Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2005 r. przez Fachvereinigung Mineralfaserindustrie e.V. Deutsche Gruppe der EURIMA - European Insulation Manfacturers Association przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-254/05)
(2005/C 229/57)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 17 września 2005 r.)
W dniu 6 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Fachvereinigung Mineralfaserindustrie e.V. Deutsche Gruppe der EURIMA - European Insulation Manfacturers, Düsseldorf (Niemcy), reprezentowanej przez T. Schmidt-Köttersa, Rechtsanwalt, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 lutego 2005 r. dotyczącej pomocy państwa N 260b/2004 - Niemcy - Przedłużenie programu wspierającego stosowanie materiałów izolacyjnych wytwarzanych z surowców odnawialnych (pomoc państwa N 694/2002 - Niemcy)
– obciążenie Komisji kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty:
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji z dnia 11 lutego 2005 r. w sprawie C (2005) 379 dotyczącej pomocy państwa N 260/b/2004 - Niemcy. W zaskarżonej decyzji Komisja uznała, że przedłużenie programu wspierającego stosowanie materiałów izolacyjnych wytwarzanych z surowców odnawialnych (pomoc państwa N 694/2002) jest zgodne z Traktatem WE.
Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza obowiązek uzasadnienia wynikający z art. 253 Traktatu WE, ponieważ nie zawiera uzasadnienia, z którego wynikałoby, dlaczego przedmiotowy środek jest jednoznacznie korzystny dla środowiska. Ponadto, skarżąca zarzuca, że zaskarżona decyzja nie odnosi się do argumentów, które zostały podniesione w postępowaniu zawisłym przed Sądem Pierwszej Instancji dotyczącym pierwotnej decyzji.
Skarżąca podnosi ponadto, że zaskarżona decyzja odnosi się do decyzji pierwotnej, która jest nieważna, ponieważ narusza istotne przepisy formalne.
Ponadto, skarżąca podnosi, że decyzja Komisji stwierdzająca, iż przedmiotowy środek jest na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) zgodny ze wspólnym rynkiem ze względu na jednoznaczne korzyści dla środowiska jest oparta na niewystarczającej podstawie faktycznej.
Wreszcie, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja jest w nieuzasadniony sposób niekorzystna względem materiałów izolacyjnych określonych przez Komisję jako tradycyjne, a zwłaszcza względem mineralnych materiałów izolacyjnych, a ponadto również względem materiałów izolacyjnych wytwarzanych z surowców odnawialnych, które nie są odznaczone znakiem jakości natureplus. Zdaniem skarżącej, decyzja narusza w ten sposób zasadę proporcjonalności i zakaz dyskryminacji, a więc podstawowe zasady prawa wspólnotowego.
