedury przeprowadzania oceny, w tym odpowiednie i dostępne procedury odwoławcze od decyzji przyjętych w wyniku oceny.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.

Ocena JOT nie może być przeprowadzana przez JOT z tego samego państwa członkowskiego.

3.
Organizacja, o której mowa w art. 25 ust. 1, przekazuje wyniki ocen JOT wszystkim państwom członkowskim i Komisji.

Komisja we współpracy z państwami członkowskimi nadzoruje przestrzeganie zasad i właściwy przebieg oceny JOT.

Artykuł  25

||

Koordynacja działania JOT

1.
JOT ustanawiają organizację ds. oceny technicznej, zwaną dalej "organizacją JOT".
2.
Organizacja JOT wykonuje następujące zadania:

a) koordynuje stosowanie zasad i procedur określonych w art. 19 i w załączniku II oraz zapewnia potrzebne w tym celu wsparcie;

b) dwa razy w roku informuje Komisję o wszelkich sprawach związanych z przygotowywaniem EDO oraz o wszelkich kwestiach dotyczących interpretacji zasad i procedur określonych w art. 19 i w załączniku II;

c) przyjmuje EDO;

d) organizuje ocenę JOT;

e) zapewnia koordynację JOT;

f) zapewnia równego traktowania jednostkom ds. oceny technicznej (JOT) w ramach organizacji JOT;

g) upewnia się, czy procedury, o których mowa w art. 19 i w załączniku II, spełniają zasady przejrzystości i czy w ramach tych procedur przeprowadzono konsultację z producentem.

3.
Komisja może udzielać pomocy organizacji JOT w wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 2 lit. e). W tym celu Komisja może zawrzeć z organizacją JOT umowę ramową o partnerstwie.
4.
Państwa członkowskie gwarantują, że JOT udostępnią zasoby finansowe i ludzkie organizacji JOT.

ROZDZIAŁ  VI

PROCEDURY UPROSZCZONE

Artykuł  26

||

Stosowanie specjalnej dokumentacji technicznej

1.
Gdy producent określa typ wyrobu, może zastąpić badanie typu lub obliczenie typu specjalną dokumentacją techniczną (SDT), wykazując że:

a) w odniesieniu do jednej lub kilku zasadniczych właściwości wyrobu budowlanego wprowadzanego przez producenta do obrotu uznaje się, że wyrób ten osiąga określony poziom lub klasę właściwości użytkowych bez badań lub obliczeń, lub bez dalszych badań lub obliczeń, zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich zharmonizowanych specyfikacjach technicznych lub w decyzji Komisji; lub

b) wyrób budowlany wprowadzany przez producenta do obrotu należy do tego samego typu wyrobu, co inny wyrób budowlany, wytwarzany przez innego producenta i już zbadany zgodnie z odpowiednią zharmonizowaną specyfikacją techniczną. Gdy te warunki są spełnione, producent jest uprawniony do deklarowania właściwości użytkowych odpowiadających wszystkim lub części wyników badań, którym poddano ten inny wyrób. Producent może wykorzystywać wyniki badań uzyskane przez innego producenta jedynie po otrzymaniu upoważnienia ze strony tego producenta, który w dalszym ciągu odpowiada za ścisłość, wiarygodność i trwałość tych wyników badań; lub

c) wyrób budowlany wprowadzany przez producenta do obrotu jest systemem składającym się z części składowych, który producent montuje, ściśle przestrzegając dokładnych instrukcji udzielonych przez dostawcę takiego systemu lub jego części składowej, który to dostawca poddał już ten system lub tę część składową badaniom w odniesieniu do jednej lub kilku zasadniczych właściwości, zgodnie z odpowiednią zharmonizowaną specyfikacją techniczną. Gdy te warunki są spełnione, producent jest uprawniony do deklarowania właściwości użytkowych odpowiadających wszystkim lub części wyników badań, którym poddano dostarczony mu system lub część składową.

Producent może wykorzystywać wyniki badań uzyskane przez innego producenta lub dostawcę systemu jedynie po otrzymaniu upoważnienia ze strony tego producenta lub dostawcy systemu którzy w dalszym ciągu odpowiadają za ścisłość, wiarygodność i trwałość tych wyników badań. Producent pozostaje odpowiedzialny za spełnianie przez wyrób wszystkich deklarowanych właściwości użytkowych zgodnie z odpowiednią zharmonizowaną specyfikacją techniczną. Producent zapewnia, że właściwości użytkowe wyrobu nie ulegną pogorszeniu na późniejszym etapie procesu wytwarzania i montażu.

2.
Weryfikacji SDT dokonuje odpowiednia jednostka certyfikująca, o której mowa w załączniku V, jeśli wyrób budowlany, o którym mowa w ust. 1, należy do rodziny wyrobów budowlanych, dla których obowiązującym systemem oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych jest ▐ , przedstawiony w załączniku V:

system 1+ lub 1 dla produktów objętych art. 26 ust. 1 lit. a) (bez badania/bez dalszego badania, WT/WFT)

system 1+, 1 lub 3 dla produktów objętych art. 26 ust. 1 lit. b) (wspólne IT)

system 1+ lub 1 dla produktów objętych art. 26 ust. 1 lit. c) (zasada kaskadowa).

3.
Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do importerów, którzy wprowadzają wyrób do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub zmieniają w taki sposób wyrób budowlany wcześniej wprowadzony do obrotu, że wpływa to na zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi, w rozumieniu art. 14.
Artykuł  27

||

Stosowanie specjalnej dokumentacji technicznej przez mikroprzedsiębiorstwa produkujące wyrobybudowlane

1.
Mikroprzedsiębiorstwa produkujące wyroby budowlane mogą zastąpić obowiązujący system oceny deklarowanych właściwości użytkowych wyrobu budowlanego specjalną dokumentacją techniczną. SDT wykazuje, że wyrób budowlany spełnia obowiązujące wymogi.
2.
Jeśli wyrób budowlany, o którym mowa w ust. 1, należy do rodziny wyrobów budowlanych, dla których obowiązującym systemem oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych jest system 1 lub 2 przedstawiony w załączniku V, weryfikacji SDT dokonuje odpowiednia jednostka certyfikująca, o której mowa w załączniku V.
3.
Specjalna dokumentacja techniczna gwarantuje równoważny poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w odniesieniu do osób i innych kwestii wchodzących w zakres interesu publicznego. Producent ponosi odpowiedzialność za zgodność wyrobu z właściwościami podanymi w deklaracji właściwości użytkowych. Producent podaje informacje dotyczące przewidywanego ostatecznego zastosowania wyrobu budowlanego.
4.
Do dnia ...(12)Komisja przygotuje sprawozdanie z wdrożenia niniejszego artykułu, analizując między innymi, czy jego stosowanie może zostać rozszerzone na inne przedsiębiorstwa, czy dostosować go do produkcji krótkich serii lub czy powinien on zostać uchylony. Komisja przedkłada to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie, w miarę potrzeb wraz z wnioskami legislacyjnymi.
5.
Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do importerów, którzy wprowadzają wyrób do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub zmieniają w taki sposób wyrób budowlany wcześniej wprowadzony do obrotu, że wpływa to na zgodność z deklarowanymi właściwościami użytkowymi, zgodnie z art. 14.
Artykuł  28

||

Stosowanie specjalnej dokumentacji technicznej w odniesieniu do wyrobów wytwarzanych na indywidualne zamówienie

1.
W przypadku wyrobu budowlanego projektowanego i wytwarzanego w nieprzemysłowym procesie produkcyjnym w odpowiedzi na konkretne zamówienie i instalowanego w jednym określonym obiekcie budowlanym, producent może zastąpić obowiązujący system oceny właściwości użytkowych specjalną dokumentacją techniczną, wykazując, że ten wyrób budowlany spełnia obowiązujące wymogi. Specjalna dokumentacja techniczna zapewnia odpowiedni poziom zaufania i wiarygodności pod względem funkcjonowania w odniesieniu do podstawowych wymogów dotyczących obiektów budowlanych.
2.
Jeśli wyrób budowlany, o którym mowa w ust. 1, należy do rodziny wyrobów budowlanych, dla których obowiązującym systemem oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych jest system 1 lub 2 przedstawiony w załączniku V, weryfikacji SDT dokonuje odpowiednia jednostka certyfikująca, o której mowa w załączniku V.

