Skarga wniesiona dnia 30 kwietnia 2004 r. przez Eugenio Branco Lda. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-162/04)
(2004/C 217/37)
(Język postępowania: portugalski)
(Dz.U.UE C z dnia 28 sierpnia 2004 r.)
Dnia 30 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Eugenio Branco Lda., z siedzibą w Lizbonie, Portugalia, reprezentowaną przez Bolota Belchiora, adwokata, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– Uchylenie decyzji Komisji z dnia 8 sierpnia 2004 r., którą odmówiono uwzględnienia wniosku o płatność salda końcowego dotyczącego procesu finansowania z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), oraz uznano określone wydatki przedstawione przez skarżącego za nie kwalifikujące się do współfinansowania, w związku z czym zmniejszyła się dotacja z EFS do działań dotyczących kształcenia zawodowego zatwierdzonych decyzją Komisji i zażądano od skarżącego zwrotu kwoty 39.899,07 Euro otrzymanej tytułem płatności zaliczkowej z EFS oraz tytułem narodowego współfinansowania państwa portugalskiego.
– Obciążenie kosztami Komisji.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący złożył w dniu 29 czerwca 1986 r. do Departamento para os Asuntos do Fundo Social Europeu (DAFSE) państwa portugalskiego wniosek celem uzyskania z EFS finansowania działań dotyczących kształcenia zawodowego, które miały zostać przeprowadzone w okresie 2 stycznia 1987 r. do 31 grudnia 1987 r., a które uzyskały stosowną akceptację Komisji. Skarżący złożył do DAFSE wniosek o płatność salda końcowego, z którego wynikała kwota korzystna dla skarżącego. Po przeprowadzeniu analizy finansowej i dokumentowej skarżącego a także przedstawionych dokumentów dotyczących programu kształcenia zawodowego, decyzją z dnia 13 marca 1989 r. DAFSE zaakceptowało wniosek o płatność salda końcowego. Podobnie Komisja zaakceptowała przedmiotowy wniosek. Dnia 8 sierpnia 2004 r. Komisja podjęła zaskarżoną decyzję.
Zdaniem skarżącego wspomniana decyzja narusza rozporządzenie Rady (EWG) nr 2950/83 z dnia 17 października1983 r. dotyczące wprowadzenia w życie decyzji Rady 83/516/EWG w sprawie zadań Europejskiego Funduszu Społecznego, jako że skarżący spełniwszy skrupulatnie wszystkie wymogi ustaw, rozporządzeń, dyrektyw, kryteria i przesłanki, którym został poddany w momencie akceptacji wniosku o przyznanie pomocy z EFS, nabył osobiste prawa podmiotowe. W związku z tym zaskarżona decyzja narusza nabyte prawa.
Przedmiotowa decyzja narusza także zasadę ochrony zaufania do prawa i zasadę bezpieczeństwa prawnego, przez to, że decyzja akceptująca wniosek spowodowała wytworzenie u skarżącego przekonania o przysługującym mu prawie i prawnie uzasadnionego przekonania, że przeprowadzenie programu szkolenia zawodowego w uzgodniony sposób pozwoli mu na otrzymanie dotacji. Zdaniem skarżącego Komisja mogła już na początku roku 1989 wydać decyzję, którą teraz usiłuje wykonać, dopuszczając się przez to naruszenia zasady ochrony zaufania do prawa i bezpieczeństwa prawnego.
Ponadto, zaskarżana decyzja stanowi ciężkie pogwałcenie zasady proporcjonalności, jako że skarżący poniósł już koszty w przekonaniu, że Komisja wypełni swoje zobowiązanie i decyzję o przyznaniu pomocy.
