Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2004 r. przez Navigazione Libera del Golfo S.p.a. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-504/04)
(2005/C 57/64)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2005 r.)
W dniu 29 grudnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Navigazione Libera del Golfo S.p.a. (N.L.G.), z siedzibą w Neapolu, reprezentowanej przez adwokata S. Ravennę, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, o stwierdzenie nieważności decyzji przyjętej w dniu 16 marca 2004 r.(1) na podstawie art. 88 ust. 2 akapit pierwszy i art. 86 ust. 2 Traktatu WE w sprawie zatwierdzenia programu pomocy przyznanej przez Włochy publicznemu przedsiębiorstwu transportu morskiego Caremar (Gruppo Tirrenia).
Skarżąca wnosi do Sądu o:
1) stwierdzenie nieważności art. 3 ust. 1 w zakresie, w jakim zatwierdza pomoc udzieloną Caremar na usługi transportu pasażerskiego statkami na linii Neapol Beverello - Capri ze skutkiem od dnia 1 stycznia 1992 r., oraz o nakazanie zwrotu pomocy bezprawnie otrzymanej od dnia 6 sierpnia 1989 r.;
2) stwierdzenie nieważności art. 3 ust. 2 lit. a) w zakresie, w jakim przewiduje zniesienie pomocy dla regularnych usług "szybkiego transportu pasażerskiego" na linii Neapol Beverello - Capri od dnia 1 września 2004 r., zamiast od dnia 6 sierpnia 1989 r., oraz o jednoczesne nakazanie zwrotu pomocy bezprawnie otrzymanej przez Caremar od tej ostatniej daty;
3) nakazanie wykonania obowiązku redukcji zdolności Caremar w zakresie przewozu pasażerów "szybkimi" jednostkami, po likwidacji odpowiednich usług ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2005 r.;
4) ewentualnie w zakresie, w jakim Sąd nie stwierdzi nieważności art. 3 ust. 1 w sposób wskazany w pkt 1:
a) nakazanie zwrotu pomocy bezprawnie otrzymanej przez Caremar w okresie 29 miesięcy między dniem 6 sierpnia 1989 r. a dniem 1 stycznia 1992 r., tj. datą skuteczności zatwierdzenia pomocy;
b) stwierdzenie nieważności postanowień ust. 2 lit. d) w zakresie, w jakim nie przewiduje on obowiązku ujawnienia kosztów i nadwyżek kosztów z tytułu obowiązków świadczenia usług publicznych powierzonych Caremar, jak też rocznych kwot przyznanej pomocy;
c) stwierdzenie nieważności art. 5 w zakresie, w jakim nie przewiduje on obowiązku uprzedniego zgłoszenia pomocy związanej ze zmianami cenników stosowanych przez Caremar, w tym ulg grupowych;
5) obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca spółka, której na skutek uchwały Regione Campania z dnia 14 grudnia 2001 r. powierzono - bez żadnego wynagrodzenia - szczegółowe obowiązki świadczenia usług publicznych, sprzeciwia się decyzji Komisji z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie pomocy udzielonej przez Włochy towarzystwom żeglugowym Adriatica, Caremar, Siremar, Saremar i Toremar (Gruppo Tirrenia) (nie opublikowana w Dz.U.UE), w szczególności w zakresie postanowień dotyczących linii Neapol Molo Beverello - Capri, o której mowa w art. 3 ust 1 i ust. 2 lit a) zaskarżonej decyzji.
Postanowienia te:
– zatwierdzają pomoc udzieloną Caremar na usługi transportu pasażerskiego statkami na linii Neapol Beverello - Capri, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 1992 r., i
– przewidują zniesienie pomocy dla regularnych usług "szybkiego transportu pasażerskiego" na linii Neapol Beverello - Capri, jednakże z datą od dnia 1 grudnia 2004 r.
Zdaniem skarżącej zatwierdzenie pomocy mającej wyrównać nadwyżki kosztów z tytułu obowiązków świadczenia usług publicznych powierzonych przedsiębiorstwu publicznemu Caremar, jest bezprawne w zakresie, w jakim przesłanki wskazane w regulacji prawnej nie zostały spełnione w tej sprawie. W tym względzie podniesiono naruszenie art. 86 ust. 2 Traktatu WE, rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/1992 z dnia 7 grudnia 1992 r. oraz obowiązku przedstawienia wystarczającego i pozbawionego wewnętrznych sprzeczności uzasadnienia decyzji.
Skarżąca podnosi, że:
– na linii Neapol - Capri zawsze istniała konkurencja między dwiema prywatnymi spółkami żeglugowymi (N.L.G. i S.N.A.V.), świadczącymi w ciągu całego roku porównywalne, jeśli nie identyczne, usługi; wobec występowania gry sił rynkowych nałożenie na Caremar obowiązków świadczenia usług publicznych nie jest zatem potrzebne;
– tymczasem, również usługi świadczone przez obie spółki prywatne stanowiły przedmiot umowy prawa publicznego narzuconej przez Regione Campania w celu ustalenia szczegółowych obowiązków świadczenia usług publicznych w zakresie rozkładu rejsów, cenników, regularności, ciągłości, rodzaju floty i jakości usług, podobnych lub identycznych do obowiązków świadczenia usług publicznych powierzonych Caremar;
– przy wykonywaniu tych usług Caremar ponosi ogromne straty, które od 1974 r. wyrównywane są znaczną pomocą zwaną "rocznymi dotacjami dla odzyskania równowagi gospodarczej" (wyraźną decyzją Regione Campania spółki prywatne wyłączono z możliwości uzyskiwania jakichkolwiek dotacji);
– jako że koszt usług publicznych powierzonych Caremar nie został ustalony na podstawie przetargu publicznego, w celu ustalenia, czy dotacje wypłacone przedsiębiorstwu publicznemu były odpowiednie, Komisja powinna była dokonać analizy nadwyżki kosztów w oparciu o koszty operacyjne średniego przedsiębiorstwa świadczącego analogiczne usługi (np. koszty ponoszone przez prywatne przedsiębiorstwa konkurujące na tej samej linii Neapol-Capri).
W ostatniej kolejności powołano się na nadużycie władzy przez Komisję w zakresie, w jakim wprowadziła ona do zaskarżonej decyzji kryteria podziału rynku, które -dokonując w oparciu o element czasu rozróżnienia między usługami świadczonymi za pomocą statków a usługami świadczonymi przy użyciu szybkich jednostek - doprowadziły ją do zatwierdzenia programu pomocy operacyjnej na rzecz usług transportowych świadczonych przez Caremar za pomocą statków, programu, który w innym wypadku nigdy nie zostałby uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem, biorąc pod uwagę występowanie konkurencji ze strony spółek prywatnych działających we w pełni porównywalnych warunkach, gdy chodzi o usługi transportu pasażerskiego.
______
(1) Decyzja dotychczas nie opublikowana w Dz.U.UE