ROZDZIAŁ  VII

Organy notyfikujące i jednostki notyfikowane

Artykuł  29

||

Notyfikacja

Państwa członkowskie notyfikują Komisji i pozostałym państwom członkowskim instytucje upoważnione do wykonywania w charakterze stron trzecich zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  30

||

Organy notyfikujące

1.
Państwa członkowskie wyznaczają organ notyfikujący, który odpowiada za opracowanie i stosowanie procedur koniecznych dla oceny i notyfikowania instytucji, które mają być upoważnione do wykonywania w charakterze stron trzecich zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości deklarowanych właściwości użytkowych do celów niniejszego rozporządzenia, oraz dla monitorowania jednostek notyfikowanych, w tym za zgodność z przepisami art. 33.
2.
W przypadku gdy notyfikacja odbywa się w oparciu o świadectwo akredytacji, państwa członkowskie mogą zdecydować, by ocena oraz monitorowanie, o których mowa w ust. 1, były przeprowadzane przez ich krajowe jednostki akredytujące w rozumieniu oraz zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr765/2008.
3.
W przypadku gdy organ notyfikujący przekazuje, zleca lub w inny sposób powierza ocenę, notyfikację lub monitorowanie, o których mowa w ust. 1, podmiotowi, który nie jest jednostką administracji rządowej, podmiot, któremu przekazano lub w inny sposób powierzono wymienione wyżej zadania, musi być osobą prawną oraz musi spełniać, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, wymogi ustanowione w art. 30. Podmiot taki musi być ponadto przygotowany na pokrycie zobowiązań wynikających z działalności, którą prowadzi.
4.
Organ notyfikujący bierze na siebie pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podmiot, któremu je przekazano lub w inny sposób powierzono.
5.
Organ notyfikujący sprawdza, czy oceny zgodności zostały przeprowadzone prawidłowo, bez nakładania zbędnych obciążeń na przedsiębiorstwa i z należytym uwzględnieniem wielkości przedsiębiorstwa, specyfiki sektora budowlanego i jego struktury, złożoności technologii mającej zastosowanie w przypadku danego wyrobu oraz charakteru, rozmiaru i częstotliwości procesu produkcji.
Artykuł  31

||

Wymogi dotyczące organów notyfikujących

1.
Organ notyfikujący ustanawia się w sposób niepowodujący konfliktu interesów z jednostkami notyfikowanymi.
2.
Sposób organizacji i prowadzenia organu notyfikującego zapewnia obiektywność i bezstronność jego działalności.
3.
Sposób organizacji organu notyfikującego gwarantuje, że każda decyzja dotycząca notyfikowania jednostki dokonującej oceny właściwości użytkowych podejmowana jest przez kompetentne osoby spoza grona osób, które przeprowadziły tę ocenę.
4.
Organ notyfikujący nie może oferować ani realizować żadnych zadań pozostających w gestii jednostek notyfikowanych, ani dostarczać usług doradczych na zasadach komercyjnych bądź konkurencyjnych.
5.
Organ notyfikujący zabezpiecza poufność informacji, które otrzymuje.
6.
Dla właściwego wykonywania swoich zadań organ notyfikujący musi dysponować wystarczającą liczbą posiadających odpowiednie kompetencje pracowników.
Artykuł  32

||

Obowiązki organów notyfikujących w zakresie informowania

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o swych krajowych procedurach oceny i notyfikowania jednostek dokonujących oceny właściwości użytkowych oraz nadzoru nad jednostkami notyfikowanymi, oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie.

Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.

Artykuł  33

||

Wymogi dotyczące jednostek notyfikowanych

1.
Do celów notyfikacji, jednostka dokonująca oceny właściwości użytkowych spełnia wymogi określone w ust. 2-11.
2.
Jednostkę dokonującą oceny właściwości użytkowych powołuje się zgodnie z prawem krajowym i posiada ona osobowość prawną.
3.
Jednostka dokonująca oceny właściwości użytkowych jest stroną trzecią, niezależną od organizacji lub wyrobu budowlanego, które ocenia.

Jednostka należąca do stowarzyszenia gospodarczego lub federacji zawodowej reprezentującej przedsiębiorstwa zajmujące się projektowaniem, wytwarzaniem, dostarczaniem, montażem, stosowaniem lub konserwacją wyrobów budowlanych, które jednostka ta ocenia, może być uważana za jednostkę taką, jak powyżej opisana, pod warunkiem, że wykaże swoją niezależność i brak jakichkolwiek konfliktów interesów.

4.
Jednostka dokonująca oceny właściwości użytkowych, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy, odpowiedzialni za wykonywanie w charakterze stron trzecich zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości deklarowanych właściwości użytkowych, nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, instalatorami, nabywcami, właścicielami, użytkownikami czy konserwatorami wyrobów budowlanych, które oceniają, ani upoważnionymi przedstawicielami żadnej z wymienionych stron. Nie wyklucza to wykorzystania ocenianych wyrobów potrzebnych jednostce notyfikowanej do realizacji jej zadań ani wykorzystania wyrobów do celów osobistych.

Nie mogą się oni bezpośrednio angażować w projektowanie, wytwarzanie lub konstruowanie, wprowadzanie do obrotu, instalację, stosowanie lub konserwację tych wyrobów budowlanych ani nie mogą reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność. Nie mogą się angażować w żadną działalność, która mogłaby uchybiać ich niezależności lub wygłaszanym przez nich opiniom oraz rzetelności związanej z działalnością, w odniesieniu do której zostali notyfikowani.

Jednostka notyfikowana gwarantuje, że działalność jej spółek zależnych lub podwykonawców nie wpływa na poufność, obiektywność i bezstronność jej działalności związanej z oceną i weryfikacją.

5.
Jednostka notyfikowana i jej pracownicy wykonują - w charakterze stron trzecich i przy zachowaniu pełnej przejrzystości w stosunku do producenta - zadania w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, wykazując najwyższy stopień uczciwości zawodowej i wymaganej technicznej kompetencji w danej dziedzinie oraz nie mogą być poddawani żadnym naciskom czy motywacji, zwłaszcza finansowej, mogącym wpływać na ich opinię lub wyniki oceny i weryfikacji, szczególnie ze strony osób lub grup osób posiadających interes w wynikach danej działalności.
6.
Jednostka notyfikowana jest zdolna do wykonywania w charakterze strony trzeciej wszystkich zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, przydzielonych jej zgodnie z załącznikiem V i w odniesieniu do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka notyfikowana wykonuje wspomniane zadania samodzielnie, czy też są one realizowane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

Przez cały czas, dla każdego systemu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych oraz dla każdego rodzaju lub każdej kategorii wyrobów budowlanych, właściwości i zadań, w odniesieniu do których została notyfikowana, dana jednostka notyfikowana dysponuje potrzebnymi:

a) pracownikami, posiadającymi wiedzę techniczną oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie do wykonywania w charakterze stron trzecich zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych;

b) opisami procedur, zgodnie z którymi odbywa się ocena właściwości użytkowych, zapewniającymi przejrzystość oraz możliwość odtworzenia tych procedur. Jednostka stosuje odpowiednią politykę i procedury pozwalające na rozróżnienie zadań, które wykonuje jako jednostka notyfikowana, oraz wszelkiej pozostałej działalności;

c) procedurami służącymi prowadzeniu jej działalności, uwzględniającymi wielkość, sektor i strukturę przedsiębiorstw, stopień złożoności technologii danego wyrobu oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego.

Jednostka posiada środki konieczne do prawidłowej realizacji zadań o charakterze technicznym i administracyjnym związanych z działalnością, w odniesieniu do której została notyfikowana, oraz ma dostęp do wszystkich niezbędnych urządzeń lub wyposażenia.

7.
Pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie zadań, w odniesieniu do których jednostka została notyfikowana, posiadają:

a) staranne wyszkolenie techniczne i zawodowe, obejmujące wszystkie wykonywane w charakterze stron trzecich zadania w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości deklarowanych właściwości użytkowych w odpowiednim zakresie, w odniesieniu do którego jednostka została notyfikowana;

b) dostateczną znajomość wymogów dotyczących ocen i weryfikacji, które wykonują, oraz odpowiednie upoważnienia do wykonywania takich działań;

c) właściwą znajomość obowiązujących norm zharmonizowanych i odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia oraz właściwą w nich orientację;

d) umiejętności wymagane do sporządzania certyfikatów, ewidencji i sprawozdań dokumentujących wykonanie ocen i weryfikacji.

8.
Gwarantuje się bezstronność jednostki notyfikowanej, jej ścisłego kierownictwa i pracowników wykonujących ocenę.

Wynagrodzenie ścisłego kierownictwa jednostki notyfikowanej oraz jej pracowników wykonujących ocenę nie może zależeć od liczby wykonanych ocen ani od wyników tych ocen.

