(Sprawa C-452/04)(2005/C 6/52)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE L z dnia 8 stycznia 2005 r.)
W dniu 27 października 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Verwaltungsgericht we Frankfurcie nad Menem, Niemcy, wydanym w dniu 11 października 2004 r. w sprawie Fidium Finanz AG przeciwko Bundesanstalt für Finanzdienstleistungen (Federalny Urząd Nadzoru nad Usługami Finansowymi).
Verwaltungsgericht we Frankfurcie nad Menem zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1) Czy przedsiębiorstwo mające siedzibę w kraju nienależącym do Unii Europejskiej, w tym wypadku w Szwajcarii, prowadzące działalność gospodarczą w zakresie udzielania kredytów mieszkańcom Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w tym przypadku Republiki Federalnej Niemiec, może powoływać się względem tego Państwa Członkowskiego i wobec środków podejmowanych przez jego urzędy lub sądy na swobodę przepływu kapitału w myśl art. 56 WE, czy też podjęcie, świadczenie i realizacja tego rodzaju usług finansowych podlegają wyłącznie swobodzie świadczenia usług stosownie do art. 49 i nast. WE?
2) Czy przedsiębiorstwo mające siedzibę w kraju nie należącym do Unii Europejskiej może powoływać się na swobodę przepływu kapitału w myśl art. 56 WE, jeżeli udziela kredytów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub w przeważającym stopniu osobom zamieszkującym na terytorium Unii Europejskiej, a w kraju, w którym ma siedzibę, podjęcie lub prowadzenie tego rodzaju działalności gospodarczej nie jest uzależnione od wcześniejszego uzyskania zezwolenia od urzędu tego kraju ani od stałego nadzoru nad jego działalnością gospodarczą w sposób, który jest powszechnie stosowany w krajach Unii Europejskiej wobec instytucji kredytowych, w tym wypadku w szczególności w Republice Federalnej Niemiec, czy też powołanie się na swobodę przepływu kapitału w takim przypadku stanowi nadużycie prawa?
Czy takie przedsiębiorstwo może być traktowane w świetle prawa Unii Europejskiej jednakowo z osobami zamieszkałymi i przedsiębiorstwami mającymi siedzibę na terytorium danego Państwa Członkowskiego w kwestii obowiązku uzyskania zezwolenia, mimo iż nie ma w tym państwie swojej siedziby, jak również nie prowadzi tam żadnego oddziału?
3) Czy regulacja, zgodnie z którą udzielanie kredytów w ramach działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w państwie nie należącym do Unii Europejskiej mieszkańcom Państw Członkowskich Unii Europejskiej jest uzależnione od uprzedniego uzyskania zezwolenia od urzędu danego Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w którym kredytobiorca ma swoje miejsce zamieszkania (ewent. siedzibę) narusza swobodę przepływu kapitału o której mowa w art. 56 WE?
Czy zależy to od tego, czy udzielanie kredytów w ramach działalności gospodarczej, na które nie zostało wydane zezwolenie, stanowi czyn karalny, czy tylko wykroczenie?
4) Czy wymieniony w pkt 3 tego katalogu pytań wymóg uzyskania uprzedniego zezwolenia jest uzasadniony przez art. 58 ust. 1 lit. b) WE, w szczególności ze względu na:
– ochronę kredytobiorców przed umownymi i finansowymi zobowiązaniami względem osób, których wiarygodność nie została uprzednio zweryfikowana,
– ochronę tego kręgu osób przed nieprawidłowo funkcjonującymi przedsiębiorstwami lub osobami w zakresie księgowości i nałożonych na nich przez przepisy ogólne obowiązków doradztwa oraz informacji względem klientów,
– ochronę tego kręgu osób przed niestosowną lub nieuczciwą reklamą,
– gwarancję dostatecznego wyposażenia finansowego przedsiębiorstw udzielających kredytów,
– ochronę rynku kapitałowego przed niekontrolowanym udzielaniem dużych kredytów,
– ochronę rynku kapitałowego i całego społeczeństwa przed przestępczymi machinacjami, które stanowią w szczególności przedmiot przepisów dotyczących zwalczania prania brudnych pieniędzy i terroryzmu?
5) Czy konstrukcja wymogu uzyskania zezwolenia w rozumieniu pkt 3 tego katalogu pytań, jako taka dopuszczalna w świetle prawa wspólnotowego, jest objęta art. 58 ust. 1 lit. b) WE, zgodnie z którym dla udzielenia zezwolenia wymagane jest, aby przedsiębiorstwo posiadało swoją główną siedzibę lub przynajmniej oddział w danym Państwie Członkowskim, w szczególności aby:
– umożliwić rzeczywistą i efektywną kontrolę przebiegu transakcji i procesów przez organy danego Państwa Członkowskiego, to znaczy również krótkoterminową lub nieprzewidzianą,
– zagwarantować transparentny przebieg transakcji i procesów na podstawie dokumentów, które znajdują się lub powinny znajdować się w Państwie Członkowskim,
– zapewnić dostęp do ponoszących osobistą odpowiedzialność członków przedsiębiorstwa na obszarze Państwa Członkowskiego,
– zagwarantować lub przynajmniej ułatwić zaspokojenie roszczeń finansowych klientów przedsiębiorstwa na obszarze Państwa Członkowskiego?
