Tym terminem określany był także członek ludności służebnej w dobrach książęcych, który był używany do specjalnej posługi. Od XII-XIV wieku w sądach dawnej Polski komornik zajmował się doręczaniem pozwów. Natomiast w sądach podkomorskich był też urzędnikiem, ale rozpoznawał sprawy o rozgraniczenie dóbr szlachty. Urząd komornika na przestrzeni wieków ulegał licznym przemianom. Współcześnie komornik sądowy to urzędnik, który dokonuje czynności egzekucyjnych pod kontrolą sądu. Zawód komornika przybliży Natalia Kurek , która jest ambasadorem Student.lex.pl na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Komornik sądowy to funkcjonariusz publiczny. Jego działalność sprowadza się do czynności egzekucyjnych w sprawach cywilnych i innych czynności, które zostały przekazane komornikowi na podstawie odrębnych przepisów. Oprócz tego komornik jest uprawniony do doręczania zawiadomień sądowych, obwieszczeń, protestów, zażaleń i innych dokumentów na wniosek organizatora licytacji czy dobrowolnymi publicznymi licytacjami. Co ciekawe, komornik jako publiczny organ egzekucyjny korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.
Komornik wykonując swoje czynności podlega orzeczeniom sądu i prezesa sądu rejonowego, przy którym prowadzi swoją działalność. W swojej pracy postępuje zgodnie z przepisami prawa, złożonym ślubowaniem i zasadami etyki zawodowej, a dodatkowo powinien stale podnosić kwalifikacje zawodowe.
Wobec kandydata na stanowisko komornika wymagane jest posiadanie obywatelstwa polskiego i pełnej zdolności do czynności prawnych. Kandydat musi odznaczać się nieposzlakowaną opinią. Przyszły komornik nie może być karany za przestępstwo czy za przestępstwo skarbowe ani nie może być podejrzany o przestępstwo, które ścigane jest z oskarżenia publicznego czy też przestępstwo skarbowe. Kolejnym warunkiem jest ukończenie wyższych studiów prawniczych w Polsce, które zakończyły się otrzymaniem tytułu magistra prawa lub zagranicznych studiów prawniczych, które są honorowane w Rzeczypospolitej. Pozostałe wymagania, które muszą być spełnione wobec kandydata na stanowisko to odpowiedni stan zdrowia, odbyta aplikacja komornicza i złożenie egzaminu komorniczego, przepracowane minimum 2 lata jako asesor komorniczy i ukończony 26 rok życia.
Aplikacja komornicza trawa 2 lata. Jej celem jest zapoznanie aplikanta z pracą komornika. Już po upływie roku od rozpoczęcia aplikacji komorniczej aplikant może zostać upoważniony przez komornika do wykonywania niektórych czynności egzekucyjnych, które może wykonywać asesor komorniczy.
Prezes właściwego sądu apelacyjnego powołuje asesora komorniczego na wniosek samego zainteresowanego po uprzednim zasięgnięciu opinii izby komorniczej. Do kompetencji właściwej izby komorniczej należy zobowiązanie komornika do zatrudnienia asesora w jego kancelarii.
Minister Sprawiedliwości na wniosek zainteresowanego powołuje komornika. Do obowiązków komornika należy prowadzenie kancelarii komorniczej. Rewir komorniczy to obszar działalności komornika, a zarazem obszar właściwości sądu rejonowego.
Komornik w swojej pracy jest obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej. Oprócz działalności w kancelarii nie może pod żadnym pozorem podejmować żadnego dodatkowego zatrudnienia bez zgody prezesa właściwego sądu apelacyjnego i rady izby komorniczej. Przy wykonywaniu swoich obowiązków ponosi odpowiedzialność za szkodę i jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej.
Nadzór zwierzchni nad działalnością komorników i działalnością samorządu komorniczego sprawuje Minister Sprawiedliwości.