POMOC PAŃSTWA - BELGIAPomoc C 76/03 ex NN 69/03 - zmniejszenie zadłużenia VAT firmie Umicore S.A. (dawna Union Minière S.A.)
Zaproszenie do składania uwag na podstawie art. 88 ust. 2 Traktatu WE
(2004/C 223/02)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 7 września 2004 r.)
W swoim piśmie z dnia 10 grudnia 2003 r. sporządzonym w języku urzędowym, na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja notyfikowała Belgii swoją decyzję o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, dotyczącą powyższego działania.
Zainteresowane strony mogą składać swoje uwagi w sprawie działania, wobec którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca, licząc od daty opublikowania niniejszego streszczenia i pisma, które następuje, na adres:
Komisja Europejska
Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji
Sekretariat pomocy Państwa
B-1049 Bruksela
Faks: (32-2) 296 12 42
Uwagi te zostaną przekazane Belgii. Wniosek o poufne potraktowanie tożsamości zainteresowanej strony, która przedkłada uwagi, może być zgłoszony pisemnie, z uzasadnieniem wniosku.
STRESZCZENIE
Procedura
W swoim piśmie z dnia 11 lutego 2002 r. (D/50559) Komisja przekazała władzom belgijskim informacje, którymi dysponowała, na temat porozumienia między belgijską Specjalną Inspekcją Podatkową (ISI) oraz firmą Umicore S.A., mającą siedzibę w Brukseli (Umicore), byłą spółką Union Minière S.A., mającą siedzibę w Brukseli (UM), w sprawie zmniejszenia zadłużenia z tytułu podatku od wartości dodanej (VAT). W tym piśmie Komisja zwróciła się z prośbą do władz belgijskich o dostarczenie jej wszelkich informacji mogących umożliwić jej ocenę tego porozumienia, w świetle art. 87 i 88 Traktatu WE. Odpowiedź rządu belgijskiego została uzyskana pismem z dnia 7 maja 2002 r. (A/33550). W wyniku ukazania się artykułów prasowych, ostatnia wymiana informacji miała miejsce podczas doraźnego spotkania przedstawicieli Komisji oraz ISI w dniu 19 listopada 2003 r., na wniosek Komisji sformułowany w piśmie z dnia 21 października 2003 r. (D/56737).
Opis działania, przeciw któremu Komisja wszczyna postępowanie
Porozumienie podatkowe, które jest przedmiotem niniejszej decyzji, zostało zawarte w dniu 21 grudnia 2000 r. w kwestii VAT, między Administracją Specjalnej Inspekcji Podatkowej a spółką Umicore, w okresie zaistnienia powyższych faktów UM.
Dyrekcja Regionu Brukselskiego ISI, w efekcie kontroli dotyczącej działalności handlowej w dziedzinie metali szlachetnych, realizowanej przez Umicore w latach 1995 do 1999 włącznie, przekazała Umicore, odpowiednio w dniach 30 listopada 1998 r. i 30 kwietnia 1999 r. dwie noty rozliczeniowe dotyczące niewłaściwego naliczania VAT na niektóre dostawy srebra z Belgii do innych państw Unii Europejskiej, w ramach działalności handlowej, o której mowa powyżej.
Noty rozliczeniowe z dnia 30 listopada 1998 r. oraz 30 kwietnia 1999 r.
W swojej nocie rozliczeniowej z dnia 30 listopada 1998 r., ISI poinformowała Umicore o stwierdzeniu różnych nieprawidłowości i stwierdziła, że Umicore "jest winna państwu belgijskiemu" za lata 1995-1996 następujące kwoty:
– z tytułu VAT: 708.211.924 BEF, to jest około 17.556.115 EUR;
– z tytułu grzywny podatkowej, na podstawie art. 70 ust. 1 Ustawy o VAT (zredukowanej): 70.821.192 BEF, to jest około 1.755.611 EUR.
