Skarga wniesiona w dniu 4 września 2006 r. - Lübking i in. przeciwko Komisji(Sprawa F-105/06)
(2006/C 281/82)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 18 listopada 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Johannes Lübking (Bruksela, Belgia) i in. (przedstawiciel: B. Cortese i C. Cortese, avvocati)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– uchylenie decyzji organu powołującego ogłoszonej w Informacji administracyjnej nr 85-2005 z dnia 23 listopada 2005 r. w zakresie, w jakim przewiduje awans skarżących do grupy zaszeregowania A*9, stopień 1;
– ewentualnie, uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 23 maja 2006 r. w zakresie, w jakim oddala zażalenie złożone przez skarżących;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, urzędnicy Komisji, kwestionują decyzję organu powołującego o ich awansowaniu w postępowaniu w sprawie awansu w 2005 r. do nowej grupy zaszeregowania A*9, włączonej do struktury od dnia 1 maja 2004 r. pomiędzy grupami zaszeregowania A*8 (była grupa A7) a A*10 (była grupa A6). Skarżący podnoszą, że organ powołujący powinien był ich awansować nie do grupy zaszeregowania A*9, lecz do grupy zaszeregowania A*10, tak jak uczynił to w ramach postępowania w sprawie awansu w 2004 r. w odniesieniu do urzędników, którzy tak jak skarżący w dniu 30 kwietnia 2004 r. byli zaszeregowani do grupy A7 i spełniali wymogi awansu do wyższej grupy zaszeregowania A6.
W uzasadnieniu swojej skargi skarżący podnoszą trzy zarzuty, z których pierwszy dotyczy naruszenia zasady równości traktowania i zasady ekspektatywy rozwoju kariery. Skarżący podnoszą, że na podstawie tych zasad urzędnicy, którzy w dniu 30 kwietnia 2004 r. zostali zaszeregowani do grupy zaszeregowania A7 (zmienionej na A*8 począwszy od 1 maja 2004 r.) i spełniali wymogi awansu do wyższej grupy zaszeregowania powinni wszyscy podlegać identycznym warunkom przebiegu kariery zawodowej. Tymczasem urzędnicy, którzy zostali awansowani w listopadzie 2004 r. w postępowaniu w sprawie awansu w 2004 r. - czyli po wejściu w życie nowego regulaminu pracowniczego - po awansie zostali zaszeregowani do grupy A*10, podczas gdy osoby - takie jak skarżący - awansowani w postępowaniu w sprawie awansu w 2005 r. zostali zaszeregowani jedynie do niższej grupy, tzn. do grupy pośredniej A*9, choć obie wspomniane grupy osób znajdowały się w sytuacji pod każdym względem porównywalnej.
W ramach tego zarzutu skarżący podnoszą również zarzut bezprawności w rozumieniu art. 241 WE w odniesieniu do ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego mających zastosowanie w postępowaniu w sprawie awansu w 2005 r. czy, tym bardziej, w odniesieniu do art. 45 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, w zakresie, w jakim przepisy te nie przewidują przepisów przejściowych mających na celu zapewnienie przestrzegania zasady równości traktowania i zasady ekspektatywy rozwoju kariery wobec urzędników w grupie zaszeregowania A7 w dniu 30 kwietnia 2004 r. i spełniających wówczas wymogi awansu do wyższej grupy zaszeregowania A6.
Na podstawie drugiego zarzutu skarżący podnoszą naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań. Podkreślają mianowicie, że art. 10 ust. 5 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego mających zastosowanie w postępowaniu w sprawie awansu w 2004 r. gwarantuje urzędnikom A7, którzy spełniali wymogi awansu w dniu 30 kwietnia 2004 r. (i zostali przeszeregowani do grupy A*8 w dniu 1 maja 2004 r.) warunki rozwoju kariery zawodowej porównywalne do warunków, jakie mieli w ramach struktury karier mającej zastosowanie przed tą datą, przewidując, poprzez użycie fikcji prawnej (awans ze skutkiem wstecznym), ich awans z grupy zaszeregowania A*8 bezpośrednio do grupy zaszeregowania A*10. Skarżący podnoszą, że wydanie przepisów przejściowych stworzyło po ich stronie uzasadnione oczekiwania, iż przepisy o takich samych skutkach zostaną wydane dla celów kolejnych postępowań w sprawie awansu.
Trzeci zarzut dotyczy braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Skarżący podkreślają w tym względzie, że nawet jeśli przez swój charakter decyzja o awansie nie musi zawierać szczególnego uzasadnienia wyboru organu powołującego, to administracja jest niemniej zobowiązana uzasadnić swój wybór w ramach odpowiedzi na zażalenie złożone na tę decyzję. Tymczasem w niniejszym przypadku, organ powołujący odpowiedział jedynie bardzo powierzchownie na zarzuty skarżących, a w szczególności nie ustosunkował się do kwestii podstawowej podniesionej w zażaleniu, która dotyczy nierówności traktowania pomiędzy urzędnikami w grupie A7 (przeszeregowanymi do grupy A*8) awansowanymi w postępowaniu w sprawie awansu w 2005 r. a ich odpowiednikami awansowanymi w postępowaniu w sprawie awansu w 2004 r.