9.
Jednostka notyfikowana uzyskuje ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, chyba że zgodnie z prawem krajowym odpowiedzialność spoczywa na państwie, lub za dokonaną ocenę i weryfikację bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.
10.
Pracownicy jednostki notyfikowanej są zobowiązani dochować tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji, które uzyskują w trakcie wykonywania swoich zadań zgodnie z załącznikiem V, z wyjątkiem dochowania tajemnicy wobec właściwych organów administracyjnych państwa członkowskiego, w którym realizowane są zadania. Prawa własności podlegają ochronie.
11.
Jednostka notyfikowana bierze udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy koordynującej jednostki notyfikowanej, powołanej na podstawie niniejszego rozporządzenia, lub zobowiązana jest poinformować o takiej działalności swoich pracowników, natomiast decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac takiej grupy zobowiązana jest stosować jako ogólne wytyczne.
12.
Jednostki notyfikowane informują klientów i doradzają im w ich najlepszym interesie.
Artykuł  34

Domniemanie zgodności

Jeżeli jednostka dokonująca oceny właściwości użytkowych może wykazać, że spełnia kryteria ustanowione w odpowiednich normach zharmonizowanych lub ich częściach, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, domniemywa się, że jednostka ta spełnia wymogi określone w art. 33 w zakresie, w jakim wymogi te są objęte odpowiednimi normami zharmonizowanymi.

Artykuł  35

||

Spółki zależne i podwykonawstwo jednostek notyfikowanych

1.
W przypadku gdy jednostka notyfikowana zleca określone zadania związane z wykonywaniem w charakterze strony trzeciej zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, lub gdy korzysta z usług spółki zależnej, zapewnia ona spełnienie przez podwykonawcę lub spółkę zależną wymogów określonych w art. 33 oraz powiadamia organ notyfikujący.
2.
Jednostka notyfikowana ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub spółki zależne, niezależnie od tego, gdzie prowadzą one swoją działalność.
3.
Działalność może być zlecana lub wykonywana przez spółkę zależną wyłącznie za zgodą klienta.
4.
Jednostka notyfikowana przechowuje do dyspozycji organów krajowych odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kompetencji podwykonawcy lub spółki zależnej oraz prac wykonywanych przez podwykonawcę lub spółkę zależną zgodnie z załącznikiem V.
Artykuł  36

||

Próby naoczne

1.
W przypadku gdy jest to uzasadnione względami technicznymi, ekonomicznymi lub logistycznymi, jednostki notyfikowane mogą zdecydować o przeprowadzeniu badań, o których mowa w załączniku V, lub o zleceniu przeprowadzenia tych badań pod ich nadzorem, w zakładach produkcyjnych z wykorzystaniem aparatury badawczej wewnętrznego laboratorium producenta, albo, za uprzednią zgodą producenta, w prywatnym lub publicznym laboratorium z wykorzystaniem aparatury badawczej tego laboratorium.
2.
Przed przeprowadzeniem tych badań jednostka notyfikowana sprawdza, czy aparatura badawcza ma odpowiedni system kalibracyjny i czy system ten jest sprawny.
Artykuł  37

||

Wniosek o notyfikację

1.
Jednostka, która ma być upoważniona do wykonywania w charakterze strony trzeciej zadań w ramach procesu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, przedkłada wniosek o notyfikację organowi notyfikującemu państwa członkowskiego, w którym prowadzi działalność.
2.
Do wniosku załącza się opis działalności, która ma być wykonywana przez jednostkę, procedury oceny i weryfikacji, w odniesieniu do których jednostka uważa się za kompetentną, jak również świadectwo akredytacji, jeżeli jednostka takowe posiada, wydane przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008, poświadczające, że jednostka spełnia wymogi ustanowione w art. 33.
3.
Jeżeli dana jednostka nie może dostarczyć świadectwa akredytacji, przedkłada ona organowi notyfikującemu wszelkie dowody w formie dokumentów, konieczne do sprawdzenia, uznania i regularnego nadzorowania jej zgodności z wymogami ustanowionymi w art. 33.
Artykuł  38

||

Procedura notyfikacji

1.
Organy notyfikujące mogą dokonywać notyfikacji wyłącznie jednostek, które spełniają wymogi ustanowione w art. 33.
2.
Notyfikują one te jednostki Komisji i pozostałym państwom członkowskim, stosując do tego celu specjalne narzędzie elektroniczne, opracowane i zarządzane przez Komisję.

W drodze wyjątku, w przypadku notyfikacji horyzontalnych, o których mowa w ust. 3 akapit drugi, dla których nie jest dostępne odpowiednie narzędzie elektroniczne, dopuszcza się dokonywanie notyfikacji w wersji drukowanej.

3.
Notyfikacja zawiera pełne szczegółowe dane dotyczące funkcji, które ma pełnić dana jednostka, odniesienie do odpowiednich zharmonizowanych specyfikacji technicznych oraz, do celów systemu przedstawionego w pkt. 1.4 załącznika V, zasadnicze właściwości, w odniesieniu do których jednostka jest kompetentna.

Odniesienie do odpowiednich zharmonizowanych specyfikacji technicznych nie jest jednak wymagane w przypadku następujących zasadniczych właściwości:

a) reakcja na ogień;

b) odporność na ogień;

c) odporność na ogień zewnętrzny;

d) pochłanianie hałasu.

4.
W przypadku gdy podstawy notyfikacji nie stanowi świadectwo akredytacji, organ notyfikujący przedstawia Komisji i pozostałym państwom członkowskim wszystkie dowody w formie dokumentów, które poświadczają kompetencje jednostki notyfikowanej, oraz rozwiązania stosowane w celu zapewnienia regularnego nadzoru nad jednostką i dalszego spełniania przez nią wymogów ustanowionych w art. 33.
5.
Dana jednostka może prowadzić działalność jednostki notyfikowanej wyłącznie pod warunkiem, że Komisja i pozostałe państwa członkowskie nie zgłoszą zastrzeżeń w ciągu dwóch tygodni od notyfikacji w przypadku wykorzystania świadectwa akredytacji, bądź w ciągu dwóch miesięcy od notyfikacji w przypadku niekorzystania ze świadectwa akredytacji.

Wyłącznie taką jednostkę uznaje się za jednostkę notyfikowaną dla celów niniejszego rozporządzenia.

6.
Komisja i pozostałe państwa członkowskie są powiadamiane o wszelkich późniejszych istotnych zmianach w notyfikacji.
Artykuł  39

||

Numery identyfikacyjne i wykazy jednostek notyfikowanych

1.
Komisja nadaje notyfikowanej jednostce numer identyfikacyjny.

Wydaje jeden taki numer, nawet w przypadku gdy dana jednostka jest notyfikowana na mocy różnych wspólnotowych aktów prawnych.

2.
Komisja podaje do wiadomości publicznej wykaz jednostek notyfikowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, włącznie z numerami identyfikacyjnymi, które im przydzielono, oraz informacją na temat rodzaju działalności będącej przedmiotem notyfikacji.

Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

Artykuł  40

||

Zmiany w notyfikacji

1.
W przypadku gdy organ notyfikujący ustala lub otrzymuje informację, że jednostka notyfikowana przestała spełniać wymogi określone w art. 33 lub że nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący odpowiednio ogranicza, zawiesza lub wycofuje notyfikację, zależnie od stopnia niespełniania tych wymogów lub niewypełniania tych obowiązków. Niezwłocznie powiadamia o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.
2.
W przypadku wycofania, ograniczenia lub zawieszenia notyfikacji albo w przypadku zaprzestania działalności przez jednostkę notyfikowaną, notyfikujące państwo członkowskie podejmuje właściwe kroki w celu dopilnowania, by aktami zajęła się inna jednostka notyfikowana, lub by były one dostępne na żądanie odpowiedzialnych organów notyfikujących i organów nadzoru rynkowego.
Artykuł  41

||

Kwestionowanie kompetencji jednostek notyfikowanych

1.
Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informację o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej albo dalszego wywiązywania się przez tę jednostkę z nałożonych na nią obowiązków i zachowania zgodności z wymogami.
2.
Na żądanie Komisji notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszelkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej jednostki.
3.
Komisja zapewnia poufne traktowanie wszystkich informacji uzyskanych w trakcie dochodzenia.
4.
W przypadku, gdy Komisja ustala, że jednostka notyfikowana nie spełnia wymogów dotyczących notyfikacji lub przestała je spełniać, powiadamia o tym notyfikujące państwo członkowskie i zwraca się do niego o podjęcie koniecznych środków naprawczych, włącznie z wycofaniem notyfikacji, jeżeli zachodzi taka potrzeba.
Artykuł  42

||

Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie dotyczącym ich działalności

1.
Jednostki notyfikowane wykonują zadania w charakterze stron trzecich zgodnie z systemami oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych przewidzianymi w załączniku V.
2.
Oceny i weryfikacje stałości właściwości użytkowych przeprowadza się w wyważony sposób, unikając stwarzania niepotrzebnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Jednostki notyfikowane prowadzą swą działalność, uwzględniając wielkość, sektor i strukturę przedsiębiorstw, których ta działalność dotyczy, złożoność odpowiedniej technologii mającej zastosowanie w przypadku danych wyrobów budowlanych oraz seryjny charakter produkcji.

