Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii(Sprawa C-562/07)
(2008/C 64/33)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 8 marca 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: R. Lyal i I. Martinez del Peral Cagigal, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że różnicując zyski kapitałowe uzyskane w Hiszpanii przez nierezydentów i rezydentów do dnia 31 grudnia 2006 r. Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 39 WE i 56 WE oraz art. 28 i 40 Porozumienia EOG.
– obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z ustawodawstwem hiszpańskim obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. opodatkowanie zysków kapitałowych nierezydentów podlegało skali proporcjonalnej 35 %, podczas gdy opodatkowanie rezydentów podlegało opodatkowaniu progresywnemu jeżeli aktywa kapitałowe pozostawały w ich posiadaniu przez okres krótszy niż rok, i proporcjonalnemu w wysokości 15 % jeżeli okres posiadania tych aktywów przekraczał rok. W konsekwencji obciążenie podatkowe nierezydentów było zawsze większe gdy sprzedawali swe aktywa po upływie roku od ich nabycia. W przypadku rozporządzenia aktywami w trakcie roku następującego po ich nabyciu, nierezydenci również podlegali większemu obciążeniu podatkowemu, chyba że średnia stopa mająca zastosowanie do podatników będących rezydentami przekraczała 35 % (co musiałoby oznaczać znaczne zyski kapitałowe).
Komisja uważa, że nie istnieje obiektywna różnica w sytuacji tych dwóch kategorii podatników co oznacza, że większe obciążenie podatkowe nierezydentów stanowi dyskryminację, która stanowi jednocześnie niezgodną z prawem przeszkodę dla swobodnego przepływu pracowników i swobodnego przepływu kapitału, o których stanowi art. 39 WE i art. 56 WE oraz art. 28 i 40 Porozumienia EOG.
