Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Högsta domstolen z dnia 9 sierpnia 2005 r. w sprawie Nokia przeciwko Joacim Wärdell(Sprawa C-316/05)
(2005/C 257/07)
(Język postępowania: szwedzki)
(Dz.U.UE C z dnia 15 października 2005 r.)
W dniu 16 sierpnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Högsta domstolen z dnia 9 sierpnia 2005 r. w sprawie Nokia przeciwko Joacim Wärdell.
Högsta domstolen zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1) Czy pojęcie "szczególnych powodów" znajdujące się w art. 98 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, iż w sytuacji, gdy sąd krajowy uznał pozwanego winnym naruszenia wspólnotowego znaku towarowego, może on, niezależnie od pozostałych okoliczności, zaniechać wydania postanowienia zakazującego pozwanemu dalszych działań stanowiących naruszenie, jeżeli uzna, iż ryzyko kontynuowania naruszeń nie jest oczywiste lub że ryzyko to jest z jakiegokolwiek powodu ograniczone?
2) Czy pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż jeżeli sąd krajowy uznał pozwanego winnym naruszenia wspólnotowego znaku towarowego, to może on zaniechać wydania postanowienia zakazującego pozwanemu działań stanowiących naruszenie, nawet w braku podstawy zaniechania wskazanej w pytaniu pierwszym, mając na uwadze, że przepisy krajowe przewidują całkowity zakaz działań stanowiących naruszenie znaku towarowego oraz iż pozwany podlega odpowiedzialności karnej w przypadku popełnienia czynu zabronionego, niezależnie od tego, czy miał on charakter umyślny, czy był wynikiem rażącego niedbalstwa?
3) W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie drugie, czy dopuszczalne będzie w takich okolicznościach zastosowanie środków szczególnych, na przykład grzywny, w celu zapewnienia przestrzegania tego zakazu, pomimo że przepisy krajowe przewidują całkowity zakaz działań stanowiących naruszenie znaku towarowego, a pozwany podlega odpowiedzialności karnej w przypadku popełnienia czynu zabronionego, niezależnie od tego, czy miał on charakter umyślny, czy był wynikiem rażącego niedbalstwa?
4) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie, czy rozwiązanie takie będzie dopuszczalne w sytuacji, gdy warunki zastosowania środków szczególnych przewidzianych w przypadku analogicznego naruszenia krajowego znaku towarowego nie zostały spełnione?
