Skarga wniesiona w dniu 8 listopada 2004 r. przez Éditions Odile Jacob SAS przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T- 452/04)
(2005/C 45/55)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2005 r.)
W dniu 8 listopada 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki Éditions Odile Jacob SAS z siedzibą w Paryżu reprezentowanej przez adwokatów: Wilko van Weerta i Oliviera Frégeta przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji z dnia 30 lipca 2004 r. dotyczącą dopuszczenia Wendel Investissement jako nabywcy aktywów zbywanych przez Lagardère, zgodnie z decyzją Komisji z dnia 7 stycznia 2004 uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem i z funkcjonowaniem umowy w sprawie Europejskiego Obszaru Gospodarczego(1) (zwana dalej: "decyzją w sprawie zgodności"). Koncentrację uznano za dozwoloną pod warunkiem zbycia przez Lagardère pewnych aktywów, tzn. Editis. Skarżąca przedłożyła, bez powodzenia, ofertę zakupu Editis.
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi po pierwsze, że kwestionowana decyzja została wydana w oparciu o sprawozdanie pełnomocnika, który nie został wyznaczony przy spełnieniu wszystkich warunków wymienionych w ust. 15 załącznika II decyzji w sprawie zgodności. Zdaniem skarżącej, pełnomocnik ten nie był niezależny, w szczególności od Editis, wbrew zobowiązaniu spoczywającemu na Lagardère na mocy decyzji w sprawie zgodności.
Po drugie, skarżąca podnosi, że Komisja uchybiła swojemu obowiązkowi nadzorowania zbycia Editis zezwalając na wprowadzenie dyskryminacyjnej i sprzecznej z regułami konkurencji procedury wyboru nabywców. Według skarżącej, Komisja powinna była wymagać spełnienia warunków konkurencji przejrzystej, obiektywnej i niedyskryminującej wobec potencjalnych nabywców. Ponadto, Komisja nie powinna była zaakceptować wymogów ustanowionych w umowie o poufności pomiędzy Lagardère a potencjalnymi nabywcami, w tym skarżącą, uniemożliwiających tym ostatnim podejmowanie kroków prawnych. Skarżąca podnosi również, że Komisja powinna była interweniować w celu usunięcia wad postępowania, gdy skarżąca zwracała jej uwagę na uchybienia w zakresie reguł konkurencji Traktatu WE. Wreszcie, Komisja odmówiła udzielenia skarżącej minimalnej ochrony, do której skarżąca - według własnej oceny - miała prawo jako zainteresowana osoba trzecia.
Po trzecie, skarżąca powołuje się na oczywisty błąd Komisji w ocenie przestrzegania warunków dotyczących nabywcy nałożonych decyzją w sprawie zgodności. Według skarżącej, nabywca nie jest podmiotem zdolnym do przywrócenia skutecznej konkurencji.
Po czwarte, skarżąca zarzuca naruszenie obowiązku uzasadnienia.
______
(1) Sprawa nr COMP/M.2978 - Lagardère/Natexis/VUP (Dz.U. L 125, str.54)
