Skarga wniesiona w dniu 2 listopada 2007 r. - Caixa Geral de Depósitos przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-401/07)
(2008/C 8/33)
Język postępowania: portugalski
(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Caixa Geral de Depósitos (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci Nuno Mimoso Ruiz, Francisca Ponce de Leăo Paulouro i Carla Farinhas)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– uznanie niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE oraz wniesionej jednocześnie i łącznie skargi z tytułu art. 238 WE na podstawie klauzuli arbitrażowej przewidzianej w art. 18 umowy zawartej w dniu 15 listopada 1995 r. pomiędzy Komisją i CGD, za dopuszczalne;
– stwierdzenie, na podstawie art. 230 WE, nieważności art. 1 decyzji C(2007) 3772 z dnia 31 lipca 2007 r.;
– zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącej, na podstawie art. 238 WE, niezależnie od tego czy skarga wniesiona na podstawie art. 230 WE zostanie uwzględniona, kwoty 1.925.858,61 EUR wraz z odsetkami za zwłokę, naliczanymi według 7 % stopy ustawowej (Portaria nr 263/99 z dnia 12 kwietnia 1999 r.) za okres od dnia 7 marca 2003 r (data złożenia wniosku) do dnia 30 kwietnia 2003 r. i według 4 % stopy ustawowej (Portaria nr 291/03 z dnia 8 kwietnia 2003 r.) za okres od dnia 1 maja 2003 r. do całkowitej zapłaty;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Nawet jeśli teoretycznie państwo może odstąpić od żądania zwrotu przez CGD kwoty zażądanej przez Komisję, to zaskarżona decyzja wyklucza z założenia uwolnienie salda należnego przez samą Komisję na rzecz CGD.
Ponieważ w zaskarżonej decyzji Komisja nie rozróżnia pomiędzy pozycją prawną państwa oraz pozycją prawną skarżącej, CGD ma interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji, która choć jest skierowana do Republiki Portugalskiej to dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie. Zaskarżona decyzja jest obarczona następującymi wadami:
– Brak uzasadnienia: w zaskarżonej decyzji nie podaje się żadnego wyjaśnienia co tego w jaki sposób Komisja ustaliła kwotę pomocy EFRR, która została przez nią założona i która teraz, według Komisji, powinna zostać jej zwrócona. Poza tym uzasadnienie jest niespójne, zawiera pominięcia, nieścisłości i błędy.
– Błąd co do okoliczności faktycznych: zaskarżona decyzja wychodzi z założenia, że dotacje na spłatę odsetek z tytułu pożyczki, która stanowi przedmiot grantu ogólnego, są wypłacane beneficjentom przez pośrednika podczas gdy jest inaczej a mianowicie są one potrącane z odsetek należnych przez beneficjentów na rzecz CGD.
– Błąd co do prawa, naruszenie zasad prawa dotyczących stosowania traktatu WE i naruszenie umowy zawartej pomiędzy Komisją i CGD: okoliczność, że w dniu 31 grudnia 2001 r. pomoc EFRR odpowiadała 82 % całkowitej sumy dotacji na spłatę należnych odsetek nie jest w tym przypadku sprzeczna z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2052/88(1). Prawdą jest, że art. 21 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88(2) zawiera odniesienie do zaliczek lub do płatności ostatecznych dotyczących "faktycznie poniesionych wydatków" ale istnieją obciążenia finansowe (nie płatności) odnoszące się do dotacji na spłatę odsetek, które pojawią się dopiero po dniu 31 grudnia 2001 r. Zobowiązania płatnicze odpowiadające przepływom dotacji EFRR na spłatę odsetek (nienależnych) mogą być poświadczone Komisji jako faktycznie poniesione i wypłacone wydatki EFRR. Dowodem na to, że wydatki lub obciążenia finansowe są faktycznie poniesione nie jest wypłacenie zaliczki tytułem dotacji końcowym beneficjentom, ale ustalenie - czy innymi słowy "zobowiązanie do pokrycia" - obciążeń, które wynikają z umów kredytowych, które mają charakter obowiązujący i które są do tej pory wykonane. Nie ma żadnego wymogu "wypłaty dotacji na spłatę odsetek" nienależnych w dniu 31 grudnia 2001 r. ani, pomocniczo, otwarcia specjalnego konta w celu złożenia na nim wkładu państwa członkowskiego.
– Naruszenie zasad proporcjonalności, pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań: w pkt 19 i 26 zaskarżonej decyzji Komisja tłumaczy dwie alternatywne przesłanki uznania wydatków za faktycznie poniesione przed dniem 31 grudnia 2001 r. treścią wytycznych ujawnionych podczas posiedzenia Komitetu ds. Rozwoju i Rekonwersji Regionów (CDCR) w dniu 29 maja 2002 r. choć wytyczne te były przekazane CDCR po dniu 31 grudnia 2001 r. Skarżąca przyznaje, że wytyczne te mogą przyczynić się do zagwarantowania zamknięcia grantów ogólnych przeznaczonych na dotowanie spłaty odsetek oraz tego, że odsetki należne przez pożyczkobiorcę są pomniejszone o wspomniane dotacje. Jednakże decyzje wykonawcze oraz umowy zawarte w tym celu powinny także być zgodne z tymi rozwiązaniami, co nie ma miejsca w przypadku decyzji SGAIA i omawianej umowy. W tych wytycznych Komisja przyznaje, że istnieją inne metody pozwalające na uwzględnienie omawianych wydatków. Jedną z nich jest "zobowiązanie do całkowitego pokrycia" sfinansowania dotacji na spłatę nienależnych odsetek po zamknięciu programu. A to właśnie to "zobowiązanie do pokrycia" ma miejsce, gdy CGD nie może wymagać od beneficjentów większej spłaty niż odsetki pomniejszone o dotację. Zaskarżona decyzja pomija zatem rozwiązania w większym stopniu zgodne z SGAIA, bardziej wykonalne oraz mniej niekorzystne dla pośrednika i dla beneficjentów, które zarazem pozwalają także na zagwarantowanie odnośnych interesów. Poza tym, Republika Portugalska i CGD miały uzasadnione oczekiwanie, żeby grant podlegał innym warunkom niż te, które wynikają z wytycznych, o który zostały one powiadomione dopiero po zamknięciu programu.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2052/88 z dnia 24 czerwca 1988 r. w sprawie zadań funduszy strukturalnych i ich skuteczności oraz w sprawie koordynacji działań funduszy między sobą i z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 185, str. 9).
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, str. 1).
