Zamieszczenie informacji w sieci nie powoduje, że każdy o niej wie

Zamieszczenie w internecie informacji o fakcie nie oznacza, że jest on powszechnie znany w rozumieniu art. 228 § 1 k.p.c. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 10 lutego 2010 r.

Stanowisko Sądu Najwyższego  (V CSK 269/09, LEX Nr 578076) niewątpliwie może rozstrzygać szereg wątpliwości, które pojawiają się w trakcie postępowań przed sądami powszechnymi. Wydaje się jednak, że podobne wnioski można wysnuć w oparciu o dotychczasowe poglądy Sądu Najwyższego, wyrażane jednak w sposób bardziej ogólny.
Po pierwsze, należy podkreślić, że uznanie tzw. notoryczności określonego faktu zawsze należy od oceny sądu orzekającego w danej sprawie (zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2010 r., V CKN 349/00, LEX Nr 52486). Po drugie, nie ma określonych sztywnych kryteriów, według których określony fakt definitywnie będzie mógł być uznany za powszechnie znany. Wszystko zależy od okoliczności danej sprawy.
Do faktów powszechnie znanych można zaliczyć okoliczności, zdarzenia, czynności lub stany, które powinny być znane każdemu rozsądnemu i posiadającemu doświadczenie życiowe mieszkańcowi miejscowości, w której znajduje się siedziba sądu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2002 r., II CKN 894/99, LEX Nr 54453). W konsekwencji, do takich okoliczności można, co do zasady, zaliczyć wydarzenia polityczne, zachodzące w przyrodzie zjawiska, wydarzenia o charakterze ekonomicznym, czy wreszcie zdarzenia zazwyczaj występujące w określonym miejscu i czasie.
Istotny w kontekście oceny notoryjności określonego faktu jest brak jakichkolwiek wątpliwości zaprzeczających takowej ocenie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 maja 1977 r., IV CR 150/77, LEX Nr 7934).
Zasadnie podkreśla się, że skoro fakty powszechnie znane mają w określonym procesie stanowić jedną z okoliczności ustalonego stanu faktycznego, to stwierdzenie ich w procesie powinno być podporządkowane ogólnym regułom postępowania dowodowego. Fakty powszechnie znane wchodzą w skład materiału procesowego sprawy na równi z faktami, które muszą być w procesie udowodnione (zob. Komentarz do art. 228 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III, stan prawny: 2008.03.01. Komentarz jest dostępny w wersji elektronicznej w Module "Komentarze" do SIP LEX).

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line