WSPÓLNE STANOWISKO (WE) NR 28/2005przyjęte przez Radę dnia 24 czerwca 2005 r.
w sprawie przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ... w sprawie przemieszczania odpadów
(2005/C 206 E/01)
(Dz.U.UE C z dnia 23 sierpnia 2005 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Głównym i najważniejszym celem i przedmiotem niniejszego rozporządzenia jest ochrona środowiska, a jego wpływ na handel międzynarodowy ma jedynie uboczny charakter.
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar(3) zostało już kilkakrotnie w znaczącym stopniu zmienione i wymaga dalszych zmian. Konieczne jest w szczególności włączenie do tego rozporządzenia treści decyzji Komisji 94/774/WE z dnia 24 listopada 1994 r. dotyczącej standardowego listu przewozowego określonego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 259/93 w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar(4) oraz decyzji Komisji 1999/412/WE z dnia 3 czerwca 1999 r. dotyczącej kwestionariusza w związku z obowiązkiem sprawozdawczym Państw Członkowskich zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 259/93(5). Dlatego też dla zapewnienia większej jasności przepisów rozporządzenie (EWG) nr 259/93 powinno zostać zastąpione.
(3) Decyzja Rady 93/98/EWG(6) dotyczyła zawarcia, w imieniu Wspólnoty, Konwencji bazylejskiej z dnia 22 marca 1989 r. o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych(7), której Wspólnota jest stroną od 1994 r. Poprzez dostosowanie rozporządzenia (EWG) nr 259/93, Rada przyjęła przepisy dotyczące ograniczania i kontroli takiego przemieszczania między innymi w celu dostosowania istniejącego wspólnotowego systemu nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów do wymogów Konwencji bazylejskiej.
(4) Decyzja Rady 97/640/WE(8) dotyczyła zatwierdzenia w imieniu Wspólnoty zmiany do Konwencji bazylejskiej, ustanowionej w decyzji III/1 Konferencji Stron. Na mocy tej zmiany wszelki wywóz z państw wymienionych w aneksie VII do Konwencji odpadów niebezpiecznych przeznaczonych do unieszkodliwiania do państw niewymienionych w tym aneksie został zakazany, podobnie jak, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 1998 r., wywóz odpadów niebezpiecznych określonych w art. 1 ust. 1 lit. a) Konwencji, które są przeznaczone do odzysku. Rozporządzenie (EWG) nr 259/93 zostało odpowiednio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 120/97(9).
(5) Mając na względzie fakt, że Wspólnota zatwierdziła decyzję C(2001)107/Final Rady OECD dotyczącą zmiany decyzji OECD C(92)39/Final w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku (decyzja OECD), w celu ujednolicenia wykazów odpadów z Konwencją bazylejską i zmiany niektórych innych wymagań, konieczne jest włączenie treści tej decyzji do prawa wspólnotowego.
(6) Istotne jest zorganizowanie i uregulowanie nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów w sposób, który uwzględnia potrzebę zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska i zdrowia ludzi oraz który sprzyja bardziej jednolitemu stosowaniu tego rozporządzenia na całym obszarze Wspólnoty.
(7) Istotne jest również uwzględnienie wymogu określonego w art. 4 ust. 2 lit. d) Konwencji bazylejskiej stanowiącego, że przemieszczanie odpadów niebezpiecznych będzie ograniczone do minimum zgodnego z bezpieczną dla środowiska i skuteczną gospodarką takimi odpadami.
(8) Ponadto istotne jest uwzględnienie prawa każdej ze stron Konwencji bazylejskiej, wynikające z jej art. 4 ust. 1, do wprowadzenia zakazu przywozu odpadów niebezpiecznych lub odpadów wymienionych w aneksie II do tej Konwencji.
(9) Przemieszczanie odpadów wytworzonych przez siły zbrojne lub organizacje pomocowe powinno zostać wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia w przypadku przywozu na obszar Wspólnoty w określonych sytuacjach (w tym w razie tranzytu wewnątrz Wspólnoty, kiedy odpady są wprowadzane do Wspólnoty). W odniesieniu do przemieszczania takich odpadów powinny być przestrzegane wymogi wynikające z prawa międzynarodowego oraz z umów międzynarodowych. W przypadkach tranzytu przemieszczanych odpadów przez obszar Państwa Członkowskiego w drodze do miejsca odzysku lub unieszkodliwiania w państwie przeznaczenia wewnątrz Wspólnoty, właściwy organ tranzytu i właściwy organ miejsca przeznaczenia powinny zostać z wyprzedzeniem poinformowane o przemieszczeniu odpadów i ich przeznaczeniu.
