Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 kwietnia 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Innsbruck - Austria) - Zentralbetriebsrat der Landeskrankenhäuser Tirols przeciwko Land Tirol(Sprawa C-486/08)(1)
(Polityka społeczna - Porozumienia ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze godzin oraz w sprawie pracy na czas określony - Niekorzystne przepisy przewidziane przez regulacje krajowe dla pracowników kontraktowych zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin, dorywczo lub na podstawie umowy na czas określony - Zasada równego traktowania)
(2010/C 161/11)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2010 r.)
Sąd krajowy
Landesgericht Innsbruck
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Zentralbetriebsrat der Landeskrankenhäuser Tirols
Strona pozwana: Land Tirol
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Landesgericht Innsbruck - Wykładnia klauzuli 4 pkt 1 i 2 załącznika do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 14, s. 9), klauzuli 4 załącznika do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175, s. 43), a także art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/54/WE z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 204, s. 23) - Dotyczące pracowników kontraktowych przepisy krajowe wyłączające ze swego zakresu stosowania niektóre kategorie pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin, dorywczo lub na podstawie umowy na czas określony - Niekorzystne przepisy ustanowione, w zakresie dotyczącym prawa do corocznego urlopu, w odniesieniu do pracowników zmieniających swój wymiar czasu pracy z pełnego na niepełny oraz pracowników korzystających z dwuletniego urlopu rodzicielskiego - Zasady równego traktowania pracowników obu płci, pracowników zatrudnionych w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy, a także pracowników zatrudnionych na podstawie umowy na czas określony i na czas nieokreślony
Sentencja
1) Właściwe prawo unijne, a mianowicie klauzulę 4 pkt 2 porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zmienionej dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona przepisowi krajowemu takiemu jak § 55 ust. 5 Tiroler Landes-Vertragsbedienstetengesetz (ustawy kraju związkowego Tyrolu dotyczącej pracowników kontraktowych) z dnia 8 listopada 2000 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lutego 2009 r., zgodnie z którym, w przypadku zmiany wymiaru czasu pracy pracownika, wymiar niewykorzystanej jeszcze części corocznego urlopu zostaje dostosowany proporcjonalnie do nowego wymiaru czasu pracy, efektem czego prawo do corocznego płatnego urlopu pracownika, którego wymiar czasu pracy zostaje zmniejszony z pełnego do niepełnego, a które to prawo nabył on będąc zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, zostaje ograniczone, a taki zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy pracownik może korzystać z tego urlopu tylko przy jednoczesnym ograniczeniu wynagrodzenia za czas jego trwania.
2) Klauzulę 4 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony zawartego w dniu 18 marca 1999 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona przepisowi krajowemu takiemu jak § 1 ust. 2 lit. m) ustawy kraju związkowego Tyrolu dotyczącej pracowników kontraktowych z dnia 8 listopada 2000 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lutego 2009 r., zgodnie z którym pracownicy, którzy są zatrudnieni na czas określony wynoszący nie więcej niż sześć miesięcy lub są zatrudniani dorywczo, są wyłączeni z zakresu stosowania tej ustawy.
3) Klauzulę 2 pkt 6 porozumienia ramowego w sprawie urlopu rodzicielskiego, zawartego w dniu 14 grudnia 1995 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 96/34/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC, zmienionej dyrektywą Rady 97/75/WE z dnia 15 grudnia 1997 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona przepisowi krajowemu takiemu jak § 60 ostatnie zdanie ustawy kraju związkowego Tyrolu dotyczącej pracowników kontraktowych z dnia 8 listopada 2000 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lutego 2009 r., zgodnie z którym pracownicy, którzy korzystają z prawa do urlopu rodzicielskiego w wymiarze dwóch lat, tracą po jego zakończeniu prawo do corocznego płatnego urlopu nabyte w roku poprzedzającym narodziny dziecka.
______
(1) Dz.U. C 44 z 21.2.2009.
