Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony na podstawie postanowienia Bundesfinanzhof, wydanego dnia 28 kwietnia 2004 roku, w sprawie FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH przeciwko Finanzamt Hamburg Eimsbüttel(Sprawa C-290/04)
(2004/C 228/54)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2004 r.)
Do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich został wniesiony wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony na podstawie postanowienia Bundesfinanzhof (Federalny Sąd Finansowy) wydanego dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie w sprawie FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH przeciwko Finanzamt (Urząd Skarbowy) Hamburg Eimsbüttel, który wpłynął do Sekretariatu Trybunału dnia 7 lipca 2004.
Bundesfinanzhof zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1) Czy art. 59 i 60 Traktatu WE należy interpretować w ten sposób, iż przepisy te zostają naruszone w przypadku, gdy dłużnik prowadzący przedsiębiorstwo w Niemczech może zostać pociągnięty do odpowiedzialności zgodnie z § 50a ust. 5 zdanie 5 Einkommensteuergesetz (ustawa o podatku dochodowym, dalej: "EStG") z 1990 r. w wersji obowiązującej w 1993 r., z powodu niepobrania - zgodnie z § 50a ust. 4 EStG - zaliczki na poczet podatku dochodowego od wynagrodzenia należnego wierzycielowi prowadzącemu przedsiębiorstwo w państwie Unii Europejskiej (w tym przypadku: w Niderlandach) i będącemu obywatelem innego Państwa Członkowskiego, podczas gdy - zgodnie z § 50a ust. 4 EStG - od wynagrodzeń płatnych na rzecz wierzyciela podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech (tj. podmiot krajowy) nie pobiera się zaliczki na poczet podatku dochodowego, wobec czego nie może być też brana pod uwagę odpowiedzialność dłużnika z powodu niepobrania lub pobrania zbyt niskiej zaliczki na poczet podatku dochodowego od należnego wynagrodzenia?
2) Czy na pierwsze pytanie należy udzielić odmiennej odpowiedzi, jeżeli wierzycielem wynagrodzenia jest podmiot, który w trakcie w chwili świadczenia usługi prowadzi przedsiębiorstwo w innym Państwie Członkowskim, ale nie jest obywatelem Państwa Członkowskiego?
3) Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest negatywna:
a) Czy art. 59 i 60 Traktatu WE należy interpretować w ten sposób, iż koszty uzyskania przychodu, które wierzyciel prowadzący przedsiębiorstwo w innym Państwie Członkowskim poniósł w Niemczech w związku ze swoją działalnością gospodarczą prowadzącą do powstania roszczenia o zapłatę wynagrodzenia, muszą zostać odliczone przy obliczeniu podatku przez dłużnika, zobowiązanego do zapłaty tego wynagrodzenia, już przy pobraniu zaliczki na poczet podatku dochodowego zgodnie z § 50a ust.4 EStG, ponieważ także w przypadku podmiotów krajowych podatkowi dochodowemu podlegają tylko przychody netto po potrąceniu kosztów uzyskania przychodu?
b) Czy do stwierdzenia, że art. 59 i 60 Traktatu WE nie zostały naruszone, wystarczy, jeżeli przy pobraniu zaliczki na poczet podatku dochodowego zgodnie z § 50a ust. 4 EStG od podatku odliczone zostaną tylko te koszty uzyskania przychodu związane gospodarczo z działalnością w Niemczech prowadzącą do powstania roszczenia o zapłatę wynagrodzenia, które to koszty wierzyciel prowadzący przedsiębiorstwo w innym Państwie Członkowskim wykazał wobec dłużnika zobowiązanego do zapłaty wynagrodzenia na jego rzecz, a ewentualne inne koszty uzyskania przychodu mogą zostać uwzględnione w późniejszym postępowaniu o zwrot nadpłaconego podatku ?
c) Czy art. 59 i 60 Traktatu WE należy interpretować w ten sposób, iż przepisy te zostają naruszone w przypadku, gdy przy pobraniu zaliczki na poczet podatku dochodowego zgodnie z § 50a ust. 4 w związku z § 50d ust. 1 EStG początkowo nie uwzględnia się zwolnienia od podatku przysługującego wierzycielowi prowadzącemu przedsiębiorstwo w Niderlandach zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą miedzy Republiką Federalną Niemiec a Królestwem Niderlandów, a dopiero później uwzględnia się je w postępowaniu o zwolnienie od podatku albo o zwrot nadpłaconego podatku, w związku z czym także dłużnik zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia nie może powołać się na powyższe zwolnienie od podatku w postępowaniu z tytułu odpowiedzialności za niepobranie zaliczki, podczas gdy dochody podmiotów krajowych zwolnione od podatku nie podlegają obowiązkowi zaliczkowania i tym samym wyłączona jest odpowiedzialność z tytułu niepobrania zaliczki lub pobrania w wysokości niższej niż należna ?
d) Czy na pytania 3 a) do c) należy odpowiedzieć inaczej, jeżeli wierzyciel prowadzący przedsiębiorstwo w innym Państwie Członkowskim w momencie świadczenia usługi nie jest obywatelem państwa należącego do Unii Europejskiej?