(10) Konieczne jest uniknięcie powielania rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi(10), które już zawiera przepisy dotyczące wszystkich aspektów dotyczących przesyłki, wyboru trasy i przesyłania (gromadzenia, transportu, przeładunku, przetwarzania, wykorzystywania, odzyskiwania i unieszkodliwiania, prowadzenia dokumentacji, dokumentów towarzyszących oraz możliwości śledzenia) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w obrębie Wspólnoty, do Wspólnoty oraz poza jej obszar.
(11) Do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja powinna złożyć sprawozdanie na temat związku pomiędzy istniejącymi przepisami sektorowymi dotyczącymi zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz przepisami niniejszego rozporządzenia oraz przedłożyć do tego dnia wszelkie propozycje konieczne w celu dostosowania tych przepisów do niniejszego rozporządzenia w celu osiągnięcia równoważnego poziomu kontroli.
(12) Pomimo iż nadzór i kontrola przemieszczania odpadów w obrębie Państwa Członkowskiego jest sprawą tego Państwa Członkowskiego, krajowe uregulowania dotyczące przemieszczania odpadów powinny uwzględniać potrzebę spójności z przepisami wspólnotowymi w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia ludzi.
(13) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do unieszkodliwiania oraz przeznaczonych do odzysku odpadów niewymienionych w załączniku III, IIIA lub IIIB, właściwe jest zapewnienie optymalnego nadzoru i kontroli poprzez wymóg uzyskania uprzedniej pisemnej zgody na takie przemieszczenie. Taka procedura powinna z kolei wiązać się z uprzednim zgłoszeniem, które umożliwi właściwym organom uzyskanie odpowiednich informacji i podjęcie wszelkich koniecznych środków dla ochrony zdrowia ludzi i środowiska. Powinno to również umożliwić tym organom wnoszenie uzasadnionych sprzeciwów wobec takiego przemieszczenia.
(14) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku wymienionych w załączniku III, IIIA lub IIIB, właściwe jest zapewnienie minimalnego poziomu nadzoru i kontroli poprzez wymóg, aby takim przemieszczeniom towarzyszyły określone informacje.
(15) Mając na względzie potrzebę jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia i prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, w celu zapewnienia skuteczności konieczne jest wymaganie, aby zgłoszenia były rozpatrywane przez właściwy organ przemieszczenia.
(16) Istotne jest również uproszczenie systemu gwarancji finansowych lub równoważnego ubezpieczenia.
(17) Uwzględniając odpowiedzialność wytwórców odpadów za racjonalne ekologicznie gospodarowanie odpadami, dokumenty zgłoszenia oraz przesyłania przy przemieszczaniu odpadów powinny być, jeśli to możliwe, wypełniane przez wytwórców odpadów.
(18) Konieczne jest stworzenie proceduralnych środków ochronnych dla zgłaszającego, zarówno w interesie pewności prawnej, jak i w celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia oraz prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(19) W przypadku przemieszczeń odpadów do unieszkodliwienia, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość stosowania zasad bliskości, priorytetu dla odzysku odpadów i samowystarczalności na poziomie wspólnotowym i krajowym, zgodnie z dyrektywą Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 w sprawie odpadów(11), poprzez stosowanie zgodnie z Traktatem środków polegających na całkowitym lub częściowym zakazie takiego przemieszczania odpadów albo systematycznym zgłaszaniu wobec niego sprzeciwu. Należy również wziąć pod uwagę wymóg określony w dyrektywie 75/442/EWG, zgodnie z którą Państwa Członkowskie mają stworzyć odpowiednią zintegrowaną sieć instalacji unieszkodliwiania odpadów w celu umożliwienia Wspólnocie jako całości osiągnięcia samowystarczalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów, a Państwom Członkowskim indywidualne zmierzanie do tego celu, z uwzględnieniem warunków geograficznych lub potrzeby stworzenia specjalistycznych instalacji dla określonych rodzajów odpadów. Państwa Członkowskie powinny być również w stanie zapewnić, by w instalacjach zagospodarowania odpadów objętych dyrektywą Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli(12) stosowane były najlepsze dostępne techniki określone w tej dyrektywie, zgodnie z warunkami pozwolenia dla instalacji, a odpady były przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami ochrony środowiska dotyczącymi unieszkodliwiania odpadów, określonymi w przepisach wspólnotowych.
