Skarga wniesiona w dniu 15 sierpnia 2006 r. - Lopez Teruel przeciwko OHIM(Sprawa F-97/06)
(2006/C 237/42)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 30 września 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Adelaida Lopez Teruel (El Casar, Hiszpania) (Przedstawiciele: G. Vandersanden, L. Levi et C. Ronzi, avocats)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
Żądania strony skarżącej
– uchylenie decyzji z dnia 6 października 2005 r., którą organ powołujący (AIPN) odmówił uwzględnienia wniosku skarżącej o zwołanie komisji ds. inwalidztwa w trybie art. 78 regulaminu pracowniczego.
– na ile to konieczne, uchylenie decyzji AIPN z dnia 5 maja 2006 r. oddalające zażalenie skarżącej z dnia 6 stycznia 2006 r.
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca, urzędniczka OHIM, w dniu 8 czerwca 2005 r. skierowała do administracji wniosek o zwołanie komisji ds. inwalidztwa w celu oceny istnienia niezdolności do służby w rozumieniu art. 78 regulaminu pracowniczego. OHIM odmówił zwołania takiej komisji, wskazując po pierwsze, że AIPN przysługuje w tym zakresie uznanie na podstawie art. 59 ust. 4 regulaminu pracowniczego, po drugie zaś, że choroba, na którą powołuje się skarżąca, nie może być przedmiotem postępowania w sprawie niezdolności do służby, ponieważ była już przedmiotem postępowania polubownego.
W skardze skarżąca podnosi trzy zarzuty, z których pierwszy, oparty na naruszeniu art. 78 regulaminu pracowniczego, dzieli się na dwie części. W pierwszej podniesiono, że zainteresowany urzędnik ma prawo przedstawienia sprawy komisji ds. inwalidztwa niezależnie od jednakowo uznanego przedstawienia jej AIPN, a to dlatego, że ratio legis art. 78 i 59 regulaminu pracowniczego jest odmienne. W drugiej części skarżąca zarzuca OHIM, że popełnił on oczywisty błąd w ocenie oraz przekroczył swoje kompetencje, ponieważ ocenę biegłych lekarzy zastąpił oceną własną.
Drugi zarzut oparty jest na naruszeniu obowiązku starannego działania oraz zasady dobrej administracji. W szczególności zdaniem skarżącej OHIM nie wyważył prawidłowo spornych interesów i w najmniejszym stopniu nie uwzględnił wyjątkowo delikatnego stanu zdrowia skarżącej.
Trzeci zarzut dotyczy naruszenia zasady niedyskryminacji i równego traktowania. W opinii skarżącej, wszyscy pozostali urzędnicy Wspólnot Europejskich mają prawo do poddaniu się badaniu przez komisję ds. inwalidztwa, inaczej niż urzędnicy OHIM. Interpretacja, jaką ten urząd nadaje art. 78 regulaminu pracowniczego, prowadzi do przerwania jednolitości wspólnotowej służby publicznej, potwierdzonej w art. 9 ust 3 traktatu z Amsterdamu.