Postępując w powyższy sposób, uwzględniają jednak jak dalece rygorystyczne wymogi zostały nałożone na wyrób niniejszym rozporządzeniem oraz jaką rolę odgrywa wyrób dla bezpieczeństwa obiektów budowlanych.

3.
W przypadku gdy w trakcie działalności nadzorczej mającej na celu weryfikację stałości właściwości użytkowych wytwarzanego wyrobu jednostka notyfikowana stwierdza, że wyrób budowlany nie posiada już tych samych właściwości użytkowych co typ wyrobu, zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych oraz zawiesza lub wycofuje jego świadectwo, jeżeli zachodzi taka konieczność.
4.
W przypadku niepodjęcia środków naprawczych lub jeśli środki te nie przynoszą wymaganych skutków, jednostka notyfikowana odpowiednio ogranicza, zawiesza lub wycofuje wszelkie świadectwa.
Artykuł  43

||

Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie informowania

1.
Jednostki notyfikowane informują organ notyfikujący:

a) o odmowie, ograniczeniu, zawieszeniu lub wycofaniu świadectw;

b) o wszelkich okolicznościach wpływających na zakres i warunki dotyczące notyfikacji;

c) o wszelkich żądaniach dostarczenia informacji dotyczących przeprowadzonych działań związanych z oceną i weryfikacją stałości właściwości użytkowych, otrzymanych od organów nadzoru rynkowego;

d) na żądanie, o wykonywanych w charakterze stron trzecich zadaniach zgodnie z systemami oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, przeprowadzanych w zakresie objętym notyfikacją oraz o innych realizowanych zadaniach, włączając działalność transgraniczną i podwykonawstwo.

2.
Jednostki notyfikowane przekazują pozostałym jednostkom notyfikowanym na mocy niniejszego rozporządzenia, wykonującym w charakterze stron trzecich podobne zadania zgodnie z systemami oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych i zajmującym się tymi samymi wyrobami budowlanymi, istotne informacje w kwestiach dotyczących negatywnych, a na żądanie również pozytywnych, wyników tych ocen i weryfikacji.
Artykuł  44

||

Wymiana doświadczeń

Komisja organizuje wymianę doświadczeń między krajowymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę w obszarze notyfikowania.

Artykuł  45

||

Koordynacja jednostek notyfikowanych

Komisja zapewnia wprowadzenie i właściwą realizację odpowiedniej koordynacji i współpracy jednostek notyfikowanych na mocy art. 29, w formie grup jednostek notyfikowanych zarówno na szczeblu sektorów, jak i pomiędzy nimi.

Państwa członkowskie dopilnowują, by notyfikowane przez nie jednostki uczestniczyły w pracach tych grup, bezpośrednio lub przez wyznaczonych przedstawicieli.

ROZDZIAŁ  VIII

Nadzór rynkowy i Procedury ochronne

Artykuł  46

Procedura postępowania w przypadku wyrobów budowlanych stanowiących zagrożenie na poziomie krajowym

1.
W przypadku gdy organy nadzoru rynkowego jednego z państw członkowskich podjęły działania zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, lub gdy mają one wystarczające powody, by sądzić, że dany wyrób budowlany nie spełnia deklarowanych właściwości użytkowych i stanowi zagrożenie dla zdrowia czy też bezpieczeństwa osób lub innych kwestii ważnych z punktu widzenia ochrony interesu publicznego objętych niniejszym rozporządzeniem, dokonują one oceny obejmującej ten wyrób pod kątem spełnienia wszystkich wymagań ustanowionych niniejszym rozporządzeniem. Zainteresowane podmioty gospodarcze podejmują wszelką konieczną współpracę z organami nadzoru rynkowego.

Jeśli w toku prowadzonej oceny organy nadzoru rynkowego stwierdzają, że dany wyrób budowlany nie spełnia wymogów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie żądają od zainteresowanego podmiotu gospodarczego podjęcia wszelkich odpowiednich, ewentualnie określonych przez te organy działań naprawczych zmierzających do doprowadzenia wyrobu budowlanego do zgodności z tymi wymogami lub do wycofania wyrobu z obrotu lub jego wycofania od użytkowników w wyznaczonym przez siebie rozsądnym terminie, stosownym do charakteru ryzyka.

Obowiązek powiadomienia właściwej jednostki notyfikowanej spoczywa na organach nadzoru rynkowego.

Do wyżej wspomnianych środków stosuje się art. 19 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

2.
W przypadku gdy organy nadzoru rynkowego uznają, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium kraju, informują one Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, których podjęcia zażądały od danego podmiotu gospodarczego.
3.
Zainteresowany podmiot gospodarczy jest zobowiązany zadbać o podjęcie działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich wyrobów budowlanych stanowiących zagrożenie, które podmiot ten udostępnił na rynku w poszczególnych krajach Wspólnoty.
4.
W przypadku gdy zainteresowany podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w akapicie drugim ust. 1, organy nadzoru rynkowego są zobowiązane podjąć wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania danego wyrobu budowlanego na rynku krajowym, wycofania go z obrotu lub wycofania od użytkowników.

Przekazują one niezwłocznie Komisji i pozostałym państwom członkowskim informacje na temat podjętych środków.

5.
Informacje, o których mowa w ust. 4, muszą zawierać wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane umożliwiające identyfikację wyrobu budowlanego niespełniającego wymogów, informacje na temat pochodzenia wyrobu budowlanego, charakteru występującego zagrożenia oraz rodzaju i okresu obowiązywania podjętych środków krajowych, a także uwag wniesionych przez zainteresowany podmiot gospodarczy. W szczególności organy nadzoru rynkowego są zobowiązane wskazać, czy niezgodność ta wynika z:

a) niespełnienia przez wyrób budowlany ustanowionych niniejszym rozporządzeniem wymogów związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem osób lub innymi kwestiami ważnymi z punktu widzenia ochrony interesu publicznego;

b) uchybień w towarzyszących mu zharmonizowanych specyfikacjach technicznych lub w specjalnej dokumentacji technicznej (SDT).

6.
Państwa członkowskie niebędące państwem członkowskim, które wszczęło procedurę, niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich podjętych przez siebie środkach i przekazują im wszystkie informacje dotyczące niezgodności danego wyrobu budowlanego, którymi dysponują, a w przypadku, gdy wyrażają sprzeciw wobec notyfikowanego środka krajowego, przedstawiają swoje zastrzeżenia.
7.
W przypadku gdy w terminie piętnastu dni od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 4, ani żadne państwo członkowskie, ani Komisja nie zgłaszają sprzeciwu wobec środka tymczasowego przyjętego przez dane państwo członkowskie w odniesieniu do danego wyrobu budowlanego, środek ten uznaje się za uzasadniony.
8.
Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne podjęcie właściwych środków ograniczających w odniesieniu do danego wyrobu budowlanego, takich jak wycofanie wyrobu z rynku.
Artykuł  47

||

Procedura w sprawie środków ochronnych na poziomie Wspólnoty

1.
W przypadku gdy, po ukończeniu procedury określonej w art. 46 ust. 3 i 4, zgłaszane są zastrzeżenia wobec krajowego środka państwa członkowskiego, lub jeżeli Komisja stwierdza sprzeczność krajowego środka z prawodawstwem wspólnotowym, Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i zainteresowanym podmiotem gospodarczym (zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi), wszczynając postępowanie mające na celu ocenę tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja podejmuje decyzję uznającą dany środek za uzasadniony albo nie.

Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i zainteresowany podmiot gospodarczy (zainteresowane podmioty gospodarcze).

2.
W razie uznania krajowego środka za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie podejmują środki konieczne do zapewnienia, by wyrób budowlany niespełniający wymogów został wycofany z ich rynku. Państwa członkowskie informują Komisję o podjętych środkach. W przypadku uznania krajowego środka za nieuzasadniony, państwo członkowskie zobowiązane jest uchylić ten środek.
3.
W razie uznania krajowego środka za uzasadniony i stwierdzenia, że niezgodność danego wyrobu budowlanego wynika z uchybień w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 46 ust. 5 lit. b), Komisja bezwzględnie informuje o tym fakcie zainteresowany europejski organ normalizacyjny (zainteresowane europejskie organy normalizacyjne) i kieruje sprawę do stałego komitetu powołanego na mocy art. 5 dyrektywy 98/34/WE. Komitet, po konsultacji z zainteresowanym europejskim organem normalizacyjnym, niezwłocznie przedstawia swoją opinię.