(20) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku, Państwa Członkowskie powinny być w stanie zapewnić, by w instalacjach zagospodarowania odpadów objętych dyrektywą 96/61/WE stosowane były najlepsze dostępne techniki określone w tej dyrektywie, zgodnie z warunkami pozwolenia dla instalacji. Państwa Członkowskie powinny również być w stanie zapewnić, by odpady były przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami ochrony środowiska dotyczącymi odzysku odpadów określonymi w przepisach wspólnotowych oraz by, przy uwzględnieniu art. 7 ust. 3 dyrektywy 75/442/EWG, odpady były przetwarzane zgodnie z planami gospodarki odpadami ustanowionymi zgodnie z tą dyrektywą w celu zapewnienia wykonania wiążących zobowiązań w zakresie odzysku lub recyklingu, przewidzianych w przepisach wspólnotowych.
(21) Opracowanie na poziomie Wspólnoty obowiązkowych wymogów dotyczących instalacji unieszkodliwiania lub odzysku odpadów oraz przetwarzania określonych materiałów odpadowych, w uzupełnieniu istniejących przepisów prawa wspólnotowego, może przyczynić się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska w całej Wspólnocie, wspomóc tworzenie równych warunków prowadzenia działalności w zakresie recyklingu i pomóc w zapewnieniu, by rozwój żywotnego ekonomicznie rynku wewnętrznego w zakresie recyklingu nie był utrudniony. Istnieje w związku z tym potrzeba opracowania wspólnotowych równych warunków prowadzenia działalności w zakresie recyklingu poprzez zastosowanie, w odpowiednich przypadkach, wspólnych norm w niektórych obszarach w tym w odniesieniu do surowców wtórnych, w celu poprawienia jakości recyklingu. Komisja powinna przedstawić, w odpowiednich przypadkach, wnioski w sprawie takich norm dla niektórych rodzajów odpadów i niektórych instalacji prowadzących recykling, tak szybko, jak jest to wykonalne, w oparciu o dalszą analizę strategii gospodarowania odpadami oraz przy uwzględnieniu istniejących przepisów wspólnotowych oraz przepisów obowiązujących w Państwach Członkowskich. W tym czasie powinno być możliwe, pod pewnymi warunkami, zgłaszanie sprzeciwów wobec planowanego przemieszczania odpadów, jeśli związany z nimi odzysk nie byłby zgodny z przepisami państwa wysyłki dotyczącymi odzysku odpadów. W tym czasie Komisja powinna również monitorować sytuację zwracając uwagę na możliwe niepożądane przemieszczenia odpadów do nowych Państw Członkowskich oraz, w razie konieczności, zgłaszać odpowiednie wnioski dotyczące postępowania w takich sytuacjach.
(22) Należy ustanowić obowiązek, aby odpady, których przemieszczanie nie może zostać zakończone zgodnie z planem, były zabierane z powrotem do państwa przemieszczenia bądź odzyskiwane, albo unieszkodliwiane w inny sposób.
(23) Należy również wprowadzić obowiązek wobec osoby, której działanie leży u źródła nielegalnego przemieszczania odpadów, zapewnienia powrotu przedmiotowych odpadów lub dokonania innych uzgodnień w celu odzysku lub unieszkodliwienia tych odpadów. W przypadku niedopełnienia tego obowiązku, odpowiednio właściwe organy wysyłki lub właściwe organy miejsca przeznaczenia powinny interweniować samodzielnie.
(24) W celu ochrony środowiska w objętych nim państwach, konieczne jest wyjaśnienie zakresu obowiązywania zakazu wywozu ze Wspólnoty wszelkich odpadów przeznaczonych do unieszkodliwiania w państwach trzecich innych niż państwa EFTA (Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu), ustanowionego zgodnie z Konwencją bazylejską.
(25) Państwa, które są stronami Umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, mogą przyjąć procedury kontrolne przewidziane w odniesieniu do przemieszczania odpadów w obrębie Wspólnoty.
