Skarga wniesiona dnia 28 maja 2004 r. przez Autonomiczny Region Sardynii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-200/04)
(2004/C 217/45)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 28 sierpnia 2004 r.)
Dnia 28 maja 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesiona przez Autonomiczny Region Sardynii, reprezentowany przez Domenico Dodaro, avvocato.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– orzeczenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w której stwierdza, że pomoc przewidziana przez Włochy na podstawie art. 5 ustawy nr 22 Regionu Sardynii z dnia 17 listopada 2000 r. nie jest zgodna ze wspólnym rynkiem,
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją Komisja w trybie art. 88 ust. 2 stwierdziła niezgodność ze wspólnym rynkiem pomocy przewidzianej w art. 5 ustawy regionalnej 22/2000, który ustanawia pomoc na rzecz hodowców w celu zwalczania choroby zakaźnej zwanej "chorobą niebieskiego języka owiec (blue Tongue)". Ustawa ta przewiduje szereg działań na rzecz hodowców, którzy ponieśli negatywne skutki choroby "blue Tongue".
Na poparcie swojego wniosku skarżący Region przedstawia następujące zarzuty:
– naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, w zakresie w jakim w postępowaniu prowadzonym przez Komisję w celu oceny zgodności pomocy, pominięto informacje dostępne w formularzu zgłoszenia oraz informacje uzupełnione przez Region Sardynii w okresie późniejszym, w szczególności w zakresie następujących okoliczności:
– pomoc nie jest przeznaczona dla przedsiębiorstw przetwórczych, lecz stanowi konieczny środek uzupełniający odszkodowanie z tytułu utraty dochodu przez producentów, w następstwie zwiększonego wpływu kosztów stałych spółdzielni na podział dochodów netto;
– dowód w zakresie związku przyczynowego między wystąpieniem choroby i zmniejszeniem dostaw nie może być przeprowadzony w sposób abstrakcyjny, lecz zależy od praktycznego stosowania przepisów prawnych o pomocy, ukształtowanych w sposób wykluczający skorzystanie z pomocy w przypadkach innych niż związane z "blue Tongue". Wskazanie hipotetycznych powodów, innych niż zmniejszenie dostaw, nie jest wystarczająco uzasadnione i pozostaje w sprzeczności z faktami znanymi Komisji Europejskiej;
– spółdzielnie będące beneficjentami pomocy nie mają żadnej swobody w dostępie do zastępczych źródeł zaopatrzenia.
– naruszenie przepisów Traktatu ustanawiającego WE i zasad prawa dotyczących jego stosowania, w zakresie w jakim:
– Komisja naruszyła zasadę effet utile [skuteczności] wyłączając stosowanie art. 87 ust. 2 lit. b), między innymi dlatego że władze włoskie nie powołały się na ten przepis. Zdaniem skarżącego Komisja powinna odpowiednio uzasadnić niezastosowanie powyższego przepisu. Jest oczywiste, że w świetle zasady effet utile [skuteczności], Komisja nie mogła oprzeć się na braku powołania powyższego przepisu przez władze włoskie.
– Komisja naruszyła art. 87 ust. 3 lit c) w zakresie w jakim nie dostrzegła, że środek uznany za niezgodny ze wspólnym rynkiem ma identyczny charakter jak środki zatwierdzone przez samą Komisję decyzją SG(01) D/ 285817 z 2 lutego 2001 r. dotyczącą art. 3 ustawy regionalnej 22/2000.
