Strasburg: uczelnia musi dostosować budynek do potrzeb niepełnosprawnych

Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku* z 30 stycznia uznał, iż niemożność samodzielnego poruszania się po budynku uczelni przez osobę sparaliżowaną ze względu na brak technicznych udogodnień dla niepełnosprawnych stanowiła dyskryminację oraz naruszenie prawa do nauki.

Skargę do Trybunału wniósł obywatel Turcji. W 2005 r., kiedy skarżący był studentem pierwszego roku mechaniki na miejscowym uniwersytecie, uległ on poważnemu wypadkowi, który pozostawił jego lewe ramię w stanie paraliżu. Skarżący nie mógł powrócić do przerwanej nauki przed pełnym odzyskaniem sprawności w ręce, ponieważ w budynku uczelni brak było jakichkolwiek udogodnień dla osób niepełnosprawnych fizycznie. Skarżący nie był w stanie poruszać się po uczelni. W 2007 r. skarżący zwrócił się do rektora uczelni o odpowiednie dostosowanie pomieszczeń uczelni - bezskutecznie. Rektor stwierdził, że nie ma możliwości wprowadzenia udogodnień dla niepełnosprawnych w najbliższej przyszłości z powodów finansowych, zaproponował jednak skarżącemu wydelegowanie osoby do świadczenia mu odpowiedniej pomocy na czas zajęć. Skarżący odmówił twierdząc, iż ciągła obecność osoby trzeciej naruszałaby jego prywatność. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż odmowa dostosowania budynku do potrzeb osób niepełnosprawnych stanowiła naruszenie zakazu dyskryminacji z art. 14 Konwencji o prawach człowieka w związku z prawem do nauki, chronionym w art. 2 protokołu nr 1 do Konwencji.

 

Trybunał zgodził się ze skarżącym i potwierdził naruszenie art. 14 Konwencji w związku z art. 2 protokołu nr 1 do Konwencji.

 

Brak pieniędzy na zmianę infrastruktury

Jeżeli chodzi o stanowisko rektora uczelni, który powołał się na brak środków finansowych pozwalających na dostosowanie budynku uczelni do potrzeb osób niepełnosprawnych, Trybunał po prostu odrzucił ten argument. Trybunał wskazał nadto, iż dostęp osób niepełnosprawnych do budynków użyteczności publicznej jest gwarantowany przez prawo krajowe, tym bardziej więc tłumaczenie braku wprowadzenia udogodnień dla niepełnosprawnych trudnościami finansowymi jest niedopuszczalne.

 

W odniesieniu do oferty oddelegowania osoby trzeciej do pomocy skarżącemu przy poruszaniu się po budynku, Trybunał podkreślił, iż w przypadkach osób niepełnosprawnych podstawowe znaczenie ma umożliwienie im prowadzenia niezależnego życia, które pozwoli im na samodzielny rozwój i uzyskanie poczucia własnej wartości, godności i wolności osobistej. Więcej>>

 

Enver Şahin przeciwko Turcji - wyrok ETPC z dnia 30 stycznia 2018 r., skarga nr 23065/12.