(26) W celu ochrony środowiska w objętych nim państwach konieczne jest również wyjaśnienie zakresu obowiązywania zakazu wywozu ze Wspólnoty odpadów niebezpiecznych przeznaczonych do odzysku w państwie, którego nie obowiązuje decyzja OECD, ustanowionego zgodnie z Konwencją bazylejską. W szczególności konieczne jest usunięcie wątpliwości dotyczących wykazu odpadów, do których ten zakaz ma zastosowanie oraz zapewnienie, że wykaz ten obejmuje również odpady wymienione w aneksie II do Konwencji bazylejskiej, to jest odpady z gospodarstw domowych oraz pozostałości ze spopielania odpadów z gospodarstw domowych.
(27) Szczególne uzgodnienia dotyczące wywozu odpadów innych niż odpady niebezpieczne przeznaczonych do odzysku w państwach, do których decyzja OECD nie ma zastosowania, powinny zostać utrzymane oraz powinny zostać uproszczone w późniejszym terminie.
(28) Przywóz do Wspólnoty odpadów do unieszkodliwienia powinien być dozwolony, jeśli państwo wywozu jest Stroną Konwencji bazylejskiej. Przywóz do Wspólnoty odpadów do odzysku powinien być dozwolony, jeśli państwo wywozu jest jednym z państw, do których ma zastosowanie decyzja ODCE, lub jest Stroną Konwencji bazylejskiej. W innych przypadkach przywóz powinien być jednak możliwy tylko wtedy, gdy państwo wywozu jest związane dwustronną lub wielostronną umową, albo porozumieniem zgodnym z przepisami wspólnotowymi oraz zgodnym z art. 11 Konwencji bazylejskiej, poza przypadkami, gdy nie jest to możliwe w sytuacjach kryzysów, przywracania pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny.
(29) Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z międzynarodowym prawem morza.
(30) Niniejsze rozporządzenie powinno odzwierciedlać zasady dotyczące wywozu i przywozu odpadów z i do krajów i terytoriów zamorskich, określone w decyzji Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską ("Decyzja o Stowarzyszeniu Zamorskim")(13).
(31) Powinny zostać podjęte niezbędne kroki w celu zapewnienia, zgodnego z dyrektywą 75/442/EWG i innymi przepisami wspólnotowymi w sprawie odpadów, gospodarowania odpadami przesyłanymi w obrębie Wspólnoty oraz przywożonymi do Wspólnoty bez powodowania niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi i bez stosowania procesów albo metod, które mogą szkodzić środowisku przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub unieszkodliwienia w państwie przeznaczenia. W przypadku wywozu z obszaru Wspólnoty odpadów nie objętych zakazem, powinny zostać podjęte wysiłki w celu zapewnienia, by odpadami gospodarowano w sposób racjonalny ekologicznie przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub unieszkodliwiania w państwie trzecim będącym państwem przeznaczenia. Instalacje, do których kierowane są odpady, powinny działać zgodnie z normami ochrony zdrowia ludzi i środowiska, które w szerokim zakresie są równoważne z ustanowionymi w przepisach wspólnotowych. Należy sporządzić wykaz niewiążących wytycznych zawierających wskazówki dotyczące racjonalnego ekologicznie gospodarowania odpadami.
(32) Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji informacje dotyczące wdrażania niniejszego rozporządzenia, zarówno w drodze sprawozdań składanych do Sekretariatu Konwencji bazylejskiej, jak i na podstawie oddzielnego kwestionariusza.
(33) Skuteczna współpraca międzynarodowa w zakresie kontroli przemieszczania odpadów ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, że takie przemieszczania odpadów niebezpiecznych podlegają kontroli. Mając na celu zapewnienie racjonalnego ekologicznie gospodarowania odpadami należy promować wymianę informacji, wspólną odpowiedzialność oraz współdziałanie między Wspólnotą oraz jej Państwami Członkowskimi i państwami trzecimi.
(34) Niektóre załączniki do niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 ust. 2 dyrektywy 75/442/EWG. Procedura ta powinna również mieć zastosowanie w przypadku zmian załączników wynikających z postępu naukowo-technicznego, do zmian w odpowiednich przepisach wspólnotowych lub w przypadkach zdarzeń związanych z decyzją OECD lub Konwencją bazylejską oraz innymi podobnymi konwencjami i umowami międzynarodowymi.
