Skarga wniesiona w dniu 25 lutego 2005 r. przez UCB SA przeciwko Komisji Europejskiej(Sprawa T-111/05)
(2005/C 115/57)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W dniu 25 lutego 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki UCB SA z siedzibą w Brukseli, reprezentowanej przez adwokatów Jacques'a Bourgeois, Jeana-François Bellisa i Martina Favarta przeciwko Komisji Europejskiej.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 9 grudnia 2004 r. w sprawie COMP/E-2/37.533 - Chlorek choliny, w sprawie postępowania na podstawie art. 81 WE,
– lub przynajmniej uchylenie grzywny nałożonej na UCB tą decyzją albo znaczne jej obniżenie,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
W niniejszej sprawie zaskarżona jest ta sama decyzja, co w sprawie T-101/05 BASF przeciwko Komisji(1). W decyzji tej Komisja stwierdziła, że sześć spółek będących adresatami tej decyzji naruszyło art. 81 ust. 1 Traktatu WE biorąc udział w szeregu porozumień i uzgodnionych praktyk dotyczących ustalania cen, podziału rynków i praktyk uzgodnionych pomiędzy konkurencją (kontrola przetwórców) w sektorze chlorku choliny na Europejskim Obszarze Gospodarczym. Te antykonkurencyjne zachowania zachodziły na dwóch różnych, lecz ściśle powiązanych szczeblach, tj. na szczeblu światowym i na szczeblu europejskim.
Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi, że:
– zaskarżona decyzja niesłusznie kwalifikuje zarzucane naruszenie jako jedno ciągłe naruszenie, choć w rzeczywistości musi chodzić o dwa różne naruszenia: kartel światowy, od października 1992 r. do kwietnia 1994 r. oraz kartel wewnątrzwspólnotowy, od marca 1994 r. do września 1998 r. Zdaniem skarżącej, skutkiem, jeśli nie celem, założenia przyjętego przez Komisję jest obejście stosowania reguł dotyczących przedawnienia;
– Komisja niesłusznie nałożyła na nią grzywnę, zarówno z racji kartelu światowego, skoro to naruszenie uległo już przedawnieniu, jaki i z racji kartelu wewnątrzwspólnotowego, wobec komunikatów Komisji w sprawie leniency (łagodzenia kar). W istocie bowiem, gdyby pozwana dokonała tego rozróżnienia jak należało, to musiałaby dojść do wniosku, że w tej sprawie nie należy nakładać żadnej grzywny;
– ewentualnie, że zarzucone jej naruszenie przedawniłoby się wobec braku informacji dobrowolnie dostarczonych przez samą skarżącą w 1999 r.
______
(1) Dotychczas niepublikowany w Dz.U. UE
