(Sprawa C-214/04)(2004/C 190/11)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2004 r.)
Dnia 19 maja 2004 r. Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez Ulricha Wölkera i Antonio Aresu wniosła do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich skargę przeciwko Republice Włoskiej.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie, że utrzymując w mocy do dnia dzisiejszego regulację pozwalającą na użycie wodorochlorofluorowęglowodorów w instalacjach przeciwpożarowych w granicach i na warunkach wykraczających poza przewidziane w art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000(1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom wynikającym z tego przepisu;
– obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja uważa, że wyjątki przewidziane w dekrecie ministra środowiska i ochrony krajobrazu (Ministro dell'ambiente e della tutela del territorio) z dnia 3 października 2001 r. mają zastosowanie do różnych przypadków, które nie są objęte wyjątkami przewidzianymi w rozporządzeniu 2037/2000 i że ich zakres stosowania jest tym samym znacznie większy niż jest to dozwolone na mocy tego rozporządzenia. W zakresie w jakim przepisy włoskie zezwalają na użycie wodorochlorofluorowęglowodorów (HCFCs) w instalacjach przeciwpożarowych w przypadkach, na które nie zezwala rozporządzenie nr 2037/2000, są one niezgodne z prawem wspólnotowym.
______
(1) Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 1.