(35) Przygotowując instrukcje dotyczące wypełniania dokumentów zgłoszenia oraz przesyłania, które zostaną określone w załączniku IC, Komisja, uwzględniając decyzję OECD i Konwencję bazylejską, powinna wskazać między innymi, że, o ile to możliwe, dokumenty zgłoszenia oraz przesyłania powinny liczyć dwie strony, oraz powinna wskazać dokładne terminy składania dokumentów zgłoszenia oraz przesyłania, określonych w załącznikach IA i IB, uwzględniając załącznik II. Dodatkowo, jeśli terminologia i wymagania zawarte w decyzji OECD, Konwencji bazylejskiej oraz w niniejszym rozporządzeniu są różne, poszczególne wymagania należy wyjaśnić.
(36) Przy rozpatrywaniu, które mieszaniny odpadów należy dodać do załącznika IIIA, powinny zostać uwzględnione między innymi następujące informacje: właściwości odpadów, takie jak ewentualne cechy niebezpieczne, zdolność zanieczyszczania oraz ich stan skupienia; aspekty gospodarowania odpadami, takie jak technologiczne możliwości odzysku odpadów oraz korzyści środowiskowe wynikające z odzysku, w tym rozważenie, czy nie zostanie zagrożone racjonalne ekologiczne gospodarowanie odpadami. Komisja podejmuje działania w celu zakończenia prac nad tym załącznikiem, o ile to możliwe przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i wykona to zadanie najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od tej daty.
(37) Dodatkowe środki związane z wdrożeniem niniejszego rozporządzenia powinny również zostać przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 ust. 2 dyrektywy 75/442/EWG. Powinny one obejmować sposób obliczania wysokości gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia, nad którym Komisja powinna zakończyć prace w miarę możliwości przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.
(38) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(14).
(39) Zważywszy, że cel niniejszego rozporządzenia, to jest zapewnienie ochrony środowiska podczas przemieszczania odpadów, nie może zostać w sposób wystarczający osiągnięty przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi na jego rozmiary i skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w ...,
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
... |
... |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 108 z 30.4.2004, str. 58.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 listopada 2003 r. (Dz.U. C 81 E z 7.4.2004, str. 281), wspólne stanowisko Rady z dnia 24 czerwca 2005 r. oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia .... (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz. U. L 30 z 6.2.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2557/2001 (Dz.U. L 349 z 31.12.2001, str. 1).
(4) Dz. U. L 310 z 3.12.1994, str. 70.
(5) Dz. U. L 156 z 23.6.1999, str. 37.
(6) Dz. U. L 39 z 16.2.1993, str. 1.
(7) Dz.U. L 39 z 16.2.1993, str. 3.
(8) Dz.U. L 272 z 4.10.1997, str. 45.
(9) Dz. U. L 22 z 24.1.1997, str. 14.
(10) Dz. U. L 273 z 10.10.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 668/2004 (Dz.U. L 112 z 19.4.2004, str. 1).
(11) Dz. U. L 194 z 25.7.1975, str. 39. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(12) Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 26. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003.
(13) Dz. U. L 314 z 30.11.2001, str. 1.
(14) Dz. U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
(15) Dz.U. L 35 z 12. 2. 1992, str. 24.
(16) Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 20. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 94/31/WE (Dz.U. L 168 z 2.7.1994, str. 28).
(17) Dz.U L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.
(18) Dz.U L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2286/2003 (Dz.U. L 343 z 31.12.2003, str. 1).
(19) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.
(20) Dz.U. L 13 z 19.1.2000, s. 12.
(21) Dz.U. L 226 z 6.9.2000, str. 3. Decyzja zmieniona decyzją Rady 2001/573/WE (Dz.U. L 203 z 28.7.2001, str. 18).
(22) Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48. Dyrektywa zmieniona dyrektywą (WE) nr 1882/2003.
(23) Dz.U. L 365 z 31.12.1994, str. 34. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003.
(24) Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 1. Dyrektywa zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.
(25) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 91.
(*) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(**) Data rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.
(***) Data rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia (12 miesięcy po dacie publikacji).
(****) Rok następujący po roku rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia (drugi rok następujący po roku publikacji).
(*****) Rok rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia (rok następujący po roku publikacji).
(******) 12 miesięcy od daty opublikowania niniejszego rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIKI
..................................................Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................