W razie uznania krajowego środka za uzasadniony i stwierdzenia, że niezgodność danego wyrobu budowlanego wynika z uchybień w Europejskich Dokumentach Oceny (EDO) lub w specjalnej dokumentacji technicznej (SDT), o których mowa w art. 46 ust. 5 lit. b), Komisja podejmuje stosowne środki.

Artykuł  48

||

Wyroby budowlane stanowiące zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa pomimo spełniania obowiązujących wymogów

1.
W przypadku gdy państwo członkowskie stwierdza, po przeprowadzeniu oceny na mocy art. 46 ust. 1, że wyrób budowlany spełniający wymogi niniejszego rozporządzenia mimo to stanowi zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa lub innych kwestii ważnych z punktu widzenia ochrony interesu publicznego, zobowiązane jest ono zażądać od zainteresowanego podmiotu gospodarczego podjęcia wszelkich odpowiednich, ewentualnie określonych przez nie środków zmierzających do zapewnienia, aby ten wyrób budowlany nie stanowił już zagrożenia przy jego wprowadzaniu do obrotu lub w celu wycofania go z rynku, bądź jego wycofania od użytkowników, w wyznaczonym rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.
2.
Zainteresowany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich wyrobów budowlanych stanowiących zagrożenie, które podmiot ten udostępnił na rynku w poszczególnych krajach Wspólnoty.
3.
Państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie. Informacje muszą zawierać wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane umożliwiające identyfikację danego wyrobu budowlanego, informacje na temat jego pochodzenia i łańcucha dostaw, charakteru występującego zagrożenia oraz rodzaju i okresu obowiązywania podjętych środków krajowych.
4.
Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i danym podmiotem gospodarczym (danymi podmiotami gospodarczymi) oraz wszczyna postępowanie mające na celu ocenę tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja podejmuje decyzję, czy dany środek jest uzasadniony, czy nie, oraz proponuje odpowiednie środki, o ile są one konieczne.
5.
Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i zainteresowany podmiot gospodarczy (zainteresowane podmioty gospodarcze).
Artykuł  49

||

Niezgodność formalna

1.
Bez uszczerbku dla art. 46, w przypadku gdy państwo członkowskie dokona jednego z poniższych ustaleń, zobowiązuje ono właściwy podmiot gospodarczy do usunięcia występującej niezgodności:

a) oznakowanie CE zostało umieszczone z pogwałceniem art. 7 lub art. 8;

b) oznakowanie CE nie zostało umieszczone w przypadku, gdy jest ono wymagane na mocy art. 7 ust. 1;

c) brak sporządzonej deklaracji właściwości użytkowych, wymaganej na mocy art. 4;

d) deklaracja właściwości użytkowych, nie została sporządzona zgodnie z przepisami art. 4, 5 i 6;

e) dokumentacja techniczna jest niedostępna lub niekompletna.

2.
W przypadku utrzymującej się niezgodności, o której mowa w ust. 1, państwo członkowskie jest zobowiązane podjąć wszelkie odpowiednie środki w celu ograniczenia lub zakazania udostępniania wyrobu budowlanego na rynku, lub zapewnić, aby został on wycofany od użytkowników lub wycofany z rynku.

ROZDZIAŁ  IX

Przepisy końcowe

Artykuł  50

||

Zmiana załączników

1.
Komisja może dokonać zmian w załącznikach I-V.
2.
Środki, których celem jest dokonanie zmian innych niż istotne elementów rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 51 ust. 2.
Artykuł  51

||

Komitet

1.
Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Budownictwa.
2.
W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust.1 - 4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.
3.
Państwa członkowskie zapewniają niezależność członków komitetu, o którym mowa w ust. 1, od stron uczestniczących w procesie oceny zgodności wyrobów budowlanych.
Artykuł  52

||

Uchylenie

1.
Dyrektywa 89/106/EWG traci moc.
2.
Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy traktować jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł  53

Przepisy przejściowe

1.
Wyroby budowlane wprowadzone na rynek zgodnie z dyrektywą 89/106/EWG przed dniem 1 lipca 2011 r. uznaje się za zgodne z niniejszym rozporządzeniem.
2.
Producenci i importerzy składają deklarację właściwości użytkowych na podstawie świadectwa zgodności lub deklaracji zgodności wydanych przed dniem 1 lipca 2011 r. zgodnie z dyrektywą 89/106/EWG.
3.
Wytyczne w sprawie Europejskich Zatwierdzeń Technicznych opublikowane przed dniem 1 lipca 2011 r., zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/106/EWG, oraz wspólne wykładnie procedur oceny wyrobów budowlanych przyjęte przez EOTA do dnia 1 lipca 2011 na podstawie art. 9 ust. 2 dyrektywy 89/106/EWG, mogą służyć w charakterze Europejskich Dokumentów Oceny (EDO). Jeżeli Komisja stwierdzi, że został osiągnięty odpowiedni poziom specjalistycznej wiedzy naukowo-technicznej w odniesieniu do wytycznych dotyczących Europejskiego Zatwierdzenia Technicznego, upoważnia ona europejskie organy normalizacyjne do ustanowienia na ich podstawie normy zharmonizowanej zgodnie z art. 20 ust. 3a.
4.
Producenci i importerzy mogą wykorzystywać Europejskie Zatwierdzenia Techniczne wystawione zgodnie z art. 9 dyrektywy 89/106/EWG przed dniem 1 lipca 2011 r. w charakterze Europejskiej Oceny Technicznej aż do końca ich okresu ważności.
Artykuł  54

||

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dwudziestym dniu po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuły 3-21, 26, 27, || 28, || 46-50, 52 i 53 oraz załączniki I, II, III i VI stosuje się od dnia 1 lipca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ||

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady
Przewodniczący Przewodniczący

______

(1) Opinia z dnia 25 lutego 2009 (dotychczas nieopublikowana w Dz.U.).

(2) Dz.U. C […] z […], s. […].

(3) Stanowisko Parlamentu Europaejskiego z dnia 24 kwietnia 2009 r.

(4) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 12. ║

(5) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.

(6) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 82.

(7) Dz.U. C 91 z 16.4.2003, s. 7. .

(8) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, s. 37.

(9) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 21.

(10) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. . ║

(11) Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36.

(12)5 lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Podstawowe wymogi dotyczące obiektów budowlanych

Obiekty budowlane jako całość oraz w ich poszczególnych częściach muszą nadawać się do użycia zgodnie z ich przeznaczeniem, przy czym należy wziąć pod uwagę zdrowie i bezpieczeństwo osób mających z nimi kontakt przez cały cykl życia użytkowania tych obiektów.

Przy normalnej konserwacji podstawowe wymogi dotyczące obiektów budowlanych muszą być spełniane przez gospodarczo uzasadniony okres użytkowania.

1. WYTRZYMAŁOŚĆ MECHANICZNA I STATECZNOŚĆ

Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby obciążenia mogące na nie działać podczas ich budowy i użytkowania nie prowadziły do:

a) zawalenia się całego obiektu budowlanego lub jego części;

b) znacznych odkształceń o niedopuszczalnym stopniu;

c) uszkodzenia innych części obiektów budowlanych, urządzeń lub zamontowanego wyposażenia w wyniku znacznych odkształceń elementów nośnych konstrukcji;

d) uszkodzenia na skutek wypadku w stopniu nieproporcjonalnym do wywołującej go przyczyny.

2. BEZPIECZEŃSTWO POŻAROWE

Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w przypadku wybuchu pożaru:

a) nośność konstrukcji została zachowana przez określony czas;

b) powstawanie i rozprzestrzenianie się ognia i dymu w obiektach budowlanych było ograniczone;

c) rozprzestrzenianie się ognia na sąsiednie obiekty budowlane było ograniczone;

d) uwzględnione było bezpieczeństwo ekip ratowniczych.

