Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2006 r. - Irlandia przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu(Sprawa C-301/06)
(2006/C 237/09)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 30 września 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Irlandia (przedstawiciele: D. O'Hagan, pełnomocnik, E. Fitzsimons SC, D. Barniville BL)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej:
– stwierdzenie nieważności dyrektywy 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności elektronicznej lub udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej dyrektywę 2002/58/WE(1) z uwagi na to, że nie została ona przyjęta na odpowiedniej podstawie prawnej.
– obciążenie Rady Unii Europejskiej i Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Irlandia twierdzi, że wybór art. 95 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ("traktatu") jako podstawy prawnej dyrektywy 2006/24/WE ("dyrektywy") jest zasadniczym błędem. Irlandia zauważa ponadto, że ani art. 95 traktatu ani żaden inny jego przepis nie mogą stanowić odpowiedniej podstawy prawnej dyrektywy. Zdaniem Irlandii, jedynym lub ewentualnie, podstawowym lub najważniejszym celem dyrektywy jest ułatwienie dochodzenia, wykrywania i ścigania poważnych przestępstw, także w zakresie terroryzmu. W tej sytuacji, jak twierdzi Irlandia, jedyną prawidłową podstawą prawną ustanowionych w dyrektywie środków, stanowi tytuł VI traktatu o Unii Europejskiej ("traktat UE"), a w szczególności jego art. 30, art. 31 ust. 1 lit. c) i art. 34 ust. 2 lit. b).
Na poparcie swoich twierdzeń Irlandia podnosi, że analiza motywów i podstawowych przepisów dyrektywy wskazuje bez wątpienia, że przyjęcie art. 95 traktatu za podstawę prawną dyrektywy jest całkowicie niewłaściwe i niemożliwe do utrzymania. W związku z tym Irlandia zauważa, że dyrektywa w jasny i jednoznaczny sposób jest ukierunkowana na zwalczanie poważnych przestępstw. W rezultacie, jak twierdzi Irlandia, stanowi to podstawowy lub najważniejszy, a nawet jedyny cel dyrektywy.
Uznaje się, że działania podjęte na podstawie art. 95 traktatu powinny mieć za "środek ciężkości" zbliżenie przepisów krajowych w celu ulepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego. Przepisy dyrektywy odnoszą się do zwalczania ciężkich przestępstw i nie zmierzają do usuwania nieprawidłowości występujących na wewnętrznym rynku.
Mimo że nieprawidłowości wynikające z rozbieżności w krajowych przepisach zostały przywołane, nie zostały one wykazane.
Posiłkowo Irlandia podnosi, że jeżeli Trybunał w przeciwieństwie do głównego jej żądania uzna, że celem dyrektywy jest zapobieganie zakłóceniom i przeszkodom na wewnętrznym rynku, cel ten powinien być uznany za zdecydowanie drugorzędny względem podstawowego lub najważniejszego wskazanego celu, jakim jest zwalczanie przestępstw.
______
(1) Dz. U. L 105, str. 54
