Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2006 r. w sprawie T-138/03, É.R. i in. przeciwko Radzie i Komisji, wniesione w dniu 21 lutego 2007 r. przez É.R. i in.(Sprawa C-100/07 P)
(2007/C 129/03)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 9 czerwca 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: É.R., J.R., A.R., B.R., O.O., T.D., V.D., J.M.D., D.D., D.F., E.E., C.F., H.R., M.R., I.R., B.R., M.R., C.S. (przedstawiciel: F. Honnorat, adwokat)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– stwierdzenie dopuszczalności odwołania;
– stwierdzenie zasadności odwołania;
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2006 r. w sprawie T-138/03;
– skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przed Sądem w celu orzeczenia w przedmiocie żądań stron wnoszących odwołanie;
Zarzuty i główne argumenty
Strony wnoszące odwołanie wnoszą o uchylenie zaskarżonego wyroku, ponieważ odrzucił on skargę w części jako niedopuszczalną, oddalając ją w pozostałym zakresie jako bezzasadną.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii dopuszczalności skargi, wnoszący odwołanie utrzymują, że uzasadnienie wyroku Sądu jest wewnętrznie sprzeczne, oraz że orzekając, iż skarga o naprawienie szkody poniesionej wskutek zakażenia i śmierci H.E.R. została wniesiona po upływie terminu przedawnienia wynoszącego 5 lat, sąd ten naruszył art. 46 Statutu Trybunału jak i art. 6 § 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Podnoszą oni w tym względzie, iż nie dysponując w momencie badania ich żądań stosownymi danymi epidemiologicznymi pozwalającymi na określenie z dokładnością daty zakażenia ich bliskich, Sąd nie miał podstaw do orzekania o przedawnieniu roszczeń.
Po drugie ustosunkowując się do analizy zasadności skarg wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd przyjął wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie i naruszył art. 6 § 1 wymienionej wyżej konwencji, po pierwsze - opierając swe rozstrzygnięcie na dawnych raportach, nie uwzględniając bardziej aktualnych danych epidemiologicznych, a po drugie - orzekając, że nie stwierdzono istnienia związku przyczynowego pomiędzy domniemaną szkodą a bezprawnym zachowaniem zarzucanym instytucjom wspólnotowym.