3. HIGIENA, ZDROWIE I ŚRODOWISKO NATURALNE

Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby podczas ich budowy, użytkowania i rozbiórki nie stanowiły przez cały okres użytkowania zagrożenia dla higieny, zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, mieszkańców i sąsiadów, nie wywierały w ciągu ich całego cyklu życia nadmiernego wpływu na jakość środowiska naturalnego ani na klimat, w szczególności w wyniku:

a) wydzielania trujących gazów;

b) emisji niebezpiecznych substancji, lotnych związków organicznych, gazów cieplarnianych lub niebezpiecznych cząstek do powietrza wewnątrz i na zewnątrz obiektu budowlanego;

c) emisji niebezpiecznego promieniowania;

d) uwalniania niebezpiecznych substancji do wody pitnej, wody gruntowej, wód morskich lub gleby;

e) niewłaściwego odprowadzania ścieków, emisji gazów spalinowych lub niewłaściwego usuwania odpadów stałych i płynnych;

f) obecności wilgoci w częściach obiektów budowlanych lub na powierzchniach w obrębie tych obiektów.

4. BEZPIECZEŃSTWO UŻYTKOWANIA

Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby podczas ich obsługi lub eksploatacji nie stwarzały niedopuszczalnego ryzyka wypadków takich jak poślizgnięcia, upadki, zderzenia, oparzenia, porażenia prądem elektrycznym i obrażenia w wyniku eksplozji.

5. OCHRONA PRZED HAŁASEM

Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby hałas odbierany przez mieszkańców lub osoby znajdujące się w pobliżu tych obiektów nie przekraczał poziomu stanowiącego zagrożenie dla ich zdrowia oraz pozwalał im spać, odpoczywać i pracować w zadowalających warunkach.

6. OSZCZĘDNOŚĆ ENERGII I IZOLACYJNOŚĆ CIEPLNA

Obiekty budowlane i ich instalacje grzewcze, chłodzące, oświetleniowe i wentylacyjne muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby utrzymać na niskim poziomie ilość energii wymaganej do ich użytkowania, przy uwzględnieniu miejscowych warunków klimatycznych i potrzeb użytkowników. Wyroby budowlane muszą być także energooszczędne; podczas ich cyklu życia muszą one wykorzystywać możliwie jak najmniej energii.

7. ZRÓWNOWAŻONE WYKORZYSTANIE ZASOBÓW NATURALNYCH

Obiekty budowlane muszą być zaprojektowane, wykonane i rozebrane w taki sposób, aby wykorzystanie zasobów naturalnych było zrównoważone i zapewniało co najmniej:

a) recycling obiektów budowlanych oraz wchodzących w ich skład materiałów i części po rozbiórce;

b) trwałość obiektów budowlanych;

c) wykorzystanie w obiektach budowlanych przyjaznych środowisku surowców i materiałów wtórnych.

ZAŁĄCZNIK  II

Procedura przyjmowania europejskiego dokumentu oceny i wydawania europejskiej oceny technicznej wyrobom budowlanym nieobjętym lub nie w pełni objętym normą zharmonizowaną

1. Jednostka ds. oceny technicznej (JOT) przeprowadza ocenę i wydaje europejską ocenę techniczną (EOT) w obszarze wyrobów, dla którego została wyznaczona.

Przepisy niniejszego załącznika dotyczące producentów stosuje się również do importerów.

2. Opracowanie i przyjęcie europejskiego dokumentu oceny przeprowadza się zgodnie z pkt 2.1 do 2.11.

2.1. W porozumieniu z jednostkami ds. oceny technicznej wybranego rynku docelowego właściwa jednostka ds. oceny technicznej dokonuje oceny zgodnie z postanowieniami drugiej umowy i projektem programu pracy, wystawia odpowiedni dokument europejskiej oceny technicznej i przekazuje go Komisji i wszystkim pozostałym jednostkom ds. oceny technicznej, wyznaczonym dla tego samego obszaru wyrobów zgodnie z załącznikiem IV tabela 1.

2.2. JOT, która otrzymuje wniosek o wydanie EOT (║ "odpowiedzialna JOT") dla wyrobu budowlanego, powiadamia organizację jednostek ds. oceny technicznej, o której mowa w art. 25 ust. 1, i Komisję o zawartości wniosku i o odniesieniu do decyzji Komisji w sprawie oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, które JOT zamierza zastosować dla tego wyrobu, lub o braku takiej decyzji Komisji.

2.3. W porozumieniu z innymi jednostkami ds. oceny technicznej, właściwa jednostka ds. oceny technicznej dokonuje oceny zgodnie z postanowieniami drugiej umowy i projektem programu pracy, wystawia odpowiedni dokument europejskiej oceny technicznej i przekazuje go Komisji i pozostałym jednostkom ds. oceny technicznej, wyznaczonym dla tego samego obszaru wyrobów zgodnie z tabelą 1załącznika IV.

2.4. Odpowiedzialna JOT, we współpracy z producentem, uzyskuje istotne informacje dotyczące wyrobu i jego przeznaczenia. Odpowiedzialna JOT powiadamia producenta, jeśli wyrób jest objęty, całkowicie lub częściowo, inną zharmonizowaną specyfikacją techniczną. Odpowiedzialna JOT sporządza następnie projekt pierwszej umowy, która ma być zawarta z producentem, określającej warunki opracowania programu prac.

2.5. W ciągu jednego miesiąca od zawarcia pierwszej umowy producent przedkłada odpowiedzialnej JOT dokumentację techniczną opisującą wyrób, jego przeznaczenie i szczegóły fabrycznej kontroli produkcji, którą stosuje.

2.6. W ciągu jednego miesiąca od otrzymania dokumentacji technicznej odpowiedzialna JOT przygotowuje i przesyła producentowi projekt drugiej umowy i projekt programu prac, zawierające wszystkie szczegółowe aspekty i działania, które JOT podejmie, aby ocenić właściwości użytkowe dla określenia zasadniczych właściwości wyrobu w odniesieniu do jego przeznaczenia. Projekt programu prac zawiera co najmniej poniższe części:

a) część 1: program oceny wskazujący metody badań, metody obliczeń, metody opisowe, parametry i wszelkie inne środki, w tym kryteria oceny uznane za odpowiednie dla identyfikacji wyrobu, dla oceny właściwości użytkowych w celu określenia jego zasadniczych właściwości w odniesieniu do przeznaczenia, oraz aspekty trwałości dla odpowiednich zasadniczych właściwości;

b) część 2: czynności związane ze wstępną inspekcją zakładu, w którym wytwarzany jest wyrób objęty wnioskiem;

c) część 3: miejsca, w których zostaną przeprowadzone badania;

d) część 4: spodziewany czas trwania i koszty.

2.7. .Po zawarciu między odpowiedzialną JOT a producentem drugiej umowy zawierającej uzgodniony program prac odpowiedzialna JOT przesyła część 1 programu prac wraz z częścią dokumentacji technicznej związaną z opisem wyrobu i jego przeznaczenia wszystkim pozostałym JOT wyznaczonym dla tego samego obszaru wyrobów budowlanych, o których mowa w tabeli 1 załącznika IV. Te JOT stanowią grupę roboczą, którą koordynuje odpowiedzialna JOT.

Producent może zwrócić się do wyżej wspomnianej grupy roboczej o wysłuchanie wybranego przez siebie niezależnego eksperta naukowego w celu uzupełnienia informacji dostarczonych JOT. Grupa robocza ma obowiązek przeprowadzić takie przesłuchanie.

W ciągu dwóch tygodni od otrzymania przez wszystkie JOT, których to dotyczy, powyższych dokumentów od odpowiedzialnej JOT grupa robocza ustala projekt EDO zawierający metody i kryteria oceny właściwości użytkowych dla określenia odpowiednich zasadniczych właściwości, w oparciu o część 1 programu prac oraz o istotne i uzasadnione uwagi techniczne wniesione przez członków grupy.

2.8. Odpowiedzialna JOT ogłasza następnie wszystkim pozostałym JOT projekt EDO wraz z odpowiednią częścią dokumentacji technicznej zawierającą opis wyrobu i jego przeznaczenia.

W ciągu dwóch tygodni wspomniane powyżej pozostałe JOT zgłaszają odpowiedzialnej JOT istotne informacje związane z ich krajowymi przepisami budowlanymi oraz innymi przepisami prawnymi i administracyjnymi mającymi odpowiednio zastosowanie do wyrobu i jego przeznaczenia. Odpowiedzialna JOT powiadamia członków grupy roboczej i producenta o treści tych uwag.

2.9. Odpowiedzialna JOT, po konsultacji z grupą roboczą, umieszcza te uwagi w projekcie EDO, który przesyła organizacji JOT, o której mowa w art. 25 ust. 1. Po przekazaniu ostatecznego projektu EDO producentowi, który ma tydzień na zgłoszenie uwag, i po zasięgnięciu opinii co najmniej jednej organizacji branżowej wskazanej przez producenta, jeżeli zgłasza on takie życzenie, organizacja JOT przyjmuje EDO jako dokument tymczasowy. Organizacja JOT przesyła kopię przyjętego tymczasowego EDO producentowi i Komisji. Jeśli Komisja, w ciągu piętnastu dni od otrzymania tymczasowego EDO, zgłasza organizacji JOT uwagi dotyczące tego dokumentu, organizacja JOT zmienia odpowiednio dokument. Po upływie tego okresu odpowiedzialna JOT rozpoczyna przygotowania do przeprowadzenia oceny.