W swojej nocie rozliczeniowej z dnia 30 kwietnia 1999 r. ISI poinformowała Umicore o stwierdzeniu późniejszych nieprawidłowości i stwierdziła, że Umicore "jest winna państwu belgijskiemu" za lata 1997-1998 następujące kwoty:
– z tytułu VAT: 274.966.597 BEF, to jest około 6.816.243 EUR;
– z tytułu grzywny podatkowej, na podstawie art. 70 ust. 1 Ustawy o VAT (zredukowanej): 27.496.659 BEF, to jest około 681.624 EUR.
W sumie kwota VAT, jaką Umicore okazała się być winna, na
podstawie not rozliczeniowych, o których mowa powyżej,
wyniosła około 24.372.358 EUR, a wspomniana grzywna
podatkowa około 2.437.235 EUR.
Porozumienie z dnia 21 grudnia 2000 r.
W wyniku licznych pism, w których Umicore odrzucała wnioski o uregulowanie należności od ISI, w dniu 21 grudnia 2000 r. ISI zaakceptowała propozycję porozumienia przedłożoną przez Umicore w sprawie dwóch not rozliczeniowych dotyczących naliczenia VAT w powyższym okresie.
W szczególności, dane porozumienie dotyczyło wpłaty przez Umicore 423.000.000 BEF, to jest około 10.485.896 EUR, jako "ostateczne uregulowanie zobowiązania z tytułu VAT za lata 1995 do 1999 włącznie".
W związku z tym, w wyniku porozumienia, Umicore osiągnęłaby zredukowanie swojego zobowiązania VAT o około 13.886.462 EUR, co najmniej, to znaczy nie licząc grzywien i odsetek za zwłokę.
Według władz belgijskich, takie porozumienie dałoby się uzasadnić, gdyż powyższe noty rozliczeniowe stanowią tylko pierwszy etap złożonego procesu administracyjnego, mającego na celu ustalenie zobowiązania podatkowego do uiszczenia przez dłużnika VAT-u. Pogłębione badanie informacji i argumentów przywoływanych przez Umicore, która zawsze zaprzeczała popełnieniu oszustwa, miałoby niejako przekonać wreszcie ISI, że żaden podatek nie powinien być przedmiotem roszczenia w tym przypadku. Ponieważ żadna kwota podatku nie została ustalona, żadna redukcja z tytułu zobowiązania VAT-u nie została udzielona.
Poza tym władze belgijskie uważają, że prawo belgijskie jest zbyt restrykcyjne w stosunku do prawa innych państw europejskich i że wymaga niezwykle poważnych dowodów w celu wykazania, że towary opuściły terytorium kraju, po to, aby zastosować zwolnienie VAT na dostawy wewnątrzwspólnotowe.
Ocena pomocy
Komisja uważa, że informacje dostarczone przez władze belgijskie nie wydają się uzasadniać zawarcia porozumienia między państwem belgijskim i Umicore, ani pozwolić na redukcję zobowiązania z tytułu VAT, ustaloną w wyniku stwierdzeń ISI. W szczególności, dostarczone elementy mogłyby się wydawać sprzeczne, ponieważ z jednej strony władze belgijskie potwierdziły, że Umicore "jest dłużnikiem wobec państwa belgijskiego" z tytułu zobowiązania VAT i że grzywna podatkowa winna być zastosowana, natomiast z drugiej strony, te same władze uznały, że nie ustalono żadnego zobowiązania podatkowego.
W rzeczywistości Komisja uważa, że powyższe porozumienie oznacza użycie zasobów państwowych i wydaje się przyznawać korzyść Umicore, polegającą na zmniejszeniu kosztu, który normalnie winien ponieść budżet Umicore.
