Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii(Sprawa C-47/05)
(2005/C 82/32)
(Język postępowania: hiszpański)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 7 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez doradcę prawnego Richarda Lyala i Luisa Escobara Guerrera, członka jej Służby Prawnej, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwu Hiszpanii.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
1) stwierdzenie, że przyjmując i utrzymując w mocy system ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń emerytalnych, w którym odliczeniu podatkowemu (art. 48 ustawy 40/1998) podlegają wyłącznie wkłady wniesione w ramach umów zawartych z podmiotami mającymi siedzibę w Hiszpanii, a nie podlegają mu wkłady wniesione w ramach umów zawartych z podmiotami utworzonymi w innych Państwach Członkowskich, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 39, 43, 49 i 56 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz art. 28, 31, 36 i 40 Porozumienia EOG;
2) obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Różne traktowanie w zakresie opodatkowania w zależności od tego, czy przystąpiło się do systemu emerytalnego za pośrednictwem podmiotu mającego siedzibę w Hiszpanii, czy też podmiotu utworzonego w innym Państwie Członkowskim, ogranicza podstawowe swobody, gwarantowane przez Traktat WE (art. 39, 43, 49 i 56 WE oraz art. 28, 31, 36 i 40 Porozumienia EOG).
Wymóg prawa krajowego posiadania siedziby, nałożony przez hiszpańskie prawo podatkowe na fundusze emerytalne, nie tylko stanowi dyskryminację ograniczającą prawo podmiotów utworzonych na terytorium Unii Europejskiej i na terytorium EOG do swobodnego świadczenia usług osobom zamieszkałym w Hiszpanii, lecz również stanowi oczywistą przeszkodę w swobodnym przepływie pracowników i kapitału oraz w swobodzie przedsiębiorczości.