2.10. Odpowiedzialna JOT przeprowadza ocenę zgodnie z postanowieniami przyjętego tymczasowego EDO, a następnie wydaje odpowiednią EOT.

2.11. Po wydaniu pierwszej EOT na podstawie danego tymczasowego EDO przez odpowiedzialną JOT ten EDO jest w stosownych przypadkach korygowany przez organizację JOT na podstawie wniosku zgłoszonego przez odpowiedzialną JOT. Ostateczny EDO zostaje następnie przyjęty przez organizację JOT i przesłany Komisji. Komisja publikuje odniesienie do ostatecznego EDO w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

3. Gdy odniesienie do ostatecznego EDO zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, przygotowania do wydania europejskich ocen technicznych na podstawie kolejnych wniosków, dotyczących wyrobów budowlanych o podobnych jak w pierwszym wniosku zasadniczych właściwościach w odniesieniu do ich przeznaczenia, przeprowadza się zgodnie z wyżej wymienionym ostatecznym EDO.

4. Przedstawiciel Komisji może uczestniczyć jako obserwator we wszystkich zebraniach grupy roboczej, o której mowa w pkt 2.7.

5. Jeżeli wszystkie JOT i producent nie uzgodnią EDO, organizacja JOT przedkłada tę kwestię Komisji w celu przyjęcia odpowiedniego rozstrzygnięcia.

ZAŁĄCZNIK  III

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

Substancje niebezpieczne do zgłoszenia w deklaracji właściwości użytkowych

1. Substancje stwarzające duże zagrożenie

a) substancje umieszczone na liście substancji oczekujących w ramach REACH (rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) oraz utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów(1),

b) substancje trwałe, zdolne do bioakumulacji lub toksyczne (z ang. PBT) zgodnie z REACH (rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006),

c) substancje niezwykle trwałe lub w dużym stopniu zdolne do bioakumulacji (z ang. vPvB) zgodnie z REACH (rozporządzenie (WE) nr 1907/2006),

d) substancje rakotwórcze, mutagenne i toksycznie wpływające na reprodukcję, kategorii 1 lub 2, zgodnie z dyrektywą Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych(2).

2. Substancje z pewnymi klasyfikacjami

Substancje spełniające kryteria klasyfikacji określone w dyrektywie 67/548/EWG w następujących kategoriach:

a) rakotwórcze, mutagenne i toksycznie wpływające na reprodukcję, kategorii 3,

b) substancje chronicznie toksyczne (R48),

c) substancje niebezpieczne dla środowiska z możliwymi skutkami długoterminowymi (R50-53),

d) substancje niszczące warstwę ozonową (R59),

e) substancje mogące wywoływać uczulenia na skutek ich wdychania (R42),

f) substancje mogące wywoływać uczulenia na skutek kontaktu ze skórą (R43).

3. Priorytetowe substancje niebezpieczne

Priorytetowe substancje niebezpieczne wymienione w załączniku X do dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej(3) (ramowa dyrektywa wodna).

______

(1)Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

(2)Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.

(3)Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1.

ZAŁĄCZNIK  V

Obszary wyrobów i wymogi dotyczące jednostek ds. oceny technicznej

Tabela 1 - Obszary wyrobów
Kod obszaru Obszar wyrobu Rodziny wyrobów budowlanych
A INŻYNIERIA LĄDOWA I WODNA Geowłókniny i wyroby pochodne - urządzenia uliczne - pokrycia podłogowe, elementy i wykończenie nawierzchni brukowanych i drogowych - kruszywa - materiały budownictwa drogowego - rury, zbiorniki i urządzenia towarzyszące niestykające się z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi - podłoża, w tym podwieszane, dróg i innych powierzchni przejezdnych - powłoki cienkowarstwowe bitumiczne i betonowe - elementy kanalizacji ściekowej - osłony przed spadającymi kamieniami - zestawy uszczelnienia pomostu mostu w postaci płynnej - szczeliny dylatacyjne mostów drogowych
B PREFABRYKOWANE ELEMENTY BUDOWLANE CAŁE I CZĘŚCIOWE Zestawy ram drewnianych i prefabrykowanych konstrukcji budowlanych z drewna - konstrukcje budynków chłodniczych i obudów chłodni - elementy budynków prefabrykowanych - elementy budynków o konstrukcji szkieletowej z betonu i z metalu
C MATERIAŁY I KOMPONENTY NOŚNE Elementy konstrukcji drewnianych i urządzenia pomocnicze - cement, wapno budowlane i inne spoiwa hydrauliczne - stal zbrojeniowa i sprężająca do betonu - elementy konstrukcyjne i pomocnicze z metalu - wyroby związane z betonem, zaprawą i podlewką - łożyska konstrukcyjne - wyroby prefabrykowane z betonu - elementy schodów prefabrykowanych - lekkie kompozytowe belki i słupy drewnopochodne - zestawy zakotwień i cięgien do sprężania konstrukcji - śruby kotwiące
D POKRYCIE DACHOWE I PRZEGRODY BUDOWLANE Zestawy ścian osłonowych - pokrycia dachowe, lampy dachowe, okna dachowe i urządzenia towarzyszące - wyroby ze szkła płaskiego, profilowanego i płyty szklane - drzwi i okna wewnętrzne i zewnętrzne, otwory i oświetlenie dachowe - zestawy uszczelnienia dachu w postaci płynnej -zestawy okładzin ścian zewnętrznych - systemy oszklenia ze spoiwem konstrukcyjnym - systemy pokryć dachowych z elastycznych wyrobów wodochronnych mocowanych mechanicznie - samonośne półprzezroczyste zestawy dachowe - płyty powłokowe sprężone nośne drewnopochodne prefabrykowane i płyty zespolone lekkie samonośne prefabrykowane
E KOMPONENTY I ZESTAWY BUDOWLANE WEWNĘTRZNE I ZEWNĘTRZNE Urządzenia sanitarne - płyty drewnopochodne - wyroby murarskie i wyroby pokrewne - wewnętrzne i zewnętrzne wykończenia ścian i sufitów - wyroby gipsowe - zestawy ścian działowych - wodoodporne okładziny ścian i podłóg pomieszczeń mokrych - systemy nienośnych szalunków traconych opartych na pustakach lub płytach z materiałów izolacyjnych i/lub z betonu
F ELEMENTY GRZEWCZE, WENTYLACYJNE I IZOLACYJNE Kominy, przewody kominowe i wyroby pokrewne urządzenia do ogrzewania pomieszczeń - materiały termoizolacyjne - złożone systemy izolacji cieplnej - materiały izolujące do dachów odwróconych - zestawy typu "Veture"
G WIĄZANIA: USZCZELNIENIA I KLEJE Spoiwa budowlane - szpile do wiązań / łączniki - trójwymiarowe płytki kolczaste - bolce, śruby kotwiące - płyty ścienne ze stali nierdzewnej -kształtki drążone do odprowadzania wilgoci z murów - mocowania okładzin ścian zewnętrznych i dachów płaskich i dwuspadowych - łączniki warstwowych elementów betonowych - hermetyczne i wodoszczelne uszczelnienia rur w otworach ściennych i podłogowych - zestawy, profile i taśmy uszczelniające - złącza uszczelniające międzypłytowe - mocowania elastyczne podwieszane - pręty sprężające - złącza punktowe - repelenty i powłoki stosowane na powierzchnie - mocowania poziomujące do dachów, ścian i urządzeń wewnętrznych - produkty i impregnaty wodoszczelne
H URZĄDZENIA PRZECIWPOŻAROWE I WYROBY POCHODNE Alarmy pożarowe, wykrywacze pożarowe, stały sprzęt przeciwpożarowy, produkty służące do opanowywania ognia i dymu oraz zabezpieczające przed wybuchem - produkty powstrzymujące ogień, impregnujące przed ogniem i ochronne
I INSTALACJA ELEKTRYCZNA Wszelkie wyroby budowlane związane z instalacją elektryczną.
J INSTALACJA GAZOWA Wszelkie wyroby budowlane związane z instalacją gazową.
K WODOCIĄGI I KANALIZACJA Zestaw z syfonem zamykanym półmechanicznym na wpuście bez syfonu - zestaw zwieńczenia studzienki rewizyjnej złożony z pokrywy i obręczy dodatkowych z tworzyw sztucznych o różnym zastosowaniu - zestawy rurażu wody ciepłej i zimnej, w tym przeznaczonej do spożycia przez ludzi - ruraż dla kanalizacji i zlewni tłocznej i zwykłej - złącza elastyczne kanalizacji grawitacyjnej i tłocznej oraz kolektorów deszczowych - bezwodne toalety kompostowe

Tabela 2 - Wymogi dotyczące jednostek ds. oceny technicznej

Kompetencje Opis kompetencji Wymogi
1. Analiza ryzyka Określanie możliwych zagrożeń i korzyści związanych ze stosowaniem innowacyjnych wyrobów budowlanych w przypadku gdy brak jest ustalonej/skonsolidowanej informacji technicznej dotyczącej właściwości użytkowych tych wyrobów podczas ich instalowania w obiektach budowlanych. JOT jest niezależna od zainteresowanych podmiotów i nie ma żadnych szczególnych interesów związanych z prowadzoną działalnością.