Jeśli chodzi o zastosowanie zwolnienia z VAT-u dla dostaw srebra do podatników mających swoją siedzibę w innych Państwach Członkowskich, ISI ustaliła w tych dwóch notach rozliczeniowych, że warunki dla tego zwolnienia, umożliwiające odjęcie VAT-u uiszczonego na dostarczone towary, nie zostały spełnione, zgodnie z regułami ustalonymi przez prawo belgijskie, któremu podlegają wszystkie inne przedsiębiorstwa działające w Belgii.
Jeśli chodzi o wymogi prawne pozwalające uzyskać zwolnienie z VAT-u przy wysyłce towarów za granicę, które wydają się być w praktyce bardziej restrykcyjne niż te stosowane w pozostałych Państwach Członkowskich, Komisja uważa, że to korzyści wewnątrz państwa mieszczą się w zakresie stosowania postanowień o pomocach oferowanych przez państwo, a nie różnice w traktowaniu, które są związane z różnicami prawnymi i ustawodawczymi, istniejącymi między państwami.
Jeśli chodzi o określenie kwoty transakcyjnej podlegającej porozumieniu między państwem belgijskim i Umicore, redukcja wcześniej ustalonego VAT-u wydaje się stanowić korzyść, biorąc pod uwagę fakt, że wysokość VAT-u branego pod uwagę w celu zastosowania redukcji do transakcji dotyczy tylko części danego zobowiązania. Elementy przekazane przez władze belgijskie w sprawie obliczenia dotyczącego ustalonej transakcji nie wydają się uwzględniać kwoty zobowiązania VAT-u Umicore z tytułu noty rozliczeniowej z dnia 30 kwietnia 1999 r. (6.816.243 EUR). W związku z powyższym, kwota transakcji będąca przedmiotem porozumienia stała się bardziej korzystna. Mając na uwadze powyższe, Komisja nie jest przekonana co do słuszności późniejszej redukcji powyższego zobowiązania, zastosowanej w ramach niepotrącania grzywny z tytułu kosztów operacyjnych.
Jak potwierdziło to stałe orzecznictwo Sądu, arbitralne praktyki urzędów skarbowych mogą być przyczyną powstawania korzyści podlegających zakresowi stosowania art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Komisja uważa, że ponieważ powyższa redukcja podatkowa dotyczy tylko firmy Umicore, kryterium selektywności zostało spełnione.
Jeśli chodzi o tryb, w jakim doszło do porozumienia, Komisji wydaje się, że fakt, iż w transakcji nie określono podstawy prawnej i formalnego uzasadnienia, z punktu widzenia prawnego może stanowić odstępstwo od normalnego przebiegu procedury ustalania i likwidacji zobowiązania z tytułu VAT-u, powstałego w wyniku stwierdzenia nieprawidłowości.
W związku z powyższym Komisja ma poważne wątpliwości dotyczące charakteru pomocowego działania i jego zgodności z zasadami wspólnego rynku, gdyż:
– redukcje zobowiązania wynikające z porozumienia podatkowego stanowiłyby korzyść dla Umicore, polegającą na zmniejszeniu wpływów podatkowych, a więc zasobów budżetowych Państwa;
– odbiłoby się to również na wymianie wewnątrzwspólnotowej w tym sensie, że firma, odbiorca pomocy, jest aktywna w wewnątrzwspólnotowym obrocie sproszkowanym srebrem. W rzeczywistości redukcja VAT-u, z której korzysta Umicore, mogłaby wzmocnić jej pozycję konkurencyjną na rynku.
Ponieważ działanie nie zostało notyfikowane Komisji, chodzi o pomoc wdrożoną nielegalnie.
Żadne ze zwolnień, o których mowa w art. 87 ust. 2 i 3 wydaje się nie mieć zastosowania w powyższym przypadku.
Komisja postanowiła wszcząć postępowanie w zakresie formalnego dochodzenia, w rozumieniu art. 88 ust. 2 Traktatu WE.
Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, każda pomoc nielegalna może być przedmiotem windykacji od jej odbiorcy.
..................................................Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
Tekst pisma
grafika