Ponadto JOT posiada personel, który:

a) jest obiektywny i potrafi dokonać rzetelnej oceny technicznej;

b) posiada szczegółową znajomość przepisów prawnych i innych wymogów obowiązujących

w państwach członkowskich, dotyczących obszarów wyrobów, dla których JOT ma być wyznaczona;

c) posiada ogólną wiedzę na temat praktyki budowlanej oraz szczegółową wiedzę techniczną dotyczącą obszarów wyrobów, dla których JOT ma być wyznaczona;

d) posiada szczegółową znajomość specyficznych zagrożeń związanych z budownictwem oraz jego aspektów technicznych;

e) posiada szczegółową znajomość istniejących norm zharmonizowanych i metod badań w obszarach wyrobów, dla których JOT ma być wyznaczona;

f) ma odpowiednie umiejętności językowe.

2. Określanie kryteriów technicznych Przekształcanie wyników analizy ryzyka na kryteria techniczne służące do oceny zachowania i właściwości użytkowych wyrobów budowlanych w odniesieniu do spełniania obowiązujących wymogów krajowych;

informacje techniczne potrzebne podmiotom uczestniczącym w procesie budowlanym jako potencjalni użytkownicy wyrobów budowlanych (producenci, projektanci, przedsiębiorcy budowlani, instalatorzy).

3. Określanie metod oceny Projektowanie i zatwierdzanie odpowiednich metod (badań i obliczeń) służących do oceny właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych, z uwzględnieniem aktualnego stanu wiedzy i technologii.
4. Ustalanie określonej fabrycznej kontroli produkcji Analiza i ocena procesu wytwarzania określonego wyrobu w celu ustalenia odpowiednich środków zapewniających stałość wyrobu w ciągu danego procesu wytwarzania. JOT posiada personel, który ma odpowiednią znajomość związków zachodzących między procesami wytwarzania a właściwościami wyrobu związanymi z fabryczną kontrolą produkcji.
5. Ocena wyrobu Ocena właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych na podstawie zharmonizowanych metod z uwzględnieniem zharmonizowanych kryteriów. Oprócz spełniania wymogów wymienionych w pkt. 1, 2 i 3 JOT dysponuje środkami i wyposażeniem niezbędnymi do oceny właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobów budowlanych w obszarach wyrobów, dla których JOT ma być wyznaczona.
6. Zarządzanie ogólne Zapewnienie spójności, wiarygodności, obiektywizmu i identyfikowalności poprzez stałe stosowanie odpowiednich metod zarządzania. JOT posiada:

a) dowody potwierdzające przestrzeganie dobrej praktyki administracyjnej;

b) politykę i dodatkowe procedury służące zapewnieniu poufności informacji szczególnie chronionych w obrębie JOT i wszystkich jej partnerów;

c) system kontroli dokumentów zapewniający rejestrację, identyfikowalność, utrzymanie i archiwizację wszystkich istotnych dokumentów;

d) mechanizm audytu wewnętrznego i kontroli zarządzania zapewniający regularne sprawdzanie, czy stosowane są właściwe metody zarządzania;

e) procedurę obiektywnego rozpatrywania odwołań i skarg.

ZAŁĄCZNIK  VI

Ocena i weryfikacja stałości właściwości użytkowych

1. SYSTEMY OCENY I WERYFIKACJI STAŁOŚCI WŁAŚCIWOŚCI UŻYTKOWYCH

1.1. System 1+ - Deklaracja właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobu, dokonywana przez producenta na podstawie następujących danych:

a) producent przeprowadza:

(i) fabryczną kontrolę produkcji (FKP);

(ii) dalsze badania próbek pobranych w fabryce zgodnie z ustalonym planem badań;

b) jednostka notyfikowana wydaje świadectwo zgodności wyrobu na podstawie:

(i) ustalenia typu wyrobu na podstawie badań typu (w tym badań wyrywkowych), obliczeń typu, zestawionych w tabelach wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu;

(ii) wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i FKP;

(iii) stałego nadzoru nad FKP i jej oceny;

(iv) kontrolnego badania próbek pobranych w fabryce.

1.2. System 1 - Deklaracja właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobu, dokonywana przez producenta na podstawie następujących danych:

a) producent przeprowadza:

(i) fabryczną kontrolę produkcji;

(ii) dalsze badania próbek pobranych w fabryce przez producenta zgodnie z ustalonym planem badań;

b) jednostka notyfikowana wydaje świadectwo zgodności wyrobu na podstawie:

(i) ustalenia typu wyrobu na podstawie badań typu (w tym badań wyrywkowych), obliczeń typu, zestawionych w tabelach wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu;

(ii) wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i FKP;

(iii) stałego nadzoru nad FKP i jej oceny.

1.3. System 2+ - Deklaracja właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobu, dokonywana przez producenta na podstawie następujących danych:

a) producent przeprowadza:

(i) ustalenie typu wyrobu na podstawie badań typu (w tym badań wyrywkowych), obliczeń typu, zestawionych w tabelach wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu;

(ii) fabryczną kontrolę produkcji;

(iii) badania próbek pobranych w fabryce zgodnie z ustalonym planem badań;

b) jednostka notyfikowana wydaje świadectwo zgodności FKP na podstawie: (i) wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i FKP; (ii) stałego nadzoru nad FKP i jej oceny.

1.4. System 3 - Deklaracja właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobu, dokonywana przez producenta na podstawie następujących danych:

a) producent przeprowadza fabryczną kontrolę produkcji;

b) jednostka notyfikowana dokonuje ustalenia typu wyrobu na podstawie badań typu (w oparciu o badania wyrywkowe przeprowadzone przez producenta), obliczeń typu, zestawionych w tabelach wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu.

1.5. System 4 - Deklaracja właściwości użytkowych dla określenia zasadniczych właściwości wyrobu, dokonywana przez producenta na podstawie następujących danych:

a) producent przeprowadza:

(i) ustalenie typu wyrobu na podstawie badań typu, obliczeń typu, zestawionych w tabelach wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu;

(ii) fabryczną kontrolę produkcji;

b) brak zadań dla jednostki notyfikowanej.

2. JEDNOSTKI BIORĄCE UDZIAŁ W OCENIE I WERYFIKACJI STAŁOŚCI WŁAŚCIWOŚCI UŻYTKOWYCH

W zależności od funkcji jednostek notyfikowanych biorących udział w ocenie i weryfikacji stałości właściwości użytkowych rozróżnia się:

1) jednostkę certyfikującą: jednostkę notyfikowaną, rządową lub pozarządową, posiadającą niezbędne kompetencje do przeprowadzania leżącej w jej obowiązkach certyfikacji zgodnie z określonymi zasadami procedury i zarządzania;

2) jednostkę kontrolującą: jednostkę notyfikowaną posiadającą odpowiednią organizację, personel, kompetencje i wiarygodność, aby zgodnie z określonymi kryteriami sprawować następujące funkcje: ocenianie, rekomendowanie w celu uzyskania akceptacji i dalszy audyt operacji kontroli jakości prowadzonych przez producentów, a także dokonywanie według specjalnych kryteriów selekcji i oceny wyrobów budowlanych w zakładzie;

3) laboratorium badawcze: notyfikowane laboratorium, które mierzy, sprawdza, bada, kalibruje lub w inny sposób określa właściwości lub właściwości użytkowe materiałów lub wyrobów budowlanych.

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024
Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024
Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024
Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024
Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.UE.C.2010.184E.441/2

Rodzaj: Akt przygotowawczy
Tytuł: P6_TC1-COD(2008)0098 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr …/2008 ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych.
Data aktu: 24/04/2009
Data ogłoszenia: 08/07/2010